Η Αστυνομία

Η φωτογραφία από την είσοδο της καγκελαρίας (πρωθυπουργίας) της Βαυαρίας. Βλέπετε πόσοι αστυνομικοί φρουροί υπάρχουν; Εγώ δεν είδα κανέναν!

Η Αστυνομία στη Γερμανία είναι κάτι σαν τον Θεό: αόρατη, παντοδύναμη και πανταχού παρούσα. Σπάνια τη βλέπεις, αλλά, μόλις συμβεί κάτι, εμφανίζεται σε χρόνο μηδέν σαν από το πουθενά. Στους αυτοκινητόδρομους μόνο μια φορά είδα περιπολικό να κάνει περιπολία (κι έχω κάνει καμιά 10αριά χιλιάδες χιλιόμετρα). Μόλις όμως έγινε ατύχημα αυτοί βρέθηκαν εκεί. Από πού ήρθαν? Δεν ξέρω. Αλλά και στην πόλη μέσα. Στήθηκε ο καυγάς, νάτοι κι εμφανίστηκαν.
Τώρα, γιατί είναι παντοδύναμοι: μα από τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι παριστάμενοι. Ο λόγος τους νόμος. Βέβαια, γενικά οι Γερμανοί είναι πειθαρχημένοι και η όποια εντολή που θα δοθεί θα εκτελεστεί χωρίς σκέψη και αντιρρήσεις. Ίσως να φταίει αυτό που αμέσως συμμορφώνονται και στις εντολές της αστυνομίας, κάθε είδους. Από την τυπική αστυνομία μέχρι τους διάφορους σεκιουρητάδες.
Και κάτι σε στυλ ανέκδοτο αν και είναι γεγονός και σοβαρό. Πριν πολλά χρόνια, είχαμε πάει οικογενειακώς εκδρομή στην Τουρκία από το Διδυμότειχο με λεωφορείο. Εκεί λοιπόν, μας είχαν σταματήσει κάνα δυο φορές στο δρόμο οι αστυνομικοί για έλεγχο χαρτιών. Μερικούς μήνες μετά, είμαστε με το αυτοκίνητο, πάμε προς Αλεξανδρούπολη και στη Μάνδρα, μας σταματάνε οι Έλληνες συνοριοφρουροί κάνοντας έλεγχο αν είμαστε Έλληνες ή μεταφέρουμε τίποτα άλλο κόσμο(!). Η κόρη μου, 7 χρονών τότε, που κοιμόταν στη διαδρομή και ξύπνησε, με το που απομακρυνόμαστε λέει το αμίμητο «Μπαμπά γιατί μπήκαμε στην Τουρκία?». Πώς μου ήρθε αυτό: ταξιδεύω με το τρένο προς Μόναχο όπως συνήθως. Έχω καθίσει σε ένα κουπέ με άλλα δυο άτομα. Δυο αστυνομικοί μπαίνουν και μας ζητούν τα χαρτιά μας: ταυτότητες, διαβατήρια ό,τι έχουμε. Τα δίνουμε, βγαίνουν στο διάδρομο και τα ελέγχουν και βλέπω που τα δικά μου στοιχεία και ενός άλλου, που φαινόταν για μη Γερμανός και δεν ξέρω τι χαρτιά τους έδωσε, τα δίνουν μέσω κινητού. Δεν ξέρω σε ποιον, δεν ξέρω γιατί αλλά το γεγονός μου θύμισε τα παλιά!

Ως πού Φτάνεις με Ένα Εισιτήριο

Εξαρτάται από την πόλη που μένεις. Στο Μόναχο τα πράγματα είναι εξ αρχής καθορισμένα. Και δεν έχεις κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Άντε αν έχει κάρτα που είναι από τις 9 το πρωί και μετά, σου επιτρέπει το Σαββατοκύριακο να κυκλοφορείς όλη τη μέρα. Σε άλλες πόλεις όμως μπορεί να έχεις δικαίωμα να κυκλοφορείς μετά από κάποια ώρα (π.χ. μετά τις 8) με ένα δεύτερο ενήλικα. Να πάρεις τον άνθρωπό σου για να βγείτε βρε αδερφέ. Ή να έχεις έκπτωση στο εισιτήριο των τρένων. Έχω μιλήσει π.χ. για το Μπάγιερν Τίκετ (Bayern Ticket). Παρόμοια υπάρχουν σε κάθε κρατίδιο. Ε, μπορείς μ’ αυτό να τη βγάλεις πιο φθηνά αν έχεις μηνιαία κάρτα – μπορεί μόνο Σ/Κ ή γενικότερα. Γενικός κανόνας δεν υπάρχει και πρέπει σε κάθε περιοχή να μαθαίνεις τι ισχύει ώστε να παίρνεις ό,τι δικαιούσαι.

Τιμολογιακές Ζώνες Αστικών Συγκοινωνιών

Οι χρωματικές ζώνες του Μονάχου και οι υποδιαιρέσεις σε δακτυλίους

Κάθε πόλη έχει το δικό της τιμολογιακό καθεστώς. Και μέχρις εδώ τίποτα το παράξενο. Το ζήτημα είναι πώς καθορίζονται οι τιμολογιακές ζώνες, το μέχρι πού θα πας με το κάθε εισιτήριο. Δεν υπάρχει ενιαίος κανόνας. Εξαρτάται από την περιοχή που καλύπτει η κάθε εταιρία αστικών συγκοινωνιών. Αν υπάρχει μια κεντρική πόλη (π.χ. Μόναχο) και οι επιβάτες μετακινούνται μέσα σ’ αυτή είτε απ’ αυτήν τότε φτιάχνεται ένα σύστημα με δακτυλίους. Ένα κεντρικό δαχτυλίδι που ισχύει μια τιμή και γύρω απ’ αυτό άλλα που όσο περισσότερους περνάς τόσο ανεβαίνει η τιμή. Στο Μόναχο μάλιστα αυτό είναι διπλό. Ένα χρωματικό (που το λέει ζώνες) και ένα αριθμητικό (που το λέει δακτυλίους).

Άνοιξη, Οριστικά

Η Άνοιξη μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ.

Λεωφορεία

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα υπάρχουν (καινούρια) γράμματα από τη Γερμανία. Δηλ. πόσο ακόμα θα βρίσκομαι στη Γερμανία. Με τα νέα μέτρα ζόρικα τα βλέπω. Και το γαμώτο είναι πως ακόμα αγοράζουμε πράγματα για τον εξοπλισμό του σπιτιού! Αλλά ας τ' αφήσουμ' αυτά.

Οικονομικά Μέτρα - Φορολογική Δικαιοσύνη

Mea culpa, Mea maxima culpa. Στο σχολείο λατινικά δεν έμαθα. Όμως το συγκεκριμένο το έμαθα πριν αρκετά χρόνια όταν το χρησιμοποίησε ο τότε πρωθυπουργός Παπανδρέου ο Β’. Πρόσφατα αναφέρθηκε ξανά τόσο από τον νυν πρωθυπουργό Παπανδρέου τον Γ’ όσο και σε ένα βιβλίο που μόλις τέλειωσα.
Μέγα λάθος μου λοιπόν. Μέχρι πριν ένα μήνα και κάτι, όταν άκουγα ότι θα συμβούν όλα αυτά δε το πίστευα. Όσο κι αν ξέρω ότι το γκουβέρνο στο Ελληνικό κράτος είναι αφερέγγυο και παρ’ όλο που δεν είμαι συνδικαλιστής σε κάποια κυβερνητική (ή μη) παράταξη (ούτε καν μέλος) ώστε να ποντάρω σ' αυτήν, τέτοιο χάλι δεν το περίμενα. Όταν έφευγα το καλοκαίρι ήξερα ότι θα είχα τρία χιλιάρικα και κάτι για να αντιμετωπίζω τα έξοδα του μήνα και ξαφνικά μου λένε πως θα πρέπει να το κάνω με τα δυόμισι μόνο.
Και υπάρχει κι από πάνω η ειρωνεία στο τίτλο του φορονόμου: "ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ". Δηλ. η φορολόγηση ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ π.χ. ποδοσφαιριστών από μεταγραφές ή τελωνειακών από ΔΕΤΕ (αν δεν ξέρετε τι είναι, είναι έσοδα από τέλη που επιβάλλονται κατά την εισαγωγή προϊόντων στην Ελλάδα) για να δικαιολογηθεί και να αποδοθεί δικαιοσύνη πρέπει να περιλαμβάνει και φορολόγηση της κατ' αποκοπή ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ για τα επιπλέον έξοδα που κάνουμε όσοι αποφασίσαμε να υπηρετήσουμε στο εξωτερικό.

Παιχνίδια στον Πάγο

Μιας και ο χειμώνας είναι μακρύς, μιας και εδώ έχουν πολλά νερά που παγώνουν οι άνθρωποι ασχολούνται με σπορ του πάγου. Εκτός από το σκι (που είναι του χιονιού και όχι του πάγου, έτσι μπορούν να κάνουν σκι συγκεκριμένες μέρες μόνο) έχουν βρει και διάφορα άλλα παιχνίδια, που στην τυποποιημένη τους μορφή τα βλέπουμε στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες όπως για παράδειγμα το πατινάζ.