Απόκτηση εργασίας στη Γερμανία

Λένε πολλές φορές για τα τραγελαφικά του δικού μας γραφειοκρατικού συστήματος. Πως τα έγγραφα που ζητάει η διοίκηση (άσχετα αν πολλές φορές τα χρεώνουμε στον υπάλληλο που έχουμε μπροστά μας, αυτά είναι κανονισμένα από αλλού, π.χ. απ' τους νόμους που δεν συσχετίζονται μεταξύ τους) είναι περίεργα ή αντικρουόμενα κλπ. Και πως αυτό είναι ελληνικό φαινόμενο. Ελληνικό; Καθόλου. Παρόμοια συμβαίνουν και στη Γερμανία. Που από μια πρώτη άποψη φαίνονται παράλογα και αλλοπρόσαλλα. Αλλά για όλα υπάρχει λύση. Το θέμα που θέλω να αναφέρω σήμερα είναι στην απόκτηση εργασίας από κάποιον ξένο στον τόπο. Είτε από άλλο μέρος της Γερμανίας είτε από το εξωτερικό. Για να προσληφθείς σε οποιαδήποτε εργασία (αλλά όχι μόνο, σχεδόν για κάθε ενέργεια που χρειάζεται για την εγκατάστασή σου σε ένα μέρος) απαραίτητο είναι το χαρτί που λέει πως έχεις δηλωθεί στο δήμο (Anmeldung). Το πού μένεις. Αλλά για να μείνεις κάπου, για να νοικιάσεις ένα σπίτι, πρέπει να έχεις δουλειά. Φαύλος κύκλος δηλ. Και τότε; πώς γίνεται και βρίσκουν δουλειά οι μετανάστες;

Οι κήποι του Λουξεμβούργου

Μετά το δάσος της Βουλόνης πήραμε το RER, τον προαστιακό του Παρισιού πάει να πει και πήγαμε στους κήπους του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg). Οι οποίοι κήποι του Λουξεμβούργου βρίσκονται, βέβαια, στο Παρίσι, στην καρδιά του μάλιστα, κι όχι στο Λουξεμβούργο. Λέγονται έτσι γιατί βρίσκονται γύρω απ' το Παλάτι του Λουξεμβούργου. Δεν έχουν το μέγεθος του δάσους της Βουλόνης (αλλά δεν είναι κι εύκολο, ε;). Ένα μικρό κομμάτι είδαμε εμείς, αλλά αρκετά χαρακτηριστικό. Τι να γίνει, λίγες οι μέρες τελικά, είχαμε κι άλλα να κάνουμε.

Ανοιχτή επιστολή Ελλήνων μαθητών στην Γερμανία κατά της Χρυσής Αυγής

Ανοικτό γράμμα Ελλήνων μαθητών και μαθητριών από το Μόναχο, τη Στουτγάρδη, τη Φρανκφούρτη, το Ντίσελντορφ, την Κολώνια, το Λεβερκούζεν, το Μπόχουμ, το Έσσεν και Γκέτερσλο, κοινοποίησε η ιστοσελίδα mathites.gr. Τα παιδιά που υπογράφουν το γράμμα αυτό ζουν στην Γερμανία, όπου αφενός η κοινωνία είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι σε κρούσματα ναζισμού και ρατσισμού και αφετέρου είναι και οι ίδιοι μετανάστες και έχουν αρκετές φορές υποστεί (τα ίδια ή κάποιο φίλοι και γνωστοί τους) προσβολές, εξευτελισμούς μέχρι και θανάτους. Ιδού το κείμενο τους:

Βάρναλης

Της ζωής μου τα δυο μεγάλα σφάλματα

τα πλέρωνα εβδομήντα χρόνια. Πρώτο:

ζητούσα την αλήθεια σ' ό,τι μάθαινα

και δεύτερο: την έλεγα στα πλήθη

Κ. Βάρναλης

Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου «Ο άγνωστος ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΚΑΙ 19 ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ» του Ηρακλή Κακαβάνη, τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη 2012 και ώρα 7 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΕΔΟΕΑΠ (Σισίνη 18 & Ηριδανού, πίσω απ’ το Χίλτον).

Για κάθε ενδιαφερόμενο

Το δάσος της Βουλώνης

Από το Λα Ντεφάνς πήραμε ένα τραμ (να ολοκληρώσουμε τη γνώση των μέσων του Παρισιού) κι από κει ένα λεωφορείο για να περπατήσουμε στο δάσος της Βουλόνης (Bois de Boulogne). Ένας τεράστιος χώρος πράσινου στο δυτικό Παρίσι με μέγεθος 8,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα(!), ένας αληθινός πνεύμονας για την πόλη (αν και όχι ο μοναδικός).

Αθωότητα

Πολλές φορές λέμε για την αθωότητα των νέων. Συνήθως, οι μεγάλοι είναι επιφυλακτικοί όταν γίνεται αναφορά σ' αυτήν. Θεωρούν πως αυτό είναι πρόφαση για να καλυφθούν αυτά που γίνονται (και με τα οποία συνήθως δεν συμφωνούν). Κι όμως αυτή υπάρχει. Ένα παράδειγμα είν' αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες στο σχολείο μου. Αρκετές μέρες το προηγούμενο διάστημα έγιναν καταλήψεις στο σχολείο με αιτήματα μάλλον άσχετα. Και συζητιόταν πως αυτές γίνονταν γιατί υπάρχουν πολλοί μαθητές που είναι χρυσαυγίτες. Εύκολες κουβέντες. Όχι δηλ. πως δεν υπάρχουν, εξάλλου, τα σχετικά συνθήματα που γράφτηκαν στους τοίχους το επιβεβαιώνουν. Απ' την άλλη, την Πέμπτη έκαναν κατάληψη στην μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κάτι που σίγουρα δεν θα είχε την έγκριση του συγκεκριμένου χώρου. Είναι γεγονός πως δυσκολεύτηκαν να πάρουν την απόφαση αυτή, αλλά τελικά το θυμικό νίκησε.

Λα Ντεφάνς

H "λα Ντεφάνς" (La Défense) είναι  μια περιοχή επιχειρήσεων και μοντέρνων κτιρίων του Παρισιού. Εκεί που βρίσκονται ουρανοξύστες (; δεν μου ταιριάζει η λέξη, μάλλον σύγχρονων πύργων θα έλεγα), έδρες πολυεθνικών εταιριών, με μοντέρνα αρχιτεκτονική αλλά και μια ακόμα αψίδα. Πρόσφατη αυτή (του 1989), και τεράστια. Στην πραγματικότητα είναι άλλο ένας πύργος, ένα κτίριο σε στιλ αψίδας. Που βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τις άλλες δύο: την αψίδα Καρουζέλ, μπροστά από το Λούβρο και την Αψίδα του Θριάμβου στο Ετουάλ. Σε κάποια φωτογραφία με την τελευταία, φαίνεται ανάμεσα στην καμάρα η οροφή αυτής εδώ. Βρίσκεται στην συνέχεια της λεωφόρου Ηλυσίων Πεδίων, με άλλο όνομα (όπως Ατίνα) που κάπου ο δρόμος γίνεται υπόγειος και ανοίγεται ένας τεράστιος χώρος ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια με απεριόριστη θέα (κάπου 10 χλμ απ' την πρώτη μέχρι την τρίτη αψίδα).