Χιονοδρομικό

Σήμερα αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα σε χιονοδρομικό. Όχι, εγώ δεν κάνω σκι. Νησιώτης άνθρωπος, τι σχέση να έχω με το σπορ. Αλλά πριν κάτι χρόνια, κάποιος καλός άνθρωπος, Κωνσταντίνος τούνομα, είχε την ιδέα να πάρει παιδιά από την Άνοιξη και τον Άγιο Στέφανο, να τα πάει στο βουνό και να τους δείξει πώς να κάνουν σκι. Δήλωσαν συμμετοχή μόνο καμιά δεκαριά παιδιά. Πήγαμε μαζί κι εγώ με τη Μαρία. Πήραμε και σκι και μας έδειξε πώς να στεκόμαστε, αλλά η ηλικία αφενός και τα προβλήματα στη μέση αφετέρου, δεν με ενέπνευσαν να το επαναλάβω. Αλλά ο γιος μου γοητεύτηκε από το σπορ και το επανέλαβε αρκετές φορές. Αυτή τη στιγμή έχει αποκτήσει και εξοπλισμό για σκι ενώ πρόσφατα δοκιμάζει και χιονοσανίδα κοινώς σνόουμπορντ.

Φάτνες του Ζακοπάνε

Η φετινή φάτνη στο Μόναχο

Το Ζακοπάνε δεν είναι στη Γερμανία. Και να το έψαχνα, δεν θα το έβρισκα αν δεν το ήξερα από την κόρη μου: Όταν ήταν στο γυμνάσιο συμμετείχε σε ανταλλαγές μαθητών που διοργάνωνε το σχολείο της με σχολεία από διάφορες χώρες. Στα πλαίσια αυτά είχε πάει στη Γερμανία, την Λιθουανία και στην Πολωνία. Η παράδοση ήθελε, στις χώρες που πήγαιναν να έκαναν και μερικές εκδρομές γύρω από την περιοχή που επισκέπτονταν. Στην Πολωνία η ανταλλαγή ήταν με ένα σχολείο κοντά στην Κρακοβία και από κει είχαν πάει στο Ζακοπάνε, 100 χλμ νότια, στα σύνορα με την Ουγγαρία.

Χειμωνιάτικες Βόλτες

Χιόνια σας έδειξα; Χειμώνας είναι, χιόνια έχουμε, χιόνια δείχνουμε. Η λευκότητα του τοπίου είναι απαράμιλλη. Πόσο μάλιστα που βρεθήκαμε σε μέρη που δεν κυκλοφορεί πολύς κόσμος. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες το Σαββατοκύριακο. Αν έβγαζα χθες τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά αφού τη Δευτέρα η θερμοκρασία έφτασε τους 7 - 8 βαθμούς κι έτσι τα χιόνια εξαφανίστηκαν και πάλι. Το φετινό χειμώνα έχει χιονίσει μέχρι στιγμής 4 φορές και άλλες τόσες το έχει λιώσει. Κι όπως φαίνεται απ' τις φωτογραφίες όχι λίγο χιόνι κάθε φορά. Το Σάββατο το μεσημέρι η θερμοκρασία ανέβηκε στους -3 βαθμούς, την Κυριακή στους 2. Τη Δευτέρα στο Μόναχο τα χιόνι λιώνανε ενώ την ίδια ώρα στη Στουτγάρδη φρέσκο χιόνι κάλυπτε τα πάντα.

Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Μούχρωμα από το σπίτι, στη μεγαλύτερη μέρα. Ώρα 22:10

Από αύριο διακοπές. Επιτέλους. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα μαθημάτων για το 2010 στη Βάδη - Βυρτεμβέργη. Αύριο τελειώνει και η Βαυαρία. Ανάπαυση μέχρι τις 10 του Γενάρη. Αλλά έχω μερικά θεματάκια να βάλω ακόμα στο μπλογκ κι έτσι δεν κατεβάζω ακόμα πανιά. Από αύριο, λοιπόν, θα κάάάάθομαι αλλά και όλο και κάτι έχω ακόμα κατά νου. Το Σάββατο είναι Χριστούγεννα, έρχονται και τα παιδιά από Αθήνα, θα ξεκινήσουμε οικογενειακές εξορμήσεις, δύσκολα θα υπάρξουν νέα. Αλλά θα δείξει. Πάντως, το σημερινό θέμα, είναι θέμα επικαιρότητας και έχει και δεν έχει σχέση με τη Γερμανία. Έχει, μιας και έχω να δηλώσω ότι σήμερα στο Μόναχο ο ήλιος θα ανατείλει στις 8:01 ενώ θα δύσει στις 16:23. Αφού οι ώρες μιλάνε για Γερμανική πόλη, πώς δεν έχει. Απ' την άλλη, αυτό είναι το μόνο γερμανικό. Τα υπόλοιπα είναι γενικές πληροφορίες, που έχουν να κάνουν με την αστρονομία (ή τουλάχιστον αυτή ήταν η πρόθεσή μου όταν ξεκινούσα να γράφω). Άρα δεν έχει. Ή μήπως όχι;

Μνήμη Θυμάτων Ναζισμού

Στη μνήμη των Ελλήνων, αλλά και άλλων λαών, η Γερμανία είναι συνδεδεμένη με τον ναζισμό και τον Χίτλερ. Και η ύπαρξη νεοναζιστικών ομάδων βοηθάει σ' αυτή τη συσχέτιση. Όχι πως δεν υπάρχουν και ομάδες νοσταλγών της παλιάς εποχής, απ' αυτούς που υπηρέτησαν το τότε καθεστώς. Το επίσημο κράτος όμως, αλλά και η πλειοψηφία των πολιτών φέρουν σαν στίγμα τη συγκεκριμένη περίοδο. Και κάνουν ότι μπορούν για να το δείξουν.

Δρέσδη

Τη Δρέσδη την επισκέφτηκα τον Απρίλη. Και είχα στο νου μου να βάλω μερικές φωτογραφίες απ' την επίσκεψή μου εκεί, αλλά πάντα βρισκόταν κάτι πιο επίκαιρο (όχι δηλ. πως τώρα δεν έχει). Κι έπρεπε να κάτσω να βρω τις φωτογραφίες, να τις ανεβάσω, να γράψω το κείμενο και να το δημοσιεύσω. Εκτός απ' τη Δρέσδη κι άλλες πόλεις που είχα επισκεφτεί έχω κατά νου να βάλω και υπάρχουν κάπου σαν τίτλοι για να θυμάμαι πού πήγα και πού στάθηκα και πρέπει να ανακαλέσω στη μνήμη μου γεγονότα και καταστάσεις που συνέβησαν πριν τόσο καιρό, κάτι που δυσκολεύει τα πράγματα.

Αγορές του Μονάχου 2

Φύγαμε από το παγοδρόμιο και επισκεφτήκαμε την αγορά στην Σέντλιγκεν Τορ.

Αγορές του Μονάχου

Την περασμένη Κυριακή είπα να κάνω μια βόλτα κι απ' τις υπόλοιπες χριστουγεννιάτικες αγορές του Μονάχου. Κι αποφάσισα να τις παρουσιάσω κι από εδώ. Ξεκίνησα από την Μαρίενπλατς. Όλα τα σύμβολα της πόλης μαζεμένα. Μπροστά στο δημαρχείο υπάρχει και το (υποχρεωτικό για την εποχή) δέντρο. Στην πλατεία βέβαια, δέντρο δεν υπάρχει. Από κάτω είναι ο σταθμός του προαστιακού και του μετρό. Πού να πάει τις ρίζες του! Έτσι έρχεται από το Γκάρμις - Πάρτενκίρχεν. Και μετά από τόσες μέρες είναι λίγο λυπημένο. Τα κλαδιά του έχουν αρχίσει να παίρνουν την κατιούσα, αλλά θα τη βγάλει μέχρι την πρωτοχρονιά.

Οι "Φυλές" των Μαθητών (μου)

Έγραφα προχτές για τα Ελληνικά σχολεία στη Γερμανία. Κάπου επισήμανα και μια ιδιαίτερη δυσκολία: το ότι υπάρχουν λύκεια με μαθητές που δεν έχουν ξανακάνει μάθημα στα Ελληνικά παρά μόνο φροντιστηριακά σε ανεξάρτητα τμήματα ή και σε ενταγμένα κι έρχονται ξαφνικά σε επαφή με τις υποχρεώσεις σε ένα λύκειο όπου κυριαρχεί η προετοιμασία για τις απαιτητικές εξετάσεις πανελλαδικού επιπέδου, χωρίς να έχει προηγηθεί αντίστοιχη επαφή από το δημοτικό και το γυμνάσιο Και πως σ’ αυτά τα λύκεια σύμφωνα με τις οδηγίες (πρέπει να) ακολουθείται ως έχει το αναλυτικό πρόγραμμα της Ελλάδας!

Σχολεία (Γυμνάσια) Βαυαρίας

Έγραφα χθες πως τα σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης της Βαυαρίας αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση. Και εξηγώ γιατί: Μιας και κάθε κρατίδιο έχει διαφορετικό υπουργείο παιδείας, όταν έγινε η συμφωνίας Ελλάδας – Γερμανίας για τη λειτουργία Ελληνικών σχολείων εδώ (το 1972, επί χούντας) η Βαυαρία διαφώνησε. Η παιδεία είναι υποχρέωση του κράτους, άρα θα έχω λόγο εγώ, είπε. Και στα αμιγή σχολεία των άλλων περιοχών αντέταξε δίγλωσσα σχολεία με το κύριο βάρος των μαθημάτων να γίνεται στα Ελληνικά. Έτσι, εμείς μπορεί συνήθως να τα χαρακτηρίζουμε ως αμιγή αλλά κάθε άλλο παρά τέτοια είναι.

Ελληνικά Σχολεία στη Γερμανία

Έγραφα χτες για τους τρόπους που διδάσκεται η ελληνική γλώσσα ανά τον κόσμο και τα είδη των  "σχολείων" που υπάρχουν. Τα εισαγωγικά τα βάζω μιας και όπως ανέφερα αυτό δεν γίνεται πάντα σε σχολεία με την έννοια που τα ξέρουμε. Σήμερα, θα πω τι γίνεται στη χώρα που μένω τώρα, τη Γερμανία. Κάποια απ' αυτά τα είχα ακούσει κι εγώ όταν ήμουνα στην Ελλάδα και άρχιζα να ετοιμάζομαι για απόσπαση εδώ και υπήρχαν φίλοι που είχαν ήδη βρεθεί εδώ. Αλλά τα έμαθα καλά τώρα που τα ζω.

Ελληνικά Σχολεία ανά τον Κόσμο

Οι μετανάστες, όπου κι αν βρίσκονται, πάντα επιθυμούν μια επαφή με τον τόπο τους. Τον τόπο που θεωρούν δικό τους γιατί γεννήθηκαν εκεί. Και σίγουρα μια τέτοια επαφή προσφέρει η γλώσσα. Όποιον έχω ακούσει, πάντα νιώθει κάπως όταν είναι σε ένα άλλο μέρος κι ακούσει να μιλάνε τη γλώσσα του. Είτε αυτή διαφέρει με τη γλώσσα του συγκεκριμένου τόπου πολύ είτε λίγο, είναι δηλ. διαφορετική διάλεκτος. Το έχω νιώσει κι εγώ πολλές φορές. Αν ακούσω Πλωμαρίτικα στην Αθήνα νιώθω κάπως. Αντίστοιχα όταν ακούω Ελληνικά στο εξωτερικό. Άσχετα αν μερικές φορές που ακούω Ελληνικά αποφεύγω να μιλήσω για να μη μ' ακούσουν!

Χιόνια (Ξανά)

Είπα να βάλω μερικές ακόμα φωτογραφίες από χιονισμένα τοπία. Είναι τέτοιες που έχουν αυτό το κάτι που θέλω: την πλήρη λευκότητα. Έγραφα την περασμένη βδομάδα για τα χιόνια και το πόσο δύσκολο είναι να δώσεις αυτή την εικόνα του χιονιού που μόλις πέφτει και φτιάχνει μια κορνίζα στα (φυλλοβόλα) δέντρα και τα κάνει από μουντά καφέ να φαίνονται φωτεινά άσπρα. Αν και, ωραία είναι και τα έλατα όταν είναι γαρνιρισμένα με χιόνι, γιατί κι αυτά είναι τέτοια τα φύλλα τους που δεν το κρατάνε.

Το U3 Πάει Μόζαχ

Η γραμμή U3 του μετρό στο Μόναχο πάει μέχρι το Μόζαχ (Moosach). Όπως είχα γράψει, αύριο αρχίζει το νέο συγκοινωνιακό έτος και ξεκινάνε οι νέες γραμμές. Έτσι σήμερα έγιναν τα εγκαίνια για την επέκταση της γραμμής 3 μέχρι το τον σταθμό του προαστιακού στο Μόζαχ. Επί τη ευκαιρία στήθηκε ένα πανηγύρι τόσο εκεί όσο και σε έναν ενδιάμεσο σταθμό στον Άγιο Μαρτίνο του Μόζαχ. Εντυπωσιακό πανηγύρι, περισσότερο απ' ότι το περίμενα (αλλά έτσι κι αλλιώς είπαμε: εδώ είναι πανηγυρτζήδες). Για την περίσταση, στη συγκεκριμένη γραμμή κυκλοφορούσαν μόνο καινούριοι συρμοί, στα τακτικά δρομολόγια, αλλά και σε έκτακτα από τη Μύνχνερ Φράιχάιτ.

Θεματικές Χριστουγεννιάτικες Αγορές

Κάποιες από τις Χριστουγεννιάτικες αγορές, που λέγαμε, έχουν ένα ιδιαίτερο στυλ. Είναι θεματικές, με κύριο θέμα τους εικόνες από τη μεσαιωνική εποχή. Στην Κολωνία που υπήρχε μια αντίστοιχη (και από όπου η πάνω φωτογραφία), μπροστά από το μουσείο σοκολάτας (τυχαίο; δεν νομίζω) είχε και είσοδο. Έπρεπε δηλ. να πληρώσεις εισιτήριο για αν δεις τα "αξιοθέατά" της και να αγοράσεις τα καλούδια της. Στο Μόναχο τη βρήκα δωρεάν. Και μη με ρωτήσει κανένας πού είχε περισσότερο κόσμο!

Φωτογραφία της Οντέονσπλατς

Το πρωί ανέβασα το θέμα με τις Χριστουγεννιάτικες αγορές. Γυρίζοντας το απόγευμα στο σπίτι και ανοίγοντας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο βρήκα ένα μήνυμα από το συνάδελφο Δημήτρη Τσ.

Χριστουγεννιάτικες Αγορές

Είναι παράδοση αυτόν τον καιρό να ανοίγουν μαγαζάκια με χριστουγεννιάτικα είδη. Στη Γερμανία αυτό γίνεται σε υπαίθριες αγορές οι οποίες στήνονται σε κάθε γωνιά της πόλης, όπου υπάρχει άνοιγμα. Κάθε πλατεία και μια χριστουγεννιάτικη αγορά γνωστή ως Βάιναχτσμαρκτ (Weinhnachtsmarkt, Βάιναχτ είναι τα Χριστούγεννα στα Γερμανικά) ή και Κρίστκιντλμαρκτ (Christkindlmarkt, Κρίστκιντλ είναι το Θείο Βρέφος και όπως στο Οκτόμπερφεστ εκλέγεται το κορίτσι του Μονάχου, έτσι και σε κάποια μέρη όπως τη Νυρεμβέργη και το Σάλτσμπουργκ εκλέγεται το κορίτσι των Χριστουγέννων). Ξεκινάνε 4 βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα και σταματάνε άλλη στις 21, άλλη στις 22 κι άλλη στις 23 του Δεκέμβρη. Σπάνια καμιά τελευταία στις 24 το μεσημέρι και μετά δεν υπάρχει ανοιχτή τέτοια αγορά. Αρχίζει το ξήλωμα. (Παρεμπιπτόντως, Τα Μαγαζιά παραμονή Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά κλείνουν το αργότερο στις 2 το μεσημέρι. Πού τα δικά μας τα καλά που μπορείς να πας για ψώνια λίγο πριν τις 9 το βράδυ, σάματις κι αυτοί που δουλεύουν εκεί δεν θέλουν να κάνουν γιορτές).

Χιόνια

Όταν πέφτει το χιόνι η αίσθηση είναι διαφορετική. Πρώτα πρώτα είναι πιο φωτεινά μιας και το χιόνι αντανακλά μεγάλο μέρος από το φως. Κι ενώ ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, οι πολλαπλές αντανακλάσεις στο χιόνι δίνουν την αίσθηση πως έχει φως; (προφανώς όχι κατά τη διάρκεια χιονόπτωσης)! Εμένα, όμως, μ' αρέσει πάν' απ' όλα την ώρα λίγο μετά απ' τη χιονόπτωση, όταν στα γυμνά κλαδιά των δέντρων υπάρχει ένα διακριτικό γαϊτανάκι από χιόνι. Τότε που ΟΛΑ είναι άσπρα. Δυστυχώς, αυτό το συναντάς κυρίως στην ύπαιθρο αλλά και κρατάει τόσο λίγο που δεν έχω καταφέρει να το "κλείσω" σε μια φωτογραφία. Συνήθως το χαζεύω μέσα από τα τζάμια του τρένου.

Προετοιμασίες για Χειμώνα

Ο πεζόδρομος γεμάτος γαρμπιλάκι. Βρόμικος φαίνεται όταν δεν έχει χιόνι, αλλά βολικός άμα πρέπει να περπατάς στα χιόνια.

Στα ορεινά (κυρίως) χωριά της Ελλάδας, από το καλοκαίρι ή αρχές του φθινοπώρου γίνονται προετοιμασίες για το χειμώνα. Ξύλα για το τζάκι ή τη σόμπα, φαγώσιμα μακράς διάρκειας για τις μέρες του αποκλεισμού από τα χιόνια. Με το τρένο περνώντας, βλέπω κι εδώ να στοιβάζουν ξύλα στα χωριά. Στις πόλεις κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό γιατί ούτε ξύλα υπάρχουνε αλλά ούτε χώρος μερικές φορές. Για τη ζέστη στην πόλη προτιμούν το αέριο. Όμως ο χειμώνας όταν πέφτει έχει διάρκεια. Οι θερμοκρασία μένει κάτω από το μηδέν για πολύ καιρό (πέρυσι, από αρχές Δεκέμβρη μέχρι μέσα Φλεβάρη οι μέρες με θερμοκρασίες με θετικό πρόσημο ήταν δεν ήταν ούτε 10) και τον περισσότερο με χιόνι. Έτσι οι προετοιμασίες για το διάστημα αυτό, με το χιόνι και την παγωνιά, χρειάζεται να είναι σοβαρές.

Λέμπερκεζε

Η γλώσσα, η όποια γλώσσα, έχει τις ιδιαιτερότητές της και τα παράξενά της. Και είναι συνηθισμένο να υπάρχουν σύνθετες λέξεις. Αυτές έχουν κάποια σχέση με τα συνθετικά τους (έστω κι αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά). Και στα Γερμανικά αυτό είναι πολύ συνηθισμένο, αφού πολύ συχνά φτιάχνονται λέξεις σιδηρόδρομοι που αποτελούνται από δυο, τρεις ή και περισσότερες απλές λέξεις (μονοσύλλαβες αλλά και πολυσύλλαβες) αν θέλουνε να περιγράψουν ένα αντικείμενο, μια κατάσταση κλπ. Παραδείγματος χάρη το "κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός" είναι Hauptbahnhof  που στην πραγματικότητα είναι οι τρεις αυτές λέξεις ενωμένες σε μία. Αυτό όμως το λέμπερκεζε (Leberkäse) που φαίνεται να αποτελείται από δυο λέξεις τι σχέση έχει με τις λέξεις που το δημιουργούν; Η μόνη που μπορώ να δω είναι ότι όλα είναι φαγώσιμα.

"Περί Λέξεων"

Δεν ξέρω πόσοι έχουν παρατηρήσεις ότι στα αγαπημένα ιστολόγια, αριστερά, έχει προστεθεί ένα καινούριο. "Περί λέξεων" το ονόμασα, μιας και ένα βασικό μέλημα του δημιουργού του είναι η Ελληνική γλώσσα και οι ένθεν κακείθεν βιασμοί της. Ο σύνδεσμος παραπέμπει στο μπλογκ του ενώ ο ίδιος έχει κι έναν άλλο ιστοχώρο πιο γλωσσολογικό αλλά και με άλλα ενδιαφέροντα όπως το μπριτζ.

Νέο Συγκοινωνιακό Έτος

Υπάρχει το πρόγραμμα των δρομολογίων των συγκοινωνιών. Αλλά ισχύει κάθε χρόνο μέχρι τις αρχές Δεκέμβρη. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γίνονται όλες οι αναθεωρήσεις. Υπάρχει κι ένας ενδιάμεσος σταθμός τον Ιούνιο (στο εξάμηνο) αλλά τότε μικρές διαφοροποιήσεις γίνονται κι αυτές αφορούν κυρίως τα τρένα μεγάλων αποστάσεων. Αντίθετα για τις αστικές συγκοινωνίες δεν υπάρχουν αλλαγές (οι όποιες εποχικές αλλαγές γίνονται είναι εκ των προτέρων προγραμματισμένες και περιλαμβάνονται ήδη στο σχέδιο δρομολογίων). Φέτος οι αλλαγές ξεκινάνε (όπως πάντα Κυριακή) 12/12.

Τέλος Έργων

Θυμάστε που έγραφα για τα έργα που γίνονταν στην αυλή μου, στο (Ολυμπιακό) χωριό; Που άρχισαν τον Απρίλη και θα τέλειωναν τον Αύγουστο; Κι είχαν τον ατέλειωτο; Ε, λοιπόν επιτέλους τέλειωσαν. Δηλαδή δεν τέλειωσαν ακριβώς. Το εργοτάξιο διαλύθηκε, είναι καμιά δεκαριά μέρες τώρα, τα πράγματα μαζεύτηκαν, τρεις τρύπες έμειναν κι ένας πίνακας παροχής, εργάτες δεν φαίνονται, να θεωρήσω πως τέλειωσαν. Με τρεις περίπου μήνες καθυστέρηση. Ήδη απ' το τέλος του Οκτώβρη είχαν περιορίσει το εργοτάξιο κι είχαν μαζευτεί και μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε επιτέλους χωρίς εμπόδια.

Κολωνία

Να γράψω για την Κολωνία πριν περάσει πολύς καιρός από την επίσκεψή της. Η Κολωνία μου ήταν γνωστή ως όνομα, αλλά δεν την είχα δει εκ των έσω. Μπορεί να έβλεπα τις πινακίδες ή τα κτίρια στην άκρη της κοντά στον αυτοκινητόδρομο, αλλά την πόλη την ίδια δεν την είχα επισκεφθεί και πολλές φορές τη σκεφτόμουνα. Τα παιδιά (μου) την είχαν επισκεφθεί πριν αρκετά χρόνια στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου, που πήγαιναν τότε, με ένα σχολείο του Άαχεν (και στο οποίο ο "Γερμανός" καθηγητής που ήταν υπεύθυνος για την ανταλλαγή βρέθηκε πως ήταν Έλληνας και μάλιστα παλιός καθηγητής της Μαρίας!). Είχα δει κάποιες φωτογραφίες που είχαν τραβήξει, αλλά ήθελα να βάλω κι εγώ το πόδι μου εκεί. Ή μάλλον το είχα βάλει στο αεροδρόμιό της δυο φορές στα 1987 -1988. Άλλος πόνος κι αυτός. Νύχτα πήγα, νύχτα έφυγα. Ήταν τότε που δούλευα στην εταιρία και πήγα για δουλειά. Άρα δεν είδα τίποτα κι είναι σαν να μην πήγα.

Μονοήμερη(!) Εκδρομή στην Κολωνία

Μονοήμερη εκδρομή στην Κολωνία (από το Μόναχο εννοείται) είναι σαν να λέει ο Τριπολιτσιώτης να κάνει μια βόλτα μέχρι τη Λάρισα. Με το τρένο, βεβαίως, γιατί με αυτοκίνητο ούτε κατ' ιδέαν δεν θα επιχειρούσα κάτι τέτοιο. Αλλά και με το τρένο, για βόλτα είναι αρκετά δύσκολο, όχι γιατί δεν έχει ένα μεγάλο αριθμό τρένων που μπορούν να σε πάνε απ' τη μια πόλη στην άλλη (έχει περίπου 3 την ώρα, άλλα απ' ευθείας κι άλλα με ανταπόκριση) αλλά γιατί το κόστος είναι εξαιρετικά ψηλό. Σε κανονικές τιμές, ένα πήγαιν' έλα στοιχίζει 228 - 258€ (ανάλογα το είδος των μέσων που θα χρησιμοποιήσεις). Αλλά και με έκπτωση δεν είναι λίγα έστω κι αν περιορίζεται στα 58€ (που πρέπει να κλείσεις αρκετά νωρίς για να το πετύχεις). Εγώ βέβαια, όπως έχω ξαναγράψει, έχω την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, άρα δεν έμπαινε, για μένα, θέμα κόστους. Όπως και νά 'ταν το πράγμα, δεν θά 'δινα μία. Αλλά η Μαρία άντε να πάρει και την έκπτωση του 25% στα 58 πάμε στα 45. Για μια μέρα είναι αρκετά ή τουλάχιστον έτσι έχουμε μάθει εδώ (συνήθως το ημερήσιο είναι 20€ για μέσα στη Βαυαρία αλλά μόνο με τοπικά τρένα). Είχαμε στο νου μας να πάμε στην Κολωνία κάποια στιγμή, αλλά να μείνουμε και κάποιες μέρες για να αξίζει τον κόπο.

Προφυλακτικά

Η αγορά προφυλακτικών στη Γερμανία δεν είναι δύσκολο πράγμα. Εκτός απ' τα καταστήματα που είναι αναμενόμενο, υπάρχουν συνήθως σε όλες τις (ανδρικές) δημόσιες τουαλέτες. Ένας αυτόματος πωλητής αναλαμβάνει να προμηθεύσει τον ενδιαφερόμενο με τα απαραίτητα. Κάτι αντίστοιχο νομίζω γίνεται και στην Ελλάδα, αλλά όχι σε τέτοια έκταση. Εκεί είναι σε τουαλέτες κάποιων καταστημάτων. Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς πού να βρεθούν σε δημόσιες τουαλέτες αφού τις δημόσιες τουαλέτες τις έχουμε εξοβελίσει. Σωστό κι αυτό.

Περί Καπνίσματος και της Απαγόρευσής του

Με την απαγόρευση του καπνίσματος χύθηκαν τόνοι μελάνης, κυρίως για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στο κάπνισμα. Κι εγώ αναφέρθηκα σ' αυτήν στις αρχές που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ. Αλλά ξαναέγινε επίκαιρο μιας και στην Ελλάδα επανέρχεται το θέμα τακτικά. Μέσα σε 15 μέρες από την εφαρμογή(;)  του νόμου οι καταστηματάρχες της διασκέδασης είδαν, λέει, ότι μειώθηκε ο τζίρος τους, και διαπίστωσαν ότι αυτό οφείλεται στο μη κάπνισμα και θα αντισταθούν, ξαναβγάζοντας τα τασάκια στα τραπέζια και αψηφώντας τα πρόστιμα. Πνευματικοί άνθρωποι, όπως ο πρώην υπουργός μεγάλος Μικρούτσικος, οργανώνουν συναντήσεις αντίστασης και διαμαρτυρίας καπνίζοντας σε κλειστό χώρο και καλώντας και τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο. Αλήθεια γιατί δεν έκανε την πρόσκληση αυτή κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας του στο μέγαρο; Εκεί δεν είναι περιορισμός και στέρηση η απαγόρευση του καπνίσματος;

Φρανκφούρτη

Το κόκκινο είναι το χρώμα που κυριαρχεί στα παλιά κτίρια της πόλης

Η Φρανκφούρτη (που μερικές φορές τη βρίσκουμε γραμμένη και Φραγκφούρτη, δεν ξέρω γιατί - αλλά ψάχνοντας τα δικά μου τα γραμμένα βλέπω πως κι εγώ το χρησιμοποιώ) είναι το κέντρο της οικονομικής ζωής της Γερμανίας. Το λένε τα κτίριά της, το λέει το σήμα του ευρώ στην πλατεία, το φωνάζουν τα μαγαζιά της. Εδώ είναι η έδρα της κεντρικής τράπεζάς της εδώ και η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αυτής που ελέγχει το ευρώ. Το χρηματιστήριό της (με του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης) είναι απ' τα χρηματιστήρια - βαρόμετρα της παγκόσμιας οικονομίας (ενώ χρηματιστήρια υπάρχουν και σε άλλες γερμανικές πόλεις).

Λουλούδια

Οι Γερμανοί γενικά αλλά ειδικότερα οι Βαυαροί, στο Μόναχο και από τις Άλπεις μέχρι το Έρλαγκεν και τη Νυρεμβέργη (που ξέρω σίγουρα) αγαπούν πολύ τα λουλούδια. Αυτό φαίνεται από διάφορα γεγονότα. Κατ’ αρχήν τα μαγαζιά πουλάνε λουλούδια για φύτεμα όλες τις εποχές του χρόνου. Το Όμπι (Obi) και το Πράκτικερ έχουν μεγάλο τμήμα κήπου με διαρκή παρακαταθήκη λουλουδιών (μια συνήθεια που βλέπουμε να έχει μεταφερθεί και στα καταστήματα του τελευταίου στην Ελλάδα). Αλλά εκτός απ’ αυτά υπάρχουν και πιο εξειδικευμένες αλυσίδες (όπως η Ντέχνερ – Dehner).

Αφιέρωμα

Το παρακάτω ποίημα το βρήκα καθώς περιδιάβαινα τις σελίδες του σάιτ του Κου Νίκου Σαραντάκου (που αποδείχτηκε πως έχουμε και άλλα κοινά - είναι από τη Μυτιλήνη). Δεν ξέρω ακριβώς πώς βρέθηκα εκεί. Μάλλον απ' τη βικιπαίδεια, στην οποία με παρέπεμψε σύνδεσμος σχετικός με τους μύθους που κυκλοφορούν για να τονίσουν την αίσθηση ανωτερότητας ημών των Ελλήνων. Από άσχετο θέμα με τη Γερμανία δηλαδή. Είναι γραμμένο από τον συνονόματο παππού του που έχει δημοσιεύσει κείμενα με το ψευδώνυμο Άχθος Αρούρης. Είναι επίκαιρο, μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Λέει τόσα πολλά...

Δούναβης

Μιλάγαμε χθες για το Δούναβη και τα καραβάκια που ήταν αραγμένα στο Πάσαου. Έν’ απ’ αυτά ήταν και το Ρούσε. Όταν διάβασα το όνομα γραμμένο με λατινικά γράμματα δεν συνειδητοποίησα από πού ακριβώς. Όταν το απόγεμα, την ώρα που γυρίζαμε, το είδα να μας προσπερνάει και το διάβασα με τα κυριλλικά, τότε κατάλαβα. Το Ρούσε είναι μια πόλη της Βουλγαρίας(!) πάνω στο Δούναβη, στα σύνορα με τη Ρουμανία που την είχα περάσει πριν καμιά δεκαριά χρόνια!

Βόλτα στο Δούναβη

Η βόλτα αυτή έγινε πριν κάμποσο καιρό. Είχαμε κάνει μια παρόμοια, αλλά πολύ μικρότερη, το καλοκαίρι από το Ρέγκενσμπουργκ. Τότε η συνολική διάρκεια ήταν λιγότερο από μια ώρα και δεν μπορώ να πω πως ήταν χορταστική. Πάνω που ξεκινήσαμε επιστρέψαμε. Επειδή μας άρεσε είπαμε να την επαναλάβουμε αλλά να αξίζει τον κόπο. Εν τω μεταξύ κάπου έπεσε στα χέρια μου ένα διαφημιστικό για εκδρομές απ’ το Πάσαου που έφταναν μέχρι τη Λιντζ ή ακόμα και τη Βιέννη. Μας άρεσε η ιδέα κι είπαμε να προλάβουμε πριν χαλάσει ο καιρός. Τότε ακόμα το Οκτόμπερφεστ δεν είχε τελειώσει. Αυτός ήταν κι ο λόγος που το παιδέψαμε μέχρι να τ’ αποφασίσουμε. Πού να πρωτοπάμε. Θέλαμε και το πανηγύρι μας αλλά όσο πέρναγε ο καιρός, και με την περσινή εμπειρία που στις 15 χιόνισε, δεν θέλαμε να το αφήσουμε.

Καφές - 2

Όχι, δεν σας ξέχασα. Εύκολα γλιτώνετε νομίζετε. Αλλά, να. Η σημερινή μέρα έχει τις ιδιαιτερότητές της. Στην Ελλάδα, βέβαια, αλλά, εξ αντανακλάσεως, μας πιάνει κι εμάς. Έτσι αντί για πρωινή δημοσίευση το άφησα για το μεσημέρι.
Θέλω να γράψω για κάτι που ανακάλυψα χθες, να δικαιωθεί κι ο Γιώργος. Πολλές φορές έχω γκρινιάξει που δεν υπάρχουν καφετέριες στο Μόναχο και πως μετά τις 8 το βράδυ δεν βρίσκεις να πιεις καφέ. Κι ο Γιώργος μου έλεγε πως αφού υπάρχουν τα μπιστρό να βολευτώ μ' αυτά. Μα σερβίρουν φαΐ και πιοτό εκεί. Για καφέ θα πάω εγώ; Και τι σε πειράζει εσένα μου έλεγε. Έτσι είναι τα πράγματα, ακολούθα το στιλ τους.

Η «ΔΕΗ» του Μονάχου

Με τον όρο «ΔΕΗ» εννοώ την εταιρία ηλεκτρικού. Μόνο που θα μπορούσα να την ονομάσω και ΕΥΔΑΠ και με διάφορα άλλα ονόματα εταιριών που έχουμε στην Ελλάδα. Γιατί εδώ υπάρχει συγκεντρωτισμός. Δεν υπάρχει μια εταιρία για κάθε είδος παροχής. Η SWM, όπως είναι το όνομά της, είναι γνωστή για την παροχή ηλεκτρικού. Όμως, έχει και την παροχή νερού και γκαζιού. Και μάλιστα ο λογαριασμός γκάζι και νερό έρχεται ενοποιημένος.

Χριστούγεννα Ξανά

Έφθασαν τα Χριστούγεννα και πάλι. Δεν συμφωνείτε; Πιστεύετε ότι έχουμε καιρό ακόμα; Οι διακοσμητές έχουν άλλη άποψη. Έτσι παντού άρχισαν να εμφανίζεται ο Χριστουγεννιάτικος διάκοσμος. Λαμπάκια κρεμασμένα, στεφάνια και φιγούρες στις βιτρίνες, μπάλες και ψεύτικο χιόνι καθώς και στολισμένα δέντρα δίνουν την παρουσία τους.

Ηλεκτροφωτισμός

Επιτέλους! Πήγα σε άλλες χώρες και είδα (ηλεκτρικό) φως. Ήδη, με το που πέρασα τα σύνορα προς την Ολλανδία, αν και ήταν μέρα, μου έκανε εντύπωση το ότι στο διάζωμα, στη μέση του δρόμου υπήρχαν φώτα. Και υπέθεσα ότι υπάρχουν γιατί τα ανάβουν. Και όντως έτσι ήταν. Στο Βέλγιο και στην Ολλανδία οι δρόμοι φωτίζονται τη νύχτα. Ενώ στη Γερμανία όχι. Ούτε καν στις διασταυρώσεις. Αυτά να τ' ακούν μερικοί που παραπονιούνται γιατί στην Ελλάδα φωτίζονται βασικά μόνο οι διασταυρώσεις. Και οι διασταυρώσεις των αυτοκινητόδρομων είναι αρκετά πολύπλοκες και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μπεις στο σωστό παρακλάδι. Αλλιώς πας στην επόμενη διασταύρωση που μπορεί να είναι μετά από 10, 15 ή 20 χιλιόμετρα. Κι άλλα τόσα να γυρίσεις.

Τιμές Βενζίνης (και πάλι)

Ποια είναι η τιμή της βενζίνας ανά την Ευρώπη? Έχω ξαναγράψει γενικά, αλλά έχοντας μόλις επιστρέψει και έχοντας περάσει την περασμένη βδομάδα 4 χώρες λέω να επανέλθω. Για την Ελλάδα ξέρουμε ότι είχαμε μέχρι πέρυσι από τις φθηνότερες βενζίνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι που ήρθε η μεγάλη ανατροπή στις ζωές μας. Από τότε η τιμή είναι γύρω στο 1,40 - 1,50€. Τι γίνεται όμως παραπέρα. Βέβαια, οι εφημερίδες κατά καιρούς λένε διάφορα αλλά και η μαρτυρία μου από την εμπειρία των ταξιδιών μου νομίζω ότι καλή θα ήταν.

Ιντερνετικό Αφιέρωμα στη Βαυαρία

Σήμερα έχω γενέθλια. Κλείνω τα 51. Και συνήθως τα γιορτάζω. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς που λένε πως δεν θέλουν να τα θυμούνται γιατί τους θυμίζει πως γερνάνε. Μα αν δεν είχα γεννηθεί θα μπορούσα να υπάρχω για να γεράσω; Ή αν δεν θυμάμαι πως γερνάω θα σταματήσω τα γεράματα. Τέλος πάντων. Απόψεις είν' αυτές κι ο καθένας με τις δικές του.

Όρια Ταχύτητας

Έγραφα χθες για το οδικό δίκτυο και τις μικρές μέσες ταχύτητες που πετυχαίνει κανείς. Ευκαιρία να αναφερθώ σε ένα άλλο σχετικό θέμα: στα όρια ταχύτητας. δηλ. μέχρι πόσο επιτρέπεται να τρέχει ένα αυτοκίνητο - νόμιμα - στις Ευρώπες.

Οδικό Δίκτυο

Νάμαστε πάλι εδώ. Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος (όπως ευτυχώς και όλα τα κακά). Έτσι κι οι διακοπές. Τέλειωσαν κι επιστρέφουμε στη ρουτίνα: τρένο - σχολείο - τρένο - σπίτι και πάλι απ' την αρχή. Βέβαια και σ' αυτά υπάρχουν μικρές ανάπαυλες: Το Σάββατο έρχεται η κόρη μου. Θ΄αλλάξουμε λίγο.
Ας είναι όμως. Εδώ δεν συνηθίζω να γράφω εξομολογήσεις αλλά εμπειρίες. Κι αφού έρχομαι από δρόμο τι καλύτερο απ' το να γράψω για δρόμους.

Οικονομία Κάνε

Τέτοιες μέρες πέρυσι είχαμε διακοπές στη Βάδη – Βυρτεμβέργη. (Φέτος είναι την επόμενη βδομάδα που μάλλον θα λείψουν οι καθημερινές ενημερώσεις του μπλογκ. Λίγο δύσκολο, από τα ξενοδοχεία που θα βρίσκομαι, αντί να κάνω βόλτα για να γνωρίσω τα μέρη που θα επισκεφθώ, να κάθομαι να γράφω). Έτσι έμενα καθημερινά στο Μόναχο και κάναμε καμιά βόλτα με τη Μαρία. Ήταν εντυπωσιακό που οι δρόμοι (κεντρικοί και μονοπάτια) ήταν καθαρισμένοι από τα φύλλα των δέντρων. Άνθρωποι με μηχανήματα πέρναγαν και φύσαγαν τα φύλλα προς τα αυτοκίνητα σκούπες που πέρναγαν από δίπλα ή τα ρούφαγαν και τα εξαφάνιζαν. Καλά, για το χιόνι (είχαμε δει γύρω στις 15 του μήνα) δεν μιλάμε, ήταν αναμενόμενο από μένα. Αλλά τα φύλλα; Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση.

Καμπαναριά Κτιρίων

Μάνχαϊμ: Εδώ την πάτησα για τα καλά. Μπήκα μέσα να δω την εκκλησία και ήταν σχολείο!

Καμπαναριά Δημαρχείων

Το Δημαρχείο του Μονάχου με το κεντρικό καμπαναριό και όχι μόνο.

Τα καμπαναριά των δημαρχείων είναι συνήθως περίτεχνα (ειδικά αν έχουν κατασκευαστεί σε παλιότερες εποχές) και δίνουν τον τόνο στο κτίριο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις έχουν και κινούμενες φιγούρες που δίνουν παραστάσεις κάποια ώρα της μέρας! (Μόναχο, Έσλινγκεν, αλλά και Σάλτσμπουργκ, Πράγα).

Καμπαναριά Ναών

Οι πύργοι (και καμπαναριό ο ένας) της Φράουεν Κίρχε στο Μόναχο αποτελούν σήμα κατατεθέν της πόλης.

Το καμπαναριό "φοριέται" πολύ. Αποτελεί βασικό συνοδευτικό κάθε ναού (αναμενόμενο - κι υπάρχουν πολλοί αν βάλεις πως κάθε μέρος έχει τουλάχιστον έναν για καθολικούς κι έναν για ευαγγελικούς, αν υπάρχει και ποικιλία σ' αυτούς π.χ. άλλον για Ιωαννίτες ή διάφορης καταγωγής ορθόδοξους και πάει λέγοντας) αλλά και πολλών άλλων κτιρίων π.χ. σίγουρα των δημαρχείων αλλά και των σχολείων ή και σε κτίρια εποχής. Την έχω πατήσει κάποιες φορές νομίζοντας πως το κτίριο είναι εκκλησία και τελικά αποδείχτηκε κάτι άλλο. Κι όταν είπα να βάλω εδώ κάποια, βγήκαν τόσα πολλά που τελικά αποφάσισα να τα χωρίσω σε κατηγορίες. Κι όχι πως θα καταφέρω να βάλω όλα όσα έχω τραβήξει – είναι ένα θέαμα που μ' εντυπωσιάζει κι έτσι δύσκολα να δω καμπαναριό και να μην πάρω μια φωτογραφία – αλλά και πάλι είναι πολλά.

Το Ελληνικό μας Κόμπλεξ

Πολλές φορές, μιλώντας με φίλους από την Ελλάδα, μου λένε πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ μιας και εδώ, στη Γερμανία υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος που αποτελείται από ανθρώπους που είναι δουλευταράδες, τακτικοί, οργανωμένοι, ένα κράτος που σέβεται τον άνθρωπο. Σ’ αντίθεση με την Ελλάδα που είμαστε τεμπέληδες, εκ του προχείρου, βρωμιάρηδες, με το ρουσφέτι και τη λαμογιά να μας έχουν γίνει δεύτερη φύση.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ο «νόμος του Μέρφυ» δεν έχει να κάνει με κάποια νομολογία, με δικαστές ή αστυνόμους κλπ. Είναι κάτι σαν το νόμο του Νεύτωνα ένας κανόνας δηλ. που ισχύει στις καταστάσεις που μας συμβαίνουν. Με τη διαφορά ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί με μαθηματικές μεθόδους παρά μόνο με προσωπικές στατιστικές. Και η στατιστική δεν είναι απόδειξη αφού με κατάλληλο τρόπο μπορεί να βγάλει τα πιο απίθανα και αντιφατικά συμπεράσματα.

IPTV

Ναιαιαιαιαιαι. Επιτέλους. Μετά από ένα χρόνο που βρίσκομαι εδώ, μπορώ να δω Ελληνική τηλεόραση κανονικά (ή περίπου κανονικά). Ας είναι καλά το ίντερνετ.
Στο σπίτι που μένω δεν μπορώ να βάλω πιάτο για δορυφορική λήψη. Κι αυτό αφενός μεν γιατί ο ιδιοκτήτης φοβάται να κάνω τρύπες στο ντουβάρι, μιας και τα ντουβάρια είναι κοινόκτητα και μην του πουν τίποτα από την εταιρία που έχει την ευθύνη της πολυκατοικίας, αλλά και από την άλλη, μιας και το πιάτο πρέπει να βλέπει κατευθείαν το νοτιά ενώ ο προσανατολισμός του διαμερίσματος είναι προς τη δύση και μάλιστα ελαφρά (μια ιδέα) γυρισμένο προς βορρά, η δορυφορική δεν φαινόταν να μπορεί να στηθεί. Δεν το έψαξα με κανέναν ειδικό αλλά έβλεπα τις δυσκολίες. Στήριξέ το, μου λένε, σε τρίποδο. Και τι γίνεται ρε κύριε άμα πιάσει κάνας αέρας και την πάρει και τη ρίξει σε κάνα κεφάλι; Πέρα από το θέμα του προσανατολισμού.

Πράγα 3

Πράγα, συνέχεια τρίτη

Άποψη της πόλης από το κάστρο Χραντσάνι

Πράγα 2

Συνεχίζουμε με την περίφημη "Γέφυρα του Καρόλου". Κι αυτή περίφημη; Τι να κάνουμε. Η Πράγα έχει πολλά περίφημα. Γιατί είναι περίφημη αυτή; Μα γιατί είναι μια γέφυρα που στήθηκε πριν από 600 περίπου χρόνια να ενώσει τα δυο κομμάτια της πόλης. Ξεκίνησε από τον Κάρολο τον 4ο (της Βοημίας) στα τέλη του 14ου αιώνα και τέλειωσε λίγο αργότερα. Έχει μήκος πάνω από 500 μέτρα (θαύμα για την εποχή) και είναι στολισμένη με γλυπτά αριστερά και δεξιά ενώ στις άκρες της στέκουν οι πύργοι που έλεγχαν ποιος περνάει μιας και τότε έπαιρνε μέρος στην οχύρωση της πόλης.

Πράγα

Ντίνα ήρθε η ώρα και για την Πράγα. Από το Πάσχα που είχα πάει, τώρα βρέθηκε καιρός. Τι να γίνει. Κι υπάρχουν κι άλλες πόλεις στην αράδα... Αλλά την Πράγα την περιμένει η Ντίνα κι έτσι είπα να την βάλω πρώτη (που λέει ο λόγος).
Η Πράγα είναι μυστηριακή. Είναι μια πόλη που γοητεύει τον επισκέπτη. Φτάσαμε σ’ αυτήν απογευματάκι. Παρόλο που ήταν Απρίλης, το κρύο ήταν τσουχτερό. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Η ιδέα ήταν καταπληκτική γιατί είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα εξαιρετικά τουριστικό κομμάτι της πόλης χωρίς να βρούμε τουρίστες! Και νοιώσαμε να μεταφερόμαστε σε μια άλλη, πολύ παλιά, εποχή, στην Πράγα του μεσαίωνα.

Περιστεροδιώχτες

Τα περιστέρια που πετούν εδώ γύρω είναι πολλά. Όχι συγκεντρωμένα όπως στο Σύνταγμα ή την πλατεία Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο, αλλά τα βρίσκεις σε διάφορα σημεία σε κήπους, σε πλατείες, σε σταθμούς τρένου. Και το πρόβλημα με τα περιστέρια (αλλά και άλλα πετεινά του ουρανού) είναι με τα απορρίμματά τους.

Μια Δύσκολη Μέρα

Το Σάββατο ήταν μια μέρα που πολλά πράγματα πήγαν στραβά. Μέρες τώρα σκέφτομαι το κόμπλεξ που μας καλλιεργούν στην Ελλάδα έναντι των Ευρωπαίων. Θα επανέλθω συνολικά στο θέμα, απλά το Σάββατο μου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι άδικα το αισθανόμαστε και στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν παντού. Αλλά είπαμε, για το συνολικό σε επόμενο. Ας αρχίσω να αφηγούμαι το τι έγινε και τα συμπεράσματα βγαίνουν, νομίζω, αβίαστα.

Οκτόμπερφεστ - Φωτογραφίες

Πρώτος. Κατάφερε και έκανε το γύρο με την κούνια!

Αφού έβαλα πολλά και διάφορα, πάλι περίσσεψαν φωτογραφίες. Όχι απ' αυτές που τράβηξα γενικά. Αυτές ήταν σίγουρο πως θα περίσσευαν. Απ' αυτές όμως που έλεγα να μοιραστώ μαζί σας. Έτσι σήμερα έχει αποκλειστικά φωτογραφίες και κλείνει το αφιέρωμα στο θέμα Οκτόμπερφεστ (για το 2010 - του χρόνου βλέπουμε).

Οκτόμπερφεστ - Παραλειπόμενα

Το παιδί του Μονάχου ως μασκότ σε καρτ - ποστάλ του 1900 και το σημερινό.

Και αυτή που παρήλασε μπροστά μας. Η μπίρα δεν υπάρχει πρόβλημα να χυθεί. Ο αφρός είναι μουσαντένιος.

Τέλειωσε λοιπόν την περασμένη Δευτέρα και το "μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι του κόσμου", το Οκτόμπερφεστ. Οι πανηγυριώτες γυρίζουν σπίτια τους, οι εγκαταστάσεις αρχίζουν να ξηλώνονται και οι σκέψεις για το επόμενο να πέφτουν στο τραπέζι. Να διευκρινίσω εδώ πως τέλειωσε Δευτέρα κι όχι Κυριακή όπως κανονικά προβλέπεται γιατί η 3/10 είναι πανγερμανική αργία. Άρα; Μια μέρα παράταση!

Οκτόμπερφεστ - Το Λούνα Παρκ

Το Οκτόμπερφεστ είναι ένα μεγάλο πανηγύρι. Και στα πανηγύρια οι άνθρωποι θέλουν μπίρα και φαΐ (αν ήταν στην Ελλάδα θα λέγαμε κρασί ή ούζο ή κάτι τέτοιο και φαΐ), να πάρουν κάνα αναμνηστικό να θυμούνται πως πήγαν και σ' αυτό το πανηγύρι αλλά θέλουν και να ξεσκάσουν λίγο. Κι αυτό γίνεται με τα "παιχνίδια", το Λούνα Παρκ που στήνεται παράλληλα. Στην Ελλάδα σπάνια να έχουμε τόσα πράγματα σ' ένα πανηγύρι. Εδώ, το Βισν είναι μια αφορμή να στηθεί ένα τεράστιο λούνα παρκ που στις διαφημίσεις είναι αυτό που προβάλλεται κι όχι η κατανάλωση της μπίρας.

Οκτόμπερφεστ - Το Ντιρνντλ

 

Ντιρνντλ (Dirndl); Τι είναι πάλι αυτό και τι σχέση έχει με το Οκτόμπερφεστ; Ντιρνντλ λέγεται το παραδοσιακό (τράχτεν) φόρεμα (και καταχρηστικά το γυναικείο ντύσιμο) της ευρύτερης περιοχής. Και η σχέση του με το Οκτόμπερφεστ είναι σχετική. Τις μέρες αυτές πολλοί Βαυαρέζοι (γυναίκες και άντρες) ντύνονται με τα παραδοσιακά τους ρούχα και κυκλοφορούν στο πανηγύρι. Τους βλέπουν κι οι τουρίστες κι αγοράζουν κι αυτοί. Έτσι γίνεται ένα ακόμα αλισβερίσι. Και όλα τα παραδοσιακού στυλ ρούχα τα λένε ντιρνντλ (όπως εμείς τα λέμε τσολιαδίστικα).

Οκτόμπερφεστ - 200η Επέτειος

Όπως έχω ξαναγράψει, φέτος είναι η 200ή επέτειος του Οκτόμπερφεστ. Οι γιορτές για την επέτειο περιλαμβάνουν, εκτός από μεγαλύτερο χώρο και (αναμονή για) περισσότερους επισκέπτες, και κάποια σχετικά αφιερώματα. Τόσο στο χώρο που διεξάγεται το πανηγύρι όσο και στο δημοτικό μουσείο (στανττμουζέουμ - Stadtmuseum).

Οκτόμπερφεστ – Το Πλήθος

Το Οκτόμπερφεστ όπως είπα και χθες τέλειωσε. Με ωραίο καιρό την τελευταία μέρα - αν και δεν το επισκέφτηκα τότε, καλός όμως ήταν ο καιρός και την Κυριακή τη νύχτα που ήμουνα εκεί και τα φώτα του μου έκαναν εντύπωση. Μάλλον δεν τα είχα εκτιμήσει. Ο κόσμος που ήρθε για το πανηγύρι έχει αποχωρίσει ή αποχωρεί όπου να 'ναι. Οι μπισκοτοκαρδιές ξεκρεμάζονται, τα ρούχα μαζεύονται, οι πάγκοι με τα μεγάλα μπρέτσελ αποσύρονται. Το Μόναχο ξαναβρίσκει τους κανονικούς του ρυθμούς και ευελπιστώ πως στο τρένο δεν θα είμαστε ακόμα ο ένας πάνω στον άλλον.

Φθινόπωρο

Πάλι διακοπή απ' το Οκτόμπερφεστ. Αυτό τέλειωσε χτες, αλλά τα θέματά του έχουν τον ατέλειωτο. Ποτέ δεν περίμενα να έχω τόσα πολλά να πω για ένα πανηγύρι. Ας είναι. Μπορούν να περιμένουν. Αλλά είναι και κάποια πράγματα που πρέπει να ειπωθούν στον καιρό τους. Βλέπετε, το κείμενο γράφεται εύκολα. Οι φωτογραφίες για ν' ανεβούν όμως είναι ολόκληρη διαδικασία που θέλει πολύ χρόνο και καλή σύνδεση. Και στο τρένο καλή σύνδεση δεν έχω. Άσε που τις φωτογραφίες δεν τις έχω μαζί μου γιατί φέτος έχω πάρει έναν μικρό υπολογιστή (νετμπουκ lenovo) να μην σηκώνω μεγάλο βάρος και δεν βάζω και σ' αυτόν τις φωτογραφίες..

Στουτγάρδη 21

Πάλι διακοπή από το φεστιβάλ. Ατέλειωτο είναι. Ένα σωρό πράγματα που μ' εντυπωσίασαν είδα σ' αυτό. Αλλά είναι κι η επικαιρότητα που λέγαμε. Στη Στουτγάρδη γίνεται χαμός αυτές τις μέρες. Στα πλαίσια του εγχειρήματος Στουτγάρδη 21 (η αναμόρφωση της περιοχής του σιδηροδρομικού σταθμού για την κατασκευή υπόγειου σταθμού και υπογειοποίηση κάποιων γραμμών τρένου) θα κοπούν αρκετά δέντρα από το παρακείμενο πάρκο. Και οι οικολόγοι (και αρκετοί κάτοικοι) διαμαρτύρονται  γι' αυτό.

Οκτόμπερφεστ - Η Μεγάλη Παρέλαση 2

Μεταφορά λυκίσκου. Το φυτό που δίνει το άρωμα στη μπίρα.

Η παρέλαση ήταν πολύ μεγάλη. Εγώ μπόρεσα και παρακολούθησα μόνο γύρω στη μια ώρα γιατί η μέση μου με τάραξε. Αλλά κι αυτό που είδα ήταν εξαιρετικά πλούσιο και είχε απ' όλα.
Πεζοπόρα τμήματα. Μπάντες, σωματεία με τα λάβαρά τους από διάφορες περιοχές και τις αντίστοιχες στολές αλλά και τυφεκιοφόρους κάποιας εποχής ή με όπλα και στολές του μεσαίωνα:

Οκτόμπερφεστ - Η Μεγάλη Παρέλαση

Ήξερα για την παρέλαση που γίνεται την πρώτη μέρα για το άνοιγμα του Οκτόμπερφεστ. Δεν ήξερα ότι και τη δεύτερη μέρα έχει παρέλαση και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη. Γιατί αυτή δεν είναι μόνο κάρα με βαρέλια μπίρας και λίγες μπάντες. Είναι, κυρίως, μια παρέλαση εκατοντάδων ομάδων από διάφορες περιοχές της Βαυαρίας και όχι μόνο. Η κάθε μια με την δική της μπάντα, με τις δικές της παραδοσιακές φορεσιές, σε ομάδες με παρόμοιο θέμα αλλά και με τους τυφεκιοφόρους της! Συνολικά περνούν κάπου 10 χιλιάδες άτομα.

Οκτόμπερφεστ - Οι Μπισκοτοκαρδιές

Οι μπισκοτοκαρδιές είναι το γλυκό των ημερών. Επέτειος γάμου για. Άρα ένα γλύκισμα σε σχήμα καρδιάς ταιριάζει. Ένα μπισκότο που κρατάει κι αρκετό καιρό είναι ότι πρέπει. Για να γίνει δε ποιο ελκυστικό στολίζεται με μηνύματα αγάπης (και όχι μόνο) και μια χρωματιστή μπορντούρα γύρω του. Είναι επετειακό, των ημερών και το όνομά του είναι Βίσν - χερτζ (Wiesn - Herz - καρδιές του βισν, που όπως έχω ξαναγράψει είναι το βαυαρικό όνομα του Οκτόμπερφεστ, και τα χρησιμοποιούν ως ισοδύναμα) αν και στα τουριστικά καταστήματα πουλιέται όλο το χρόνο.

Απεργίες

Διακοπή σήμερα απ' το Βισν ή Οκτόμπερφεστ όπως είναι πιο γνωστό (το πρώτο είναι πιο Βαυαρέζικο, το δεύτερο πιο Γερμανικό και πιο εύκολο για τους ξένους). Όχι γιατί τέλειωσε, ούτε γιατί εξαντλήθηκαν τα θέματα τα σχετικά μ' αυτό. Το πανηγύρι τελειώνει την ερχόμενη Δευτέρα και τα θέματά του θα καλύψουν τουλάχιστον όλη την άλλη βδομάδα. Αλλά είναι και η επικαιρότητα. Τρέχοντα θέματα που αν δεν ειπωθούν στην ώρα τους βράσε ρύζι. Και το σημερινό θέμα είναι ένα τέτοιο.

Οκτόμπερφεστ - Το Σερβίρισμα της Μπίρας

Όλες οι μπίρες του Μονάχου (και μόνο αυτές) παίρνουν μέρος στο Βισν!

Το σερβίρισμα της μπίρας θέλει ταχύτητα. Ο κόσμος περιμένει διψασμένος. Έτσι κι αλλιώς σερβίρεται σε μεγάλα ποτήρια του ενός λίτρου (και μόνο). Πιάσε μια μικρή, εδώ δεν έχει. Η γιορτή απαιτεί μπιροκατανάλωση. Αν δεν θες, μην την πιεις όλη. Σίγουρα ο διπλανός απ' την παρέα σου θα θέλει κάποια ενίσχυση. Το μόνο που μπορείς να επιλέξεις είναι το είδος της μπίρας (αν επιμένεις να μην πάρεις ξανθιά ή να την πάρεις με γκαζόζα για αραίωμα!) αν και βασικά (κατά 99%) σερβίρεται η (ξανθιά) μπίρα της εταιρίας που πατρονάρει τη συγκεκριμένη σκηνή και η οποία είναι ειδική παραγωγή για το Οκτόμπερφεστ.

Οκτόμπερφεστ - Οι Τέντες

Η Μεγαλύτερη σκηνή απ' όλες. Αυτή της Χόφμπρόυ με πάνω από 10.000 θέσεις!

Στο χώρο του πανηγυριού στήνονται τέντες (σκηνές) για να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες. Οι τέντες αυτές είναι κατασκευές που μόνο σκηνή δεν θυμίζουν. Μπορεί να τις λένε έτσι αλλά είναι κατασκευές που θυμίζουν μόνιμες εγκαταστάσεις. Ίσως η σκεπή να είναι πάνινη, ίσως ούτε και αυτή. Απ' έξω δε, πολλές φορές είναι διακοσμημένες με διάφορες καλλιτεχνικές παραστάσεις.

Οκτόμπερφεστ - Τα Άλογα

Τα άλογα είναι μια ατραξιόν για το Οκτόμπερφεστ. Ενώ όλη την άλλη περίοδο είναι εξαφανισμένα από το Μόναχο και τα μόνα που κυκλοφορούν είναι αυτά της αστυνομίας, αυτή την εποχή κυκλοφορούν πάρα πολλά στις παρελάσεις. Τόσο της έναρξης όσο και της δεύτερης μέρας.

Οκτόμπερφεστ - Έναρξη

Το μοναδικό κάρο που το έσερναν βόδια! Και με μεγάλο βαρέλι παρακαλώ.

Το Οκτόμπερφεστ είναι ένα πανηγύρι, έγραφα χθες. Και τι πανηγύρι θα ήταν αν δεν είχε κατανάλωση ποτών. Και μιας κι είμαστε στην πατρίδα της μπίρας, δεν θα μπορούσε να έχει άλλο ποτό από τη μπίρα. Που για να φτάσει μέχρι το πανηγύρι πρέπει να μεταφερθεί. Έτσι το Οκτόμπερφεστ ανοίγει με μια εντυπωσιακή μεταφορά της μπωρας στο χώρο του πανηγυριού.
Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες έχει και το ομογενειακό σάιτ Δορυφόρος.

Οκτόμπερφεστ

Τι είναι το Οκτόμπερφεστ ή αλλιώς Βισν (Oktoberfest - Wiesn); Το μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι του κόσμου λένε στις διαφημίσεις τους οι αρμόδιοι. Και είναι όντως τεράστιο. Και τι γίνεται, όταν το μεγαλύτερο αυτό πανηγύρι γιορτάζει ένα στρογγυλό αριθμό; Προφανώς γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Θέλετε μια γεύση; Μπορείτε ευχαρίστως να την πάρετε ζωντανά, από την κάμερα που έχει στηθεί στο χώρο.