Χειμωνιάζει και είπαμε ν’ αρχίσουμε τις επισκέψεις στα μουσεία. Πρώτη στάση το μουσείο των αστικών συγκοινωνιών του Μονάχου. Η συγκεκριμένη επιλογή έγινε μιας και το μουσείο αυτό ανοίγει μόνο 2 Κυριακές κάθε μήνα. Και πρέπει να πέσεις πάνω τους. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία με τραμ απ’ την πρώτη εποχή (ιππήλατα) μέχρι τη σημερινή, με λεωφορεία και κομμάτι από συρμό του μετρό με προσομοίωση οδήγησης με στολές εποχής και περιγραφή από σχετικές δουλειές που σήμερα δεν υπάρχουνε.
Δεν γράφω όμως για την επίσκεψη αυτή για να παινέσω το μουσείο. Αλλά γι’ αυτό που έμαθα κατά την επίσκεψή μου αυτήν. Το τραμ στο Μόναχο ξεκίνησε το 1876 ιππήλατο, το 1885 δοκιμάστηκε το ατμοκίνητο αλλά δεν έπιασε πολύ και το 1895(!!!) ξεκίνησε το ηλεκτροκίνητο. Έχει δηλ. μια ιστορία πολύ μεγάλη.
Έχω γράψει σε άλλο σημείο για το ότι το Μόναχο έχει ένα καταπληκτικό δίκτυο μετρό (U-bahn το λένε εδώ) με 6 γραμμές που απλώνονται από τη μια άκρη της πόλης μέχρι την άλλη και που σε συνδυασμό με τα προαστιακά τρένα (S-bahn) κάνουν τη μεταφορά μέσα στην πόλη, να είναι παιχνιδάκι. Υπάρχουν βέβαια και τα τραμ, που λέγαμε, και λεωφορεία αλλά έχουν περιφερειακό ρόλο. Και μιλάμε για μια πόλη 1,5 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων, αν και απλωμένη αρκετά μιας και οι πολυκατοικίες περιορίζονται στο κέντρο. Εκείνο που δεν ήξερα και με εντυπωσίασε είναι ότι το μετρό ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1964 με την ανάληψη των 20ων Ολυμπιακών αγώνων του ’72 και πρωτολειτούργησε το 1971!
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
Πριν από 20 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου