Ντόναουσίνγκεν, Τίτιζεε

Το Ντόναουσίνγκεν (Donaueschingen) είναι, όπως έγραφα χθες, το χωριό όπου ενώνονται οι ποταμοί Μπρεγκ και Μπρίγκαχ που μας δίνουν τον Δούναβη (Ντονάου στα Γερμανικά). Θα 'ταν μάλλον άγνωστο αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός. Α! και ότι εκεί υπάρχει και η Ντονάουκβέλε. Εκείνη η τρύπα απ' όπου αναβλύζει νερό κι είναι λέει η πηγή του Δούναβη. Για χάρη όλων αυτών κάναμε μια στάση στο χωριό. Είδαμε και πώς είναι φτιαγμένο, περπατήσαμε και στους δρόμους του για λίγο, χωρίς να πάμε στο μουσείο του Δούναβη. Έχει κι ένα παλάτι, αλλά ούτε κι αυτό το επισκεφθήκαμε.

Πηγές του Δούναβη

Η λεκάνη απορροής του Δούναβη στα όρια της Βάδης Βυρτεμβέργης.

Για τον Δούναβη και τη διαδρομή του έχω ξαναγράψει. Σήμερα θέλω να μιλήσω όμως για τις πηγές του. Ένας λόγος που έκανα το ταξίδι στα Μαύρα Δάση ήταν να δω τις πηγές του Δούναβη. Θέλω λοιπόν να μοιραστώ την εμπειρία αυτή, γιατί για εμπειρία πρόκειται. Κι αυτό γιατί όταν πρόκειται για ένα ποτάμι με το μέγεθος του Δούναβη, περιμένει κανείς πως και οι πηγές του θα είναι εξίσου εντυπωσιακές μ' αυτό.

Ντόναουβερτ, Θρησκευτικό!

Η "πίσω" πύλη της τειχισμένης πόλης

Γιατί έδωσα τον χαρακτηρισμό "θρησκευτικό" στο Ντόναουβερτ στο σημερινό σημείωμα; Γιατί σήμερα θα ασχοληθώ με τις (δυο) εκκλησίες του. Εντάξει, θα δούμε και μερικά άλλα μέρη του, αλλά το κυρίως πιάτο θα είναι οι εκκλησίες, από μέσα κι απ' έξω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τις βρήκα εντυπωσιακές.

Ντόναουβερτ, η Πόλη

Άποψη του καινούριου δημαρχείου. Τίποτα το ιδιαίτερο θα έλεγα, εκτός απ' τις καμπάνες που δίνουν συναυλία δυο φορές τη μέρα.

Το Ντόναουβερτ ανήκει στην περιοχή της Βαυαρίας που στα Ελληνικά αποδίδεται ως Σουηβία, αλλά που δύσκολα μπορεί να το βρει κάποιος έτσι, στα Γερμανικά είναι Σβάμπεν (Schwaben) και οι Έλληνες της Γερμανίας τους κατοίκους τους λένε Σβάμπηδες. Η περιοχή τους επεκτείνεται και στο γειτονικό κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης, έτσι μικρή σχέση καταγωγής έχουν με τους Βαυαρούς. Ίσα ίσα, έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τα δικά τους φαγητά. Να αναφέρω επί τη ευκαιρία ότι το κρατίδιο της Βαυαρίας περιλαμβάνει την καθεαυτό Βαυαρία (χωρισμένη σε 2 διοικητικές ενότητες αλλά δεν έχει σημασία) την Φρανκονία (στο βόρειο κομμάτι, εκεί που είναι η Νυρεμβέργη) και τμήμα της Σουηβίας (στα δυτικά με πρωτεύουσα το Άουγκσμπουργκ). Υπάρχει και το Άνω Παλατινάτο ως διοικητική υποδιαίρεση.

Ντόναουβερτ, τα Ποτάμια

Το Ντόναουβερτ (Donauwörth) είναι μια μικρή (για τα Γερμανικά δεδομένα) πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων περίπου. Είναι κτισμένη στη συμβολή του Δούναβη με τον παραπόταμό του Βέρνιτς (Wörnitz - κι άλλοι παραπόταμοι συμβάλουν στην ευρύτερη περιοχή, αλλά μιλάμε για τον πιο σημαντικό). Βρίσκεται εκεί πολλούς αιώνες τώρα (υπάρχουν σημάδια απ' το 500 περίπου, πολύ παλιά για τα δεδομένα της Γερμανίας) και μιας και είναι μικρή και άσημη (τρόπος του λέγειν αφού εδώ έχουν διαδραματιστεί αρκετά ιστορικά γεγονότα) μάλλον δεν πρέπει να την πείραξαν ιδιαίτερα οι βομβαρδισμοί του Β' παγκοσμίου πολέμου. Είναι χτισμένη πάνω στη λεγόμενη "Ρομαντική Οδό" αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που μου κίνησε την περιέργεια να την επισκεφθώ. Πέρυσι τέτοια εποχή το τρένο της επιστροφής δεν πέρναγε απ' την Ουλμ αλλά έκανε παράκαμψη και περνάγαμε απ' το Ντόναουβερτ και φτάναμε από βόρεια στο Άουγκσμπουργκ. Δεν έκανε στάση, απλά έβλεπα απ' το παράθυρο το σταθμό (που είναι τεράστιος για μια τόσο μικρή πόλη) και τον Δούναβη. Επί ένα μήνα περίπου, κάθε μέρα από εδώ, ε, κάποια στιγμή είπα πως πρέπει να φτάσω και μέχρις εδώ να δω την πόλη από κοντά.

Ρέγκενσμπουργκ

Στο Ρέγκενσμπουργκ (Regensburg) είχαμε πάει το καλοκαίρι. Το συζητάγαμε αρκετό καιρό με τον Γιάννη και τη Μάγδα να κάνουμε μια βόλτα προς τα εκεί, ο καιρός πέρναγε, και από αναβολή σε αναβολή το πηγαίναμε. Εκείνοι θα έφευγαν από τη Γερμανία κι αυτή η κοινή βόλτα (σε συνδυασμό και με ένα ταξιδάκι στον Δούναβη) είπαμε ότι έπρεπε να γίνει. Το συνδυάσαμε με την παραλαβή των ποδηλάτων τους. Μας τα έφεραν μέχρις εκεί, κάναμε τις τσάρκες μας και στην επιστροφή προς Μόναχο τα πήραμε μαζί μας κι έτσι αποκτήσαμε ποδήλατα. Τη μέρα εκείνη, δεν ξέρω πώς τα κατάφερα και ξέχασα να πάρω τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου. Η Μάγδα προσφέρθηκε να μου δώσει τη δική της, έτσι πολλές από τις φωτογραφίες τις τράβηξα εγώ με τη δική της μηχανή ενώ κάποιες άλλες τις τράβηξε εκείνη. Έτσι κι αλλιώς στο τέλος θα τις ανταλλάζαμε, δεν θα ήταν και η πρώτη φορά. Η πρώτη επαφή μας με την πόλη, με το που βγήκαμε από το σταθμό, ήταν μια ολάνθιστη ροτόντα με το σήμα της πόλης.

Βιέννη, η Παραδουνάβια

Η Βιέννη είναι χτισμένη πάνω στο Δούναβη. Τη διασχίζει με τρία διαφορετικά τμήματα, τα εξής τέσσερα. Το κανάλι του Δούναβη είναι αυτό που περνάει από το κέντρο. Ο κύριος ποταμός ευθυγραμμίστηκε απ' την παλιά του ροή κι έτσι το παλιό κομμάτι είναι σχετικά ξεκομμένο κι ο κύριος όγκος των νερών (και η διελεύσεις των πλοίων) είναι στο καινούριο κομμάτι που δημιουργήθηκε. Αυτό το καινούριο κομμάτι είναι χωρισμένο στη μέση από μια νησίδα στην οποία υπάρχει και σταθμός του μετρό. Το ένα κομμάτι ήταν σε πλήρη λειτουργία ενώ το άλλο εν μέρει παγωμένο.

Πάσαου

Όταν έγραφα για τη βόλτα στο Δούναβη, ανέφερα ότι η εκδρομή ξεκίνησε απ' το Πάσαου, που είναι από μόνο του ένας προορισμός, γιατί είναι πανέμορφο. Έτσι λοιπόν σήμερα είπα να βάλω μερικές όψεις του να μοιραστώ την ομορφιά του, αν και μάλλον θα ξαναπάω κατά κει! Το Πάσαου βρίσκεται στα σύνορα με την Αυστρία, στη συμβολή του Δούναβη με τον Ιν (αυτόν που περνάει από το Ίνσμπρουκ).

Δούναβης

Μιλάγαμε χθες για το Δούναβη και τα καραβάκια που ήταν αραγμένα στο Πάσαου. Έν’ απ’ αυτά ήταν και το Ρούσε. Όταν διάβασα το όνομα γραμμένο με λατινικά γράμματα δεν συνειδητοποίησα από πού ακριβώς. Όταν το απόγεμα, την ώρα που γυρίζαμε, το είδα να μας προσπερνάει και το διάβασα με τα κυριλλικά, τότε κατάλαβα. Το Ρούσε είναι μια πόλη της Βουλγαρίας(!) πάνω στο Δούναβη, στα σύνορα με τη Ρουμανία που την είχα περάσει πριν καμιά δεκαριά χρόνια!

Βόλτα στο Δούναβη

Η βόλτα αυτή έγινε πριν κάμποσο καιρό. Είχαμε κάνει μια παρόμοια, αλλά πολύ μικρότερη, το καλοκαίρι από το Ρέγκενσμπουργκ. Τότε η συνολική διάρκεια ήταν λιγότερο από μια ώρα και δεν μπορώ να πω πως ήταν χορταστική. Πάνω που ξεκινήσαμε επιστρέψαμε. Επειδή μας άρεσε είπαμε να την επαναλάβουμε αλλά να αξίζει τον κόπο. Εν τω μεταξύ κάπου έπεσε στα χέρια μου ένα διαφημιστικό για εκδρομές απ’ το Πάσαου που έφταναν μέχρι τη Λιντζ ή ακόμα και τη Βιέννη. Μας άρεσε η ιδέα κι είπαμε να προλάβουμε πριν χαλάσει ο καιρός. Τότε ακόμα το Οκτόμπερφεστ δεν είχε τελειώσει. Αυτός ήταν κι ο λόγος που το παιδέψαμε μέχρι να τ’ αποφασίσουμε. Πού να πρωτοπάμε. Θέλαμε και το πανηγύρι μας αλλά όσο πέρναγε ο καιρός, και με την περσινή εμπειρία που στις 15 χιόνισε, δεν θέλαμε να το αφήσουμε.

Ουλμ

Η Ουλμ (ή το Ουλμ, ποιο είναι το σωστό και γιατί, δεν ξέρω Ulm στα γερμανικά) είναι μια πόλη η οποία μου κάνει κλικ. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω πώς. Περνάω από την Ουλμ καθημερινά πηγαίνοντας (και γυρίζοντας) στο σχολείο. Και έτσι που τη βλέπω από το τρένο με έκανε να θέλω να την επισκεφτώ. Ήδη έχω πάει μια φορά, αλλά επειδή είχε κρύο έφυγα γρήγορα, αλλά θα ξαναπάω, να έχω χρόνο.