Τρένα: Οι Σταθμοί. Ο Σταθμός του Μονάχου

Όταν μιλάμε για σταθμούς τρένου μιλάμε για τεράστια συγκροτήματα με πολλές αποβάθρες. Στους «μικρούς» σταθμούς θα έχει 6 – 7 ενώ στους κεντρικούς 10, 20 ή 30+ (στο Μόναχο που είναι από τους μεγαλύτερους της Γερμανίας αν όχι ο μεγαλύτερος καταλήγουν 36 γραμμές! ) και στις οποίες φορτώνουν – ξεφορτώνουν ταυτόχρονα αρκετά τρένα. Ο σταθμός του Μονάχου είναι Kopfbahnhof δηλ. οι γραμμές καταλήγουν σ' αυτόν και δεν περνάνε από δίπλα του. Είναι δηλ. ο σταθμός σαν μια τσατσάρα που οι γραμμές είναι τα δόντια της. Το ίδιο είναι και της Στουτγάρδης (απ' όσους ξέρω εδώ - στην Ελλάδα έτσι είναι της Θεσσαλονίκης και ο νέος της Αλεξανδρούπολης).
Για να πας απ’ τη μια πλατφόρμα στην άλλη (και με δεδομένο το μεγάλο μήκος των συρμών) θέλει αρκετή ώρα. Και πάντα πρέπει να συμβουλεύεσαι τον πίνακα ανακοινώσεων για να επιβεβαιώνεις από ποια γραμμή φεύγει το τρένο σου. Βγαίνοντας από το σταθμό υπάρχει ένα δάσος από γραμμές (μια για κάθε αποβάθρα συν κάποιες βοηθητικές). Και είναι εξαιρετικό το να βλέπεις να μπαίνουν στο σταθμό 3 - 4 τρένα ταυτόχρονα ενώ κάποια άλλα φεύγουν. Πάντως οι αρμόδιοι τα καταφέρνουν και βρίσκουν άκρη!

Τρένα: Πληρότητα

Και μια και μιλάμε για τρένα. Έλεγα παραπάνω για πληρότητα 50 ή 60%. Αυτό έχει να κάνει με το τμήμα της διαδρομής, την ώρα και το είδος του τρένου. Γιατί το είδα κι αυτό. Το τρένο να είναι γεμάτο και οι επιβάτες όρθιοι κι αυτό όχι για καμιά μικρή διαδρομή αλλά 2 περίπου ωρών. Ήταν Κυριακή βράδυ και μου θύμισε που γύριζα από Χαλκίδα προς Αθήνα μια Κυριακή και γινόταν ένας χαμός. Αν μου λέγανε τότε ότι το ίδιο θα το ξαναζούσα στη Γερμανία, πριν το δω δεν θα το πίστευα με τίποτα.

Τρένα: Οι Πόρτες

Και μια ιδιομορφία των τρένων. Για να ανοίξει η πόρτα τους (και σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς μετρό, τραμ κλπ) πρέπει να πατήσεις το κατάλληλο κουμπί. Φθάνει ας πούμε το όχημα σε μια στάση, σταματάει ακούς τον ήχο που έχεις συνηθίσει αλλά πόρτα δεν ανοίγει αν δεν βάλεις το χέρι σου. Και μπορεί αυτό να σημαίνει οικονομία (προφανώς) και λιγότερες φθορές αλλά και λιγότερες θερμικές απώλειες αφού η πόρτα δεν ανοίγει αν δεν είναι απαραίτητο (δεν υπάρχει κάποιος σ’ αυτήν ν’ ανέβει ή να κατέβει) αλλά για σένα είναι δύσκολο αν κουβαλάς πράγματα. Και καλά, κάποια σύγχρονα οχήματα έχουν μπουτόν αφής. Αλλά με κάποια παλιότερα που χρειάζεται να κουνήσεις ένα μοχλό, εκεί να δεις ομορφιές!

Τρένα: Οι Γραμμές

Στην Ελλάδα, πανηγυρίζουμε που καταφέραμε να έχουμε διπλή γραμμή στα τρένα μας. Εδώ στεναχωριούνται αν δεν έχουν 3 ζευγάρια και δώστου να τρέχουν να φτιάξουν. Αλλά και γενικότερα παντού γίνονται έργα. Από τους δρόμους και τα τρένα μέχρι τη γενικότερη ανακαίνιση των κτιρίων (renoviert). Να αναφέρω εδώ ότι τα κτίρια, γενικά, έχουν καλές μονώσεις, πράγμα βέβαια απαραίτητο με τα κρύα που έχει.

Τρένα: Το Δίκτυο που μας Ενώνει

Είναι απίθανο να είσαι σε κάποια πόλη στη Γερμανία και να μην υπάρχει ένας σταθμός τρένου. Είναι το βασικό μεταφορικό μέσο με ένα πυκνότατο δίκτυο που ενώνει όλες τις πόλεις μεταξύ τους και με διάφορους τρόπους. Παράδειγμα: Το Βερολίνο βρίσκεται βόρεια (και λίγο ανατολικά) του Μονάχου. Υπάρχει λοιπόν τρένο που πάει σ’ αυτή την διαδρομή. Άλλο τρένο (ένα απ’ αυτά που συνήθως χρησιμοποιώ) όμως, κατευθύνεται βορειοδυτικά μέχρι τη Φραγκφούρτη και μετά πάει βορειοανατολικά. Αλλά την Παρασκευή το πρωί υπάρχει το πιο παράξενο (για μένα) δρομολόγιο: Μόναχο – Στουτγάρδη – Φραγκφούρτη – Κολωνία – Ντόρτμουντ – Ανόβερο – Βερολίνο. Σαν να θες να πας Αθήνα – Θεσσαλονίκη και ακολουθείς τη διαδρομή Αθήνα – Πάτρα – Γιάννινα – Θεσσαλονίκη.

Τα Χαρτιά στην Τουαλέτα

Στις τουαλέτες δεν υπάρχουν καλαθάκια για τα χαρτιά υγείας. Εδώ που τα λέμε, σε καμιά χώρα δεν βρήκα σακούλα ή σκουπιδοτενεκέ γι’ αυτά. Παντού, το συνηθισμένο είναι τα βρώμικα χαρτιά να ρίχνονται στην τουαλέτα. Και βέβαια η τουαλέτα να μην βουλώνει. Το γιατί σε μας οι τουαλέτες βουλώνουν από το χαρτί υγείας, δεν το έχω καταλάβει. Χαρακτηριστικά, σε πανσιόν που μείναμε υπήρχε η παραπάνω ανακοίνωση και ήταν μόνο αυτή, όπως τη βλέπετε. Σε Greeklish και σε καμιά άλλη γλώσσα!
Πάντως η διαδικασία ισχύει για τα χαρτιά και μόνο. Τα υπόλοιπα απορρίμματα δρομολογούνται αναλόγως και μάλιστα στα ξενοδοχεία διατίθενται ειδικές σακούλες πολύγλωσσες με άψογη μετάφραση στα Ελληνικά (διαβάστε το ξενόγλωσσο για να καταλάβετε το Ελληνικό!!!).

Οι Σκύλοι

Είπε κάποιος, κάπου, κάποτε «αν ξαναρχόμουνα στη ζωή θα ήθελα να ήμουν σκύλος στη Γερμανία». Και δεν είχε άδικο. Γιατί σκύλος στη Γερμανία δεν σημαίνει βέβαια αδέσποτο. Αλλά κάθε καθώς πρέπει Γερμανός έχει και έναν (τουλάχιστον) σκύλο. Αφού στο μετρό κλπ λέει ότι με το εισιτήριό σου δικαιούσαι να έχεις μαζί σου δωρεάν ένα (μόνο) σκύλο. Πάντως «νάρκες» στα πάρκα δεν πέτυχα. Και αυτό έχει την εξήγησή του. Σε πολλά σημεία υπάρχουν ειδικά κουτιά με σακούλες για να μαζεύεις τα κατάλοιπα. Όχι ότι τηρείται με ευλάβεια από όλους αυτό. Αλλά είναι ελάχιστοι αυτοί που δεν θα σκύψουν να μαζέψουν τα αναμνηστικά του σκύλου τους (το ξεχνάνε αν είναι στο γρασίδι και δεν φαίνεται). Μιλάμε βέβαια για τα στερεά. Γιατί τα υγρά, προφανώς μένουν (αλλιώς θα ήταν δυστυχισμένοι και οι σκύλοι που αν δεν αφήσουν τη μυρωδιά τους είναι σαν χαμένοι).