Λίνταου, συνέχεια

Για το Λίνταου μιλάγαμε στην προηγούμενη δημοσίευση. Οπότε και για σύνδεση με τα προηγούμενα, άποψη του λιμανιού από το καραβάκι μέσα. Και ο καινούριος ο φάρος, και ο παλιός και το λιοντάρι κι ένα βαρκάκι να βγαίνει.

Λίνταου

Το Λίνταου (Lindau) είναι μια επαρχιακή πόλη, μικρή για τα δεδομένα της Γερμανίας αλλά στο συνηθισμένο μέγεθος για τα ελληνικά δεδομένα: έχει γύρω στις 25 - 30 χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στα 400 μέτρα υψόμετρο στις όχθες της λίμνης της Κωνστάντιας, την οποία η Γερμανία μοιράζεται με την Αυστρία και την Ελβετία. Εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε την τελευταία μας εκδρομή από το Μόναχο, αν και είχαμε βρεθεί εκεί πριν δυο χρόνια, τέτοιες μέρες! Μόνο που τότε, αφενός γιατί πήγαμε αργά τ' απόγεμα (δεν το 'χαμε προγραμματίσει, μας προέκυψε καθοδόν) αφετέρου γιατί φάγαμε και κάμποση ώρα να ψάχνουμε για ξενοδοχείο (και σιγά που βρήκαμε) και μετά για το πού να βρούμε χώρο να παρκάρουμε το αυτοκίνητο, λίγα πράγματα είδαμε. Αυτό που σίγουρα διαπιστώσαμε ήταν πως ήταν ένα μέρος με πολύ τουρισμό κι αυτό γιατί θύμιζε νησί. Δηλαδή είναι νησί, αλλά και όλο το στυλ θύμιζε καλοκαιρινή νύχτα σε ελληνικό νησί.

Στις Άλπεις, Μπάγιεριστσελ

Στα χωριά των Άλπεων που πήγαμε επισκεφθήκαμε πρώτο το Μπάγιεριστσελ (Bayrischzell). Μπορείς να πας εκεί με τα τρένα της ΒΟΒ. Βέβαια υπάρχει και η δυνατότητα να πας με το αυτοκίνητο, αλλά δεν είναι το φόρτε μου. Αφού έχω τη δυνατότητα να μετακινηθώ με τα μέσα αποτελεσματικά και φθηνά (4 άτομα ήμασταν, 29€ όλη τη μέρα, όπου να πας, εδώ μόνο μέσα στο Μόναχο να κυκλοφορήσουν, το 10ρικο το θέλουν), γιατί να ταλαιπωρούμαι; Μα έχεις "αυτονομία" λένε οι εξ Ελλάδος φίλοι. Και αντιτάσσω πως αυτή την αυτονομία την πληρώνω με το να μην πρέπει να πιω (κι όχι γιατί θα με γράψουνε), με το να έχω την προσοχή μου συνέχεια στο δρόμο, με το να σκέφτομαι πού θα το παρκάρω. Και το συγκεκριμένο τρένο ξεκινάει από το Μόναχο και πάει σε τρεις διαφορετικούς προορισμούς. Αποτελείται από τρία τμήματα που το καθένα πάει και σε άλλο χωριό. Πάνε όλα μαζί μέχρι ένα σημείο και σταδιακά μοιράζονται! Αλλά πλατειάζω, ας μιλήσω για το χωριό.

Στις Άλπεις, Τέγκερνζέε

Για τις Άλπεις έχω ξαναγράψει. Και μάλιστα, απ' ό,τι βλέπω τώρα, είχα βάλει ένα κατεβατό φωτογραφίες τότε. Τα χωριά των Άλπεων είναι πανέμορφα. Και το χιόνι τα κάνει ακόμα πιο όμορφα. Σήμερα θα βάλω φωτογραφίες από την Τέγκερνζέε (Tegernsee). Ένα μικρό σχετικά χωριό με λιγότερους από τέσσερις χιλιάδες κατοίκους. Βρίσκεται στη νότια άκρη της ομώνυμης λίμνης. Το είχα επισκεφθεί καλοκαίρι, ευκαιρία να το δω και χειμώνα.

Μούρναου

Το Μούρναου (Murnau am Staffelsee) είναι ένα χωριό 12 χιλιάδων κατοίκων στις Βαυαρικές Άλπεις. Πολύ κοντά στο Όμπεραμαργάου αλλά από τη μεριά του βουνού. Έχει δίπλα του μια λίμνη, την Στάφελζεε (αυτό περιγράφει το -πλήρες- γερμανικό του όνομα). Για να πω την αλήθεια, δεν θα προγραμματίζαμε εκδρομή σ' αυτό, μιας και δεν είχαμε ακούσει κάτι. Αλλά μιας και βρισκόμασταν εδώ δίπλα στο Όμπεραμεργκάου και μιας και είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας και μιας και κάθε φορά που πηγαίναμε στο Γκάρμις περνάγαμε με το τρένο από 'δω και τ' όνομά του μας ήταν οικείο, ε, είπαμε να κάνουμε μια επίσκεψη - στάση και σ' αυτό.

Όμπεραμεργκαου

Το Όμπεραμεργκάου (Oberammergau) είναι ένα χωριό όχι ιδιαίτερα μεγάλο (γύρω στους 5 χιλιάδες κατοίκους έχει) αλλά πολύ γνωστό πρώτιστα για την αναπαράσταση των παθών. Βρίσκεται χωμένο στις Άλπεις, κοντά στο Γκάρμις-Πάρτενκίρχεν (για το οποίο έχω γράψει τόσες φορές) αλλά και το παλάτι του Λίντερχοφ. Πολλά ακόμα ενδιαφέροντα χωριά υπάρχουν ένα γύρω, γενικά όλα τα χωριά στις Άλπεις έχουν κάτι το ιδιαίτερο και κάτι το κοινό. Ένα σίγουρο κοινό χαρακτηριστικό είναι το ότι τα σπίτια έχουν σχεδόν όλα κάποια παράσταση ζωγραφισμένη στους εξωτερικούς τους τοίχους. Αλλά εδώ στο Όμπεραμεργκάου αυτό συμβαίνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Χιονοδρομικό

Σήμερα αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα σε χιονοδρομικό. Όχι, εγώ δεν κάνω σκι. Νησιώτης άνθρωπος, τι σχέση να έχω με το σπορ. Αλλά πριν κάτι χρόνια, κάποιος καλός άνθρωπος, Κωνσταντίνος τούνομα, είχε την ιδέα να πάρει παιδιά από την Άνοιξη και τον Άγιο Στέφανο, να τα πάει στο βουνό και να τους δείξει πώς να κάνουν σκι. Δήλωσαν συμμετοχή μόνο καμιά δεκαριά παιδιά. Πήγαμε μαζί κι εγώ με τη Μαρία. Πήραμε και σκι και μας έδειξε πώς να στεκόμαστε, αλλά η ηλικία αφενός και τα προβλήματα στη μέση αφετέρου, δεν με ενέπνευσαν να το επαναλάβω. Αλλά ο γιος μου γοητεύτηκε από το σπορ και το επανέλαβε αρκετές φορές. Αυτή τη στιγμή έχει αποκτήσει και εξοπλισμό για σκι ενώ πρόσφατα δοκιμάζει και χιονοσανίδα κοινώς σνόουμπορντ.

Μια Δύσκολη Μέρα

Το Σάββατο ήταν μια μέρα που πολλά πράγματα πήγαν στραβά. Μέρες τώρα σκέφτομαι το κόμπλεξ που μας καλλιεργούν στην Ελλάδα έναντι των Ευρωπαίων. Θα επανέλθω συνολικά στο θέμα, απλά το Σάββατο μου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι άδικα το αισθανόμαστε και στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν παντού. Αλλά είπαμε, για το συνολικό σε επόμενο. Ας αρχίσω να αφηγούμαι το τι έγινε και τα συμπεράσματα βγαίνουν, νομίζω, αβίαστα.

Μαγιόδεντρο

Ένα από τα σήματα της Βαυαρίας είναι και το μαγιόδεντρο (Maibaum) που στήνεται σε διάφορα μέρη (με το πιο συνηθισμένο μέρος να είναι οι υπαίθριες μπιραρίες). Αποτελείται από ένα ψηλό ξύλο στο οποίο είναι στερεωμένες αριστερά δεξιά, σαν "κλαδιά", παραστάσεις με εικόνες της καθημερινής ζωής, συνήθως της παράδοσης (ή διαφημίσεις) , σε τρία τέσσερα επίπεδα. Στην κορυφή υπάρχει ένα στεφάνι απ’ το οποίο κρέμονται κορδέλες την πρωτομαγιά που μπλέκονται γαϊτανάκι (εξ ου και το όνομα). Όμως, η παρουσία του δεν περιορίζεται μόνο κατά το Μάη.

Λίντερχοφ

Είχαμε επισκεφτεί το Νόισβανστάιν, πήγαμε στο Χέρενίσελ Σλος, είπαμε λοιπόν να επισκεφτούμε και το τρίτο απ' τα παλάτια που έχτισε ο Λουδοβίκος 2ος της Βαυαρίας, το Λίντερχοφ. Είναι και το μοναδικό που τέλειωσε και έμεινε μέσα. Τα υπόλοιπα έμειναν μισοτελειωμένα (στο εσωτερικό τους) είτε γιατί του τέλειωσαν τα φράγκα είτε γιατί τέλειωσε από βασιλιάς! Προφανώς κι αυτό είναι φτιαγμένο με έμπνευση απ' το πρότυπό του: τις Βερσαλίες.

Παλάτι στην Κίμζεε

Το Χέρενίνσελ είναι το μεγαλύτερο νησί της λίμνης. Υπάρχει ένα μονοπάτι που πάει περίπου περιμετρικά και έχει μήκος 7 χιλιόμετρα για όποιον θέλει να το περπατήσει ολόκληρο. Εδώ υπάρχει ακόμα ένα από τα παλάτια του Λουδοβίκου ΙΙ (δεύτερου) της Βαυαρίας. Ο Λουδοβίκος (Ludwig κατά τους Γερμανούς) αυτός ήταν θαυμαστής των Λουδοβίκων της Γαλλίας (Louis) ΧΙV και XV. Θαύμαζε πολύ τα παλάτια που είχαν φτιάξει, αλλά δεν παραδειγματίστηκε απ' τη μοίρα τους. Έτσι έφτιαξε τρία παλάτια (στην Κίμζεε, στο Λίντερχοφ και το Νόισβανστάιν) που το ένα είχε στοιχεία από το άλλο και όλα μαζί από τις Βερσαλίες που ήταν το πρότυπό του. Κάπου είχαν και στοιχεία που να θυμίζουν σκηνικά από όπερες του Βέρντι του οποίου επίσης ήταν θαυμαστής. Το κακό ήταν ότι τα σχέδιά του ήταν μεγαλεπήβολα και κόστιζαν πολύ, έτσι έμειναν αίθουσες ατέλειωτες ενώ οι υπόλοιπες είναι γεμάτες στα χρυσοποίκιλτα σχέδια, γιατί του τέλειωσε το χρήμα. Εκτός από το χρήμα όμως, του τέλειωσε και η ζωή με έναν "αδιευκρίνιστο τρόπο". Απεβίωσε αιφνιδίως. Τον αποβιώσανε ή τα κατάφερε μόνος του ή κάτι άλλο ερευνάτε!

Κίμζεε - συνέχεια

Συνέχεια, λοιπόν, εκ του προηγουμένου. Η λίμνη ήταν πανέμορφη. Τα καραβάκια (με τη Βαυαρική σημαία παρακαλώ) πηγαινοέρχονταν συνέχεια αλλά ο τόσος κόσμος που μετακινούταν δυσκόλευε την τήρηση του χρονοδιαγράμματος. Αποτέλεσμα: ουρές και αναμονές (κάτι στο οποίο οι Γερμανοί είναι συνηθισμένοι).

Κίμζεε (Chiemsee)

Τη Τρίτη, με το που γύρισα από εκδρομή στη Σκανδιναβία, μου λέει η Ντίνα: "Καλά, τόσα μέρη επισκέφτηκες, κι αντί να μας βάλεις στο μπλογκ καμιά φωτογραφία από εκεί, εσύ μας βάζεις για τα πουλιά!" Πέρα από τον πολύ χρόνο που μου έχει φάει εκείνο το ποστ και έτσι θεώρησα αδικία για τον κόπο μου την υποτίμηση, απ' την άλλη "γράμματα απ' τη Γερμανία" γράφω. Όχι από τα πέρα δώθε μου έστω κι αν είναι κι αυτό μέρος της ζωής (μου) στη Γερμανία. Όπως σωστά παρατήρησε αργότερα, εδώ δεν έχω βάλει την Πράγα, που και την έχω τάξει και είναι και πολύ κοντά. Τα κρατάω στο ψυγείο όπως οι δημοσιογράφοι (μα ποιος είμαι τέλος πάντων!) για περιόδους "ξηρασίας" θεμάτων. Κι ενώ για τη Σκανδιναβία επιφυλάσσομαι, θα γράψω σήμερα για την Κίμζεε ή Χίμζεε (εξαρτάται απ' το πώς διαβάζεις το αρχικό ch. Μάλλον -κ- ακούγεται).

Γκάρμις Ξανά

Κατ' αρχάς να διευκρινίσω: Έχω ξαναγράψει αρκετές φορές για την περιοχή. Είναι πανέμορφη και το χειμώνα, και την άνοιξη και βλέπουμε παρακάτω... Έχω βάλει και φωτογραφίες, αλλά είναι από το Πάρτενκίρχεν και ελάχιστες από το Γκάρμις. Μα το όνομα της πόλης δεν είναι Γκάρμις - Πάρτενκίρχεν? Ποια είναι η διαφορά? Απλά. Παλιά ήταν δυο διαφορετικά χωριά που ενώθηκαν το 1935. Το ένα από τη μια μεριά της σιδηροδρομικής γραμμής και το άλλο από την άλλη. Μέχρι τώρα είχαμε βολτάρει λοιπόν στο Πάρτενκίρχεν ενώ χθες πήγαμε κι απ' το Γκάρμις!

Ίνσμπρουκ

Το Τσουγκσπίτσε από την μεριά της Αυστρίας

Θα μου πείτε το Ίνσμπρουκ δεν είναι στη Γερμανία. Πώς κολλάει στα «Γράμματα από τη Γερμανία». Μπορεί τα γράμματα να στέλνονται από τη Γερμανία και να έχουν κρίσεις, σχόλια και απόψεις για τη Γερμανία, ωστόσο η εδώ παραμονή μου δίνει τη δυνατότητα (προς το παρόν?) για επισκέψεις σε γειτονικές περιοχές κι έτσι δίνω μια γεύση κι απ’ αυτές. Εκκρεμεί π.χ. η επίσκεψη στην Πράγα, που και γι’ αυτή προτίθεμαι να γράψω, αλλά ο χρόνος και η επικαιρότητα με καθυστερούνε.

Σβάνγκαου (Νόισβανστάιν)

Μην τρελαθούμε κιόλας. Δεν είναι ακριβώς δική μου η φωτογραφία, απλά τράβηξα ένα πόστερ, εξ ου και τα φθινοπωρινά χρώματα!!! Εξάλλου η μέρα είχε αρκετή υγρασία, άρα δεν ήταν και η καλύτερη για φωτογράφιση.

Το προηγούμενο διάστημα φιλοξενούσα φίλους από Ελλάδα. Κάναμε κάποιες βόλτες μαζί, αλλά μιας κι εγώ με τη Μαρία δουλεύαμε είπαμε να κάνουμε κάτι το Σαββατοκύριακο. Έριξα, μεταξύ άλλων, την ιδέα να πάμε στο Σβάνγκαου (Schwangau), ένα χωριό στο νότο της Βαυαρίας, στα σύνορα με την Αυστρία όπου υπάρχει το περίφημο(?) κάστρο – παλάτι Νόισβάνσταϊν (Neuschwanstein). Η ιδέα τελικά συμπληρώθηκε με το Ίνσμπρουκ (στο επόμενο) και ξεκινήσαμε.

Γκάρμις και Πάλι, Συνέχεια

Κάθε κτίριο που σέβεται τον εαυτό του και την παράδοση έχει τις ζωγραφιές του

Να συνεχίσω σήμερα με εικόνες από το Γκάρμις

Γκάρμις και Πάλι

Είχα υποσχεθεί φωτογραφίες από το Γκάρμις. Ιδού, λοιπόν, μερικές. Και για αρχή, μόλις έχουμε φθάσει και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε για Τσούγκσπιτσε με το τοπικό τρενάκι που θα μας πάει μέχρις ένα σημείο για να αλλάξουμε και να πάρουμε τον οδοντωτό.

Στην Κορυφή της Γερμανίας, Συνέχεια

Η κορυφή

Στην Κορυφή της Γερμανίας

Σας έγραφα ότι είχα πάει πριν κάνα μήνα στις Άλπεις, στο Γκάρμις. Την Πέμπτη, μέρα της «εθνικής παλιγγενεσίας» το ξανάκανα. Αυτή τη φορά όμως έφτασα στο Τσουγκσπίτσε (Zugspitze) την κορυφή της Γερμανίας. Έκανα και βόλτα στο χωριό (φωτογραφίες από εκεί αύριο) αλλά το ιδιαίτερο ήταν ότι φτάσαμε μέχρι τα 2600 και κάτι. Η κορυφή των 2962 (περίπου δηλ. όσο ο Όλυμπος) είναι λέει η ψηλότερη της Γερμανίας. Δεν πήγαμε μέχρις εκεί λίγο από λάθος λίγο γιατί θέλαμε να δούμε και το χωριό. Το βουνό είναι το σύνορο μεταξύ Γερμανίας και Αυστρίας. Αν πας από την άλλη μεριά είσαι στην Αυστρία.