8η Ελληνοβαυαρική μέρα πολιτισμού

Η 8η Ελληνοβαυαρική μέρα πολιτισμού στην πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από μια μέρα. Φέτος κρατάει ένα δεκαπενθήμερο, απ' τις 14 μέχρι τις 28 του μήνα. Αλλά το κορύφωμά τους ήταν η προχθεσινή Κυριακή. Και είναι 8η γιατί γίνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Ξεκίνησε μια μέρα, έγινε τριήμερο και φέτος το 15ήμερο, αλλά το όνομα έμεινε. Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα καταφέρει να πάω. Την πρώτη χρονιά δεν το είχα μάθει. Πέρυσι, ήταν τις μέρες μόλις γυρίσαμε από τα Μαύρα Δάση, ήμασταν κουρασμένοι και δεν είχαμε κουράγιο να πάμε μέχρις εκεί. Φέτος είπαμε πως επιβάλλεται να πάμε, μιας κι είναι η τελευταία μας χρονιά στη Γερμανία και το Μόναχο. Προγραμματίζαμε λοιπόν μια επίσκεψη - προσκύνημα, να πάμε δηλαδή μέχρις εκεί, να κάτσουμε μια - δυο ώρες και να επιστρέψουμε. Μας άρεσε όμως τόσο που κάτσαμε μέχρι που τέλειωσε και θέλαμε κι άλλο! Μπαίνοντας στο χώρο που γινόντουσαν οι εκδηλώσεις της Κυριακής υπήρχε παιδότοπος με διάφορα παιχνίδια που μπορούσε να απασχολήσει παιδιά διαφόρων ηλικιών έτσι ώστε οι γονείς να έχουν την άνεση να κυκλοφορήσουν ή να απολαύσουν το πρόγραμμα χωρίς γκρίνιες και «βαρέθηκα, πότε θα φύγουμε»!

Ελληνοβαυαρική η μέρα, οι Βαυαροί ντυμένοι με τις παραδοσιακές τους στολές, τίποτα το παράξενο. Ευτυχώς, σκέφτηκε και κάποιος απ' τους Έλληνες να φορέσει κι αυτός τσολιαδίστικα. Παραδοσιακές στολές φόραγαν και τα μέλη των χορευτικών, αλλά οι περισσότεροι μόνο μέχρι ν' ανέβουν να χορέψουν. Μετά... Οι εκδηλώσεις γίνονταν στην Οντέονσπλατς, ανάμεσα από την Τεατίνερκιρχε και το παλάτι, το Ρέζιντενς. Και μετά από τόσο καιρό έμαθα και το πώς βγαίνει το όνομα της πλατείας. Από την ελληνική λέξη Ωδείο. Πλατεία Ωδείου θα τη λέγαμε. Γι' αυτό και τονίζεται στη δεύτερη συλλαβή (Οντέονς - Ωδείου) κι όχι στην πρώτη όπως συνήθως οι γερμανικές λέξεις. Να το ξαναγράψω πως οι Γερμανοί δεν φοβούνται να πάρουν ξένες λέξεις και να τις πούνε όπως λέγονται στην αρχική γλώσσα, έστω κι αν αυτό παραλλάζει απ' τους κανόνες της γερμανικής.

Όταν δεις κόσμο στημένο σε μια ουρά, στήσου κι εσύ από πίσω. Υπήρχαν δυο μεγάλες ουρές μια για μπίρες και ποτά και μια ακόμα μεγαλύτερη για σουβλάκια και γύρο. Ή μάλλον ντονέρ. Γιατί το σερβίρισμα δεν ήταν γύρου, αλλά μου θύμιζε το τούρκικο ντονέρ. Ίσως γιατί οι Τούρκοι έχουν επιβάλει το στιλ, απ' την πληθώρα των καταστημάτων τους. Σε ψωμάκι μέσα, με διάφορα σαλατικά και μόνο με γύρο. Τα σουβλάκια ήταν σκέτα (κι είχα και τη Μαρία να λέει πως ήθελε πραγματικό σουβλάκι εννοώντας βέβαια - σύμφωνα με την αθηναϊκή διάλεκτο - το τυλιχτό σε πίτα)!

Σουβλάκια ψηνόντουσαν όλη τη μέρα κι η ουρά μια μίκρυνε μια μεγάλωνε αλλά ποτέ δεν έπαυε να υπάρχει. Μέχρι τις εφτάμισι το απόγεμα που σταμάτησε το σερβίρισμα, εντελώς ξαφνικά, γιατί σύμφωνα με την άδεια που υπήρχε επιτρεπόταν μόνο μέχρι εκείνη την ώρα. Κι ενώ υπήρχαν ακόμα σουβλάκια στα κάρβουνα και ψήνονταν, κι ενώ ο γύρος ακόμα δεν είχε τελειώσει. Τα μάζεψαν στην άκρη, μαζί και ό,τι άλλα φαγητά προσφέρονταν, και τέλος. Αντιρρήσεις πολλές, αλλά δεν ακούστηκαν. Τα σουβλάκια ήταν στα 2€ το ένα, αλλά μιλάμε για σουβλάκια αξιώσεων. Όχι των 40 γραμμαρίων που είναι το τυπικό μέγεθος στην Ελλάδα. Μάλλον των 100 θα έλεγα. Να φας να χορτάσεις. Κι αν δεν σ' έφτανε το σκέτο υπήρχε και σε μερίδα.

Παραδοσιακή μουσική ζωντανή ή από κονσέρβα ακουγόταν συνέχεια (ελληνική και βαυαρέζικη) ενώ τα χορευτικά διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Χοροί απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας: Ιόνιο, Αιγαίο, Κρήτη, Μακεδονία, Ήπειρος και Πόντος έδωσαν το παρόν τους. Ανάμεσά τους και μια βαυαρέζικη παρέμβαση (τι ελληνοβαυαρική μέρα θα ήταν εξάλλου).

Στην εκδήλωση απηύθυναν χαιρετισμό και πολλοί επίσημοι: Όπως ο (ορθόδοξος) μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος (στα γερμανικά), η προξένισσα της Ελλάδας στο Μόναχο (και στα ελληνικά πρώτα, και στα γερμανικά κατόπιν) αλλά και από τη βαυαρική πλευρά ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, ένας μεγαλόβαθμος εκπρόσωπος της καθολικής εκκλησίας που δεν το έπιασα ποιος ήταν και ο δήμαρχος του Μονάχου Κρίστιαν Ούντε. Ο τελευταίος ενθουσίασε με την ομιλία του και έδειξε πως δεν είναι τυχαία δήμαρχος στο Μόναχο τα τελευταία 16(!) χρόνια στη σειρά. Και μάλιστα προερχόμενος από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD στη Βαυαρία κυβερνάει όλα τα χρόνια η χριστιανοκοινωνική ένωση CSU, αν και στις επόμενες εκλογές ο Ούντε δεν θα είναι υποψήφιος για δήμαρχος αλλά για πρωθυπουργός της Βαυαρίας - και ελπίζει ότι θα βγει). Μιλώντας αργά και καθαρά, αφού ήξερε πως το ακροατήριό του δεν ήξερε όλο άπταιστα γερμανικά και μιλώντας υπέρ της Ελλάδας με τοποθετήσεις που θα τις ζήλευαν αρκετοί δικοί μας πολιτικοί.

Για κλείσιμο μερικά παρασκήνια: το πλύσιμο των ποτηριών της μπίρας, προφανώς γινόταν αλά γερμανικά. Δίπλα στο τροχόσπιτο που σερβίριζε τις μπίρες (αλλά και Μαλαματίνα και ούζο και Μεταξά) υπήρχαν οι γνωστοί δύο κάδοι: ο ένας με νερό και βούρτσες μέσα κι ο άλλος με σκέτο νερό. Το κάθε ποτήρι στριφογυριζόταν στις βούρτσες, και ξεπλενόταν στο νερό. Αφρός καθόλου, δεν ξέρω αν στον κάδο με τις βούρτσες υπήρχε κάποιο απολυμαντικό. Αν τώρα στα χείλη του ποτηριού υπήρχαν τίποτα σημάδια από κραγιόν κλπ, ε, με την επόμενη ή τη μεθεπόμενη χρήση - πλύση θα έφευγαν, δεν θα έφευγαν; Αλλά είπαμε: αυτός είναι ο τρόπος σ' όλες τις μπιραρίες (εκτός κι αν υπάρχουν πλυντήρια). Επίσης μ' άρεσε ο τρόπος που έχουν έτοιμες στην πλατεία παροχές για το ηλεκτρικό. Κάτω από πλάκες υπάρχει πίνακας διανομής. Όταν γίνεται εκδήλωση, ανοίγει η πλάκα και ξεκινάνε τα καλώδια που θα τροφοδοτήσουν όλους τους καταναλωτές!