Όταν λέω για κατηγορίες, δεν εννοώ από άποψη κυβισμού ή χρήσης κλπ αλλά περιβαλλοντικές. Στη Γερμανία, λοιπόν, τα αυτοκίνητα χωρίζονται ανάλογα με την επιβάρυνση που προκαλούν στο περιβάλλον σε τρεις κατηγορίες ή μάλλον τέσσερις που η μια είναι τα πολύ παλιά ή αυτά που δεν έχουν ταξινομηθεί. Από κει και πέρα ανάλογα με τις προδιαγραφές που έχει κατασκευαστεί η μηχανή ταξινομείται στην κατηγορία 2 (κόκκινο) ή 3 (κίτρινο) ή 4 πράσινο. Αυτά
τα έχω γράψει αναλυτικά πέρυσι. Στην περίπτωση που δεν είναι γνωστές οι προδιαγραφές της μηχανής, μπαίνει ο χρονικός ορίζοντας: πότε υπήρχε η υποχρέωση για συμμόρφωση με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές. Κι αυτό γιατί εδώ υπάρχουν πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες και καμιά δεν θέλει να χάσει πελάτες. Άρα, μόλις εφαρμόσει κάποια οδηγία, θέλει να έχει και το αντίστοιχο μπόνους. Έτσι, το αυτοκίνητο που έχω και έχει κυκλοφορήσει πρώτη φορά το 2003 ταξινομήθηκε στην κατηγορία 4, ενώ με την ημερομηνία αν πήγαινε θα έμπαινε στην 3 αφού υποχρεωτικά οι συγκεκριμένες προδιαγραφές έγιναν από το 2005.