Καλοκαίρι

Καλοκαίριασε. Τα σχολεία έκλεισαν (επιτέλους) και στις περιοχές μας. Καιρός για διακοπές. Ήταν ένα ζεστό διάστημα αυτό που πέρασε, ζεστό και με διάρκεια. Κοντά ενάμισι μήνα με θερμοκρασίες λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τους 30 βαθμούς Κελσίου, απ' ότι λένε οι παλιότεροι δεν είναι συνηθισμένο πράγμα για εδώ. Και μπορεί να φαίνονται λίγοι οι 30 όταν την ίδια εποχή χτυπάνε 40άρια, αλλά, πιστέψτε με, τα 30 εδώ είναι πολλά. Και δεν είναι προετοιμασμένοι για τέτοιες ζέστες.
Όπως στην Ελλάδα το χειμώνα, στα περισσότερα μέρη, δεν είναι προετοιμασμένοι για το χιόνι κι όταν πέφτει δημιουργεί αναστάτωση, το ίδιο συμβαίνει εδώ με τη ζέστη. Κλιματισμός σε λίγα κτίρια υπάρχει, άρα όπου μπεις βράζει. Ευτυχώς, στα μέσα μεταφοράς, τα καινούρια τουλάχιστον, υπάρχει και δεν μπορώ να πω πως ταλαιπωρήθηκα απ' τη ζέστη στα ταξίδια μου. Σε αντίθεση με άλλους που τους χάλασε ο κλιματισμός στο τρένο (δεν είναι φτιαγμένος, λέει, για τέτοιες θερμοκρασίες) και τους βγάλαν σαν κοτόπουλα!
Ήρθε ο καιρός λοιπόν. Φεύγω για 40 περίπου μέρες απ' τη Γερμανία, να ξαναβρεθώ στην Ελλάδα που έχω να τη δω 7 μήνες. Σταματάει, λοιπόν, για λίγο και η αποστολή γραμμάτων. Πώς το έλεγαν τα χειμερινά σινεμά εκείνες τις εποχές που έκλειναν και παρέδιδαν στα θερινά; "Ραντεβού το Σεπτέμβριο". Έτσι κι εγώ, δίνω ραντεβού για το Σεπτέμβρη, καλά να είμαστε και (δυσάρεστες) εκπλήξεις απ' τις προϊστάμενες αρχές να μην έχουμε (γιατί το τελευταίο διάστημα μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια).
Καλή ξεκούραση σε όλους, είτε τέλειωσαν τις διακοπές τους, είτε τις συνεχίζουν, είτε, όπως εγώ, τις αρχίζουν.

Καλή αντάμωση.

Σχεδιασμός – Οργάνωση Αστικών Συγκοινωνιών

Το ποστ αυτό ανέβηκε πριν μερικές μέρες. Το ξανάφερα στην πρώτη θέση για δυο λόγους. Πρώτος και βασικός, πως απ' τη μέρα που πρωτοανέβηκε συμπληρώθηκε αρκετές φορές. Όχι τόσο με φωτογραφίες όπως συνήθως γίνεται, αλλά με κείμενο. Κείμενο που έχει να κάνει με πράγματα που συμβαίνουν εδώ και στην Ελλάδα παράλληλα αυτή την εποχή. Ο δεύτερος λόγος είναι αυτός ακριβώς: τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και το καθιστούν επίκαιρο.

Τιμές

Έχω ξαναγράψει, νομίζω, για τον ανταγωνισμό των τιμών απ' τα διάφορα καταστήματα με παρεμφερή (ή και τα ίδια) προϊόντα. Π.χ. ανάμεσα στο (γνωστό) ΙΚΕΑ και το Πόκο ή το Ρόλλερ ή ένα απ' τα τόσα άλλα. Για να γίνει πιο κατανοητό το θέμα θα δώσω ένα απλό παράδειγμα με πραγματικές τιμές από ένα κοινό και καθημερινό είδος: το κρουασάν.

Βόλτα στα Κηπόσπιτα

Έγραφα για τα κηπόσπιτα ή αλλιώς για τους μικρόκηπους. Που συνηθίζονται εδώ σε όλες τις πόλεις αλλά και σε άλλες χώρες, απ’ ότι έμαθα. Και είχα βάλει φωτογραφίες χειμωνιάτικες, που μπορούσα να πάρω απ’ έξω. Να λοιπόν που μου δόθηκε η ευκαιρία να πάρω και φωτογραφίες από μέσα. Όχι μέσα από τα σπίτια αλλά μέσα απ’ τον οργανωμένο με κηπάκους χώρο. Και πιο καλοκαιρινές, με τους κήπους περιποιημένους και φτιαγμένους.

Φωτοβολταϊκά Παντού

Έχω ξαναγράψει για την ευρεία χρήση φωτοβολταϊκών και για τα τεράστια "πάρκα" που υπάρχουν με τέτοια. Και ενώ το έχω συνηθίσει να υπάρχουν φωτοβολταϊκά σε χωράφια ή σκεπές σπιτιών αποθηκών κλπ προχθές είδα σε μια γέφυρα μια πινακίδα που συνήθως υπάρχει όταν υπάρχει κοντά παραγωγή ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πόσο ρεύμα παράχθηκε και πόσο διοξείδιο γλυτώσαμε. Και ψάχνοντας να δω πού είναι οι κυψέλες τις ανακάλυψα ακριβώς στο πάνω μέρος, στα ηχοπετάσματα της γέφυρας. Δηλ. δεν αφήνουν μέρος που να μην το εκμεταλλευτούν!

Λίντερχοφ

Είχαμε επισκεφτεί το Νόισβανστάιν, πήγαμε στο Χέρενίσελ Σλος, είπαμε λοιπόν να επισκεφτούμε και το τρίτο απ' τα παλάτια που έχτισε ο Λουδοβίκος 2ος της Βαυαρίας, το Λίντερχοφ. Είναι και το μοναδικό που τέλειωσε και έμεινε μέσα. Τα υπόλοιπα έμειναν μισοτελειωμένα (στο εσωτερικό τους) είτε γιατί του τέλειωσαν τα φράγκα είτε γιατί τέλειωσε από βασιλιάς! Προφανώς κι αυτό είναι φτιαγμένο με έμπνευση απ' το πρότυπό του: τις Βερσαλίες.

Νεκροταφεία

Γιατί ως γνωστόν «απ’ τη ζωή ως το θάνατο είν’ ένα μονοπάτι» ή «δυο πόρτες έχει η ζωή» κλπ.

Τόλγουντ

Έχω αναφέρει πολλές φορές πως στο Μόναχο στήνονται πολλά "πανηγύρια". Κι έχω πει πως αυτές τις μέρες υπάρχει άλλο ένα (Τόλγουντ - Tolwood -λέγεται και τελειώνει την Κυριακή), μόνο που δεν ήξερα τι ακριβώς περιλάμβανε. Το επισκέφτηκα λοιπόν να μου φύγει η απορία και έμεινα κατάπληκτος. Πρώτα πρώτα απ' το πλήθος του κόσμου που πήγαινε εκείνη την ώρα. Κατόπιν απ' την έκταση. Και κατά τρίτον απ' την ποικιλία του.

Ποδηλασία

Για τα ποδήλατα έχω ξαναγράψει. Απλά τώρα που άνοιξε ο καιρός το εμπεδώνω καλύτερα και είπα να επανέλθω αναλυτικά. Εξάλλου μόλις αποκτήσαμε κι εμείς ποδήλατα. Ο Γιάννης κι η Μάγδα τώρα που φεύγουν οριστικά για Ελλάδα μας παρέδωσαν τα δικά τους. Να τους ευχαριστήσω κι από εδώ και να τους ευχηθώ καλή πατρίδα.

Ψάρια

Για το ότι απ' τα φαγητά που μου λείπουν περισσότερο στο Μόναχο είναι τα φρέσκα ψάρια το έχω ξαναγράψει. Ψάρι φάγαμε πολύ (μα πάρα πολύ) στη διάρκεια της εκδρομής στη Σκανδιναβία. Για πρωινό ή στο βραδινό μπουφέ το ψάρι ήταν πάντα παρόν. Κύρια σολομός καπνιστός ή μαγειρεμένος με διάφορους τρόπους. Αλλά όταν τέλειωσε η εκδρομή επιστρέψαμε στα ίδια. Και η έλλειψη φρέσκου ψαριού και κύρια απ' τα λεγόμενα ψιλά επανήλθε.

Αμβούργο

Το Αμβούργο το  επισκέφτηκα γυρίζοντας από τη Σκανδιναβία. Ήταν η τελευταία μας στάση. Έτσι θα βάλω εδώ τα του Αμβούργου αν και, προς αποφυγή παρεξηγήσεων σαφώς δεν ανήκει στη Σκανδιναβία. Πάντως, έχει σχέση με την Κοπεγχάγη και άλλες σκανδιναβικές πόλεις (όλοι ήταν στη Χανσεατική Ένωση).

Το Αμβούργο είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου και απέχει περίπου 100 χλμ απ’ τη θάλασσα! Είναι μια πόλη με ναυτική και εμπορική παράδοση. Τα αρχικά της είναι ΗΗ δηλ. Χανσεατικό Αμβούργο όπως είναι ο πλήρης τίτλος του αφού ήταν στην χανσεατική ένωση (που λέγαμε), τουτέστιν την εμπορική ένωση που υπήρξε πριν από 200 χρόνια περίπου με στόχο την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων (αντίστοιχη της Ευρωπαϊκής ένωσης θα λέγαμε).

Όσλο

Από μουσείου άρξασθε. Με το που φτάσαμε στο Όσλο επισκεφθήκαμε το μουσείου των Βίκινγκς.

Στοκχόλμη

Στη Στοκχόλμη βρεθήκαμε δυο φορές. Την πρώτη για να πάρουμε το πλοίο για Τούρκου και τη δεύτερη για να τη δούμε. Την πρώτη πάντως, ο κυρ Γιώργος, που οργάνωσε την εκδρομή, αλλά ήταν και μαζί μας, ξέροντας την κάθε τρύπα που θα μπορούσαμε να δούμε, που θα θέλαμε να επισκεφτούμε (π.χ. πού ακριβώς έχει τουαλέτες!) ή να αποφύγουμε, μας έσπρωξε στο μουσείο Βάζα. Αυτό είναι μουσείο με έκθεμα ένα καράβι που βυθίστηκε στο πρώτο του ταξίδι, εντοπίστηκε και ανελκύθηκε πριν λίγα χρόνια και εκτίθεται έτσι όπως συντηρήθηκε στη λάσπη της θάλασσας. Δίπλα υπάρχει μια αναπαράσταση του πλοίου σε μικρογραφία, όπως ήταν τότε με τα χρώματά του που είχε και (βέβαια) έχουν χαθεί σήμερα καθώς και από τις εργασίες τόσο της κατασκευής του, όσο και της ανέλκυσης. Εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσείο, κρίμα όμως που έκλεινε σε μισή μόνο ώρα.

Ελσίνκι

 

Κι όμως απ' τα ενδιαφέροντα πράγματα στο Ελσίνκι είναι οι εκκλησίες του. Αυτή είναι η Ρώσικη.

Κοπεγχάγη

Η Κοπεγχάγη είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Δανίας. Σήμα της η μικρή γοργόνα που όμως δεν την είδαμε γιατί είχε πάει μια βόλτα μέχρι την Κίνα, σε μια έκθεση. Κι ούτε καν το μέρος που συνήθως βρίσκεται δεν είδαμε αφού, τη μέρα που βρεθήκαμε εμείς, είχε στην πόλη Μαραθώνιο! Στη φωτογραφία είναι ένα αντίγραφό της από το πάρκο Τίβολι.

Σκανδιναβία, Εν Πλω

Με τα καράβια που κυκλοφορήσαμε, εκτός από τον εντυπωσιασμό από τα ίδια που περιέγραφα χτες, εντυπωσιακή ήταν και η θέα προς τα έξω. Πηγαίναμε με μικρή ταχύτητα αφού είτε ήμασταν δίπλα σε νησίδες και σε κανάλια είτε μέσα στο φιόρδ πράγμα που σήμαινε και πως τα απόνερά μας θα ενοχλούσαν ό,τι βρισκόταν στις διπλανές (κυριολεκτικά) παραλίες και πως το καράβι έπρεπε να προσέχει για ξέρες. Πάντως, υπήρχαν και αντίστοιχα με τα "ραντάρ εκφοβισμού" στους δρόμους που έδειχναν στον καπετάνιο με τι ταχύτητα πήγαινε (σε χλμ. ανά ώρα).

Σκανδιναβία, Καράβια

Είχαμε στο πρόγραμμα τρεις μετακινήσεις με καράβια: Στοκχόλμη - Τούρκου, Ελσίνκι - Στοκχόλμη και Όσλο - Φρέντενκχάβεν (Δανία). Το ένα καλύτερο απ' το άλλο (τρόπος του λέγειν). Πώς είναι αυτά που έχουμε στην Ελλάδα; Καμία σχέση. Ειδικά μ' αυτά που ξέρω για τη Μυτιλήνη η σύγκριση θα ήταν ετεροβαρής.

Σκανδιναβία, Οδικό Δίκτυο

Γέφυρα στη Δανία. Γενικά, εδώ το οδικό δίκτυο είναι αξιώσεων.

Οι χώρες που επισκέφτηκα και τις λέω εν συντομία σκανδιναβικές κι ας μην ήταν όλες, έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Εκτός από την Δανία της οποίας το υψηλότερο σημείο είναι στα 180 μέτρα(!) και έχει πυκνότητα 128 άτομα ανά τετρ. χλμ., οι άλλες είναι αραιοκατοικημένες (15 - 20 κάτοικοι ανά τετρ. χλμ.). Έτσι δρόμοι αξιώσεων υπάρχουν μόνο όταν συνδέουν κύριες και μεγάλες πόλεις ενώ όταν πάμε προς τα έξω το πράγμα γίνεται δύσκολο. Ειδικά στην Νορβηγία πληρώνεις και διόδια για δρόμους που μόνο ως αυτοκινητόδρομοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.

Σκανδιναβία

Δημαρχείο Κοπεγχάγης

Ας αρχίσω να γράφω για τη Σκανδιναβία. Πρέπει να διώξω και τις φωτογραφίες από τον υπολογιστή μιας και ο χώρος γίνεται ασφυκτικός. Μην περιμένετε ανάλυση όπως για τις γερμανικές πόλεις. Αλλά κάποια πράγματα που είδα και με εντυπωσίασαν.

Σταθμοί Μετρό, Εσωτερικά

Μόναχο: Μύνχνερ Φράιχάιτ

Οι σταθμοί του μετρό δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Είχα πάρει ένα μαίηλ με σταθμούς του μετρό σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Μέσα σ’ αυτούς είχε και 4(!) του Μονάχου. Τι να πω. Ούτε απ’ τις φωτογραφίες με εντυπωσιάσανε, ούτε πολύ περισσότερο οι δυο που τους ξέρω από κοντά (στους άλλους δεν έχω βρεθεί μιας και είναι απ’ την άλλη μεριά από κει που μένω). Εντυπωσιακοί είναι οι σταθμοί, ας πούμε, τις Μόσχας που, αν και δεν έχω πάει, οι φωτογραφίες τους που έχω δει είναι καταπληκτικές.

Σταθμοί

Η κάθε πόλη, το κάθε χωριό έχει το δικό της σιδηροδρομικό σταθμό. Οι πόλεις, εκτός από τον κεντρικό έχουν και επιπλέον, μικρότερους σταθμούς όπως επίσης και σταθμούς μετρό, ή σταθμούς τραμ - λεωφορείων. Κάποιοι μάλιστα είναι μεγάλοι όσο και ο κεντρικός (π.χ. στο Βερολίνο ελάχιστα διαφέρει αυτός που ονομάζεται κεντρικός από τον Όσταμπανοφ ή τον Ζοολόγισερ γκάρντεν). Κάποιοι άλλοι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακοί.

Οι Αριθμοί των Σπιτιών

Στο Μόναχο (σε άλλα μέρη ίσως όχι τόσο) αν ψάχνεις το όνομα ενός δρόμου υπάρχουν δυο περιπτώσεις: ή δεν θα το βρίσκεις πουθενά γραμμένο ή εκτός από τις γωνίες που θα έχουν πινακίδα θα το βρεις γραμμένο και σε κάθε πινακίδα με τον αριθμό που έχει ένα σπίτι. Ας πούμε πως η διεύθυνση είναι «Zwillingstraße 5». Δεν γράφουν στην πόρτα απλά 5. Γράφουν 5 με μεγάλα νούμερα και από κάτω με μικρά μεν, ευδιάκριτα δε, είναι γραμμένο και το «Zwillingstr.». Και μάλιστα ενδιάμεσα η γραμμή είναι συνήθως βελάκι προς τα εκεί που μεγαλώνουν τα νούμερα και αν η κύρια είσοδος δεν είναι φανερή ή βρίσκεται σε στενάκι, το βελάκι είναι σπαστό για να σου δείχνει προς τα πού θα την βρεις.

Δημοψήφισμα

Στην Ελλάδα, τα δημοψηφίσματα προβλέπονται από το Σύνταγμα αλλά δεν γίνονται ποτέ. Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν το 1974 για το αν η Ελλάδα θα είναι βασιλευομένη ή αβασίλευτη δημοκρατία. Όποτε έχει τεθεί από κάποιον ζήτημα να γίνει δημοψήφισμα για ένα θέμα, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν εν ολίγοις: "Εμάς εξέλεξε ο κυρίαρχος(;) λαός να κυβερνήσουμε και ξέρουμε τι είναι το καλό του".

Λιάσιμο

Το 'χω ξαναγράψει: Οι κάτοικοι του Μονάχου αγαπούν τον ήλιο. Και κάνουν "ηλιοθεραπεία" όπου βρούνε. Και συνήθως γυμνοί. Ή μήπως οι γυμνιστές είναι αυτοί που συνηθίζουν την ηλιοθεραπεία? Δεν ξέρω να απαντήσω. Πάντως στην προχθεσινή μου βόλτα στην "παραλία" του Ίζαρ υπήρχαν γυμνοί (τελείως) προς ντυμένους (με μαγιώ) σε αναλογία 9 προς 1. Άνδρες προς γυναίκες 2 προς 1. Μεγάλοι σε ηλικία προς νέους 4 προς 1.

Πανηγυρισμοί

Άλλος ένας μύθος: Οι Γερμανοί είναι κόσμιοι ακόμα και όταν πανηγυρίζουν. Σιγά. Για την 4άρα στην Αργεντινή έγινε χαμός. Κορναρίσματα, φασαρία με βουβουζέλες, συγκεντρώσεις και χαβαλές εν μέσω μπιροποσίας. Μπουκάλια μπίρας άδεια παντού, πολλά απ' αυτά γερμένα και σπασμένα.

Η Διαδήλωση της Δευτέρας

Διαδήλωση κατά παραγγελία? Κι όμως ναι. Όταν μου το έλεγε ο Γιώργος, πως συνήθως τις Δευτέρες πήγαινε στη διαδήλωση, τον κοίταζα παράξενα. Διαδήλωση κάθε Δευτέρα? Για ποιο θέμα? Δεν έχει σημασία μου έλεγε. Κάθε βδομάδα κάτι βρίσκεται.

Εγκατάσταση

Κατά την εγκατάσταση (για αρκετό διάστημα) στη Γερμανία υπάρχουν κάποιες διαδικασίες που πρέπει να γίνουν. Η πρώτη και βασική είναι το άνοιγμα ενός τρεχούμενου λογαριασμού μέσω του οποίου θα γίνονται όλες οι στάνταρ (και αν θέλεις και οι υπόλοιπες) δοσοληψίες. Για το άνοιγμα λογαριασμού, γενικά, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Μια ταυτότητα (ή το διαβατήριο) και τέλος. Όμως, αν ο λογαριασμός είναι τρεχούμενος η τράπεζα ζητάει να ξέρει από πού θα μπαίνουν λεφτά. Γιατί το να ορίσεις πληρωμές χωρίς εισπράξεις είναι μάλλον χαζό.

Στρώματα

Όταν αγόραζα στρώμα στη Ελλάδα πριν από χρόνια, θυμάμαι ότι οι πωλητές προσπαθούσαν να πείσουν για την καλή τους ποιότητα δίνοντας 10ετή εγγύηση. Κάποιοι άλλοι μάλιστα, την ανέβαζαν στα 30 χρόνια (που μου φαινόταν τότε αστείο, αφού μετά από τόσα χρόνια δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος ούτε για το αν θα υπάρχω εγώ ούτε η εταιρία του).

Πανηγύρια

Έγραφα πριν κάτι μέρες ότι εδώ οι άνθρωποι είναι πανηγυρτζήδες. Για τα 852 χρόνια του Μονάχου π.χ. Τέλειωσαν αυτά τα πανηγύρια κι άρχισαν άλλα. Ένα μικρό σε χώρο αλλά μεγάλο σε διάρκεια  Ιταλοβαυαρικό άρχισε στην αυλή του Ρέζιντενς. Εκεί που το χειμώνα γίνεται το χριστουγεννιάτικο παζάρι του Ρέζιντενς. Γύρω γύρω τα μαγαζάκια με πατάτες και λουκάνικα και μπίρες και γλυκά κλασσικά βαυαρέζικα. Κι ανάμεσα με πίτσες, καφέ, κρασί, κοκτέιλ κλπ κλασσικά Ιταλικά. Και στη μέση Ιταλική μουσική. Δυο άτομα ήταν αλλά το αποτέλεσμα καταπληκτικό, κόσμος χόρευε, χαβαλές, καθημερινά 11 - 23.

Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης

Επί του πιεστηρίου
Έκτακτη ανταπόκριση

Ο μηχανισμός αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών (πυροσβεστική - αστυνομία - πρώτες βοήθειες) επί το έργον.

Άμαξες

Βερολίνο!

Η κάθε πόλη έχει ένα κομμάτι, το κέντρο συνήθως, που αποτελεί την παλιά πόλη, την άλτσταντ (Altstadt). Συνήθως πεζοδρομημένο, πολλές φορές με κτίρια από παλιότερους αιώνες (15ο, 16ο και προς τα εδώ) είναι απόλαυση να κυκλοφορείς. Και σε αρκετές απ’ αυτές προσφέρεται η δυνατότητα για μια βόλτα με άμαξα. Με διάφορα είδη άμαξας, με διάφορα είδη αλόγων, συνήθως ίδια σε κάθε μέρος, με στολές των αμαξάδων που περιμένουν στην πιάτσα ή τους περιμένεις.