Σαφείς Απαντήσεις

Πολλές φορές συνηθίζω όταν έχω κάποιο ερώτημα να απευθύνομαι στους αρμόδιους με μέιλ. Είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Οι οποίοι θεωρούν υποχρέωση να απαντήσουν (για το δημόσιο είναι και υποχρέωση από το νόμο, για τον ιδιωτικό τομέα για να φανούν πως δεν σε περιφρονούν). Το θέμα είναι πως κάποιες φορές η απάντηση που παίρνω είναι ουσιαστικά μη απάντηση. Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

Πύργος του Άιφελ

Ο Πύργος του Άιφελ (λα του(ρ) Εφέ(λ) στα γαλλικά - La Tour Eiffel) αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Παρισιού. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα σημεία που θυμίζουν Παρίσι, αλλά ειδικά αυτός είναι το πιο αναγνωρίσιμο. Κι είναι γερμανικός! Εξού και το διάβασμα του ονόματος στα ελληνικά που γίνεται με την αρχική γερμανική προφορά. Με τα πάνω από 300 μέτρα ύψος του φαίνεται από τα περισσότερα μέρη του σχετικά επίπεδου Παρισιού κι είναι το σημείο που θα επισκεφτεί οπωσδήποτε ο τουρίστας που φτάνει στην πόλη. Τον επισκεφθήκαμε αρκετές φορές, αλλά καμιά δεν καταφέραμε ν' ανεβούμε για να θαυμάσουμε τη θέα από ψηλά. Τις άλλες φορές γιατί ήμασταν για λίγο χρόνο εκεί για να περιμένουμε στην ουρά. Αυτή τη φορά, θα δείτε παρακάτω!

Λεωφορειολουρίδες

Γιορτινές μέρες, περνάω Σάββατο μεσημέρι από το κέντρο της Αθήνας. Μπαίνω στην Ακαδημίας. Για όποιον δεν ξέρει το συγκεκριμένο δρόμο είναι ένας μονόδρομος με τρεις λουρίδες κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα απ' τις οποίες η μία (η δεξιά) έχει χαρακτηριστεί λουρίδα αποκλειστικής χρήσης απ' τα λεωφορεία, λεωφορειολουρίδα δηλαδή. Αλλά βλέπω μπροστά μου ένα λεωφορείο στη μεσαία και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να θέλω να διαμαρτυρηθώ στον οδηγό του λεωφορείου αφού έχει δική του λουρίδα που εγώ δεν μπορώ να μπω γιατί να μπαίνει στις άλλες που είναι για τα υπόλοιπα αυτοκίνητα.

Ευχές για τη νέα χρονιά

Πολλές ευχές για τη νέα χρονιά θα ήθελα να κάνω. Όμως δυο μαντινάδες που πήρα με ΣΜΣ(!) πριν λίγο νομίζω πως τα λένε όλα και με το παραπάνω. Σας τις μεταφέρω

Τίνος λαού αλφάβητο

ποιες λέξεις να ταιριάξω

να περιγράψουν τις ευχές

που θέλω να σου γράψω.

Ο νέος χρόνος που 'φτασε

χαρές πολλές να δώσει

κι αν ήταν λίγες του παλιού

να σας τις συμπληρώσει

.

Κοινωνικά παντοπωλεία

Καλημέρα και καλή χρονιά. Να λοιπόν που τέλειωσε άλλη μια χρονιά κι αρχίζει μια καινούρια. 2013 λοιπόν πια. Εύχομαι σε όλους να το περάσουμε με υγεία πρώτιστα και ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας κατόπιν. Αλλά η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Κι αν το ξεχνάμε καμιά φορά, γίνεται κάτι και μας το θυμίζει. Ας εξελιχθεί ομαλά και καλά κι αυτό, να μείνει μόνο η υπενθύμισή του.
2013 και το μπλογκ ακόμα συνεχίζεται. Δεν το περίμενα πως θα τράβαγε τόσο. Εντάξει, τελειώνει σε λίγο αλλά έχουμε ακόμα μέρες. Από το καλοκαίρι και μετά η δημοσίευση κάθε δεύτερη μέρα λειτούργησε πλήρως. Χώρια τα εμβόλιμα. Μπόλικα βγήκανε, ειδικά τον τελευταίο μήνα. Και μιας και το κάθε δεύτερη μέρα μας έφερε να έχουμε δημοσίευση σήμερα, θα μπει και σήμερα. Μόνο που δεν θα είναι γαλλικό το θέμα αλλά κοινωνικό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ένα κοινωνικό παντοπωλείο και σ' αυτό θέλω να αναφερθώ.

Ντόιτσε Μπανκ

Πολλές φορές έχω γράψει διαφωνώντας, για το ότι στην Ελλάδα αυτομαστιγωνόμαστε καθώς θεωρούμε πως στην Ευρώπη όλα γίνονται τυπικά και σωστά. Πως μόνο εμείς έχουμε ανακαλύψει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, το λάδωμα κλπ. Πράγματα που, σύμφωνα με τα δικά μας λεγόμενα, δεν συμβαίνουν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Κι αν συμβεί κάτι είναι στο διεφθαρμένο νότο, ενώ ο βοράς είναι όλοι υπόδειγμα τιμιότητας. Βέβαια, η Ζίμενς γερμανική εταιρία είναι που λάδωνε στην Ελλάδα και τα άπλυτά της τα βγάλαν στη φόρα οι ανταγωνιστές της και αποδείχτηκε πως και στη Γερμανία τα ίδια έκανε, έστω κι αν η υπόθεση έκλεισε με συμβιβασμό - κουκούλωμα. Επίσης, και η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, προέκυψε όταν ένας υπάλληλος της τράπεζας HSBC στην Ελβετία έκλεψε το πελατολόγιο της τράπεζας και το πούλησε σε διάφορες κυβερνήσεις (του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, της Γαλλίας και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού) που ψάχνανε να βρούνε φοροφυγάδες.

Μονμάρτη

Η Μονμάρτη (Montmartre δηλ. το σωστό είναι λέει Μονμάρτρη, αλλά δύσκολα λέγεται!) είναι η καλλιτεχνική γειτονιά του Παρισιού. Εδώ σύχναζαν ας πούμε ο Πικάσο ή Βαν Γκογκ. Και μιας και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με ανοιχτό πνεύμα και πιο μπροστά στο πνεύμα από την εποχή τους εδώ μαζεύονταν αρκετοί τύποι μποέμ γι' αυτό και βρίσκονται εδώ και γνωστά καμπαρέ όπως το Μουλέν Ρουζ. Είναι σε έναν πανύψηλο λόφο (130 μέτρα!!!) κι έτσι από δω έχεις άπλετη θέα στο επίπεδο Παρίσι αλλά και διακρίνεται και από μακρυά, ειδικά που στην κορυφή του λόφου στέκει επιβλητικός ο ναός της Αγίας Καρδίας (ή της Ιερής Καρδιάς - Basilique du Sacré Cœur).