Κοινωνικά παντοπωλεία

Καλημέρα και καλή χρονιά. Να λοιπόν που τέλειωσε άλλη μια χρονιά κι αρχίζει μια καινούρια. 2013 λοιπόν πια. Εύχομαι σε όλους να το περάσουμε με υγεία πρώτιστα και ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας κατόπιν. Αλλά η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Κι αν το ξεχνάμε καμιά φορά, γίνεται κάτι και μας το θυμίζει. Ας εξελιχθεί ομαλά και καλά κι αυτό, να μείνει μόνο η υπενθύμισή του.
2013 και το μπλογκ ακόμα συνεχίζεται. Δεν το περίμενα πως θα τράβαγε τόσο. Εντάξει, τελειώνει σε λίγο αλλά έχουμε ακόμα μέρες. Από το καλοκαίρι και μετά η δημοσίευση κάθε δεύτερη μέρα λειτούργησε πλήρως. Χώρια τα εμβόλιμα. Μπόλικα βγήκανε, ειδικά τον τελευταίο μήνα. Και μιας και το κάθε δεύτερη μέρα μας έφερε να έχουμε δημοσίευση σήμερα, θα μπει και σήμερα. Μόνο που δεν θα είναι γαλλικό το θέμα αλλά κοινωνικό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ένα κοινωνικό παντοπωλείο και σ' αυτό θέλω να αναφερθώ.

Υγειονομική περίθαλψη από κοντά

Όλοι έχουμε συνείδηση της ανυπαρξίας ασφαλιστικής περίθαλψης στην Ελλάδα. Το αστείο είναι πως πρόβλημα έχουν τόσο όσοι είναι ασφαλισμένοι και πληρώνουν εισφορές κάθε μήνα όσο και όσοι είναι ανασφάλιστοι. Και γι' αυτούς τους τελευταίους γίνονται διάφορες κινήσεις για να καλυφθούν οι ανάγκες τους. Είτε με ειδικά ιατρεία, είτε με συγκέντρωση φαρμάκων, είτε με τις «παστίλιες για τον πόνο των άλλων» που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Και δεν υπάρχει αντίρρηση πως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα μ' αυτούς τους ανθρώπους που είναι ανασφάλιστοι συνήθως γιατί έχουν μείνει άνεργοι. Κι έτσι, δεν έχουν και λεφτά να καλύψουν τις ανάγκες τους για την υγεία τους. Αλλά οι ασφαλισμένοι; Το πρόβλημα έχει χτυπήσει και τη δική τους πόρτα εδώ κι ένα χρόνο.

Στρατιωτικά Δέματα

Ο γιος μου ο Δημήτρης υπηρετεί αυτή την εποχή τη στρατιωτική του θητεία και έχει σταλεί στην ΕΛΔΥΚ, στην Κύπρο. Το να υπηρετήσει εκεί ήταν κατά βάση δική του επιθυμία και επιλογή. Συνήθως, λένε οι φήμες, άμα ζητήσεις να πας στην ΕΛΔΥΚ (και πληρούνται οι προϋποθέσεις που βάζει) πηγαίνεις. Αλλά επειδή κάθε φορά δεν είναι αρκετοί αυτοί που ζητάνε, στέλνονται και άλλοι που δεν το έχουν ζητήσει αλλά τελικά συναινούν. Η συναίνεση χρειάζεται μιας και τοποθετούνται εκτός συνόρων. Τώρα, το πόσο η συναίνεση αυτή είναι γνήσια ή το κάνουν κατ' ανάγκη δεν ξέρω και δεν είναι αυτό το θέμα μου. Η μετακίνηση προς Κύπρο γίνεται αναγκαστικά αεροπορικά, έτσι τα πράγματα που μπορούσε να πάρει μαζί του ήταν περιορισμένα. Μιας και έχει μια φίλη από κει που μένει στην Αθήνα αλλά πάει κι απ' το σπίτι της, της είχε δώσει να του πάει ένα σακ βουαγιάζ όταν θα πήγαινε προς τα κει, αλλά και πάλι με φειδώ.

Πρώτες Ύλες

Ελληνικό και το σημερινό θέμα. Όσο καθυστερεί το κατέβασμα των ρολών περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα του Παρισιού (και όχι μόνο), η επικαιρότητα μου δίνει προβληματισμούς και σκέψεις που μπαίνουν σφήνες. Η «κρίση» που επικρατεί σήμερα στην ελληνική οικονομία, ανεξάρτητα απ' τους λόγους που την επέβαλαν και τη διατηρούνε (γι' αυτό και τα εισαγωγικά) έχει διάφορα αποτελέσματα. Κάποια απ' αυτά είναι ορατά άμεσα. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων π.χ. ή οι εκπτώσεις στις παροχές υγείας, παιδείας κλπ γίνονται άμεσα αντιληπτές. Και ναι μεν υπάρχουν κάποιοι που δεν θίγονται, αλλά οι περισσότεροι το έχουμε καταλάβει για καλά (άλλος παραπάνω, άλλος παρακάτω). Το ίδιο και οι αυξήσεις τιμών, που με τις μειώσεις που λέγαμε είναι συνδυασμός φαρμάκι. Υπάρχουν όμως και άλλες παράπλευρες επιπτώσεις. Μια απ' αυτές είναι η έλλειψη εισαγόμενων πρώτων υλών για να μπορέσουν να δουλέψουν μια σειρά επιχειρήσεις.

Τιμές Ελλάδας

Λίγο καιρό βρίσκομαι στην Ελλάδα μόνιμα, αλλά μερικά πράγματα για τη διαμόρφωση των τιμών και τις αλλαγές που έχουν γίνει τις έχω διαπιστώσει. Με ρωτάνε και τα παιδιά στο σχολείο πώς ήταν οι τιμές στη Γερμανία, ας γράψω μερικά γι' αυτό. Καταρχάς να πω πως η σύγκριση τιμών είναι δύσκολη. Σε τι ακριβώς να συγκρίνω; Τα ρούχα; Ναι υπάρχουν φτηνά ρούχα αλλά σε ποια ποιότητα; Τις τιμές στα νοίκια; σύμφωνοι αλλά πού; Στο Μόναχο; Είναι γνωστό πως είναι πανάκριβα. 560 έδινα για 52 τετραγωνικά κι όταν έφυγα έγιναν 600. Θαρρώ πως ήταν αρκετά. Αλλά αν φύγεις λίγο μακρύτερα, στα περίχωρα, τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ. Και στην Ελλάδα οι τιμές τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει τον κατήφορο. Άρα;

Ισοκράτης

Ο Ισοκράτης ήταν ρήτορας που έζησε στην εποχή της ακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Σ' αυτόν αποδίδεται από κάποιους και μια ρήση πως η δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται από την ελευθερία των πολιτών, που μου την έχουν στείλει πολλοί φίλοι με μέιλ ενώ κοσμεί και τοίχους σχολείων, γραφείων κλπ. Δεν θα ασχοληθώ μ' αυτό το θέμα, μια αναζήτηση στο Γκουγκλ λέει πολλά, ειδικά αν συνδυαστεί με τη λέξη Σαραντάκος, μιας και ο τελευταίος έχει ασχοληθεί κάμποσες φορές με το θέμα τόσο στο παλιό του σάιτ όσο και στο μπλογκ του (και μάλιστα επανειλημμένα), στο οποίο μπλογκ παραπέμπει ο διπλανός σύνδεσμος (από τους λίγους που έχω), ο «Περί λέξεων». Θ' ασχοληθώ μ' έναν άλλον Ισοκράτη, πάλι απ' τους διπλανούς συνδέσμους.

Φλωρεντία

Η Φλωρεντία (Firenze στα Ιταλικά) είναι η πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Αυτό δεν θα έλεγε πολλά από μόνο του. Να πούμε τότε ότι είναι μια πόλη με τεράστια τουριστική κίνηση, ένας πολύ συνηθισμένος τόπος τουριστικού προορισμού. Με το κλασικό κέντρο διατηρημένο όπως ήταν την παλιά εποχή, τότε που η Φλωρεντία ήταν η έδρα των Μεδίκων και κυριαρχούσε. Οι οποίοι Μέδικοι την στόλισαν με πολλά παλάτια. Στην φωτογραφία η Πόντε Βέκιο, η Παλιά Γέφυρα σαν να λέμε, πολυσυζητημένη αποτελεί σήμα της πόλης. Είναι κάπως ιδιαίτερη μιας και δεν είναι μόνο γέφυρα πάνω από το ποτάμι αλλά και μια μεσαιωνική αγορά που σήμερα τα μαγαζάκια της φιλοξενούν ακριβά εμπορεύματα. Αλλά θα μιλήσουμε γι' αυτό παρακάτω!

Χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας, μέρος 2ο

Έγραφα πριν από καιρό για τις χρεώσεις των κινητών τηλεφώνων, συγκρίνοντας βασικά τις τιμές ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία. Η διέλευση των συνόρων με έκανε να διαπιστώσω μερικά ακόμα πράγματα που λέω να τα μοιραστώ μαζί σας. Εντάξει, γεγονός πως μειώθηκαν και άλλο οι χρεώσεις περιαγωγής και για τα ελληνικά δίκτυα, αν και ειδοποίηση δεν είχα όσο έμενα στο ίδιο κράτος (Γερμανία). Το έμαθα μόνο όταν συνδέθηκα σε δίκτυο άλλης χώρας. Και πότε έγινε αυτό; Όχι στο ταξίδι της επιστροφής αλλά στην εκδρομή στο Λίνταου!

Γερμανία – Ελλάδα Οδικά 2012

Οδική ήταν φέτος η επιστροφή από Γερμανία. Οδικά πήγα στο ξεκίνημα της απόσπασης (το 2009), οδικά επέστρεψα και τώρα που τέλειωσε! Για να κλείνει ο κύκλος. Κι οι συμπτώσεις τα φέρνουν έτσι ώστε ο κύκλος να κλείνει κι αλλιώς. Φεύγοντας, τελευταία στάση στην Ελλάδα ήταν στη Θεσσαλονίκη στου κουμπάρους μου. Επιστρέφοντας ήταν η πρώτη στάση κι οι πρώτοι δικοί μας άνθρωποι που είδαμε. Από Ελλάδα δεν έτυχε να ξαναπάω προς τα πάνω. Αλλά το φετινό κατέβασμα ήταν το τρίτο. Το πρώτο το Πάσχα του 2008 σε βόλτα που είχαμε κάνει «ανά τα Ευρώπας» να δούμε φίλους που ήταν ήδη αποσπασμένοι στη Γερμανία και να πάρουμε τη γνώμη τους πώς είναι τα πράγματα εκεί (αν και η Παναγιώτα μου είπε πως δεν μας είπαν τις δυσκολίες και τις αρνητικές τους απόψεις για να μην μας απογοητεύσουν). Το δεύτερο το καλοκαίρι του 2010 και το τρίτο φέτος. Κάθε δυο χρόνια δηλαδή. Είχα γράψει παλιότερα, αλλά μιας και υπάρχουν αλλαγές διάφορες αυτά τα χρόνια, αποφάσισα να γράψω για τις τελευταίες εξελίξεις στη διαδρομή.

Μετακόμιση

Η ολοκλήρωση της παραμονής στη Γερμανία έγινε με την μετακόμιση όλων όσων είχαν μαζευτεί όλ' αυτά τα χρόνια πίσω στην Ελλάδα. Μια διαδικασία καθόλου απλή. Όταν πήγαμε είχαμε ένα καλογεμισμένο αυτοκίνητο. Όλα τα υπόλοιπα πράγματα αγοράστηκαν από εκεί. Δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερα καλά κομμάτια. Αλλά απ' την άλλη τα λυπόμασταν να τα πετάξουμε. Και μιας και τα παιδιά μεγαλώνουν, τελικά αποφασίσαμε να τα κουβαλήσουμε. Ειδικά μια όμορφη γωνιά τραπεζαρίας που πολύ την αγαπήσαμε, ήταν η βασική αιτία. Από παλιότερα όταν φεύγανε συνάδελφοι κρατάγαμε κάνα τηλέφωνο από μεταφορείς. Και αρκετά νωρίς αρχίσαμε το ψάξιμο, που αποδείχτηκε μάλλον περιπετειώδες γι' αυτό κι είπα να γράψω την εμπειρία μου τώρα που ολοκληρώθηκε η διαδικασία (το κείμενο γράφεται στο χωριό, χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ και θα μεταφερθεί κάποια στιγμή!!!).

Γαλλικοί δρόμοι

Μπόλικες φωτογραφίες σήμερα, όσες δεν έχει για την Ιταλία και τη Γερμανία μαζί. Είναι πως κινηθήκαμε σε μια ποικιλία δρόμων στη Γαλλία, σ' αντίθεση με την Ιταλία που χρησιμοποιήσαμε μόνο αυτοκινητόδρομους και τη Γερμανία που τη θεωρώ δεδομένη, έχω τραβήξει διάφορες φορές, αλλά άντε να τις βρω τώρα. Περνάμε λοιπόν τα σύνορα της Γαλλίας. Από το Βέλγιο μεριά. Πάμε από Λουξεμβούργο προς Σεν Μαλό, κι επιλέξαμε να κάνουμε λίγο διαφορετικό κομμάτι σε σχέση με την επιστροφή που θα ήταν μέσω Παρισιού. Υπάρχουν φώτα, αλλά είναι μόνο εδώ στα σύνορα. Λίγο παραπέρα τα φώτα σταματάνε. Όπως και στη Γερμανία δηλαδή (εκεί ούτε στα σύνορα!).

Ιταλικοί Αυτοκινητόδρομοι

Στην Ιταλία όχι μόνο οι αυτοκινητόδρομοι είναι φωτισμένοι τη νύχτα, όχι μόνο υπάρχουν βενζινάδικα κάθε 25 περίπου χιλιόμετρα (στους περισσότερους) αλλά και σε πολλούς υπάρχουν οι τιμές των καυσίμων των επομένων τεσσάρων πρατηρίων με το όνομα της φίρμας που το διαχειρίζεται και την απόσταση μέχρις αυτό. Και μάλιστα με την επισήμανση με ειδικό πράσινο φως του φτηνότερου (έστω και κατά ένα δέκατο του λεπτού) κατά κατηγορία (βενζίνη ή ντίζελ). Όχι πως αυτό φέρνει μείωση τιμών. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία (την περίοδο του Πάσχα) οι τιμές είναι πολύ πάνω, σημαντικά ψηλότερες π.χ. απ' τη Γερμανία αλλά και από βενζινάδικα έξω απ' τους αυτοκινητόδρομους (από τίποτα! μέχρι 15 λεπτά).

Μπουκαλοσυλλογές

Όλο το χρόνο υπάρχει κόσμος στη Γερμανία που βγάζει τα προς το ζην από τα μπουκάλια. Αυτό συμβαίνει και στο Μόναχο ακόμα που υποτίθεται πως ευημερεί. Βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια είτε για να βρούνε να διαβάσουν τσάμπα εφημερίδα (που κοστίζει κάτω από ένα ευρώ!) είτε για να μαζέψουν μπουκάλια. Σε σημεία που κυκλοφορεί πολύς κόσμος, όπως π.χ. στους σταθμούς του τρένου και του μετρό ή στις κεντρικές πλατείες και τα πάρκα είναι πολλοί αυτοί που ψαχουλεύουν. Και συνήθως δεν τους πιάνει το μάτι σου όταν τους δεις εκτός «δουλειάς» μιας και είναι καλοντυμένοι, καθαροί κλπ, καμιά σχέση με εικόνες από ανθρώπους που ζουν απ' τα σκουπίδια.

Νέες τιμές

Όπως έγραφα παλιότερα οι αλλαγές στα συγκοινωνιακά θέματα γίνονται κάθε χρόνο, Δεκέμβρη μήνα. Τις προάλλες για παράδειγμα, κυκλοφόρησαν φυλλάδια του οργανισμού συγκοινωνιών του Μονάχου με το τι θα ισχύει για το 2013. Αυτό με τα τραμ (π.χ. μια γραμμή θέλει να πυκνώσει, αλλά σε ένα κομμάτι της διαδρομής σε δρόμο που η κυκλοφορία είναι μαζί με τα αυτοκίνητα δεν θέλουν περαιτέρω επιβάρυνση, έτσι θα οδηγούν τα επιπλέον δρομολόγια κάπου αλλού με νέο αριθμό) αυτό με τα λεωφορεία κι εκείνα με το μετρό. Κι όλα από το Δεκέμβρη. Έτσι, αλλαγές οποιαδήποτε άλλη εποχή είναι απρόσμενες. Κι έγινε μια τέτοια αλλαγή τελευταία. Και μάλιστα χοντρή. Δεν ξέρω από ποια μέρα ακριβώς, πάντως τον τελευταίο μήνα, η τιμή του Μπάγιερν Τίκετ αναπροσαρμόστηκε. Το απλό, για ένα άτομο, από 21 στα 22€. Μικρή αλλαγή θα πει κάποιος και θα συμφωνούσα αν δεν ήταν η έκπληξη της εποχής. Και το ακόμα χειρότερο. Το κανονικό Μπάγιερν Τίκετ, αυτό που επιτρέπει να ταξιδέψουν μέχρι και πέντε άτομα μαζί, αυξήθηκε από τα 29 στα 40€! Ναι. Σωστά διαβάζεται. Αύξηση 38%. Το 2010 οι τιμές ήταν 20 και 28€. Το 2011 αυξήθηκαν στα 21 και 29 και μέχρι τώρα ήταν τα ίδια.

Χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας

Νομίζω πως έχω ξαναγράψει πόσο χαμηλότερες είναι στη Γερμανία οι χρεώσεις τηλεφωνίας γενικά και της κινητής ειδικότερα. Γιατί τα 35€ που πληρώνω για παροχή σταθερού + 16άρι ίντερνετ + απεριόριστες κλήσεις προς σταθερά Γερμανίας, Ελλάδας και άλλες κάμποσες χώρες της Ευρώπης, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, είναι περίπου αυτά που θα πλήρωνα και στην Ελλάδα (θα ήταν 37 - 42€ αλλά για 24άρι ίντερνετ, αν και εκεί παίζει το αν το πιάνεις, ενώ εδώ από τα 16 έχω στάνταρ πάνω από 12, συνήθως και πάνω από 14). Εκεί όμως που δεν παίζονται είναι οι χρεώσεις κινητής. Θα γράψω τιμές που θα φανούν απίστευτες, αφού είναι ίδιες ή χαμηλότερες(!) με της σταθερής στην Ελλάδα. Γιατί αν δεν έχεις κάποιο πακέτο η χρέωση σταθερής είναι 3 λεπτά και κάτι (με τον ΟΤΕ να είναι ο ακριβότερος) και μάλιστα συνήθως η χρέωση πέφτει ανά λεπτό!

ΕΡΤ Εγκώμιον

Για την ΕΡΤ έχουν γραφτεί πολλά. Τις περισσότερες φορές είναι κατηγορίες. Είτε γιατί οι ειδήσεις είναι μονόπλευρες (πάντα κυβερνητικές, όποιο κόμμα και να είναι στην κυβέρνηση)  είτε για το τέλος (την εισφορά) που πληρώνεται με το λογαριασμό της ΔΕΗ - δυστυχώς, για το τέλος της που πλησιάζει λίγα γράφονται και λέγονται - είτε για το πρόγραμμά της με γνωστότερη την απαξιωτική έκφραση "ποιος βλέπει την ΕΡΤ". Εγώ λοιπόν επειδή βλέπω (όταν μου διατίθεται) την ΕΡΤ και κυρίως την ακούω, αποφάσισα να γράψω το "εγκώμιον" της ΕΡΤ, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να υπερασπιστώ μερικά σημεία. Υπάρχουν και στραβά; Σίγουρα υπάρχουν, όμως από το σημείο αυτό μέχρι το να κλείσει η ΕΡΤ υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Λονδίνο - Κόστος

Το κόστος παραμονής στο Λονδίνο είναι αρκετά ανεβασμένο. Το να πας μέχρις εκεί είναι εύκολο. Βλέπεις υπάρχουν αρκετές αεροπορικές εταιρίες χαμηλού κόστους που εδρεύουν στην Αγγλία. Όπως οι Ίζι Τζετ και η Ράιαν Αίαρ που είναι οι πιο γνωστές. Απ' όποιο μέρος της Ευρώπης να ξεκινάς ή η μια ή η άλλη θα ξεκινάνε από κάπου εκεί κοντά. (Βέβαια η δεύτερη δεν φεύγει από κεντρικά αεροδρόμια που έχουν ψηλά τέλη, αλλά από πολύ περιφερειακά που για να φτάσεις μέχρις εκεί, πληρώνεις ένα μέρος απ' αυτά που κέρδισες, αλλ' αυτό είναι άλλη ιστορία). Αλλά εκεί τελειώνουν τα φτηνά. Ξεκινώντας απ' το αεροδρόμιο για την πόλη (για το κέντρο του Λονδίνου δηλ.) αρχίζεις να καταλαβαίνεις τη διαφορά. Έχω γράψει για το κόστος στο πρώτο σημείωμα για το Λονδίνο, όποιος δεν θυμάται μπορεί να τα δει εκεί και να πάρει μια γεύση.

ZAAP - IPTV, Ένας Χρόνος (και βάλε) Μετά

Το σημείωμα για το σύστημα ZAAP για IPTV έχει μακράν τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Πως είναι μεγάλη φαίνεται από το γεγονός πως είναι πρώτο στα πέντε πιο "δημοφιλή" που δίνει κάθε φορά κάτω αριστερά στη σελίδα. Αλλά και τα στατιστικά που βλέπω δείχνουν πως τη συγκεκριμένη σελίδα την έχουν επισκεφτεί 2.862 φορές μέχρι τώρα που γράφω. Δεύτερη, απρόσμενα, είναι μία που αναφέρεται στα Χριστούγεννα με 1.850 φορές. Δεν ξέρω πώς και γιατί ανέβηκε τόσο αυτή η σελίδα, αυτό έγινε τις μέρες πριν τις γιορτές, πιθανά κατά την αναζήτηση για κάτι χριστουγεννιάτικο. Τρίτη και καταϊδρωμένη με μόλις 716 προβολές αυτή για το εκπαιδευτικό σύστημα στη Γερμανία, ένα θέμα για το οποίο έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα με ερωτήματα.

Πετώντας με τη Χήνα

 Δεν μοιάζει για χήνα; Κι όμως είναι! Κι αν δεν είναι ακριβώς η ίδια, είναι το σήμα της. Κι εξηγούμαι: εκτός απ΄ το γνωστό μας πουλί, τη χήνα που πετάει (και μπορεί στην Ελλάδα να μην την έχουμε συνηθίσει να πετάει αλλά κυρίως ως οικόσιτη, βαριά και δυσκίνητη, στα μέρη όμως που υπάρχουν λίμνες την ξέρουν να πετάει κοπαδιαστά σε σχήμα V) υπάρχει άλλη μία: η Air China μια απ' τις αεροπορικές εταιρίες της Κίνας, η επίσημη, η μεγαλύτερη (και μια απ' τις 10 μεγαλύτερες στον κόσμο) κι αυτή που εκτελεί τις διεθνείς πτήσεις. Κι ενώ βέβαια οι αγγλομαθείς θα σπεύσουν να διορθώσουν πως δεν διαβάζεται Ερ - Χήνα αλλά Ερ- Τσάινα, αλλά τι να κάνουμε που στα Γερμανικά διαβάζεται σαν Χήνα (για να μην πω σαν Κίνα - αυτό το ch στην αρχή έχει έναν ήχο που είναι αρκετά κοντά στο κ, εξάλλου και τα δυο είναι ουρανικά). Κι έτσι, εμένα με βόλευε να κάνω το λογοπαίγνιο και να λέω πως θα ταξιδέψω με τη Χήνα που θα με πάρει στα φτερά της και θα με μεταφέρει στην Αθήνα.

Διατίμηση

Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποια είδη που είναι σε διατίμηση. Δηλ. η τιμή τους είναι συγκεκριμένη για όλα τα σημεία πώλησης, είναι παντού η ίδια. Αυτό δεν πολυσυνηθίζεται στις καπιταλιστικές κοινωνίες γενικά, κι ακόμα και στην Ελλάδα, περισσότερο ως δικαιολογία των κυβερνήσεων υπάρχει, ως μια λαϊκίστικη εκδήλωση, παρά ως ουσία. Και δεν μιλάω για τις περιπτώσεις που επιβάλλεται ανώτατη τιμή για την προστασία των καταναλωτών από την αισχροκέρδεια ορισμένων (όπως π.χ. συμβαίνει τακτικά με τις τιμές της βενζίνας). Αλλά για διατίμηση.