Κρακοβία

Η Κρακοβία (Krakow) είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Πολωνίας, με πλούσια ιστορία καθώς παλιότερα υπήρξε πρωτεύουσα της χώρας πριν την Βαρσοβία. Η περιοχή έτσι κι αλλιώς αποκαλείται από τους Πολωνούς "Μικρή Πολωνία" (Mala Polska) και θεωρείται η κοιτίδα της Πολωνίας. Στην πάνω φωτογραφία η κλειστή αγορά που υπάρχει στο κέντρο της τεράστιας κεντρικής πλατείας της πόλης. Μου θύμισε τις αντίστοιχες κλειστές αγορές που υπάρχουν ας πούμε στην Τουρκία (όπως το Καπαλί Τσαρσί), αν και παρόμοια είχα δει και στη Φινλανδία (αλλά μήπως και η κεντρική αγορά στην Αθηνάς ή η Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη παρόμοιες δεν είναι;).

Γλυπτά από Αλάτι

Κοντά στην Κρακοβία υπήρχαν τα αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα (Wieliczka). Η ύπαρξη αλατωρυχείων ήταν εξαιρετικά σημαντική, ειδικά τις παλιότερες εποχές, για τις περιοχές που βρίσκονταν μακρυά απ' τη θάλασσα. Κι αυτό γιατί το αλάτι το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι όχι μόνο για να κάνουν πιο νόστιμα τα φαγητά τους αλλά και για να τα διατηρούν. Η τιμή του ίδια με του χρυσού. Στα αλατωρυχεία της Βιέλιτσκα εκτός απ' το να βγάζουν το αλάτι απ' τη γη οι αλατωρύχοι έφτιαξαν και εξαιρετικά γλυπτά. Και σήμερα το αλατωρυχείο λειτουργεί κάτι σαν μουσείο ας πούμε. Το επισκέπτεσαι για να δεις τόσο το πώς ήταν ένα αλατωρυχείο όσο και για τις κατασκευές από αλάτι που υπάρχουν εκεί. Υπάρχουν ας πούμε τρεις εκκλησίες φτιαγμένες στα έγκατα της γης. Στην πάνω φωτογραφία φαίνεται η μεγάλη τους που αποτελεί και το καύχημά τους και η οποία λειτουργεί κι αν κάποιος θέλει μπορεί να κάνει και το γάμο του εδώ, αν και θα του κοστίσει λιγάκι. Τα πάντα είναι φτιαγμένα από αλάτι (άντε και ξύλο κάπου). Ας πούμε οι πολυέλαιοι, τα αγάλματα, τα πλακάκια στο δάπεδο κλπ.

Βαρσοβία, Συγκοινωνίες

Στην Πολωνία, όπως σ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι αναπτυγμένο. Η Βαρσοβία έχει τρεις βασικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αυτός της φωτογραφίας θεωρείται ο κεντρικός (γιατί βρίσκεται στο κέντρο της πόλης κι όχι λόγω μεγέθους). Το κακό είναι, όπως έγραφα και προχθές, πως για να πας μέχρι το σταθμό του μετρό πρέπει να περπατήσεις αρκετά.

Βαρσοβία, η Εβραϊκή

Στη Βαρσοβία (αλλά και γενικότερα στην Πολωνία) πριν τον πόλεμο ζούσαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι. Όμως η επιχείριση "τελική λύση" των Ναζί τους εξαφάνισε. Η ίδρυση δε του κράτους του Ισραήλ έκανε όσους κατάφεραν να επιζήσουν να μετακομίσουν στο καινούριο κράτος μ' αποτέλεσμα σήμερα να έχουν μείνει ελάχιστοι σ' ολόκληρη τη χώρα. Η ελληνική Βικιπαίδεια έχει μια εμπεριστατωμένη περιγραφή για το "Ολοκαύτωμα". Σε πρώτη φάση οι Εβραίοι κλείστηκαν σε ένα γκέτο που αποτελείτο από δυο τμήματα που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με μια γέφυρα(!) και το οποίο απεικονίζεται στην πινακίδα της φωτογραφίας. Στο γκέτο της Βαρσοβίας κλείστηκαν περίπου 350.000 Εβραίοι που περιορίστηκαν στη συνέχεια στο ένα τμήμα μόνο του γκέτο, το μικρό. Μπορεί κανείς να καταλάβει τι σήμαινε τόσες χιλιάδες κόσμος περιορισμένος σε μια τόσο μικρή περιοχή. Αλλά κι αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί οι εξοντώσεις έδιναν κι έπαιρναν και με διάφορους τρόπους.

Σχολεία Εξωτερικού

Διακοπή από τα τουριστικά για να παρουσιάσω ένα γράμμα μιας συναδέλφου που επιστρέφει κατεπειγόντως από το Βέλγιο. Διαβάστε στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=8405. Αξίζει τον κόπο, δείχνει πώς μας αντιμετωπίζει η δημόσια διοίκηση της χώρας που μας έστειλε στο εξωτερικό. ΘΑ μου πείτε, η ασυνέπεια των κυβερνώντων είναι γνωστή. Αλλά και καψόνι; Γιατί πώς αλιώς να χαρακτηρίσω τη συμπεριφορά αυτή; Και δεν είναι πρώτη φορά - χρονιά. Πέρυσι, έφυγε συνάδελφος να εγκατασταθεί στην Αμερική τέλος Απρίλη, αφού ξόδεψε και ταλαιπωρήθηκε αρκετά για βίζα και στα μέσα Ιούνη την γύρισαν πίσω! Τι να πω.

Βαρσοβία 3

Στη Βαρσοβία ακόμα. Που έχει μια γραμμή μετρό μόνο, κι ο κεντρικός σταθμός του είναι κοντά μεν με τον αντίστοιχο σιδηροδρομικό αλλά όχι τόσο. Αλλ' αυτά θα τα δούμε μια άλλη μέρα, με την επισκόπηση των μεταφορών και συγκοινωνιών της. Πίσω διακρίνεται το μέγαρο πολιτισμού που λέγαμε.

Βαρσοβία 2

Βαρσοβίας συνέχεια. Για αρχή το μέγαρο πολιτισμού. Ένα πολυόροφο κτίριο (καμιά 45αριά πατώματα), που για πολλά χρόνια ήταν το ψηλότερο κτίριο της πόλης. Τώρα γιατί εμένα μου φαίνεται πως παρόμοια υπάρχουν και σ' άλλες πόλεις; Στην Κρακοβία κάπου διέκρινα ένα, αλλά και πριν από λίγο καιρό σε μια ταινία που έδειχνε τη Μόσχα κάπου μου φάνηκε πως είδα ένα παρόμοιο κτίριο. Τώρα τι να υποθέσω; Ή υπήρχε τάση σ' όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες να φτιάχνουν ένα τέτοιο παλάτι πολιτισμού ή η ταινία δεν ήταν γυρισμένη όλη στη Μόσχα και κάποιος δεν το πρόσεξε.

Βαρσοβία

Σύμβολο της πόλης της Βαρσοβίας είναι η γοργόνα!

Η Βαρσοβία (Warszawa) είναι η πρωτεύουσα της Πολωνίας. Γι' αυτό κι όταν φτιάχναμε το πρόγραμμα του ταξιδιού προγραμματίσαμε 3 νύχτες διαμονή στην Βαρσοβία και δυο στην Κρακοβία. Αργότερα κάποιοι φίλοι μας είπαν πως η Βαρσοβία δεν αξίζει και τόσο, δεν έχει πολλά πράγματα να δεις, σε αντίθεση με την Κρακοβία και το καλύτερο θα ήταν αν τα είχαμε προγραμματίσει ανάποδα. Τελικά, δεν μετάνιωσα για τις 3 νύχτες στη Βαρσοβία. Αν είχα και τρεις στην Κρακοβία δεν θα μου κακοφαινότανε, αλλά τα βολέψαμε κι έτσι.

Πολωνία

Η Πολωνία είναι ένας καλός προορισμός για διακοπές απ' την Ελλάδα, αλλά μάλλον δύσκολος απ' τη Γερμανία. Και εξηγούμαι: Απ' την Ελλάδα μπορείς να φτάσεις αεροπορικώς. Για παράδειγμα με τη LOT, την επίσημη αεροπορική εταιρίας της Πολωνίας, η οποία έχει καλές τιμές. Και μιας και η χώρα δεν έχει συνδεθεί ακόμα με το ευρώ οι τιμές διαμονής είναι αρκετά χαμηλές. Για να πας όμως απ' τη Γερμανία, συνήθως θα το κάνεις οδικώς και αυτή δεν είναι ότι καλύτερο. Θα περιγράψω την εμπειρία μου από το ταξίδι που, όπως έχω ξαναγράψει, έκανα τον Ιούνιο κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Βερολίνο 2011 Συνέχεια

Λίγα μας λέει η Ελληνική Βικιπαίδεια για τις φιλύρες. Βασικά μιλάει για τη νύμφη Φιλύρα και η μόνη σύνδεση με το δέντρο είναι πως κάποια στιγμή αυτή μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο δέντρο. Δηλαδή τίποτα. Αντίθετα στο Φιρίκι βρήκα μερικά ενδιαφέροντα τόσο για το δέντρο όσο και για τα παράγωγά του! Γιατί χρόνια είχα την απορία τι δέντρο είναι αυτό. Πέρυσι που είχα πάει, ήταν ακόμα αρχές Απρίλη κι έτσι δεν είχαν φυλλώσει. Φέτος ο δρόμος ήταν καταπράσινος. Αλλά τα δέντρα αυτά τα είδα και στο Μόναχο. Κι αν δεν ερχόταν ο Σταμάτης να μου ανοίξει τα μάτια, πάντα θα είχα την απορία τι είδους μουριές είναι αυτές (τέτοιες μου φανήκανε). Ώσπου έρχεται λοιπόν ο Σταμ και μας λέει: "Για δες ρε πόσο φλαμούρι πάει χαμένο". Κι εκεί πήρα πρέφα πως δεν είναι κανένα εξωτικό δέντρο αλλά το έχουμε και στην Ελλάδα (αν και, μάλλον όχι στο χωριό μου). Και μάλιστα υπάρχει και σχετικό τραγούδι (σε μουσική του Γερμανού Σούμπερτ μεν, και με ελληνικό στίχο δε "Στη βρύση τη βουνίσια, σιμά είν' η φλαμουριά" - στο σύνδεσμο στο 4:20). Κι έψαξα κι έμαθα.

Βερολίνο 2011

΄

Η άμαξα με τα τέσσερα άλογα και τη Νίκη που υπάρχει στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, σήμα της πόλης από πολλών ετών.

Στο Βερολίνο είχα βρεθεί πριν ένα χρόνο περίπου, το Πάσχα του 2010. Ξαναβρέθηκα και τον Ιούνιο στο ξεκίνημα της εκδρομής στην Πολωνία. Η διαδρομή Μόναχο - Βαρσοβία είναι γύρω στα 1100 χλμ, περνάει δε πολύ κοντά απ' το Βερολίνο, όπως είχα δει στους ιντερνετικούς χάρτες του γκουγκλ αλλά και της Μισελέν. Ο πλοηγός μου έδινε μια άλλη διαδρομή, με καμιά 50αριά χιλιόμετρα λιγότερα, αλλά επειδή είχε λιγότερους αυτοκινητόδρομους κι επειδή ο χρόνος που προέβλεπε έβγαινε μεγαλύτερος προτιμήσαμε να πάμε από Βερολίνο, να μείνουμε μια βραδιά εκεί, να συνεχίσουμε την άλλη μέρα για Βαρσοβία, από κει για Κρακοβία και να επιστρέψουμε μέσω Δρέσδης (που τελικά το κάναμε μέσω Σαξονικής Ελβετίας όπως έγραφα τις προηγούμενες μέρες).

Έλβας

Ο Έλβας λοιπόν. Στα Γερμανικά Elbe, και για τον οποίον έχω ξαναγράψει όταν έγραφα για το Αμβούργο. Το οποίο να θυμίσω βρίσκεται χτισμένο στις όχθες του κοντά στις εκβολές (δηλ. 80 χλμ. πριν). Με συνολικό μήκος 1500 χλμ και κάτι διασχίζει τη Γερμανία από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά. Αλλά σήμερα θα ασχοληθώ με ένα κομμάτι του Έλβα, αυτό που βρίσκεται στη Σαξονική Ελβετία για την οποία έγραφα στα τελευταία σημειώματα. Εδώ που ο Έλβας κάνει ένα μεγαλόπρεπο S. Και φωτογραφίες απ' αυτές τις δυο καμπύλες τους θα παρουσιάσω. Η πρώτη, που είναι μια πανοραμική λήψη απ' το Μπαστάι και στην οποία διακρίνεται το Λίλιενστάιν, είναι μεν περιγραφική, αλλά μου τα χάλασαν κάτι σταγόνες βροχής που έπεσαν εκείνη την ώρα στο φακό.

Κένιγκστάιν Συνέχεια

Όπως έγραφα λοιπόν στο κάστρο του Κένιγκστάιν περάσαμε πολλές ώρες. Έτσι είναι πάρα πολλές οι φωτογραφίες που μαζεύτηκαν (παρόλο που όλες του Έλβα τις κράτησα για επόμενη δημοσίευση). Οπότε σήμερα παρουσιάζω τη συνέχεια.

Κένιγκστάιν

Το Κένιγκστάιν είναι ένας απ' τους βράχους της περιοχής που λέγαμε χθες (στάιν - stein γενικά είναι η πέτρα) και πάνω του είχε φτιαχτεί ένα κάστρο. Αυτό λοιπόν το Κάστρο του Κένιγκστάιν (Festung Königstein) πήγαμε να επισκεφτούμε. Κι όταν λέγαμε να πάμε, δεν ξέραμε τι ακριβώς θα δούμε, φανταζόμασταν πως θα είχαμε μια υπέροχη θέα προς τον Έλβα (που στην περιοχή κάνει δυο όμορφες αντίθετες καμπύλες όπως το γράμμα S) αλλά και όσο να 'ναι όμορφη θέα θα είχε αφού είναι ένα ύψωμα σ' έναν κάμπο. Στο νου μας είχαμε κάτι σαν το Χλεμούτσι, το κάστρο της Κυλλήνης, (που βέβαια η θέα απ' αυτό είναι συνταρακτική, βλέπεις απ' την Κεφαλλονιά μέχρι την Κυπαρισσία, εδώ δεν είναι τόση) ή από άλλα κάστρα (όπως της Μυτιλήνης ή του Μολύβου) στα οποία όταν μπαίνεις μέσα δεν έχεις να δεις και πολλά. Κάνεις μια βόλτα και τα έχεις δει όλα. Κι η Μαρία γκρίνιαζε για τα 6€ που έπρεπε να πληρώσουμε για είσοδο. Οι Γερμανοί που για τα πάντα έχουν είσοδο κλπ. Μπήκαμε λοιπόν κατά τις 11:30 και δεν μείναμε πολύ. Χαλαρά, μόλις τέσσερις ωρίτσες! Γιατί το κάστρο μέσα είναι γεμάτο.

Μπαστάι

Το να βρεις βράχους στην Ελλάδα είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο. Ακόμα και στους κάμπους βρίσκονται βράχια, ενώ τα βουνά είναι διάσπαρτα από τέτοια. Όμως και πάλι, όταν βλέπεις τα μετέωρα αισθάνεσαι ένα δέος. Σκέψου τώρα να είσαι Γερμανός, να είσαι μακριά από τις Άλπεις ή άλλα βουνά, να βλέπεις όλο κάμπους γύρω σου (άντε και κάνα λόφο) και ξαφνικά να μια περιοχή που είναι σπαρμένη με βράχια. Κι όχι ένα δυο. Ομάδες βράχων που ξεπετάγονται διακόσια και τρακόσια μέτρα ψηλότερα απ' την υπόλοιπη περιοχή. Ε, μάλλον εκπλήσσεσαι και θεωρείς πως έχεις μια περιοχή με κάτι το ιδιαίτερο. Και πράγματι, η ομορφιά των βράχων του Μπαστάι (Bastei), του Λίλιενστάιν (Lilienstein) κλπ είναι ανείπωτη. Αν δε βάλει κανένας και τον Έλβα που κυλάει εκεί ανάμεσα το πράγμα αρχίζει και ξεφεύγει από κάθε φαντασία.

Σαξονική Ελβετία

Το Στανττ Βάλεν όπως το είδαμε από μακρυά από τα βράχια

Στα μέσα Μαρτίου, με τα συνηθισμένα μηνύματα που ανταλλάσσουμε με φίλους με διάφορα ανέκδοτα ή φωτογραφίες κλπ, μου έστειλαν μια παρουσίαση που αναφερόταν σε κάποια μέρη της Σαξονίας. Δεν έλεγε πού ακριβώς ήταν, έγραφε μόνο πως είναι Σαξονία, στη Γερμανία αλλά οι φωτογραφίες που τη συνόδευαν ήταν καταπληκτικές. Μας έκαναν τρομερή εντύπωση (όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι δεν συμβαίνει πάντα έτσι μ' αυτά τα μηνύματα που παίρνουμε, ακόμα κι αν είναι από γνωστά και εγγυημένα άτομα). Με τη σειρά μου τα έστειλα σε άλλους φίλους με την παρατήρηση πως δεν ξέρω πού βρίσκονται και δεν τα έχω επισκεφτεί, αλλά μόλις το ανακαλύψω θα το κάνω. Παράλληλα, η Μαρία, τα στέλνει στο Βασίλη, συνάδελφο απ' αυτούς που γυρίζουνε στη Γερμανία που βρέθηκαν, ρωτώντας τον αν έχει ιδέα περί της θέσης. Η απάντηση ήρθε την επόμενη μέρα με μπόλικα στοιχεία. Η περιοχή που παρουσιάζεται είναι αυτό που οι Γερμανοί αποκαλούν Σαξονική Ελβετία (Sächsische Schweiz). Και κοιτάζοντας στο χάρτη βλέπω πως είναι στο τριεθνές Γερμανία - Πολωνία - Τσεχία, πάνω στη διαδρομή που είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε στις διακοπές του Ιουνίου.