Λονδίνο - Σέρλοκ Χόλμς

Όπως έγραφα παλιότερα, στο Λονδίνο και στην Μπέικερστριτ 221Β υπάρχει το «μουσείο» του Σέρλοκ Χολμς. Μα ο Σέρλοκ Χολμς είναι φανταστικό πρόσωπο. Πώς μπορεί να έχει μουσείο; Ναι αλλά ο συγγραφέας εκεί έγραφε πως μένει. Να μην φτιάξουν το "σπίτι" του να βγάζουν κάνα φράγκο; Στο κατάστημα του μουσείου, όπου βέβαια η είσοδος είναι τσάμπα, είναι διαθέσιμες και οι κάρτες του γνωστού ντετέκτιβ με την ιδιόχειρη(!) υπογραφή του.

Αρχαιολογική Συλλογή Μονάχου

Όπως έγραφα χτες δίπλα στα Προπύλαια του Μονάχου υπάρχουν η Γλυπτοθήκη και η Αρχαιολογική Συλλογή. Μια ιδέα απ' την πρώτη έδωσα χτες. Εκεί υπάρχουν αγάλματα και άλλα γλυπτά. Στη συλλογή υπάρχουν αγγεία κατά κύριο λόγο και νομίσματα, αν και έχει και μερικά γλυπτά (σε αντίγραφα). Ξεκινάω την παρουσίαση με έναν κύλικα (έτσι δεν λέγεται;) με τον Διόνυσο σε πλοίο που φωτογραφία του υπάρχει και στο σταθμό του μετρό. Τον είδε η Μαρία και ξετρελάθηκε. Και τώρα «τον» φτιάχνει σε ψηφιδωτό.

Γλυπτοθήκη

.Καιρό άκουγα για τη γλυπτοθήκη του Μονάχου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο νους μου δεν πήγαινε σε μουσείο. Σκεφτόμουνα πως είναι κάτι αντίστοιχο με την πινακοθήκη (ή μάλλον τις πινακοθήκες, αφού το Μόναχο διαθέτει τρεις τον αριθμό: την παλιά, τη νέα και τη μοντέρνα). Μια συλλογή δηλαδή από γλυπτά, Και ναι, συλλογή από γλυπτά είναι, αλλά απλά όχι σύγχρονα. Προέρχονται από πού αλλού απ' την αρχαία Ελλάδα (την κανονική και την Μεγάλη). Άλλο ένα μουσείο δηλαδή με κλεμμένα! Τι πρωτότυπο θα πει κανείς και θα 'χει δίκιο. Να σημειώσω πως η Γλυπτοθήκη δημιουργήθηκε απ' τον Λουδοβίκο τον Α' της Βαυαρίας (τον πατέρα του Όθωνα). Μετά το μουσείο της Περγάμου πρόπερσι (στο Βερολίνο) και το Βρετανικό πέρυσι (για το οποίο συνήθως γίνεται λόγος), φέτος έμαθα πως το ίδιο ισχύει και στο Μόναχο. Όλοι οι μεγάλοι της Ευρώπης του προηγούμενου αιώνα, κάνανε τα ψώνια τους στην περιοχή.

Ψηφοφορίες

Την ερχόμενη Κυριακή 17 τού μήνα, δεν έχει εκλογές μόνο η Ελλάδα. Θα πει κανείς πως αυτό δεν είναι περίεργο, και την προηγούμενη φορά υπήρχαν αρκετές εκλογικές διαδικασίες τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκόσμια. Σωστό και δίκιο. Αλλά αυτή τη φορά η ψηφοφορία γίνεται στον άλλο τόπο μου, το Μόναχο. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς εκλογές. Δημοψήφισμα είναι με θέμα αν συμφωνούν οι κάτοικοι να επεκταθεί το αεροδρόμιο αποκτώντας και τρίτον διάδρομο για προσγειώσεις απογειώσεις. Μ' αυτή την ευκαιρία όμως, ήρθα σε επαφή με το πώς οργανώνεται μια ψηφοφορία εδώ. Ό,τι ξέρουμε απ' την Ελλάδα το ξεχνάμε και μπαίνουμε σε τελείως άλλες διαδικασίες. Πολύ προχωρημένα πράγματα. Για το θέμα συμφωνούν τα τρία μεγάλα κόμματα της Βαυαρίας, που βρήκαν έναν πρωτότυπο τρόπο να το διαφημίσουν: συνδύασαν τη γερμανική σημαία με τα χρώματά τους και έβγαλαν κοινό διαφημιστικό (μου το άφησαν στο γραμματοκιβώτιο το Σάββατο).

Ευρώ ή Δραχμή

Στην Ελλάδα γίνονται εκλογές και κυρίαρχο ερώτημα προωθείται το Δραχμή ή Ευρώ. Κάποιο κόμμα μάλιστα χρησιμοποίησε παιδάκια βάζοντάς τα να ρωτούν θλιμμένα γιατί η Ελλάδα δεν έχει ευρώ για νόμισμα. Αλήθεια γιατί δεν βάζει το ίδιο ερώτημα στην Αγγλία, τη Δανία ή τη Σουηδία, χώρες κι αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν δέχτηκαν να μπουν στο κοινό νόμισμα για διάφορους λόγους. Γιατί το ευρώ δεν είναι πανάκεια. Το νόμισμα, όποιο κι αν είναι, υπάρχει για να εξυπηρετεί τις συναλλαγές. Το κοινό νόμισμα έχει συγκεκριμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και αν θα το χρησιμοποιήσει μια χώρα ή όχι πρέπει να είναι αποτέλεσμα στάθμισης όλων αυτών. Γιατί τι να το κάνω να έχει η Ελλάδα ως νόμισμα το Ευρώ, να πληρώνει τα δάνειά της σε Ευρώ και συγχρόνως να μην υπάρχει στις τσέπες μας;

Κουίζ

Αργία σήμερα στη Βαυαρία και λέω να βάλω ένα κουίζ. Τι είν' αυτή η καραμέλα; Η λύση του είναι ακριβώς από κάτω. Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Επέστρεψα προχθές από τη βόλτα μου, οι διακοπές ακόμα δεν τέλειωσαν και βγαίνω το πρωί να πάρω κάποια πράγματα από το σουπερμάρκετ της γειτονιάς και το βρίσκω κλειστό. Τι έγινε; Και τότε θυμάμαι: δυο Πέμπτες μετά την Αναλήψεως (των καθολικών) η γιορτή (και αργία) του Κόρπους Κρίστι (για το οποίο έγραψα πέρυσι). Και επανέρχομαι στο κουιζάκι: Αυτή η καραμέλα τι θυμίζει; Γιατί της κάναν το άγαλμα;

a Paris

Ο τίτλος από παλιό βιβλίο γαλλικών που κάναμε όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά κάποια πράγματα από εκείνη την ηλικία μένουν. Στο Παρίσι λοιπόν βρίσκομαι και κάνω βόλτες και βλέπω πως το «Ελλάς - Γαλλία - Συμμαχία» είναι περίεργο που δυσκολεύεται τόσο στην πραγμάτωσή του. Γιατί υπάρχουν τόσα και τόσα κοινά. Για να μην πω πως εδώ τα βλέπω χειρότερα. Θυμάμαι έν' ανέκδοτο που περνάει κάποιος από διάφορες περιοχές της κόλασης (χωρισμένη ανά χώρα) και ενώ παντού ακούγονται κλαυθμοί και οδυρμοί, στην ελληνική γλέντια και τραγούδια γιατί «μια δεν έχουμε πίσσα, μια χαλάνε τα μαστίγια». Δεν το βρίσκω πρόχειρο να το βάλω, αλλά νάτο, μια αναζήτηση με το θείο γκούγκλη ήτανε.