Τα Λουκάνικα

Οι φήμες ήθελαν το πιο συνηθισμένο πράγμα για πρόχειρο φαγητό στη Γερμανία να είναι τα λουκάνικα. Κατά κάποιο τρόπο αυτό είναι σωστό. Στα διάφορα πανηγυράκια που στήνονται με διάφορες ευκαιρίες (Οκτόμπαφεστ, Χριστούγεννα ή και τοπικά γεγονότα) πάντα θα υπάρχουν καντίνες με λουκάνικα. Και υπάρχει και μεγάλη ποικιλία (λεπτά, χοντρά, κοντά, μακριά, άσπρα, κόκκινα συνδυασμοί αυτών). Αλλά δεν είναι το πρόχειρο φαγητό του δρόμου. Το ρόλο αυτόν τον παίζουν τα κεμπαπτζίδικα. Ελληνικά ή συνήθως τούρκικα, για κατανάλωση στο χέρι ή καθιστά με συνοδεία μιας μπίρας, ξεφυτρώνουν παντού. Και βέβαια το κλασικά φαστ φουντ (Berger King, Mc Donald, Subway οι σημαντικότερες μάρκες).

Νερό

Μετά το ψωμί και τις μπίρες, να πούμε και για το νερό. Παρ’ όλο που στα καταστήματα δεν σερβίρεται νερό με την κανάτα και παρ’ όλο που η τιμή του αν το αγοράσεις στο δρόμο είναι ίδια με τα αναψυκτικά όπως προαναφέρθηκε, νερό καταναλώνεται αρκετό. Και δεν ξέρω πόσο πίνεται από το δημόσιο δίκτυο (βρύση) αλλά στα καταστήματα υπάρχει μεγάλη ποικιλία εμφιαλωμένων νερών. Τα περισσότερα πειραγμένα. Άλλα με αέριο (ανθρακούχο) σε μεγάλη ή μικρή δόση, άλλα με γεύση – χυμό μήλο (κυρίως) ή μέντα ή φράουλα και δεν συμμαζεύεται, αντίστοιχα με αυτά που λανσάρει η «Αύρα» στην Ελλάδα. Και είναι πολλοί με ένα μπουκάλι στο χέρι ή στην τσάντα. Το να βρεις εμφιαλωμένο νερό σκέτο κάποιες φορές καταντάει άθλος. Πρέπει να ψάξεις και να προσέξεις τι θα διαλέξεις. Και η τιμή στα σουπερμάρκετ όχι ότι είναι μικρή. Από 0,50 € το λίτρο έρχεται (και ανεβαίνει ανάλογα το τι επιπλέον έχει) με μικρές εξαιρέσεις που συνήθως γευστικά δεν σε τραβούν.

Οι Μπίρες και οι Μπιραρίες

Γερμανία χωρίς μπίρες είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Και υπάρχουν μάρκες (ετικέτες) ων ουκ εστίν αριθμός. Υπάρχουν ζυθοποιίες κάθε μεγέθους και συνήθως η κάθε πόλη έχει τη δική της (ή μάλλον τις δικές της). Επίσης για όσους έχουν συνηθίσει να κάθονται και να παραγγέλνουν «πιάσε μια πράσινη» θα τους απογοητεύσω.

Το Μπρέτσελ

Το μπρέτσελ (Brezel) είναι το κουλούρι του Βαυαρού αλλά και του Γερμανού πια. Μπορεί να μην βρεις να πουλάνε λουκάνικα στους δρόμους, όπως λέει ένας άλλος μύθος, αλλά μπρέτσελ παντού. Με τιμές από 3 στο Ευρώ μέχρι 1 € το ένα (ή και περισσότερο), πουλιούνται από όλα τα μαγαζιά με (άμεσα) φαγώσιμα. Κυκλοφορούν και σε μεγάλο μέγεθος (κυρίως στις μπιραρίες). Νοστιμότατο.

Το Πρόχειρο Φαγητό

Το πρόχειρο φαγητό, στο χέρι, θα το βρεις μόνο σε ορισμένα μέρη. Κοντά π.χ. σε σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αλλά, συνήθως, όχι όταν κάνεις βόλτα σε πεζόδρομους. Μ’ αποτέλεσμα να νομίζεις ότι δεν τρώνε οι Γερμανοί. Και για τον καφέ τους συνήθως κάθονται (με τις ώρες άμα λάχει, παρά τα αντίθετα λεγόμενα) σε καφέ – πρατήρια αρτοποιίας. Παίρνεις ένα γλυκάκι, πίνεις και το καφεδάκι. Κάθε «φούρνος» που σέβεται τον εαυτό του έχει και μερικά τραπεζάκια. Λίγα ή πολλά δεν έχει σημασία. Υπάρχουν και τα όρθια τραπέζια που είναι απλά για να ακουμπάς τον καφέ σου, αλλά σε συγκεκριμένα μέρη που ο κόσμος είναι περαστικός. Γενικά κάθονται. Και κάθονται πολύ έξω. Αν δεν βρέχει είναι έξω ακόμα κι αν υπάρχουν σόμπες ή αν είναι τυλιγμένοι σε κουβερτούλα. Κάθε μαγαζί για καφέ (ή μπίρα ανάλογα τις προτιμήσεις) έχει τραπεζάκια έξω, έχει και μερικές κουβέρτες φλις (συνήθως) που παίρνεις και τυλίγεσαι.

IKEA Υπεράσπιση

Τις τελευταίες μέρες πήρα δυο μαίηλ, από δυο διαφορετικούς φίλους, στα οποία ήταν με διαφορετικό τρόπο παρουσιασμένο το ίδιο θέμα: Οι τιμές του ΙΚΕΑ στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Γερμανία. Το μοτίβο το ίδιο, Δείτε πόσο δίνει το ίδιο προϊόν εδώ κι εκεί, η κακή πολυεθνική και πόσο εκμεταλλεύεται τους Έλληνες. Με φωτογραφίες, κωδικούς κλπ. Το ένα μάλιστα φτιαγμένο με PowerPoint. Και επιμύθιο: σαμποτάζ στη συγκεκριμένη φίρμα.
Δεν ξέρω αν υπήρχαν και αντίθετα παραδείγματα. Κι ούτε είναι εκεί το ζήτημα. Εγώ απάντησα και στους δυο πανομοιότυπα: "Σε ελεύθερη αγορά δεν είμαστε? Καπιταλισμός δεν υπάρχει? Άρα? Γιατί μια εταιρία να έχει τις ίδιες τιμές σ’ όλη την Ευρώπη? Χώρια ότι μπορούν κάλλιστα να το δικαιολογήσουν με τη διαφορά της απόστασης και των μεταφορικών. Εδώ, πριν χρόνια, στην ίδια φίρμα είχε άλλη τιμή στο Μαρούσι κι άλλη στη Ν. Ιωνία. Τώρα το πήρατε χαμπάρι πως πουλάνε όσο θέλουνε?".
Εκείνο που δεν έγραψα είναι το εξής: Στο Μόναχο υπάρχουν δυο υποκαταστήματα του ΙΚΕΑ. Εγώ ψωνίζω από το βόρειο που είναι πιο κοντά μου (25 χλμ.). Στην περιοχή γύρω από το ΙΚΕΑ υπάρχουν όμως άλλες τρεις φίρμες με παρόμοια προϊόντα: Roller, Möbil XXL, Poco Domäne. Μπορείς να επισκεφτείς τα υπόλοιπα με τα πόδια έχοντας παρκάρει στο ένα απ' αυτά. Και έχω ψωνίσει από όλα. Και το τελευταίο έχει και υποκαταστήματα και πολύ πιο κοντά, μέσα στο Μόναχο. Εκτός απ' αυτές τις φίρμες, παρόμοιας φιλοσοφίας και στυλ έπιλπα πουλάνε ακόμα τα Segmüller, και XXXLuntz. Και ίσως και άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή. Σαφώς λοιπόν ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος, άρα για αν φωνάξει και να κρατήσει πελάτες η κάθε μια φίρμα χρειάζεται άλλον τρόπο (π.χ. φθηνότερες τιμές).
Μποϋκοτάζ λοιπόν το ΙΚΕΑ της Ελλάδας. Όσοι χρειάζεστε τέτοιου είδους έπιπλα, πηγαίντε από τα άλλα μαγαζιά!

Γράμματα Πολλά - Λιθουανία

Τα μεγάλα(?!) πνεύματα συναντώνται. Μόλις σήμερα έμαθα ότι εκτός από τη Γερμανία, γράμματα στέλνονται και από τη Λιθουανία (Lietuva). Και μάλιστα χρόνια τώρα. Από το Ιούλιο του 2008! Πρόκειται για το ιστολόγιο του συνάδελφου Δημήτρη Μαρκάκη που ξεκίνησε με την απόσπασή του στο Βίλνιους και συνεχίζεται.
Όσοι πιστοί σπεύσατε!!!
Νεώτερο: Ο Δημήτρης μετακόμισε κι αυτός στο Blogspot!

 

Εγώ να σας φιλοδωρήσω με μια φωτογραφία από το κάστρο Τρακάι της Λιθουανίας, όχι κλεμμένη από το μπλογκ του Δημήτρη αλλά από επί τόπου επίσκεψη της κόρης μου Ειρήνης το 2006, σε ανταλλαγή του Γυμνασίου Αγίου Στεφάνου με το Saulε Private Secondary School του Βίλνιους.