Γιορτή Πυροτεχνημάτων

Το περασμένο Σάββατο υπήρχε η ετήσια καλοκαιρινή γιορτή πυροτεχνημάτων. Η γιορτή γίνεται στο Ολυμπιακό πάρκο. Έτσι φέτος που γιορτάζονται και τα 40 χρόνια του η γιορτή υποσχόταν πως θα είναι ιδιαίτερα λαμπρή. Δεν ξέρω για το ιδιαίτερα, αλλά εντυπωσιακή ήταν σίγουρα. Για περίπου τρία τέταρτα της ώρας πέφταν πυροτεχνήματα στον ουρανό. Και μιας και φέτος τα είδα από τη γέφυρα που πάει προς το πάρκο κι όχι από το μπαλκόνι του σπιτιού μου (που είναι λίγο γυρισμένο κι έτσι δεν τα βλέπω όλα, χώρια πως πρέπει να ξεκρεμάζομαι) τα απόλαυσα. Βέβαια ήμουν όρθιος, μιας και δεν πλήρωσα εισιτήριο (που ήταν από 19€ αν έπαιρνες τ' απομεινάρια, ό,τι είχε μείνει δηλαδή, μέχρι τα 29€ για να έχεις μια θεσούλα). Και χωρίς να έχω επαφή με τη μουσική που κάπου ακουγόταν στο βάθος ή τα όποια άλλα δρώμενα της σκηνής.

Πανηγύρι στο Χωριό

Σαράντα χρόνια πέρασαν από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου, αυτούς που σημαδεύτηκαν από το αίμα Παλαιστινίων και Ισραηλινών (με τις ευλογίες της γερμανικής αστυνομίας). Για τις ανάγκες στέγασης των αθλητών, όπως ξέρουμε κι απ' τους αγώνες που διοργάνωσε κι η χώρα μας, χρειάζεται να στηθεί ένα ολόκληρο χωριό. Τι χωριό δηλαδή τεράστιο είναι, αλλά έτσι έμεινε να λέγεται. Κι εγώ μένω τώρα στο Ολυμπιακό χωριό του Μονάχου. Σε μια πολυκατοικία με 350 περίπου διαμερίσματα του ενός ή των δύο δωματίων (υπάρχουν και ελάχιστα μεγαλύτερα) και η οποία είναι μια απ' τις πολλές. Ένα κομμάτι του χωριού είναι σήμερα φοιτητούπολη, υπάρχουν δυο εκκλησίες, δυο τράπεζες πεντέξι φούρνοι, δυο σουπερμάρκετ κλπ καταστήματα. Μιας και κλείνουν τα σαραντάχρονα λοιπόν, να μια καλή ευκαιρία να (το) γιορτάσουμε (εδώ έγινε γιορτή για τα 852 χρόνια του Μονάχου, τα 40 που είναι και στρογγυλός αριθμός θ' αφήναμε;) με διάφορα πανηγύρια. Στήθηκαν δυο τέντες για τις ορχήστρες (για περίπτωση βροχής), πάγκοι κλπ και είμαστε έτοιμοι.

Γιορτές και πανηγύρια

Το να έχει γιορτή στο Μόναχο είναι κάτι το συνηθισμένο. Κάθε τρεις και λίγο κάτι θα έχει. Ας πούμε, κάθε χρόνο αυτό τον καιρό υπάρχει το Τόλγουντ  (Tolwood). Ειδικά όμως αυτό το Σαββατοκύριακο υπάρχει και το πρόγραμμα Όπερα για όλους (Oper für alle) από την Όπερα του Μονάχου. Που για να είναι για όλους γίνεται σε ανοιχτούς χώρους. Χθες ας πούμε ήταν έξω από τους πρώην βασιλικούς στάβλους ενώ σήμερα είναι στη Μαξ Βέμπερ Πλατς. Υπήρχε στημένη μια τεράστια σκηνή για την ορχήστρα (με νάιλον από πάνω για την περίπτωση βροχής) και ο κόσμος στην πλατεία.

Λήξη Σχολικού Έτους

Ένας ακόμα χρόνος τελειώνει. Τελευταία μέρα του σχολικού έτους 2010 – 2011 για τα σχολεία της Βάδης – Βυρτεμβέργης. Όπως λέω πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί έχουμε την τύχη να λέμε «καλή χρονιά» πολλές φορές το χρόνο μιας και έχουμε πολλές και διαφορετικές χρονιές. Κι αυτή εδώ που μόλις τελειώνει έχει μια ιδιομορφία: Τελειώνει σήμερα, αλλά η καινούρια δεν αρχίζει αύριο. Ραντεβού το Σεπτέμβρη, όπως έλεγαν παλιότερα οι χειμερινοί κινηματογράφοι. Και το θέμα είναι πως όταν λέμε του χρόνου, πρέπει να είναι ο άλλος του σιναφιού για να καταλάβει πότε εννοούμε. Χώρια ότι τα μπερδεύουμε κι εμείς. Στις διακοπές, σε πια χρονιά αναφερόμαστε όταν λέμε φέτος; Σ’ αυτή που πέρασε ή σ’ αυτή που έρχεται. Πάντως, έτσι κι αλλιώς, σε λίγο οι συνάδελφοι στο σχολείο θα αποχαιρετιστούμε και αμέσως μετά αρχίζουν οι καλοκαιρινές μας διακοπές. Για τη Γερμανία αυτές κρατάνε έξι βδομάδες. Βέβαια, είχαμε άλλες δυο τον Ιούνη και συμπληρώσαμε, αλλά τώρα, που θέλουμε να πάμε στην Ελλάδα για διακοπές, ο χρόνος μας είναι αυτός, ο μετρημένος. 4 βδομάδες στη Μυτιλήνη, δυο στην Αθήνα, έχουμε και τη διαδρομή, δεν βγαίνουνε, δεν βγαίνουνε. Και το θέμα είναι πως η Μαρία στη Βαυαρία τελειώνουν την Παρασκευή άρα δεν μπορούμε φύγουμε πιο μπροστά.