Προτάσεις

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φόρουμ του Ισοκράτη (συμμετέχουν μόνο εγγεγραμμένα μέλη). Το αναδημοσιεύω κι εδώ σαν ένα σύνδεσμο ανάμεσα στα δυο κομμάτια που με απασχόλησαν και έχουν σχέση με αυτό που ασχολήθηκα τα τελευταία τρία χρόνια: την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικά και ειδικά στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (όπως είναι ο επίσημος τίτλος). Το κείμενο είναι ο αποχαιρετισμός μου προς του συναδέλφους και μη που συμμετείχαν όλο αυτόν το καιρό στα φόρουμ μαζί με μένα.

Τέλος λοιπόν η Γερμανία για μένα. Όλον αυτόν τον καιρό, από την εποχή μόλις έδωσα εξετάσεις στα γερμανικά, τον Απρίλη του 2009 μέχρι τώρα που έφυγα, συμμετείχα στο φόρουμ του Ισοκράτη, του κόμβου της ειδικής γραμματείας του υπουργείου παιδείας (κλπ) για την εκπαίδευση των ομογενών. Συμμετείχα όχι απλά παρακολουθώντας το τι γράφεται αλλά και παρεμβαίνοντας αρκετές φορές (814 τον αριθμό μέχρι τώρα) όταν είχα κάτι να πω, είτε να ενημερώσω, είτε (λιγότερο) να διαφωνήσω. Στο δρόμο της επιστροφής πια, κάνω τις τελευταίες δημοσιεύσεις - προτάσεις. Γιατί τώρα; γιατί είμαι σίγουρος πως θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Το θέμα είναι πως εγώ δεν θα τις δω! Γιατί δεν σκοπεύω να συνεχίσω να μπαίνω. Πάντως, αν κάποιος συνάδελφος θέλει να ρωτήσει κάτι ή αν κάπου θεωρηθεί πως η εμπειρία μου θα έχει κάτι να πει, τότε ευχαρίστως να απαντήσω αλλά με μέιλ. Γνωστό είναι αλλά να το επαναλάβω εδώ: ymalliaros στο sch.gr (το στο είναι το παπάκι - @, τέτοια αναγραφή βοηθάει να μην γεμίζουμε με σπαμ)

Πρόταση πρώτη: Στο Μόναχο υπήρχαν μέχρι πέρυσι δύο μεγάλα λύκεια με 170+ παιδιά το καθένα. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς 11-12, για την συγκρότηση των τμημάτων έγιναν μετακινήσεις μαθητών από το ένα στο άλλο. Κι επειδή τα παιδιά δεν θέλαν να μετακινηθούν έπεσαν πιέσεις, παροτρύνσεις κλπ και έτσι άλλαξαν σχολείο καμιά 25αριά παιδιά. Όμως κάποιοι δεν ήταν ευχαριστημένοι απ' αυτό (ο Δορυφόρος του Μονάχου, ένα ομογενειακό σάιτ, έγραφε επανειλημμένα για τη σπατάλη που γίνεται έχοντας δυο σχολεία με δυο διευθυντές) και πίεζαν για την συγχώνευση των δύο λυκείων. Αυτή υπογράφτηκε στις αρχές Νοέμβρη (άρα τσάμπα οι μετακινήσεις) αλλά έφτασε στο Μόναχο στα μέσα Δεκέμβρη και εφαρμόστηκε σε μια νύχτα. Πάνω που τα σχολεία είχαν αρχίσει να βρίσκουν το ρυθμό τους.

Τα δυο λύκεια (όπως και ένα από τα γυμνάσια της πόλης) στεγάζονται στο ίδιο κτίριο. Αποτέλεσμα αυτής της συγχώνευσης ήταν να αδειάσει ο ένα όροφος. Και τόσους μήνες μετά, ο όροφος αυτός εξακολουθεί να μένει άδειος. Κι εδώ έρχομαι να ρίξω την ιδέα μου: Το συντονιστικό γραφείο στεγάζεται σε έναν όροφο (μικρότερο σε διαστάσεις) στο κέντρο της πόλης. Στο κτίριο που στεγάζεται το 2ο Γυμνάσιο και το Λύκειο υπάρχει ένας όροφος άδειος. Τι πιο απλό από το να προβεί το γραφείο στις απαραίτητες ενέργειες για την καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης και να μετακομίσει στον χώρο αυτόν. Έτσι και οικονομία θα γίνεται από τα ενοίκια και - παράπλευρο κέρδος - θα είναι πιο εύκολη η συνεργασία του γραφείου με τα δυο αυτά σχολεία (για τα άλλα δεν μπαίνει θέμα, έτσι κι αλλιώς και τώρα μακρυά είναι).

Πρόταση δεύτερη: Τα σχολεία του χρόνου θα έχουν πρόβλημα εκπαιδευτικού δυναμικού αφού είμαστε αρκετοί αυτοί που αποχωρούμε με τριετία - τετραετία - πενταετία καθώς επίσης και οι ομογενείς με συμβάσεις ορισμένου χρόνου των οποίων η σύμβαση λήγει φέτος. Ο νέος νόμος δεν προβλέπει καθόλου την πρόσληψη συμβασιούχων ομογενών. Ο λόγος; Με το που τέλειωναν οι συμβάσεις τους, αρκετοί προσέφευγαν στα γερμανικά δικαστήρια με αίτημα τη μετατροπή της σύμβασης σε αορίστου χρόνου. Αυτό σήμαινε έξοδα για το ελληνικό κράτος για παραστάσεις δικηγόρων μεταφράσεις κλπ. Σε πρώτο βαθμό για κάποιες περιπτώσεις που ξέρω δεν δικαιώθηκαν, τι έγινε ή τι θα γίνει παραπέρα δεν ξέρω.

Μιας και εκφράστηκε (σε άλλο χώρο) η άποψη πως εγώ έχω απωθημένα με την ομογένεια να κάνω μια πρόταση και γι' αυτό. Οι ανάγκες στα σχολεία είναι δεδομένες. Τα προβλήματα από την μέχρι τώρα εφαρμογή του θεσμού των θεσμού γνωστά (εκτός από τα παραπάνω είναι κι ένα πρόβλημα ότι με τον τρόπο που λειτουργούσε μέχρι τώρα ήταν σε δυο βάρκες: με ελληνικές συμβάσεις, αλλά ασφαλισμένοι στη Γερμανία). Έτσι, να τροποποιηθεί ο νόμος, και να προβλέπει διαδικασία για πρόσληψη ομογενών ως αναπληρωτών και την τοποθέτησή τους στα σχολεία της Γερμανίας (ή και αλλού). Θα προσλαμβάνονται ακριβώς με τους ίδιους όρους που προσλαμβάνονται οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα. Πίνακες κατάταξης, χωρίς περιορισμό επαναπρόσληψης, απόλυση στο τέλος του διδακτικού έτους, ασφάλιση στο ΙΚΑ κλπ. Το να είναι βέβαια διαφορετικός ο μισθός τους είναι εύλογο, δεν είναι το ίδιο το κόστος διαμονής. Η γλωσσική επάρκεια να θεωρείται δεδομένη για τη χώρα που είναι ήδη εγκαταστημένοι.

Η διαφορετική πρόταση που ακούγεται, αν και δεν προβλέπεται κάπου επίσημα είναι η πρόσληψη ωρομισθίων. Εκεί το πράγμα γίνεται χειρότερο αφού επικρατεί η πλήρης αδιαφάνεια στην όλη διαδικασία.