Η φωτογραφία από την είσοδο της καγκελαρίας (πρωθυπουργίας) της Βαυαρίας. Βλέπετε πόσοι αστυνομικοί φρουροί υπάρχουν; Εγώ δεν είδα κανέναν!
Η Αστυνομία στη Γερμανία είναι κάτι σαν τον Θεό: αόρατη, παντοδύναμη και πανταχού παρούσα. Σπάνια τη βλέπεις, αλλά, μόλις συμβεί κάτι, εμφανίζεται σε χρόνο μηδέν σαν από το πουθενά. Στους αυτοκινητόδρομους μόνο μια φορά είδα περιπολικό να κάνει περιπολία (κι έχω κάνει καμιά 10αριά χιλιάδες χιλιόμετρα). Μόλις όμως έγινε ατύχημα αυτοί βρέθηκαν εκεί. Από πού ήρθαν? Δεν ξέρω. Αλλά και στην πόλη μέσα. Στήθηκε ο καυγάς, νάτοι κι εμφανίστηκαν.Τώρα, γιατί είναι παντοδύναμοι: μα από τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι παριστάμενοι. Ο λόγος τους νόμος. Βέβαια, γενικά οι Γερμανοί είναι πειθαρχημένοι και η όποια εντολή που θα δοθεί θα εκτελεστεί χωρίς σκέψη και αντιρρήσεις. Ίσως να φταίει αυτό που αμέσως συμμορφώνονται και στις εντολές της αστυνομίας, κάθε είδους. Από την τυπική αστυνομία μέχρι τους διάφορους σεκιουρητάδες.
Και κάτι σε στυλ ανέκδοτο αν και είναι γεγονός και σοβαρό. Πριν πολλά χρόνια, είχαμε πάει οικογενειακώς εκδρομή στην Τουρκία από το Διδυμότειχο με λεωφορείο. Εκεί λοιπόν, μας είχαν σταματήσει κάνα δυο φορές στο δρόμο οι αστυνομικοί για έλεγχο χαρτιών. Μερικούς μήνες μετά, είμαστε με το αυτοκίνητο, πάμε προς Αλεξανδρούπολη και στη Μάνδρα, μας σταματάνε οι Έλληνες συνοριοφρουροί κάνοντας έλεγχο αν είμαστε Έλληνες ή μεταφέρουμε τίποτα άλλο κόσμο(!). Η κόρη μου, 7 χρονών τότε, που κοιμόταν στη διαδρομή και ξύπνησε, με το που απομακρυνόμαστε λέει το αμίμητο «Μπαμπά γιατί μπήκαμε στην Τουρκία?». Πώς μου ήρθε αυτό: ταξιδεύω με το τρένο προς Μόναχο όπως συνήθως. Έχω καθίσει σε ένα κουπέ με άλλα δυο άτομα. Δυο αστυνομικοί μπαίνουν και μας ζητούν τα χαρτιά μας: ταυτότητες, διαβατήρια ό,τι έχουμε. Τα δίνουμε, βγαίνουν στο διάδρομο και τα ελέγχουν και βλέπω που τα δικά μου στοιχεία και ενός άλλου, που φαινόταν για μη Γερμανός και δεν ξέρω τι χαρτιά τους έδωσε, τα δίνουν μέσω κινητού. Δεν ξέρω σε ποιον, δεν ξέρω γιατί αλλά το γεγονός μου θύμισε τα παλιά!
Από φίλο του μπλογκ, πήρα την παρακάτω διευκρίνηση άποψη με μαίηλ. Την δημοσιεύω για κάθε ενδιαφερόμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που λέγεται στα Γερμανικά Zivilcourage [δηλαδή η ενεργή συμμετοχή-παρέμβαση του πολίτη (και όχι του "απλού πολίτη" που έχουμε συνηθίσει να τον υποτιμούμε στην Ελλάδα)] είναι το στοιχείο το οποίο είναι πολύ έντονο στη Γερμανία. Και αυτό είναι ταυτόχρονα η απάντηση στο ερώτημά σου πως είναι δυνατόν να επεμβαίνει τόσο γρήγορα η αστυνομία, η πυροσβεστική, οι πρώτες βοήθειες. Είναι πολύ οργανωμένες και καλά συντονισμένες υπηρεσίες, αλλά πρέπει να ενεργοποιηθούν μετά από τηλεφώνημα κάποιου παρευρισκομένου στο συμβάν.
Μια άλλη όμως -μάλλον κακή- εκδοχή αυτής της διάθεσης παρέμβασης του "Γερμανού" που δεν ονομάζεται πλέον Zivilcourage είναι το ότι επεμβαίνει με καταγγελία στο Δήμο (Ordnungsamt) αν τα κλαδιά του κήπου σου κρέμονται πάνω από το πεζοδρόμιο ή αν ο κήπος σου είναι για καιρό απεριποίητος και παραμελημένος. Το αποτέλεσμα αυτού είναι ορατό (περιποιημένο αστικό περιβάλλον), αλλά το πώς νοιώθει ο κάθε πολίτης με τις παρεμβάσεις αυτές του συνόλου στην ιδιωτική ζωή του καθενός είναι θέμα ερμηνείας.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή