Το Πρόχειρο Φαγητό

Το πρόχειρο φαγητό, στο χέρι, θα το βρεις μόνο σε ορισμένα μέρη. Κοντά π.χ. σε σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αλλά, συνήθως, όχι όταν κάνεις βόλτα σε πεζόδρομους. Μ’ αποτέλεσμα να νομίζεις ότι δεν τρώνε οι Γερμανοί. Και για τον καφέ τους συνήθως κάθονται (με τις ώρες άμα λάχει, παρά τα αντίθετα λεγόμενα) σε καφέ – πρατήρια αρτοποιίας. Παίρνεις ένα γλυκάκι, πίνεις και το καφεδάκι. Κάθε «φούρνος» που σέβεται τον εαυτό του έχει και μερικά τραπεζάκια. Λίγα ή πολλά δεν έχει σημασία. Υπάρχουν και τα όρθια τραπέζια που είναι απλά για να ακουμπάς τον καφέ σου, αλλά σε συγκεκριμένα μέρη που ο κόσμος είναι περαστικός. Γενικά κάθονται. Και κάθονται πολύ έξω. Αν δεν βρέχει είναι έξω ακόμα κι αν υπάρχουν σόμπες ή αν είναι τυλιγμένοι σε κουβερτούλα. Κάθε μαγαζί για καφέ (ή μπίρα ανάλογα τις προτιμήσεις) έχει τραπεζάκια έξω, έχει και μερικές κουβέρτες φλις (συνήθως) που παίρνεις και τυλίγεσαι.

IKEA Υπεράσπιση

Τις τελευταίες μέρες πήρα δυο μαίηλ, από δυο διαφορετικούς φίλους, στα οποία ήταν με διαφορετικό τρόπο παρουσιασμένο το ίδιο θέμα: Οι τιμές του ΙΚΕΑ στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Γερμανία. Το μοτίβο το ίδιο, Δείτε πόσο δίνει το ίδιο προϊόν εδώ κι εκεί, η κακή πολυεθνική και πόσο εκμεταλλεύεται τους Έλληνες. Με φωτογραφίες, κωδικούς κλπ. Το ένα μάλιστα φτιαγμένο με PowerPoint. Και επιμύθιο: σαμποτάζ στη συγκεκριμένη φίρμα.
Δεν ξέρω αν υπήρχαν και αντίθετα παραδείγματα. Κι ούτε είναι εκεί το ζήτημα. Εγώ απάντησα και στους δυο πανομοιότυπα: "Σε ελεύθερη αγορά δεν είμαστε? Καπιταλισμός δεν υπάρχει? Άρα? Γιατί μια εταιρία να έχει τις ίδιες τιμές σ’ όλη την Ευρώπη? Χώρια ότι μπορούν κάλλιστα να το δικαιολογήσουν με τη διαφορά της απόστασης και των μεταφορικών. Εδώ, πριν χρόνια, στην ίδια φίρμα είχε άλλη τιμή στο Μαρούσι κι άλλη στη Ν. Ιωνία. Τώρα το πήρατε χαμπάρι πως πουλάνε όσο θέλουνε?".
Εκείνο που δεν έγραψα είναι το εξής: Στο Μόναχο υπάρχουν δυο υποκαταστήματα του ΙΚΕΑ. Εγώ ψωνίζω από το βόρειο που είναι πιο κοντά μου (25 χλμ.). Στην περιοχή γύρω από το ΙΚΕΑ υπάρχουν όμως άλλες τρεις φίρμες με παρόμοια προϊόντα: Roller, Möbil XXL, Poco Domäne. Μπορείς να επισκεφτείς τα υπόλοιπα με τα πόδια έχοντας παρκάρει στο ένα απ' αυτά. Και έχω ψωνίσει από όλα. Και το τελευταίο έχει και υποκαταστήματα και πολύ πιο κοντά, μέσα στο Μόναχο. Εκτός απ' αυτές τις φίρμες, παρόμοιας φιλοσοφίας και στυλ έπιλπα πουλάνε ακόμα τα Segmüller, και XXXLuntz. Και ίσως και άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή. Σαφώς λοιπόν ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος, άρα για αν φωνάξει και να κρατήσει πελάτες η κάθε μια φίρμα χρειάζεται άλλον τρόπο (π.χ. φθηνότερες τιμές).
Μποϋκοτάζ λοιπόν το ΙΚΕΑ της Ελλάδας. Όσοι χρειάζεστε τέτοιου είδους έπιπλα, πηγαίντε από τα άλλα μαγαζιά!

Γράμματα Πολλά - Λιθουανία

Τα μεγάλα(?!) πνεύματα συναντώνται. Μόλις σήμερα έμαθα ότι εκτός από τη Γερμανία, γράμματα στέλνονται και από τη Λιθουανία (Lietuva). Και μάλιστα χρόνια τώρα. Από το Ιούλιο του 2008! Πρόκειται για το ιστολόγιο του συνάδελφου Δημήτρη Μαρκάκη που ξεκίνησε με την απόσπασή του στο Βίλνιους και συνεχίζεται.
Όσοι πιστοί σπεύσατε!!!
Νεώτερο: Ο Δημήτρης μετακόμισε κι αυτός στο Blogspot!

 

Εγώ να σας φιλοδωρήσω με μια φωτογραφία από το κάστρο Τρακάι της Λιθουανίας, όχι κλεμμένη από το μπλογκ του Δημήτρη αλλά από επί τόπου επίσκεψη της κόρης μου Ειρήνης το 2006, σε ανταλλαγή του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου με το Saulε Private Secondary School του Βίλνιους.

Συντομογραφίες για Ενοικίαση Σπιτιού

Από το συνάδελφο Ανδρέα Αθανασόπουλο πήρα ένα "γράμμα" με οδηγίες για εκπαιδευτικούς που αποσπώνται στο Μόναχο, γραμμένο το 1999. Κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Π.χ. από το Μάρκο περάσαμε στο Ευρώ ή δεν χρειάζεται άδεια πια παραμονής. Το κείμενο αυτό, αναθεωρημένο το μακρινό 2010, μπορείτε να το διαβάσετε και πιστεύω ότι είναι χρήσιμο για όλη τη Γερμανία.Ιδιαίτερα σημαντικός ο πίνακας συντμήσεων μικρών αγγελιών για σπίτια που περιέχει στο τέλος και τον οποίο παραθέτω εδώ.

Οι Πύλες (Tore) του Μονάχου

Η Αθήνα έχει κρατήσει από τα παλιά μια πύλη: την πύλη του Αδριανού. Η Θεσσαλονίκη την πύλη - αψίδα του Γαλέριου. Το Μόναχο έχει κρατήσει τρεις από την παλιά του οχύρωση, όταν η πόλη ήταν περιτειχισμένη:

Isar Tor,

Stachus Tor,

Sendlinger Tor

Α!, όχι. Δεν έχει ξεμείνει τέταρτη πύλη. Απλά είναι η τελευταία (Sendlinger Tor) το φθινόπωρο, από την άλλη μεριά.

Ολυμπιακό Πάρκο (Olympiapark)

Φωτογραφίες από το Ολυμπιακό πάρκο. Το πάρκο που φτιάχτηκε γύρω από τις εγκαταστάσεις που έγιναν για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972. Το πάρκο λειτουργεί ως χώρος αναψυχής και συντηρείται με τη βοήθεια των χορηγών εταιριών.

Οικονομία στο Φωτισμό

Είναι απίθανη η «οικονομία» που κάνουν οι Γερμανοί στο (δημόσιο) ηλεκτρικό φωτισμό. Οι δρόμοι είναι φωτισμένοι με το μόλις απαραίτητο φως για να μην σκοντάφτεις και πέφτεις. Κι αν έχει καμιά βιτρίνα αναμμένα τα φώτα κάτι γίνεται. Αν όχι (πράγμα σύνηθες) το πράγμα δυσκολεύει. Πάντως, δεν είναι όπως είχα συναντήσει στη Βουλγαρία με φωτοκύτταρο ν' ανάβουν μόνο όταν πλησιάζει κάποιος :)

Οι αυτοκινητόδρομοι δεν είναι καθόλου φωτισμένοι. Ούτε και στους κόμβους. Μ’ αποτέλεσμα να χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν θέλεις να βγεις σε κάποια έξοδο (ειδικά αν είναι δυο τρεις μαζί) γιατί πολύ εύκολα μπορείς να ξαναβρεθείς στον αυτοκινητόδρομο με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι πολλά επί πλέον χιλιόμετρα για να επιστρέψεις στο σημείο που ήθελες.

Για να γίνει πιο κατανοητό το πώς ξοδεύουν ρεύμα μόνο για ό,τι κρίνουν απαραίτητο, στους σταθμούς των ΜΜΜ έχει ηλεκτρική/ ηλεκτρονική πινακίδα με το ποιο μέσο θα φύγει σε πόση ώρα αλλά δεν συνηθίζεται να υπάρχει φωτισμένη πινακίδα με το όνομα του σταθμού (εκτός ίσως από μία σε κεντρικούς σταθμούς). Και εννοείται πως τα φανάρια στου δρόμους δουλεύουν μόνο τις ώρες που υπάρχει κίνηση (ενώ κάποια έχουν αντικατασταθεί από ζωγραφισμένη πινακίδα!). Όχι όπως στην περιοχή που μένω στην Ελλάδα που κάποια φανάρια που δεν χρειάζονται ποτέ (όποτε είναι χαλασμένα είναι η χαρά όλων μας) δουλεύουν σε 24ωρη βάση.