Φλωρεντίας Συνέχεια

Παλάτσο Βέκιο (παλιό παλάτι) ή παλάτσο ντέλα Σινιορία στην ομώνυμη πλατεία. Με τον πύργο του των 95 μέτρων. Που συνδέεται με το Παλάτσο Πίτι με μια γαλαρία που περνάει πάνω από το ποτάμι! Που σήμερα στεγάζει το δημαρχείο της Φλωρεντίας. Η οποία Φλωρεντία ήταν η πόλη των καλλιτεχνών όπως λέγαμε κι είναι στολισμένη και με πολλά αγάλματα. Στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται ένα αντίγραφο από τον Δαβίδ που λέγαμε στο προηγούμενο αλλά και η Λότζια ντέι Λάντζι το υπόστεγο δεξιά όπου βρίσκονται στεγασμένα αρκετά αγάλματα. Αλλά για όλ' αυτά στη συνέχεια.

Προκήρυξη αποσπάσεων

Δημοσιεύθηκε η πρόσκληση εκπαιδευτικών για απόσπαση σε εκπαιδευτικές μονάδες και σε Γραφεία Συντονιστών Εκπαίδευσης του εξωτερικού για φέτος, 2012 - 2013

Φλωρεντία

Η Φλωρεντία (Firenze στα Ιταλικά) είναι η πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Αυτό δεν θα έλεγε πολλά από μόνο του. Να πούμε τότε ότι είναι μια πόλη με τεράστια τουριστική κίνηση, ένας πολύ συνηθισμένος τόπος τουριστικού προορισμού. Με το κλασικό κέντρο διατηρημένο όπως ήταν την παλιά εποχή, τότε που η Φλωρεντία ήταν η έδρα των Μεδίκων και κυριαρχούσε. Οι οποίοι Μέδικοι την στόλισαν με πολλά παλάτια. Στην φωτογραφία η Πόντε Βέκιο, η Παλιά Γέφυρα σαν να λέμε, πολυσυζητημένη αποτελεί σήμα της πόλης. Είναι κάπως ιδιαίτερη μιας και δεν είναι μόνο γέφυρα πάνω από το ποτάμι αλλά και μια μεσαιωνική αγορά που σήμερα τα μαγαζάκια της φιλοξενούν ακριβά εμπορεύματα. Αλλά θα μιλήσουμε γι' αυτό παρακάτω!

Σιένα

Η Σιένα (Siena - η ελληνική Βικιπαίδεια ελάχιστα έχει) είναι μια πόλη της Τοσκάνης, στην κεντρική Ιταλία, της περιοχής για την οποία μιλάγαμε στο προηγούμενο σημείωμα. Είναι μια πόλη 55 περίπου χιλιάδων κατοίκων που το κέντρο της είναι ανακηρυγμένο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς απ' την Ουνέσκο κι αυτό όχι τυχαία αφού είναι ένα διατηρημένο από το μεσαίωνα κομμάτι. Στη φωτογραφείο το δημαρχείο της πόλης που είναι και το πιο τουριστικό της σημείο, το πιο φωτογραφημένο και το πιο ευπώλητο σήμα της πόλης. Έχει και μια τεράστια πλατεία μπροστά, στην πραγματικότητα η φωτογραφία το αδικεί, αλλά η ώρα που πήγαμε (βραδάκι) δεν προσφερόταν ιδιαίτερα. Δεν την είχαμε τη Σιένα στο πρόγραμμά μας, αλλά μου είχε πει πολλά η κόρη μου που την είχε επισκεφτεί στην 5ήμερη στην Γ' Λυκείου. Και μιας και η διαδρομή Μόναχο - Ρώμη μου φαινόταν αρκετά μεγάλη μου ήρθε η ιδέα να την κόψουμε λίγο με μια στάση στη Σιένα. Η ιδέα αποδείχτηκε τελικά εξαιρετική, αφού άξιζε με το παραπάνω.

Τοσκάνη

 Η Τοσκάνη είναι μια από τις περιφέρειες της κεντρικής Ιταλίας (η Βικιπαίδεια λέει της βόρειας, μάλλον είναι θέμα οπτικής). Αποτελείται από έξι μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ (για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει και η πλήρης λίστα) απ' τα οποία εμείς είδαμε τα τέσσερα απ' ό,τι βλέπω: Σιένα, Φλωρεντία, Πίζα και κοιλάδα της Όρτσιας. Καλός απολογισμός. Δεν είδαμε το Σαν Τσιμινιάνο μιας και δεν το είχαμε ψάξει έγκαιρα, όταν μάθαμε γι' αυτό το είχαμε προσπεράσει και την Πιέντσα που δεν μάθαμε συγκεκριμένα γι' αυτήν, ήταν και λίγο έξ' απ' το δρόμο μας, ήταν πάντως στην κοιλάδα της Όρτσιας κι αυτή. Η Τοσκάνη όμως είναι μαγευτική όχι γι' αυτόν το λόγο αλλά γιατί είναι η Τοσκάνη. Υπέροχη ως εξοχή, ειδικά την εποχή που την περάσαμε (Πάσχα). Χρώματα ένα σωρό, γραφικά χωριουδάκια, ένα ανάγλυφο χωρίς εξάρσεις αλλά με απαλές καμπύλες.

Οκτόμπερφεστ 2012

Υπενθύμιση: Σήμερα αρχίζει στο Μόναχο το φετινό Οκτόμπερφεστ. Θα διαρκέσει μέχρι τις 7 Οκτώβρη. Όσοι πιστοί τρέξτε να προλάβετε (δυστυχώς, δεν μπορώ να πω προσέλθετε, εγώ δεν θα είμαι εκεί).
Α! Και προσοχή στο τι θα φάτε και τι θα πιείτε. Οι θερμίδες στήνουν χορό.

Πασχαλινό

Άκαιρο μοιάζει το σημερινό σημείωμα, τι δουλειά έχει να μιλάω για Πάσχα τέτοια εποχή. Απλά είναι από τα θέματα που με είχαν εντυπωσιάσει. Υπήρχε σαν ιδέα από τότε που τράβηξα τις σχετικές φωτογραφίες. Και μιας και το μπλογκ δεν προβλέπεται να πάει μέχρι το Πάσχα αφενός, και μιας και δεν έχω φωτογραφίες από Γαλλία ή Ιταλία επί του παρόντος αφετέρου, είπα να το βάλω σήμερα. Στη δυτική Ευρώπη, λοιπόν, υπάρχει συνήθεια εκτός από το χριστουγεννιάτικο δέντρο να στολίζουν και πασχαλόδεντρο!

Σουμπότιτσα

Τη Σουμπότιτσα τη γνώρισα όταν θέλησα να κάνω μια στάση στη Σερβία, αμέσως μετά το πέρασμα των συνόρων. Έμεινα σ' αυτήν δυο φορές αλλά μιας και ήμουνα στη μέση ταξιδιού λίγα πράγματα είδα απ' αυτήν, ό,τι πρόλαβα μέσ' απ' τ' αυτοκίνητο. Λίγες και οι φωτογραφίες από την πόλη, τραβηγμένες κατά την πρώτη στάση μόνο, κι αυτό απ' το εστιατόριο του ξενοδοχείου που μείναμε το  οποίο βρισκόταν ψηλά (στον 5ο όροφο;) είχε μια πολύ καλή θέα στην πόλη, ενώ στην πραγματικότητα έχει πολλά σημεία που θα θέλαμε να δούμε, όπως για παράδειγμα ο σιδηροδρομικός σταθμός ή κάποια κτίρια, μάλλον ξεπεσμένα αρχοντικά. Έτσι το σημερινό αφιέρωμα ήταν μάλλον «τιμής ένεκεν».

Απεγκατάσταση

Αν η εγκατάσταση στη Γερμανία έχει θέση στα γράμματα αυτά, περιγράφοντας τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για εύρεση κατοικίας, νοίκιασμα και νομιμοποίηση στο δήμο άλλο τόσο έχει και η απεγκατάσταση μιας και υπάρχουν ακριβώς αντίστοιχες διαδικασίες. Οι οποίες ξεκινάνε τρεις μήνες (και κάτι) πριν την αναχώρηση που πρέπει να κάνεις τις σχετικές καταγγελίες συμβάσεων (Kündigung). Γενικά όλες οι συμβάσεις (ενοίκιο, ρεύμα, τηλεόραση κλπ) είναι αορίστου χρόνου και λήγουν στο τέλος του κάθε μήνα. Εσύ πρέπει να ειδοποιήσεις προηγουμένως τρεις ολόκληρους μήνες πριν (αλλιώς τους πληρώνεις). Με την τηλεφωνία (και κάποια άλλα) τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, είναι ετήσια και πρέπει η καταγγελία να γίνει πολύ πιο νωρίς.

Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο

Για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Εδρεύει στη Χάγη, αποτελείται από δικαστές από διάφορες χώρες και ασχολείται με εγκλήματα που είναι αποτέλεσμα κάποιου πολέμου κυρίως. Ακουστά το είχα (ας πούμε απ' την απαίτηση να παραδώσει η Σερβία τον Μιλόσεβιτς ή τον Κάρατζις, τυχαίο; δεν νομίζω - αντίθετα, άλλοι που έκαναν πολλά χειρότερα δοξάστηκαν δεόντως) και δεν ήξερα παραπάνω γι' αυτό, εξάλλου δύσκολα να μπω εγώ στο στόχαστρό του. Όμως, έφτιαξα τον τίτλο και ξεκίνησα το θέμα για ένα απλό λόγο: Διάβασα κάπου πως δεν τον έχουν αναγνωρίσει όλες οι χώρες. Και μου έκανε εντύπωση ποιοι έχουν μείνει απ' έξω.

Βερσαλίες

 Όταν μιλάμε για Βερσαλίες έχουμε κατά νου το παλάτι και τους κήπους που υπάρχουν εκεί. Ένα τεράστιο παλάτι, τόσο που ο φωτογραφικός φακός της μηχανής μου (και είναι αρκετά ευρυγώνιος, ο αντίστοιχος του παλιού 26άρι) δεν μπορεί να πιάσει παρά το κεντρικό κτίριο και την μια πτέρυγα. Κι έναν ακόμα μεγαλύτερο (φυσικά) κήπο. Μπορεί στο σχέδιο που υπάρχει στην είσοδο (αλλά και σε διάφορα σημεία του κήπου) να μην μπορεί αυτό να γίνει εύκολα αντιληπτό (σε ποιο σχέδιο εξάλλου μπορεί κάποιος να καταλάβει την κλίμακα), πάντως, ο κεντρικός διάδρομος που φαίνεται έχει μήκος κάποια χιλιόμετρα!

Χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας, μέρος 2ο

Έγραφα πριν από καιρό για τις χρεώσεις των κινητών τηλεφώνων, συγκρίνοντας βασικά τις τιμές ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία. Η διέλευση των συνόρων με έκανε να διαπιστώσω μερικά ακόμα πράγματα που λέω να τα μοιραστώ μαζί σας. Εντάξει, γεγονός πως μειώθηκαν και άλλο οι χρεώσεις περιαγωγής και για τα ελληνικά δίκτυα, αν και ειδοποίηση δεν είχα όσο έμενα στο ίδιο κράτος (Γερμανία). Το έμαθα μόνο όταν συνδέθηκα σε δίκτυο άλλης χώρας. Και πότε έγινε αυτό; Όχι στο ταξίδι της επιστροφής αλλά στην εκδρομή στο Λίνταου!

Επανόδου στα καθ' υμάς συνέχεια

Έγραφα προχθές για την ανάγκη προσαρμογής στα ελληνικά δεδομένα και γκρίνιαζα για την κατάσταση στους δρόμους. Οδική προσαρμογή δηλαδή. Έκλεισα με τις πιστωτικές κάρτες που δεν γίνονται δεκτές στα διόδια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κόρη μου μου είπε μια μέρα στο ταμείο: «Γύρισες στην Ελλάδα. Πρέπει να συνηθίσεις να έχεις στο χέρι μαζί με την πιστωτική και την ταυτότητα». Πράγματι η ευκολία που ζητιέται η απόδειξη της ταυτότητας σε διάφορες περιπτώσεις είναι καταπληκτική. Την ταυτότητά μας μας την ζητάνε σε διάφορες περιπτώσεις, η αρχή είναι πως μάλλον θέλεις να ξεγελάσεις και πρέπει να αποδείξεις πως δεν έχεις τέτοια πρόθεση.

Επάνοδος στην Ελληνική Πραγματικότητα

Επιστρέψαμε λοιπόν στην ελληνική πραγματικότητα. Από τη στιγμή που περάσαμε τα σύνορα καταλάβαμε πως κάτι έχει αλλάξει. Βασικά, με τα οδικά θέματα θ' ασχοληθώ (αν και θα υπάρχει και μια μικρή επέκταση σε άλλα). Πολλοί μου λέγανε για τις μειώσεις μισθών που θα τις καταλάβω όταν θα γυρίσω και το ζόρι που υπάρχει κλπ. Μα αυτά τα καταλάβαινα κι όσο βρισκόμουνα στη Γερμανία. Από την Ελλάδα ήταν η μισθοδοσία πράγμα που σημαίνει πως όλες τις μειώσεις τις κατάλαβα και με το παραπάνω. Αλλά η διαφορά στα σήματα στους δρόμους είναι και άμεση και έντονη.

Απεργίες

Απεργίες; Κακό πράγμα, ε; Κι αυτοί οι κακοί άνθρωποι στην Ελλάδα κάνουν απεργίες σ' αντίθεση με τους καλούς και δουλευταράδες Γερμανούς. Έτσι δεν είναι; Έτσι λένε τα κανάλια. Έτσι λένε πως λένε οι άλλοι (απ' το εξωτερικό δηλαδή) για μας και μας πείθουν πως οι απεργίες των υπολοίπων είναι κάτι κακό (αλλά αν τις κάνουν οι ίδιοι όχι - βλέπε τις τελευταίες κινητοποιήσεις των αστυνομικών π.χ.).

Συνέπεια στους χρόνους ολοκλήρωσης

Έχω ξαναγράψει για το θέμα του μύθου που θέλει τους άλλους λαούς και ειδικά τους Ευρωπαίους και ακόμα ειδικότερα τους Γερμανούς (που μας ενδιαφέρει περισσότερο μιας και τα γράμματα αυτά ήταν από τη Γερμανία, έστω κι αν τώρα τελευταία και για λίγο καιρό ακόμα γράφονται στην Ελλάδα) να είναι προγραμματισμένοι, οργανωμένοι και να τελειώνουν τα δημόσια έργα τους στην ημερομηνία που αναφέρεται στις πινακίδες που συνήθως συνοδεύουν τα έργα αυτά και λένε ποιος το φτιάχνει, ποιος το πληρώνει κλπ σε αντίθεση με τους απρογραμμάτιστους Έλληνες (άντε και μερικούς άλλους λαούς της Μέσης Ανατολής). Για άλλη μια φορά αυτό αποδεικνύεται πως είναι μόνο μύθος. Το επεισόδιο που έγινε αφορμή για το σημείωμα αυτό είναι η νέα αναβολή λειτουργίας του νέου αεροδρομίου του Βερολίνου.

Γερμανία – Ελλάδα Οδικά 2012

Οδική ήταν φέτος η επιστροφή από Γερμανία. Οδικά πήγα στο ξεκίνημα της απόσπασης (το 2009), οδικά επέστρεψα και τώρα που τέλειωσε! Για να κλείνει ο κύκλος. Κι οι συμπτώσεις τα φέρνουν έτσι ώστε ο κύκλος να κλείνει κι αλλιώς. Φεύγοντας, τελευταία στάση στην Ελλάδα ήταν στη Θεσσαλονίκη στου κουμπάρους μου. Επιστρέφοντας ήταν η πρώτη στάση κι οι πρώτοι δικοί μας άνθρωποι που είδαμε. Από Ελλάδα δεν έτυχε να ξαναπάω προς τα πάνω. Αλλά το φετινό κατέβασμα ήταν το τρίτο. Το πρώτο το Πάσχα του 2008 σε βόλτα που είχαμε κάνει «ανά τα Ευρώπας» να δούμε φίλους που ήταν ήδη αποσπασμένοι στη Γερμανία και να πάρουμε τη γνώμη τους πώς είναι τα πράγματα εκεί (αν και η Παναγιώτα μου είπε πως δεν μας είπαν τις δυσκολίες και τις αρνητικές τους απόψεις για να μην μας απογοητεύσουν). Το δεύτερο το καλοκαίρι του 2010 και το τρίτο φέτος. Κάθε δυο χρόνια δηλαδή. Είχα γράψει παλιότερα, αλλά μιας και υπάρχουν αλλαγές διάφορες αυτά τα χρόνια, αποφάσισα να γράψω για τις τελευταίες εξελίξεις στη διαδρομή.

Πτυχία

Πριν κάμποσο καιρό έγινε η απονομή των πτυχίων σ' όσους τέλειωσαν το ΤΕΙ Αθηνών από αρχές Νοέμβρη του 2011 μέχρι το Μάιο του 2012. Η απονομή έγινε τις μέρες πριν τις εκλογές, κάθε μέρα τρία- τέσσερα τμήματα. Απ' τους τελευταίους, την Παρασκευή 15 Ιούνη, στις 11 η ώρα, ορκίστηκαν οι πτυχιούχοι του τμήματος Πληροφορικής. Ανάμεσα σ' αυτούς κι ο γιος μου Δημήτρης που είχε τελειώσει την πρακτική του (κι είχε ολοκληρώσει δηλαδή τις σπουδές του) απ' τις 15 Νοέμβρη. (Το να γίνεται η ορκωμοσία λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις είναι λίγο περίεργο, αλλά τι να κάνουμε). Χθες η Μαρία ανακάλυψε πως το τμήμα είχε δημοσιεύσει την είδηση και είχε και φωτογραφίες από την απονομή των πτυχίων. Ο Δημήτρης είναι στη τρίτη σειρά των φωτογραφιών. Με την ευκαιρία, να του εκφράσω και από εδώ τα συγχαρητήριά μου.

Παρίσι - πολυγλωσσία

Το Παρίσι και η Γαλλία γενικότερα έχουν παράδοση στο γεγονός πως δεν μιλάνε άλλη γλώσσα εκτός απ' τα γαλλικά. Κι αν ακόμα ξέρουν άλλη γλώσσα δηλαδή, δεν θα σου απαντήσουν αν τους μιλήσεις π.χ. αγγλικά. Μου έτυχε κι εμένα στα διάφορα περάσματά μου από κει, ακόμα και φέτος, να δω αυτή την αντιμετώπιση. Και ξέροντάς το, ξεκίναγα πάντα να μιλήσω γαλλικά, μια γλώσσα όμως που για μένα είναι παραχωμένη κάτω από πολλές στιβάδες με άλλες γνώσεις: ό,τι έμαθα είναι αυτά που έκανα στα πέντε χρόνια του γυμνασίου (εγώ, όπως κι οι άλλοι της σειράς μου, πήγαμε 5 χρόνια στο γυμνάσιο κι ενώ πήραμε ενδεικτικό απ' την Ε' γυμνασίου, μετά γραφτήκαμε στην Γ' Λυκείου. Τότε άλλαξε και ο χρόνος υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στην οργανική τους θέση, έφυγε η καθηγήτρια που μας έκανε γαλλικά, άλλη δεν ήρθε, κι έτσι στην τελευταία τάξη δεν διδάχτηκα απ' αυτά). Έτσι, βλέποντας τη δυσκολία οι Γάλλοι, το γύριζαν στα αγγλικά κι η συνεννόηση προχωρούσε καλύτερα.