Κι ενώ στην Ελλάδα επιβάλλονται τα μηχανάκια για πληρωμή με κάρτα ακόμα και στις λαϊκές, στη Γερμανία επιμένουν στα μετρητά. Όπως στο μαγαζάκι της φωτογραφίας με ασιάτικο φαγητό. Με το που πήγα να παραγγείλω μου έδειξε την πινακίδα που είχε μπροστά απ' το ταμείο (και χώρο παραγγελιών):"nur Bargeld" Μόνο μετρητά. Και δεν είναι το μόνο.
Το ίδιο και σε ντονεράδικο (σαντουιτσάδικο, βασικά, αλλά και με ντονέρ). Εκεί την πινακίδα την είχε και δίπλα στην είσοδο, αλλά με του που είπα την παραγγελία και πριν αρχίσει να ετοιμάζει μου έδειξε την αντίστοιχη μπροστά του. Ντάξει του λέω προχώρα. Κι έτσι φάγαμε. Σε τέτοιου είδους μαγαζιά με φαγητό στο χέρι (που έχουν και 4 -5 τραπεζάκια αν θες να κάτσεις) είναι συνηθισμένο. Ήταν και τον παλιό καιρό, είναι και τώρα.
Εννοείται πως στις χριστουγεννιάτικες αγορές (που ήταν κι η αφορμή επίσκεψης στο Μόναχο), αυτοί οι πάγκοι που είχαν μηχανάκια για πληρωμή με κάρτα ήταν ελάχιστοι (και ενώ το έκαναν για να τραβήξουν πελατεία, στραβομουτσούνιαζαν άμα τους έδινες κάρτα). Βέβαια, στην Κάρλσπλατς που ήταν το παγοδρόμιο και δίπλα του μια τεράστια κατασκευή - μαγαζί που πούλαγε από λουκάνικα μέχρι γκλουχβάιν (το γλυκό αρωματικό κρασί που καταναλώνεται αυτές τις μέρες) οι κάρτες ήταν δεκτές χαλαρά. Κι όχι μόνο αυτό. Επειδή για τα σκεύη (πιάτα, κούπες κρασιού κλπ) υπάρχει πφαντ, πλήρωνες με κάρτα, έδινες πίσω το αντικείμενο κι έπαιρνες το πφαντ σε μετρητά (3€ το κομμάτι).
Συμπέρασμα: μπορεί να πέρασαν 14 χρόνια από τότε που έγραφα για το πλαστικό χρήμα στη Γερμανία (σ' ένα από τα πρώτα μου ποστ που είχα ανεβάσει) αλλά ουσιαστικά η κατάσταση δεν άλλαξε. Μπορεί να πλήθυναν τα σημεία που περνάει, αλλά υπάρχουν θύλακες που αντιστέκονται σθεναρά 😀 Και πιέσεις εκεί δεν περνάνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου