Λεωφορεία

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα υπάρχουν (καινούρια) γράμματα από τη Γερμανία. Δηλ. πόσο ακόμα θα βρίσκομαι στη Γερμανία. Με τα νέα μέτρα ζόρικα τα βλέπω. Και το γαμώτο είναι πως ακόμα αγοράζουμε πράγματα για τον εξοπλισμό του σπιτιού! Αλλά ας τ' αφήσουμ' αυτά.

Χθες στο Μόναχο ανέβηκε μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση με τίτλο "Στο σταθμό του Μονάχου". Ενδιαφέρουσα παράσταση, με σκηνές από την ζωή των μεταναστών στη Γερμανία, με αφορμή και τα 50 χρόνια από το ξεκίνημα της συστηματικής μετανάστευσης εδώ. Μια πολυπρόσωπη παράσταση που είχε  στιγμές θύμησης πόνου αλλά και στιγμές ευθυμίας και γέλιου.

Όμως ο τίτλος είναι λεωφορεία. Τι σχέση έχουν με όλ' αυτά; Κι όμως. Μετά από την παράσταση είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάρουμε λεωφορείο για ένα κομμάτι της διαδρομής. Και θυμήθηκα πώς είναι τα λεωφορεία. Δεν τα είχα ξαναχρησιμοποιήσει στη Γερμανία για πολύ ώρα. Εδώ, μου δώσανε και κατάλαβα. Η μέση μου ταλαιπωρήθηκε κανονικότατα (όπως σε όλα τα λεωφορεία). Και εκτίμησα για άλλη μια φορά τα μέσα σταθερής τροχιάς. Αν παίρναμε το μετρό θα κάναμε γύρω στα 15 - 20 λεπτά μόνο (τώρα κάναμε γύρω στα 35) ενώ επιπλέον καταχτυπηθήκαμε!

Βλέπετε το μέσον δεν αλλάζει όταν αλλάζει η χώρα. Το λεωφορείο παραμένει λεωφορείο όσο κι αν του βάζεις οθόνες με πληροφορίες για τις στάσεις ή μηχανές για εισιτήρια. Μόλις πέσει σε λακκούβα θα το καταλάβεις. Και μπορεί οι γερμανικοί δρόμοι να ΜΗΝ έχουν λακκούβες (ναι, το έχουν καταφέρει. Λακκούβα δεν έχω συναντήσει παρ' όλο που ο χειμώνας με τους πάγους και τα αλάτια στο δρόμο χρησιμοποιείται στην Ελλάδα ως μόνιμη δικαιολογία) αλλά υπάρχουν οι γραμμές του τραμ που σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και ως λεωφορειολουρίδες. Κι εκεί σου δίνει και καταλαβαίνεις.