Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Τιμές Ελλάδας

Λίγο καιρό βρίσκομαι στην Ελλάδα μόνιμα, αλλά μερικά πράγματα για τη διαμόρφωση των τιμών και τις αλλαγές που έχουν γίνει τις έχω διαπιστώσει. Με ρωτάνε και τα παιδιά στο σχολείο πώς ήταν οι τιμές στη Γερμανία, ας γράψω μερικά γι' αυτό. Καταρχάς να πω πως η σύγκριση τιμών είναι δύσκολη. Σε τι ακριβώς να συγκρίνω; Τα ρούχα; Ναι υπάρχουν φτηνά ρούχα αλλά σε ποια ποιότητα; Τις τιμές στα νοίκια; σύμφωνοι αλλά πού; Στο Μόναχο; Είναι γνωστό πως είναι πανάκριβα. 560 έδινα για 52 τετραγωνικά κι όταν έφυγα έγιναν 600. Θαρρώ πως ήταν αρκετά. Αλλά αν φύγεις λίγο μακρύτερα, στα περίχωρα, τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ. Και στην Ελλάδα οι τιμές τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει τον κατήφορο. Άρα;

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Αποζημιώσεις σε θύματα των νεοναζί

Πριν αρκετό καιρό είχα γράψει για τη δράση μιας οργάνωσης νεοναζί στη Γερμανία που είχε σκοτώσει εννιά μετανάστες. Διάβαζα λοιπόν σήμερα πως η γερμανική κυβέρνηση κατέβαλε γενναίες αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Χωριό μου, Χωριουδάκι μου

Όχι. Δεν θα αναφερθώ στο χωριό μου. Θα γίνει κι αυτό κάποια άλλη στιγμή. Ο τίτλος έχει να κάνει με την διάθεση της προβολής του κάθε χωριού κι όχι ενός ξεχωριστά. Ίσως το «κάθε» να φαντάζει υπερβολή, αλλά απ' αυτά που βλέπω, μάλλον έτσι πάει το πράγμα. Σε κάθε διασταύρωση να αναφέρονται όχι ένα αλλά πολλά από τα χωριά που βρίσκονται προς την έξοδο.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Κακοκαιρία

Απ' ότι μαθαίνω (απ΄τη γερμανική πρόγνωση του καιρού) στο Μόναχο χιονίζει! Κι όχι μόνο εκεί, αλλά και στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά που πήγαμε (το 2009) ξεκίνησε το χιόνι στις 15 Οκτώβρη. Εντάξει, ξανανέβηκε η θερμοκρασία αλλά όλα σχετικά, βέβαια. Πέρυσι αντίθετα ακόμα και το Νοέμβρη ελάχιστα χιόνισε (για δείγμα) και στεναχωριόντουσαν μην τυχόν και δεν έχουν άσπρα Χριστούγεννα. Και να σκεφτείς πως σήμερα κυκλοφορούσα στην Αθήνα με κοντομάνικο...

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Παιχνιδίσματα

Παιχνιδιάρηδες οι Ιταλοί. Παραποιούν ακόμα και τα σήματα κυκλοφορίας αλλά όχι με το να τα καταργούν (όπως συνήθως συμβαίνει με τις διάφορες ποδοσφαιρικές θύρες που γράφουν πάνω στα σήματα και τα κάνουν αγνώριστα). Απλά τους δίνουν ένα χαρούμενο τόνο. Απαγορεύεται να μπαίνεις στο δρόμο απ' αυτή τη μεριά. Αντί της σκέτης μπάρας λοιπόν, να κι ένα ανθρωπάκι που θέλει να κλέψει τη μπάρα της απαγόρευσης. Ή αντί σκέτο το βελάκι φτιάχνουμε μια τελίτσα στην άκρη του, βάζουμε κι ένα κυκλάκι από πάνω και το κάνουμε να μοιάζει με άγγελο.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Μετανάστευση

Κακούργα μετανάστευση, τραγούδαγε ο Στέλιος (ερωτήσεις του τύπου ποιος Στέλιος απαγορεύονται. Ένας είν' ο Στέλιος. Καζαντζίδης με τ' όνομα!) εκείνα τα χρόνια, σε στίχους Κώστα Βίρβου. Ήταν τότε που γέμιζαν τα τρένα για «τις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές» και τα καράβια για «τη μακρινή την Αυστραλία και πέρα την Αμερική». Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες άλλαξαν κι αντί να φεύγουν οι Έλληνες απ' την Ελλάδα άρχισαν να έρχονται μετανάστες από άλλες χώρες. Οι Αλβανοί στην αρχή, οι Ρωσοπόντιοι (ή Ελληνοπόντιοι, το από πού ακριβώς ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν με μια ελληνική καταγωγή αγορασμένη αδρά, πολλές φορές, στα προξενεία), Ρουμάνοι, Πολωνοί κι αργότερα από άλλες χώρες: Ινδία, Πακιστάν ή Νιγηρία άκουγαν Ελλάδα και πίστευαν πως πρόκειται για τη χώρα της επαγγελίας.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Θέσεις εργασίας

Πολλοί με ρωτάνε για το αν υπάρχουν δουλειές στη Γερμανία. Η απάντηση είναι πως υπάρχουν πολλές των 400€. Μέχρι αυτό το ποσό δεν είσαι υποχρεωμένος να πληρώνεις ασφαλιστικές εισφορές (ούτε ο εργοδότης). Έτσι, πολλές δουλειές σπάνε σε μερική απασχόληση με αυτό το όριο αμοιβής. Σε πόσες ώρες αντιστοιχεί αυτό; Είναι σχετικό, ανάλογα τη συμφωνία. Θεωρητικά υπάρχει κατώτατο ωρομίσθιο (γύρω στα 8€ αν δεν κάνω λάθος), αλλά δεν είναι σίγουρο πως θα τηρηθεί. Δεν είναι πατέντα μόνο των Ελλήνων εργοδοτών άλλα να γράφει το χαρτί και άλλο να ισχύει στην πραγματικότητα.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Πες μου πού πας να σε πάω!

Ο σημερινός τίτλος είναι κλεμμένος από μια παλιά διαφήμιση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας σε μια προσπάθεια που έκαναν τότε για αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών. Η αναδιάρθρωση έγινε (και ξανάγινε) κατά πόσο τα αποτελέσματα ήταν αυτά που είχαν στο νου τους αυτοί που την έκαναν κι ακόμα περισσότερο κατά πόσο εξυπηρέτησαν το επιβατικό κοινό είναι άλλο θέμα (κι αν είχε γίνει το τελευταίο, δεν θα είχαν θέσει οι γκρίνιες σ' αυτό το μπλογκ, και δεν θα είχα να γράφω). Το ζήτημα όμως είναι πως δεν υπάρχει κανείς σήμερα να του πεις πού πας για να σε πάει, ή για την ακρίβεια για να σου πει τι μέσον θα πάρεις για να πας στον προορισμό σου.

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Η δική μου Γερμανία

Η γνωστή Ντόιτσε Βέλε (Deutsche Welle), κάνει αυτή την εποχή αφιέρωμα με τον παραπάνω τίτλο όπου μετανάστες από διάφορες χώρες (ξένοι!) περιγράφουν την εμπειρία τους από τη χώρα. Ή όπως λέει και στη σελίδα:
«Γκασταρμπάιτερ, πολιτικός εξόριστος, πρόσφυγας πολέμου, εποχικός εργαζόμενος ή φοιτητής: οι λόγοι για τους οποίους έρχονται στη Γερμανία άνθρωποι από την κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί. Κάντε κλικ σε κάθε χώρα για να μάθετε περισσότερα για την ιστορία της μετανάστευσης. Γνωρίστε ανθρώπους που βρήκαν στη Γερμανία τη νέα τους πατρίδα.»

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Αστικές Συγκοινωνίες Αθήνας

Έχω ξαναγκρινιάξει για τον τρόπο που (δεν) είναι οργανωμένες οι αστικές συγκοινωνίες στο λεκανοπέδιο Αττικής που με μια λέξη το αποκαλούμε συχνά «Αθήνα». Κι αυτό με τις αναμνήσεις μόνο. Τώρα που γύρισα και χρειάζεται να μετακινούμε για το σχολείο και καθημερινά υποχρεώνομαι να πάρω το αυτοκίνητο γιατί δεν μπορώ να βρω τρόπο να μετακινούμε πώς να μην το ξανακάνω. Και μάλιστα με συγκρίσεις με εκεί που ήμουνα, όπου οι συγκοινωνίες ήταν οργανωμένες εξαιρετικά. Γιατί οι συγκοινωνίες της Αθήνας, μόνο οργανωμένες δεν μπορεί να πει κανείς πως είναι. Πριν πολλά χρόνια, όταν είχα πρωτοέρθει (έστω και για λίγο) στην Αθήνα υπήρχαν πεντέξι συγκοινωνιακοί φορείς: από ένας για τρόλεϊ και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και κάμποσα ΚΤΕΛ για τα λεωφορεία. Κι όπου δεν συνέφερε τους ιδιώτες των ΚΤΕΛ, υπήρχε μια δημόσια εταιρία που κάλυπτε τα κενά. Έτσι περίπου είναι η κατάσταση και σήμερα.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Συγκοινωνίες Ρώμης

Επιτέλους τέλος με τη Ρώμη και την Ιταλία. Να βάλουμε σφήνα και μερικές παρατηρήσεις από τα εν Ελλάδι, να παίρνει σειρά και η Γαλλία, να κλείνουμε σιγά - σιγά. Η Ρώμη λοιπόν συγκοινωνιακά μοιάζει αρκετά με την Αθήνα. Οι συγκοινωνίες γίνονται με ολίγον μετρό (το άσπρο Μ σε κόκκινο φόντο δείχνει πού είναι η είσοδος για τους σταθμούς), κάποια τραμ που δεν ξέρω γιατί αλλά μάλλον λιγοστεύουν κι αυτά και κατά κύριο λόγο με λεωφορεία. Όμως, έχω την αίσθηση πως η μετακίνηση γίνεται πιο εύκολα. Μπορεί η Μαρία που ήταν μαθημένη από το Μόναχο να γκρίνιαζε, αλλά εμείς δεν δυσκολευτήκαμε. Α! αρκετό βάρος σηκώνουν λέει και τα τρένα, αλλά εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε απ' αυτά.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Αστυνόμευση στην Ιταλία

Στην Ιταλία η αστυνόμευση ήταν συνεχής. Βέβαια δεν έφτανε τα χάλια της Γαλλίας (γιατί χάλι ήτανε αυτό) αλλά η παρουσία της αστυνομίας ήταν διαρκής. Σχεδόν σε κάθε μέρος με συγκεντρωμένο πλήθος (και πού δεν είχε δηλαδή, αλλά τέλος πάντων) θα έβλεπες αστυνομικούς. Αλλά τι είδους αστυνομικούς;

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Ρώμη Θρησκευτική

Η Ρώμη, είναι η έδρα της καθολικής εκκλησίας της οποίας ο αρχηγός (ο πάπας δηλαδή) βρίσκεται σ' αυτήν αιώνες τώρα (με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα που μετακόμισε στην Αβινιόν). Μπορεί σήμερα να λέμε πως έδρα είναι το Βατικανό, αλλά κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κομμάτι της Ρώμης. Έτσι, η πόλη έχει πολλές πολλές εκκλησίες. Ήδη στα προηγούμενα είδαμε μερικές από σπόντα (ας πούμε τις δυο στην πιάτσα ντελ Πόπολο, αλλά και κάνα δυο ακόμα που εμφανίστηκαν στις φωτογραφίες της πόλης κι ας μην σχολιάστηκαν). Κι ο ναός του Αγίου Πέτρου (του Βατικανού) έχει μπει κι αυτός στα προηγούμενα, αλλά λόγω της σπουδαιότητάς του ξαναμπαίνει. Αλλά σε νυχτερινή βερσιόν! Πάντως σήμερα θα δούμε δυο ακόμα, από έξω κι από μέσα. Κι όχι οποιεσδήποτε. Εκκλησίες με ιστορία.

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Αξιολόγηση Εκπαιδευτικών

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάγκη αξιολόγησης ημών των εκπαιδευτικών. Είναι κάτι που ακούγεται χρόνια τώρα. Μπορεί και πάνω από δεκαπέντε! Θυμάμαι κάτι νομοσχέδια τον καιρό που ο Γιωργάκης ήταν υπουργός παιδείας. Ή μήπως ήταν από παλιότερα; Μπορεί. Και σε όλες τις περιπτώσεις εμείς οι εκπαιδευτικοί λέγαμε όχι. Τώρα όμως, λέει, το πράγμα είναι σίγουρο. Θα προχωρήσει, γιατί εκτός των άλλων είναι και προτροπή (απαίτηση) της τρόικας. Εξάλλου όλοι(;!!!) αξιολογούνται εκτός απ' τους εκπαιδευτικούς που από τότε που το μόλις ανεβασμένο στην εξουσία (και άρα μη έχοντας μάθει ακόμα καλά το πολιτικό παιχνίδι) ΠΑΣΟΚ κατάργησε τον αλήστου μνήμης ελεγκτή επιθεωρητή. Που όσο υπήρχε με το άγρυπνο μάτι του δεν άφηνε κανέναν να παρεκτραπεί.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Ρώμης, συνέχεια

Συνέχεια (αλλά όχι τέλος) για τη Ρώμη. Και ξεκινάω από μια εκκρεμότητα: Το Βιτοριάνο, το μνημείο προς τιμή του Βιτόριο Εμμανουέλε Β', τη νύχτα. Που το ανέφερα και στο προηγούμενο σημείωμα. Όποτε και να το δεις είναι επιβλητικό. Είναι ένα σύγχρονο μνημείο προς τιμή του πρώτου βασιλιά της ενοποιημένης Ιταλίας του 19ου αιώνα. Το άγαλμά του κυριαρχεί στο κέντρο του συγκροτήματος.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ρώμη

Ρώμη η αιώνια πόλη. Έχω ξεκινήσει και γράφω για τμήματά της, αλλά για την ίδια δεν έχω γράψει ακόμα. Ας το κάνω λοιπόν. Και το θέμα δεν τελειώνει έτσι εύκολα αφού στη Ρώμη, όπου και να πας, όπου και να σταθείς κάτι υπάρχει να δεις, κάτι υπάρχει να φωτογραφίσεις. Και πώς να είναι αλλιώς αφού η πόλη έχει μια συνεχή ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων περίπου. Ας ξεκινήσω από το έμβλημα της πόλης. Που ως γνωστόν(;) είναι η λύκαινα που βυζαίνει τα μωρά: το Ρέμο και το Ρωμύλο, τον μυθικό ιδρυτή της, που αφού καθάρισε τ' αδέρφι του έγινε, λέει, και ο πρώτος της βασιλιάς. Από κάτω είναι τα αναγνωριστικά γράμματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (SPQR), που υπάρχουν παντού σε ό,τι (σύγχρονο) ρωμαϊκό.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Ρώμη, Ρωμαϊκή Αγορά

Επίσκεψη στη Ρωμαϊκή Αγορά σήμερα. Όχι αυτή της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, αλλά την άλλη, της Ρώμης. Την επικαλούμενη και με το λατινικό της όνομα: Forum Romanum. Λίγα λόγια θα υπάρχουν γι' αυτήν, το σημερινό σημείωμα θα έχει κυρίως φωτογραφίες. Για αρχή άποψη από τον καθαυτό χώρο της αγοράς, εκεί που μαζεύονταν οι Ρωμαίοι για να συζητήσουν. Αλλά ως τουριστική ενότητα ο όρος περιλαμβάνει κι άλλα πράγματα. Θυμίζω πως το εισιτήριο για το χώρο είναι ενιαίο με το Κολοσσαίο (και βολεύει να το ξεκινήσει κανείς από εδώ, οι ουρές είναι μικρότερες), κάτι αντίστοιχο και με την Αθήνα που έχει ένα εισιτήριο με την Ακρόπολη.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Ρώμη, Κολοσσαίο

Όταν λέμε «Το Κολοσσαίο» εννοούμε το μεγάλο αμφιθέατρο που ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του υπάρχει ακόμα στη Ρώμη. Κάτι σαν γήπεδο ένα πράγμα, που επέζησε μέχρι τις μέρες μας από τις μέρες της δόξας του εδώ και σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια. Και μπορεί γι' αυτό να είναι ένα εξαιρετικά φημισμένο αξιοθέατο της Ρώμης, όμως από μόνο του δεν μου φάνηκε τόσο σημαντικό (σε αντίθεση με πολλά άλλα που υπάρχουν στην πόλη κι ας μην είναι τόσο διάσημα). Για παράδειγμα, όταν πήγαμε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, ο ρεσεψιονίστ (μάλλον Πακιστανός για όποιον ενδιαφέρεται, με ολίγα από Αγγλικά, ολίγα από Ιταλικά!) μας πληροφόρησε πως δεν θα μέναμε εκεί (που το επιλέξαμε για τη θέση του σε σχέση με το μετρό) αλλά σε άλλο οίκημα, όπου ήταν καλύτερα αφού ήταν πολύ κοντά στο Κολοσσαίο.

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Πίζα

Και η παρουσίαση της Τοσκάνης και των πόλεών της ολοκληρώνεται σήμερα με την Πίζα. Μια πόλη γνωστή για ένα πρόβλημά της: ένα καμπαναριό που γέρνει! Τον περίφημο κεκλιμένο πύργο της Πίζας. Την επισκεφθήκαμε ένα πρωινό, ίσα να τον δούμε και φύγαμε. Δεν είδαμε τίποτα άλλο από την πόλη (εκτός από την εξοχή της καθώς πηγαίναμε) κι έτσι η σημερινή παρουσίαση παρόλο που έχει τίτλο Πίζα θα είναι μόνο για τον πύργο και την πέριξ αυτού περιοχή.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Σχόλια

Τα σχόλια είναι η ψυχή ενός μπλογκ. Πάντα καλοδεχούμενα, έστω και αν υπάρχει διαφωνία, βοηθάνε στο να έρθουμε πιο κοντά. Η πλατφόρμα που μας φιλοξενεί, το μπλόγκσποτ δηλαδή, εξ ορισμού επιτρέπει μόνο σχόλια με ταυτότητα και με πιστοποίηση ότι ο γράφων είναι υπαρκτό πρόσωπο. Για να το καταφέρει αυτό προσθέτει κάποια γράμματα από κάτω, που όμως είναι ελαφρά τροποποιημένα. Επειδή αυτό το σύστημα εμένα με κουράζει, αφού πολλές φορές δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω το είχα απενεργοποιήσει από πολύ νωρίς. Κι όχι μόνο αυτό αλλά είχα ανοίξει και τελείως τη δυνατότητα σχολιασμού.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Ισοκράτης

Ο Ισοκράτης ήταν ρήτορας που έζησε στην εποχή της ακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Σ' αυτόν αποδίδεται από κάποιους και μια ρήση πως η δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται από την ελευθερία των πολιτών, που μου την έχουν στείλει πολλοί φίλοι με μέιλ ενώ κοσμεί και τοίχους σχολείων, γραφείων κλπ. Δεν θα ασχοληθώ μ' αυτό το θέμα, μια αναζήτηση στο Γκουγκλ λέει πολλά, ειδικά αν συνδυαστεί με τη λέξη Σαραντάκος, μιας και ο τελευταίος έχει ασχοληθεί κάμποσες φορές με το θέμα τόσο στο παλιό του σάιτ όσο και στο μπλογκ του (και μάλιστα επανειλημμένα), στο οποίο μπλογκ παραπέμπει ο διπλανός σύνδεσμος (από τους λίγους που έχω), ο «Περί λέξεων». Θ' ασχοληθώ μ' έναν άλλον Ισοκράτη, πάλι απ' τους διπλανούς συνδέσμους.