Η Συχνότητα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς

Στην Ελλάδα κυκλοφορούσα συνήθως με το αυτοκίνητο και σπάνια με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μιας και ο Άγιος Στέφανος δεν έχει και την καλύτερη σύνδεση. Αντίθετα η κόρη μου υπομένει τα ΜΜΜ. Και εκεί έγινε η παρατήρηση.

Ενώ κάτω τα περισσότερα μέσα είναι κάθε 3,5 – 5 λεπτά στις βασικές γραμμές εδώ είναι κάθε 10’. 7 – 9 το πρωί και 3:30 – 7 το απόγευμα τις καθημερινές πυκνώνουν στο 5λεπτο ενώ πολύ νωρίς το πρωί (μέχρι τις 6 παρά τις καθημερινές και μέχρι τις 9 την Κυριακή) και αργά το βράδυ (μετά τις 11:30) το πάνε στο 20λεπτο. Αλλά τις άλλες ώρες το 10λεπτο είναι η βάση. Πάντα στην ώρα τους (ή περίπου) αλλά όχι και τόσο πυκνά όσο θα περίμενα. Το κέντρο βέβαια που συνδέεται με πολλές διαφορετικές γραμμές μοιάζει να είναι πιο συχνά τα δρομολόγια. Αλλά μόνο για τις κεντρικές στάσεις. Αν θες για συγκεκριμένο προορισμό θα πρέπει να ακολουθήσεις των κανόνα. Πάντως, Παρασκευή και Σάββατο έχει επίσης μετρό 1:30 και 2 και καθημερινά υπάρχουν και νυχτερινές γραμμές τραμ κάθε μισή ή μία ώρα.Γενικά καταφέρνουν να είναι στην ώρα τους σύμφωνα με το πρόγραμμα. Δίπλα στον οδηγό υπάρχει μηχάνημα που του λέει αν πάει πιο γρήγορα ή πιο αργά για να παίρνει τα μέτρα του. Υπάρχουν όμως και φορές που ότι και να λέει το μηχανάκι, ο οδηγός δεν μπορεί να κάνει κάτι. Κι έτσι βλέπεις δυο συρμοί να περνούν με ένα λεπτό διαφορά! Σε κάποιους σταθμούς είναι επιθυμητός ο συντονισμός. Αν το πετύχουν, τότε καλά. Αν όχι υπάρχει περίπτωση ο οδηγός του πρώτου συρμού να ελέγξει τι γίνεται και να περιμένει μισό λεπτό να φθάσει ο διπλανός για να αλλάξουν οι επιβάτες (δηλ. πάνω από ένα λεπτό καθυστέρηση) ενώ μου έχει τύχει να είναι ο δεύτερος στα μισά του πρώτου και αυτός να κλείνει τις πόρτες και να φεύγει!

Κόστος Εισιτηρίου Αστικής Συγκοινωνίας

Το κόστος στα μέσα μεταφοράς είναι ανεβασμένο σχετικά με την Ελλάδα αν πάρουμε υπόψη μας το εισιτήριο μιας διαδρομής που ξεκινά από 1,2 € για διαδρομή μιας στάσης (και υπό προϋποθέσεις) και φτάνει τα 9,5 € για να πας στο αεροδρόμιο (που είναι στη μακρινή ζώνη – η ίδια τιμή ισχύει και για τους άλλους μακρινούς προορισμούς). Μειωμένες τιμές ισχύουν για παιδιά 6 με 14 χρονών, για μεγάλους άνω των 65 και για ανάπηρους.

Το Δίκτυο των Αστικών Συγκοινωνιών του Μονάχου

Έχω ξαναγράψει για το δίκτυο συγκοινωνιών του Μονάχου. Θα δώσω εδώ μια πιο αναλυτική περιγραφή. Το δίκτυο αποτελείται από τον προαστιακό σιδηρόδρομο (υπάρχει σε κάθε μεγάλη γερμανική πόλη), το μετρό, τα τραμ και τα λεωφορεία που λειτουργούν συμπληρωματικά σε ένα δίκτυο σαν ιστό αράχνης που πιάνει όχι μόνο το Μόναχο αλλά και την γύρω περιοχή.

Μουσείο Αστικών Συγκοινωνιών

Χειμωνιάζει και είπαμε ν’ αρχίσουμε τις επισκέψεις στα μουσεία. Πρώτη στάση το μουσείο των αστικών συγκοινωνιών του Μονάχου. Η συγκεκριμένη επιλογή έγινε μιας και το μουσείο αυτό ανοίγει μόνο 2 Κυριακές κάθε μήνα. Και πρέπει να πέσεις πάνω τους. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία με τραμ απ’ την πρώτη εποχή (ιππήλατα) μέχρι τη σημερινή, με λεωφορεία και κομμάτι από συρμό του μετρό με προσομοίωση οδήγησης με στολές εποχής και περιγραφή από σχετικές δουλειές που σήμερα δεν υπάρχουνε.

Τρένα: Το Ρυθμικό Τσούκου – Τσούκου

Το τρένο μου άρεσε πάντοτε ως μέσο μεταφοράς. Και το είχα συνδέσει με το θόρυβο που κάνει πάνω στις γραμμές, το γνωστό τσούκου – τσούκου. Εδώ αυτός ο θόρυβος δεν υπάρχει. Και μου έκανε εντύπωση. Κι έψαχνα να καταλάβω το γιατί. Έβαλα τη λογική και προσπάθησα να βρω τι είναι αυτό που δίνει αυτόν τον ρυθμικό ήχο. Κατέληξα πως αυτό γίνεται όταν ένας τροχός του τρένου περνάει από μια ράγα σε επόμενη στα διαστήματα που, όπως μαθαίναμε από το σχολείο, υπήρχε κενό για τις διαστολές. Κοιτάζοντας, λοιπόν, προσεκτικά τις γραμμές εδώ διαπίστωσα ότι κενά δεν υπάρχουν. Όπου τελειώνει ένα κομμάτι μπαίνει το επόμενο και το κενό καλύπτεται με κόλληση. Δεν ξέρω αν είναι ειδική κόλληση που απορροφά τυχόν διαστολή ή αν οι ράγες φτιάχνονται από τέτοιο κράμα που ουσιαστικά να έχει μηδενικό συντελεστή διαστολής. Πάντως κενά δεν υπάρχουν και στο τρένο δεν ακούγεται ο ρυθμός που σε κοιμίζει! Το ότι ο θόρυβος προέρχεται από τα κενά το επιβεβαίωσα πρόσφατα στην Αθήνα βλέποντας ένα τρένο να περνάει και να «σκοντάφτει» όχι μόνο από το κενό αλλά και από το γεγονός ότι το ένα κομμάτι «καθόταν» από το βάρος και υπήρχε και διαφορά ύψους! Και επίσης στον ηλεκτρικό σε όποια σημεία έχουν αλλαχτεί οι γραμμές ακολουθούνται οι νέες νόρμες οπότε εκεί τσούκου – τσούκου δεν έχει. Μόνο σε κάνα παλιό τμήμα – και βέβαια στις αλλαγές γραμμής, στα ψαλίδια, οπότε με την ταχύτητα που έχει φαίνεται πως πάει σαν παλιόβαρκα. Κι όταν είναι κοντά σε σταθμό και είσαι όρθιος γιατί ετοιμάζεσαι να κατέβεις πρέπει να κρατιέσαι πολύ καλά!

 

Και κάτι από Στουτγάρδη

Τρένα: Ισόπεδες Διαβάσεις

Νόμιζα πως οι ισόπεδες διαβάσεις είναι κατάλοιπο της Ελλάδας και άλλων μη αναπτυγμένων χωρών. Ιδιαίτερα που στα καθ’ ημάς γίνεται πολύ συζήτηση για την ανάγκη να καταργηθούν. Τρόμαξα, λοιπόν, συνειδητοποιώντας το πόσες υπάρχουν και εδώ. Με μπάρες αυτόματες βέβαια, αλλά δεν παύουν να είναι ένα πρόβλημα. Να περνάει το Ιντερσίτυ με 100 ή 200 και βάλε χιλιόμετρα και να διασταυρώνεται ισόπεδα έστω και με τριτεύοντα δρόμο? Καλά, το να βγαίνει το μετρό και να διασταυρώνεται με αυτοκίνητα ή να περνάει το τραμ σε αποκλειστική γραμμή και με αρκετή ταχύτητα και να κατεβαίνουν μπάρες και να περιμένουν τα αυτοκίνητα (και για λόγους ασφαλείας και για αρκετή ώρα) είναι τα-κτι-κό-τα-το. Και όταν κατεβαίνουν οι μπάρες, κατεβαίνουν αρκετή ώρα πριν περάσει ο συρμός, οπότε κάθεσαι και περιμένεις με τις ώρες.

Τρένα: Τα Εισιτήρια

Έχουμε συνηθίσει ότι τα εισιτήρια στα τρένα τα προαγοράζεις. Το ίδιο και για τα άλλα μέσα μεταφοράς. Και για μεν τα πρώτα από τον αρμόδιο υπάλληλο ενώ τα άλλα από περίπτερα ή αυτόματους πωλητές. Εδώ λοιπόν το πράγμα ψιλοδιαφέρει. Σίγουρα υπάρχουν οι αυτόματοι πωλητές, και είναι και πάρα πολλοί σε κάθε σταθμό. Κάποιοι δέχονται κάρτα (EC ή για το τρένο και πιστωτική) άλλοι όχι. Απ’ την άλλη δεν δέχονται «μεγάλα» χαρτονομίσματα. Κάποια ούτε 50άρικο, κάποια άλλα μέχρις εκεί. Παραπάνω, πήγαινε να χαλάσεις και ξαναέλα. Δεύτερον δεν υπάρχει στάση που να μην έχει αυτόματο μηχάνημα πώλησης. Και τρίτον (στο Μόναχο) υπάρχουν αυτόματοι πωλητές και μέσα στα λεωφορεία και στα τραμ, που δίνουν και ρέστα (στο Μάνχαϊμ αντίθετα υπάρχει προειδοποίηση στην πόρτα μπαίνοντας ότι πρέπει να έχεις αγοράσει το εισιτήριο από πριν)!