Ρώμη, Κολοσσαίο

Όταν λέμε «Το Κολοσσαίο» εννοούμε το μεγάλο αμφιθέατρο που ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του υπάρχει ακόμα στη Ρώμη. Κάτι σαν γήπεδο ένα πράγμα, που επέζησε μέχρι τις μέρες μας από τις μέρες της δόξας του εδώ και σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια. Και μπορεί γι' αυτό να είναι ένα εξαιρετικά φημισμένο αξιοθέατο της Ρώμης, όμως από μόνο του δεν μου φάνηκε τόσο σημαντικό (σε αντίθεση με πολλά άλλα που υπάρχουν στην πόλη κι ας μην είναι τόσο διάσημα). Για παράδειγμα, όταν πήγαμε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει, ο ρεσεψιονίστ (μάλλον Πακιστανός για όποιον ενδιαφέρεται, με ολίγα από Αγγλικά, ολίγα από Ιταλικά!) μας πληροφόρησε πως δεν θα μέναμε εκεί (που το επιλέξαμε για τη θέση του σε σχέση με το μετρό) αλλά σε άλλο οίκημα, όπου ήταν καλύτερα αφού ήταν πολύ κοντά στο Κολοσσαίο.

Δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα απ' το γεγονός αλλά δεν γκρινιάξαμε κιόλας (αργότερα έπεσε η γκρίνια κι ο καυγάς που είχαμε κλείσει - και πληρώσει - δωμάτια με πρωινό και πρωινό δεν είχαμε, μέχρι που με τα πολλά έφερε 10 κρουασάν για τέσσερα άτομα και για τέσσερις διανυκτερεύσεις). Πάντως, απ' την πρώτη μας απογευματινή βόλτα είναι η πρώτη φωτογραφία. Κολοσσαίο το σούρουπο. Πάντως, είπαμε πως θα μπούμε μέσα, παρά τις φημισμένες ουρές που υπάρχουν στην είσοδο. Είχαμε διαβάσει γι' αυτές αλλά μιας και μέναμε σε απόσταση περιπάτου μέχρις εκεί (γύρω στα 800 μέτρα) θα είχαμε το πλεονέκτημα να πάμε νωρίς. Το «νωρίς» όμως αποδείχτηκε σχετικό αφού φτάσαμε μετά τις 10:30. Αναμονή γύρω στο μισάωρο και κάτι να βγάλουμε τα εισιτήρια και να περάσουμε τις μπάρες που έλεγχαν ποιος μπαίνει και αν το δικαιούται (χωρίς να πληρώσουμε επιπλέον 4€).

Πάντως, δυο διευκρινήσεις για τα εισιτήρια: ισχύουν για δυο μέρες και είναι ενιαία για το Κολασσαίο και την απέναντι απ' αυτό Ρωμαϊκή Αγορά. Δεν μου έτυχε κανένας να πει να μου πουλήσει το εισιτήριό του (κάτι που συνέβει στο Λούβρο π.χ.). Στα ταμεία της Ρωμαϊκής Αγοράς (είσοδος στη Via dei Fori Imperiali) οι ουρές είναι σαφώς μικρότερες. Έτσι, αν προμηθευτεί κάποιος το εισιτήριο από κει, παρακάμπτει την ουρά στα ταμεία και πάει κατευθείαν για να μπει μέσα, απ' την πλαϊνή ουρά. Από κει πάει και αν έχει προμηθευτεί το Ρομ - Πας, ένα πάσο που δίνει είσοδο σε δυο μουσεία, εκπτώσεις σε αρκετά άλλα και μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς για 72 ώρες. Μπαίνοντας προς τα μέσα ανεβαίνουμε μια σκάλα και εκεί, στο διάδρομο κάτω απ' τις κερκίδες, υπάρχει κάτι σαν μουσείο, με εκθέματα από αντικείμενα που έχουν βρεθεί στο χώρο, με σχεδιαγράμματα πώς ήταν το Κολοσσαίο (και ο γύρο χώρος) σε διάφορες χρονικές περιόδους.

Για την ακρίβεια θα έπρεπε να γράψω όχι κάτω από τις κερκίδες αλλά κάτω από εκεί που κάποτε ήταν οι κερκίδες. Γιατί σήμερα δεν υπάρχει τίποτα απ' αυτά. Βγαίνοντας προς την αρένα βλέπεις τα υπόγεια του σταδίου να το πω, εκεί που γίνονταν οι ετοιμασίες όλες (που έμεναν οι μονομάχοι, τα θηρία κλπ). Γιατί το πάτωμα έχει φύγει. Σε μια πλευρά το έχουν ξαναφτιάξει για να παίρνει ο επισκέπτης μια ιδέα του πώς ήταν κάποτε. Για τον ίδιο λόγο έχουν αποκαταστήσει και ένα κομμάτι απ' τις κερκίδες.

Αυτό που μπορεί να δει κάποιος είναι το περίγραμμα του Κολοσσαίου. Και μπορεί να επισκεφτεί γύρω γύρω το ισόγειο και το μεσαίο διάζωμα. Αν θέλει να πάει και πιο πάνω μπορεί, αλλά με εξτρά εισιτήριο και με ξεναγό.

Άλλες δυο απόψεις της αρένας του Κολοσσαίου. Η κάτοψή του είναι έλλειψη. Κι οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες ως προς τη μεγάλη διάμετρο.

Μια ματιά από ένα άνοιγμα. Φαίνεται η Αψίδα του μεγάλου Κωνσταντίνου. Βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα απ' το Κολοσσαίο και τη Ρωμαϊκή Αγορά. Από κάτω της βρίσκονται και αμαξάκια να κάνουν βόλτα τους τουρίστες και πάγκοι με αναμνηστικά και παγωτά (μη με ρωτήσετε εθνικότητα πωλητών, δεν μου φάνηκαν όλοι Ιταλοί, αλλά δεν τους ζήτησα και ταυτότητα). Τις μέρες που πήγαμε, εκείνο που δεν υπήρχε ήταν οι λεγεωνάριοι. Ναι, το ξέρω πως την σήμερον ημέραν δεν υπάρχουν λεγεωνάριοι, αλλά παραδοσιακά, έξω απ' το Κολοσσαίο υπήρχαν κάποιοι με στολή λεγεωνάριου που προσφέρονταν να βγάλουνε μια φωτογραφία μαζί σου έναντι ενός ποσού (νομίζω 5€ με τη δική σου μηχανή και κάτι παραπάνω με τη δική τους). Όμως θεωρήθηκε πως αυτό δεν ήταν και πολύ όμορφο θέαμα. Πως ήταν παραοικονομία που πρόσβαλε τη Ρώμη. Έτσι έγινε επιχείρηση αρετή και διώχτηκαν από τον γύρω χώρο. Αιτιολογία η επίσκεψη του Πάπα στο Κολοσσαίο (το επισκέπτεται κάθε χρόνο τη Μ. Παρασκευή αποτείωντας φόρο τιμής στους χριστιανούς που μαρτύρησαν στην αρένα του). Έλληνες - Ιταλοί, ούνα ράτσα, ούνα φάτσα. Παρόμοιες τακτικές.

Κλείνω με δυο ακόμα απόψεις του Κολοσσαίου. Μια εσωτερική (από το ισόγειο αυτή τη φορά) και μια εξωτερική.