Φράιμπουργκ 2

Συνέχεια και τέλος για το Φράιμπουργκ. Πολυκατοικίες γεμάτες με λουλούδια σε μια πλατεία του. Αποκάλυψη.

Φράιμπουργκ

Το Φράιμπουργκ (Freiburg). Το μικρό, γλυκό Φράιμπουργκ που λέει κι η Αγγελίνα (που παρακολούθησε παλιότερα ένα πρόγραμμα στα πλαίσια του Εράσμους εδώ και της ζητήσαμε πληροφορίες για την πόλη που ήταν εξαιρετικές και πολύτιμες). Να βάλω σήμερα τα σχετικά που τα έχω τόσο καιρό και όλο κάτι συμβαίνει και ξεμένει. Κανονικά, τέτοιες μέρες θα 'πρεπε να έβαζα για τη Νυρεμβέργη που έχει μια φημισμένη χριστουγεννιάτικη αγορά και την επισκέφθηκα πρόσφατα, αλλά πού καιρός. Το Φράιμπουργκ λοιπόν είναι η μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή του Μαύρου Δάσους (με πάνω από 220.000 κατοίκους), Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα αφού εδώ πέθανε ο Νίκος Καζαντζάκης. Βρίσκεται στα σύνορα με τη Γαλλία (λιγότερο από 10 χλμ) αλλά και την Ελβετία. Είναι προσβάσιμη με τρένο και αυτοκινητόδρομο από Καρλσρούη, Μπάντεν - Μπάντεν, ενώ από το Μόναχο μπορείς να πας με το αυτοκίνητό σου και διασχίζοντας το δάσος, έχει αρκετά καλό δρόμο (που βέβαια, για να πας γρήγορα, πάλι πρέπει να πας μέχρι τη Στουτγάρδη)!

Οι Κούκοι του Τρίμπεργκ

Τo Τρίμπεργκ (Triberg) είναι ένα χωριό στην καρδιά μπορώ να πω του Μαύρου Δάσους. Γνωστό για τους "ψηλότερους καταρράκτες της Γερμανίας" που έλεγα τις προάλλες αλλά και για την αγορά κούκων. Γενικά στα Μαύρα Δάση ανθίζει η ξυλογλυπτική (ξύλα υπάρχουνε). Αλλά υπάρχει και μια ειδίκευση σε ένα συγκεκριμένο είδος ξυλογλυπτικής, αυτό της κατασκευής περίτεχνων ρολογιών - κούκων. Από καιρό μου είχε κολλήσει να πάρω έναν κούκο, από τότε που είχα πάει στο Όμπεραμεργκάου. Αλλά έλεγα πάντα πως αυτό θα το κάνω όταν πάω στην πηγή, στο Μαύρο Δάσος. Όχι πως τώρα βρήκα κάποιον που να τους φτιάχνει. Κι απ' την αρχική μου ιδέα κάπου ξέφυγα (έλεγα να πάρω έναν με πολλά μπιχλιμπίδια που να κάνει πολλά και διάφορα), πάντως κούκο αγόρασα. Είναι αυτός στη φωτογραφία. Ένας ακόμα κλασσικός κούκος παρουσιάζεται στη Βικιπαίδεια στο σχετικό λήμμα, και μ' άρεσε που είναι παρόμοιος με τον δικό μου

Ντόναουσίνγκεν, Τίτιζεε

Το Ντόναουσίνγκεν (Donaueschingen) είναι, όπως έγραφα χθες, το χωριό όπου ενώνονται οι ποταμοί Μπρεγκ και Μπρίγκαχ που μας δίνουν τον Δούναβη (Ντονάου στα Γερμανικά). Θα 'ταν μάλλον άγνωστο αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός. Α! και ότι εκεί υπάρχει και η Ντονάουκβέλε. Εκείνη η τρύπα απ' όπου αναβλύζει νερό κι είναι λέει η πηγή του Δούναβη. Για χάρη όλων αυτών κάναμε μια στάση στο χωριό. Είδαμε και πώς είναι φτιαγμένο, περπατήσαμε και στους δρόμους του για λίγο, χωρίς να πάμε στο μουσείο του Δούναβη. Έχει κι ένα παλάτι, αλλά ούτε κι αυτό το επισκεφθήκαμε.

Πηγές του Δούναβη

Η λεκάνη απορροής του Δούναβη στα όρια της Βάδης Βυρτεμβέργης.

Για τον Δούναβη και τη διαδρομή του έχω ξαναγράψει. Σήμερα θέλω να μιλήσω όμως για τις πηγές του. Ένας λόγος που έκανα το ταξίδι στα Μαύρα Δάση ήταν να δω τις πηγές του Δούναβη. Θέλω λοιπόν να μοιραστώ την εμπειρία αυτή, γιατί για εμπειρία πρόκειται. Κι αυτό γιατί όταν πρόκειται για ένα ποτάμι με το μέγεθος του Δούναβη, περιμένει κανείς πως και οι πηγές του θα είναι εξίσου εντυπωσιακές μ' αυτό.

Μαύρα Δάση

Μαύρα Δάση σύμφωνα με την απόδοση του ποιήματος του Μπέρτολντ Μπρεχτ ή Μέλανας Δρυμός όπως είναι πιο γνωστό ή Σβάρτσβαλντ (Schwarzwald) επί το γερμανικότερο αλλά και Μπλακ Φόρεστ (Black Forest) επί το αγγλικότερο. Αν και, απ' ότι βλέπω, Μαύρο Δάσος υπάρχει και στην Ελλάδα στο Καϊμακτσαλάν, εδώ θα μιλήσω γι' αυτό της Γερμανίας.
Η περιοχή βρίσκεται νότια και δυτικά στο κρατίδιο της Βάδης - Βυρτεμβέργης, προς τα σύνορα με την Γαλλία και την Ελβετία. Είναι προστατευόμενος δρυμός, όπου όμως υπάρχουν αρκετές πόλεις στα όριά του (με μεγαλύτερη το Φράιμπουργκ) και κάποια χωριά μέσα στο δάσος. Εδώ έχουν τις πηγές τους δυο απ' τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ευρώπης: ο Δούναβης και ο Ρήνος και βέβαια και πολλά ρέματα και ποταμάκια κυλάνε στις ρεματιές ανάμεσα στο δάσος.

Τύμπινγκεν

Το Τύμπινγεν (Tübingen) είναι μια πόλη (με πανεπιστήμιο από το 1477!) καμιά 40αριά χιλιόμετρα απ' τη Στουτγάρδη προς το νότο (και καμιά ώρα με το τρένο). Έχει γύρω στις 84 χιλιάδες κατοίκους απ' τους οποίους οι 24 χιλιάδες είναι φοιτητές κάτι που λέει πολλά για το πώς είναι η ζωή στην πόλη (με μέση ηλικία κατοίκων κάτω από τα 40 χρόνια)!

Στουτγάρδη, Συνέχεια

Για σύνδεση με τα χτεσινά να ξεκινήσω από την Σλόσπλατς. Το νέο ανάκτορο που σήμερα χρησιμοποιείται ως κυβερνείο. Ως εκ τούτου δεν είναι επισκέψιμο. Πάντως, τα αγάλματα στη στέγη είναι δύσκολο να τα μετρήσει κανείς.

Στουτγάρδη

Γενική άποψη της πόλης. Μια σύγχρονη μεγαλούπολη.

Στη Στουτγάρδη δουλεύω, αλλά για τη Στουτγάρδη δεν έχω γράψει. Κι αυτό γιατί εκεί πάω, κάνω το μάθημα και φεύγω. Λίγες οι φορές που έχω διανυκτερεύσει εκεί ή έστω που να έχω κάνει τη βόλτα μου. Βρέθηκα να μένω στην πόλη με την ευκαιρία των διακοπών της Αποκριάς. Όπως έχω γράψει, η Μαρία είχε διακοπές τη βδομάδα της Καθαράς Δευτέρας ενώ εγώ δεν ήταν σίγουρο. Έτσι κλείσαμε ξενοδοχείο στη Στουτγάρδη κι αν μεν είχα διακοπές (όπως και τελικά έγινε) θα μπορούσαμε να κάνουμε καμιά βόλτα παραπάνω, αν όχι θα γνωρίζαμε την πόλη και μόνο. Είχα διακοπές κι έτσι γνωρίσαμε την πόλη αλλά και το Λούντβιγκσμπουργκ που παρουσίασα την περασμένη βδομάδα, αλλά και το Τύμπινγκεν και τη Ζυρίχη που έπονται. Αλλά κάθε πράγμα στην ώρα του.

Λούντβιγκσμπουργκ Συνέχεια

Συνέχεια με το Λούντβιγκσμπουργκ. Σήμερα θα επισκεφτούμε το εσωτερικό του παλατιού. Εδώ επιτρεπόταν η φωτογράφηση, ο μόνος περιορισμός ήταν ο χρόνος και το τρέξιμο να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τη βόλτα μας. Πριν όμως ξεκινήσουμε, να πω χρόνια πολλά στην Ειρήνη. Βλέπετε σήμερα γιορτάζει η κόρη μου! Βέβαια, το "Ειρήνη" δεν ήταν αναφορά σε όνομα αγίας αλλά στην άλλη την Ειρήνη. Αυτήν που όλοι επιθυμούμε και ευχόμαστε. Όλοι; Όχι όλοι. Κάτι έμποροι όπλων και κάτι επαγγελματίες της ειρήνης και του πολέμου μάλλον όχι, αλλά οι υπόλοιποι θέλουμε Ειρήνη. Έτσι, μάλλον θα έπρεπε να γιορτάζει 21 Σεπτέμβρη. Αλλά δεν πειράζει, τις ευχές δεν υπάρχει λόγος να τις τσιγκουνευόμαστε. Ειρήνη μου, Χρόνια Καλά και Πολλά.

Λούντβιγκσμπουργκ

Λέω να μην αφήνω να περνάει πολύς καιρός από τότε που πήγα σ' ένα μέρος μέχρι να το παρουσιάσω. Μην γίνει όπως με το Άμστερνταμ που πέρασε εξάμηνο (και σε άλλα παραπάνω). Έτσι σήμερα θα γράψω γι το Λούντβιγκσμπουργκ (Ludwigsburg) που μπορεί να το δει κανείς στα Ελληνικά και Λούντβιχσμπουργκ μιας και εκείνο το -ig ακούγεται κάτι ανάμεσα σε -ιγκ και -ιχ (και μάλλον προς το δεύτερο) αλλά εμένα δεν μου πάει να το γράφω έτσι. Το Λούντβιγκσμπουργκ, λοιπόν, είναι μια πόλη περίπου 90 χιλιάδων κατοίκων, πολύ κοντά στη Στουτγάρδη, αποτελεί ουσιαστικά προάστιό της. Την επισκέφτηκα πριν δυο μήνες περίπου, στη διάρκεια των αποκριάτικων διακοπών.

Εκλογές στη Βάδη - Βυρτεμβέργη

Η Γερμανία, όπως είναι γνωστό κι έχω παρουσιάσει στα πρώτα σημειώματα, είναι ένα ομόσπονδο κράτος. Αποτελείται δηλ. από επιμέρους κρατίδια που το καθένα έχει τη δική του κυβέρνηση και βουλή κι υπάρχουν αρκετά θέματα που ρυθμίζονται τοπικά, ανεξάρτητα στο ένα κρατίδιο από το διπλανό (ή το μακρινό). Στα πλαίσια αυτά οι τοπικές εκλογές γίνονται σε διαφορετικές ημερομηνίες κι έτσι κάθε λίγο κάποιο από τα 16 αυτά κρατίδια θα έχει εκλογές. Έτσι την Κυριακή ήταν η σειρά της Βάδης - Βυρτεμβέργης. Του δεύτερου σε πλούτο κρατιδίου (μετά τη Βαυαρία) και τρίτου (μετά τη Βαυαρία και τη Κάτω Σαξονία) σε έκταση και πληθυσμό (μετά τη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία και τη Βαυαρία) (πηγή Βικιπαίδεια). Κατανοητή λοιπόν η ιδιαίτερη σημασία των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Στουτγάρδη 21

Πάλι διακοπή από το φεστιβάλ. Ατέλειωτο είναι. Ένα σωρό πράγματα που μ' εντυπωσίασαν είδα σ' αυτό. Αλλά είναι κι η επικαιρότητα που λέγαμε. Στη Στουτγάρδη γίνεται χαμός αυτές τις μέρες. Στα πλαίσια του εγχειρήματος Στουτγάρδη 21 (η αναμόρφωση της περιοχής του σιδηροδρομικού σταθμού για την κατασκευή υπόγειου σταθμού και υπογειοποίηση κάποιων γραμμών τρένου) θα κοπούν αρκετά δέντρα από το παρακείμενο πάρκο. Και οι οικολόγοι (και αρκετοί κάτοικοι) διαμαρτύρονται  γι' αυτό.

Πύργοι Τηλεπικοινωνιών

Δικαιωματικά την πρώτη φωτογραφία την έχει ο Πύργος του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη. Προς το παρόν η φωτογραφία είναι "δανεική". Όταν βρω ή (ξανα)τραβήξω δική μου, θα την αντικαταστήσω. Ωπ. βρήκα και τη δική μου (απ' το μακρινό 1980κάτι , και τελικά αποφάσισα να τις βάλω δίπλα δίπλα :)

Έχω γράψει ότι, βασικά, η Γερμανία είναι μια επίπεδη χώρα. Οι λόφοι (που μπορεί να χαρακτηρίζονται από τους ντόπιους σαν βουνά) είναι χαμηλοί και αραιοί. Ακόμα και το Μόναχο, για παράδειγμα, που είναι σε 520 μ. υψόμετρο βρίσκεται σε οροπέδιο με τα βουνά (τις Άλπεις) να βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά. Έτσι η κάθε πόλη χρειάζεται έναν πύργο τηλεπικοινωνιών. Και μαζί με τις υπόλοιπες τηλεπικοινωνίες η τηλεόραση.

Καθαριότητα Πόλεων

 

Έχω ξαναγράψει γι’ αυτό το θέμα. Η κάθε πόλη έχει άλλα μέτρα σχετικά με την καθαριότητα. Το Μόναχο π.χ. είναι μια πόλη που αποπνέει καθαριότητα και το καταφέρνει έχοντας κόσμο (προσωπικό) που ασχολείται συστηματικά με αυτό το θέμα. Στη Στουτγάρδη οι κεντρικοί δρόμοι ή ο κήπος είναι πεντακάθαρα αλλά αν βγεις λίγο παραέξω δεν υπάρχει τόσος ζήλος. Και όταν είναι η εποχή που πέφτουν τα φύλλα των δένδρων ή τα χιόνια τότε καταλαβαίνεις τη διαφορά. Στην άλλη άκρη το Βερολίνο. Ο καθένας αφήνει το "αναμνηστικό" του όπου του γουστάρει. Κι έτσι ή στην Αλεξάντερπλατς είσαι ή στο Τίεργκάρντεν ή όπου βρεθείς θα διαπιστώσεις ότι κυκλοφόρησε κι άλλο κόσμος πριν κι έχει αφήσει κατάλοιπα: χαρτιά, μπουκάλια από αναψυκτικά ή μπίρες και πάει λέγοντας.

Αστικές Συγκοινωνίες Στουτγάρδης

Μιας και αρχίσαμε με αστικές συγκοινωνίες ας γράψω και για τη συγκοινωνία στη Στουτγάρδη. Έχω ξαναγράψει γι' αυτή. Γίνεται με τον προαστιακό βεβαίως βεβαίως, με τα λεωφορεία οπωσδήποτε, αλλά και με το Stadtbahn ένα υβρίδιο τραμ και μετρό. Αυτό είναι κάτι μάλλον σαν το ελαφρύ μετρό που λέγανε κάποια στιγμή στην Ελλάδα. Αποτελείται από ένα και σπάνια δύο συρμούς με δυο βαγόνια μικρής (σχετικά) χωρητικότητας ο καθένας.

Αστικές Συγκοινωνίες Καρλσρούης

Τότε που έμεινα στο Μάνχαϊμ έκανα και μια βόλτα απ’ την Καρλσρούη. Και δεν θα είχα να πω κάτι για τις αστικές της συγκοινωνίες μιας και τι να καταλάβω απ’ αυτές τη λίγη ώρα που έμεινα, αν δεν είχε έρθει η διαφοροποίηση με το ξεκίνημα. Πήγαμε εκεί από τη Στουτγάρδη. Τη βόλτα την κάναμε με ένα ημερήσιο εισιτήριο Βάδης (αντίστοιχο με το Μπάγιερν–Τίκετ που έχω αναφέρει, με 20 € σε οποιοδήποτε από τα τοπικά μέσα μεταφορών, για μια μέρα, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3 της επόμενης τις καθημερινές, από τα μεσάνυχτα Σ/Κ). Έτσι έπρεπε να πάρουμε περιφερειακά μέσα μεταφοράς και όχι τα γρήγορα IC, ICE κλπ.

Αστικές Συγκοινωνίες Μάνχαϊμ

Κατ' αρχάς όταν αναφέρομαι στο Μάνχαϊμ στην πραγματικότητα αναφέρομαι σε μια αρκετά μεγάλη περιοχή που πιάνει πόλεις σε τρία κρατίδια. Εκτός από το Μάνχαϊμ καλύπτει τη Χαϊδελβέργη, το Λούντβιγκσχάφεν και ένα σωρό άλλες πόλεις μεσαίου μεγέθους. Παίρνοντας τρεις φορές τη βδομάδα ένα τραμ λίγα πράγματα κατάλαβα. Αλλά όταν έμεινα, το Φλεβάρη, για τέσσερα βράδια στο Μάνχαϊμ γνώρισα πιο καλά την συγκοινωνία του. Οι συγκοινωνίες, λοιπόν, εδώ γίνονται κυρίως με τραμ και δευτερευόντως με λεωφορεία. Μετρό δεν υπάρχει αλλά υπάρχει (βέβαια) ο προαστιακός (S-Bahn) που ενώνει τις διάφορες πόλεις. Το τραμ κινείται συνήθως σε κομμάτια του δρόμου αποκλειστικής διέλευσης κι έτσι είναι συνεπές στους χρόνους του και σχετικά γρήγορο. Τη μέρα ακολουθεί τον κανόνα του 10λεπτου.

Μάνχαϊμ

Το Μάνχαϊμ είναι μια βιομηχανική πόλη πάνω στο Ρήνο. Το να μιλάμε μόνο για το Μάνχαϊμ είναι μάλλον άστοχο, μιας και ουσιαστικά πρόκειται για μια αλυσίδα πόλεων που η μια αρχίζει, λίγο μετά από, εκεί που τελειώνει η άλλη. Απ’ τη μια μεριά, για παράδειγμα, βρίσκεται η Χαϊδελβέργη. Απ’ την άλλη πλευρά, πέρα από το Ρήνο, απλώνεται το Λούντιβιχσχάφεν, και πάει λέγοντας. Το Λούντιβιχσχάφεν θα μπορούσε να λέγεται Μάνχαϊμ και να είναι μια πόλη, αλλά βλέπεις, ο Ρήνος είναι το σύνορο ανάμεσα σε δυο διαφορετικά κρατίδια (Βάδη – Βυρτεμβέργη από εδώ, Ρηνανία – Παλατινάτο από εκεί).

Ουλμ

Η Ουλμ (ή το Ουλμ, ποιο είναι το σωστό και γιατί, δεν ξέρω Ulm στα γερμανικά) είναι μια πόλη η οποία μου κάνει κλικ. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω πώς. Περνάω από την Ουλμ καθημερινά πηγαίνοντας (και γυρίζοντας) στο σχολείο. Και έτσι που τη βλέπω από το τρένο με έκανε να θέλω να την επισκεφτώ. Ήδη έχω πάει μια φορά, αλλά επειδή είχε κρύο έφυγα γρήγορα, αλλά θα ξαναπάω, να έχω χρόνο.