Στην όπερα του Μονάχου

Τελευταίο από τα σημειώματα που ήρθαν λόγω της πρόσφατης επίσκεψής μου στο Μόναχο. Στη Γερμανία η όπερα είναι μέσα στην κουλτούρα τους. Κάθε πόλη έχει κι ένα κτίριο όπερας. Που δίνει τακτικά παραστάσεις. Στην Ελλάδα θα μπορούσα να αντιστοιχίσω με τα θέατρα αυτά (γιατί τι άλλο είναι το κτίριο της όπερας από ένα θέατρο για ειδικό σκοπό) με το δημοτικό θέατρο του Πειραιά ή της Ερμούπολης ή τον Απόλλωνα στην Πάτρα. Μόνο που φαντάζουν σαν φτωχού συγγενείς μπροστά στου Μονάχου (σ' αυτό έχω μπει, σε άλλα δεν έτυχα - όπως δεν έτυχε να μπω και στην κεντρική σκηνή του εθνικού θεάτρου). Αντίστοιχο θα μπορούσαμε να πούμε το Μέγαρο μουσικής στην Αθήνα; Δεν μου ταιριάζει. Η παλιά λυρική σκηνή στην Ακαδημίας ήταν προφανώς άσχετη, στην καινούρια στο Νιάρχος δεν έχω πάει, από το διάγραμμα για τα εισιτήρια βλέπω να μοιάζει μεγάλη και εντυπωσιακή (και με τσουχτερές τιμές - ειδικά αν τις συγκρίνω με του Μονάχου που έχουν μεγαλύτερο εύρος, μιλάω για τις παραστάσεις μιας και το κτίριο το εκμεταλλεύονται και για ξεναγήσεις).

Σποτάκια MVG

Το Μόναχο έχει σαν σήμα της πόλης ένα καλογεράκι, το Μύνχνερ Κιντλ (Münchner Kindl). Βλέπετε η λέξη Μόναχο συνδέεται με τους μοναχούς, τους καλόγερους, αφού εκεί που είναι σήμερα το Μόναχο υπήρχε ένα μοναστήρι και φτιάχτηκε μια πόλη γύρω του, στα 1158 λέει, θυμάμαι που το 2010 γιορτάστηκαν τα 852 χρόνια από την ίδρυση του Μονάχου (και μετά δεν υπήρξε άλλη πιο στρογγυλή επέτειος). Έτσι λοιπόν, το καλογεράκι με την κίτρινη ζώνη (και γύρ' απ' την κουκούλα), εμφανίζεται στο σήμα της πόλης, στο Οκτόμπερφεστ κι όπου αλλού θέλουν να δηλώσουν πως κάτι αναφέρεται στο Μόναχο.

Σήμα κινητού στο μετρό

Μετακινούμε συχνά με το μετρό στην Αθήνα. Και ξέρω πως δεν πρέπει να περιμένω να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με κάποιον όση ώρα βρίσκομαι στα υπόγεια. Οριακά υπάρχει δυνατότητα σε κάποιους σταθμούς, πρέπει να προλάβεις να ολοκληρώσεις τη συνομιλία την ώρα που έχει σταματήσει ο συρμός εκεί, ή να στείλεις ένα μήνυμα. Βέβαια, έχει να κάνει και με την εταιρία που έχεις, η Ειρήνη λέει πως η Κοσμοτέ τα πάει πολύ καλύτερα, δεν ξέρω.

Πάντα ψιλά στα ταμεία

Ένα θέμα στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά. Με εντυπωσίαζε και τότε, με εντυπωσίασε και τώρα. Βέβαια, φωτογραφία από συρτάρι ταμείου δεν γίνεται να βάλω, οπότε ας αρκεστούμε σε φωτογραφίες από μαγαζάκια χριστουγεννιάτικων αγορών, αφενός γιατί αυτός ήταν ο στόχος της πρόσφατης επίσκεψης στο Μόναχο κι αφετέρου γιατί από τέτοια μικρομάγαζα περιμένεις να υπάρχει πρόβλημα όμως ούτε κει υπάρχει. Δεν μούτυχε ποτέ αυτό που γίνεται στη λαϊκή π.χ. να ρωτάει ο ένας πάγκος τον διπλανό για να χαλάσει.

Κι είν' όλα ΒΙΟ

Στο πρόσφατο ταξίδι μου μούκανε εντύπωση πως πάρα πολλά προϊόντα στο σουπερμάρκετ ή στα μαγαζάκια στις χριστουγεννιάτικες αγορές διαφήμιζαν πως ήταν βιολογικά. ΒΙΟ και ξερό ψωμί. Και καλά, τα φρούτα να είναι βιολογικά να το καταλάβω (αν και διατηρώ πολλές επιφυλάξεις, ξέροντας πως οι προϋποθέσεις για να είναι κάτι βιολογικό είναι πολύ αυστηρές, απορώ πώς καταφέρνουν και παίρνουν πιστοποίηση). Αλλά βιολογικά λουκάνικα; Πώς; Πόθεν;

Ζέστη (μέσα) τον χειμώνα

Προφανώς άσχετη η φωτογραφία, είναι ο κινέζικος πύργος στου εγγλέζικους κήπους του Μονάχου, όπως τον είδα στο τελευταίο ταξίδι. Άσχετη και η επόμενη είναι το εσωτερικό της Αζάμκιρχε (Asamkirche) που όταν περνάς απ' έξω δεν την πιάνει το μάτι σου αλλά μέσα είναι γεμάτη με τόσα και τόσα γλυπτά, εικόνες κλπ. Μιας και το θέμα δεν μπορεί να έχει εικόνα είπα να βάλω άσχετες φωτογραφίες αλλά από μέρη ενδιαφέροντα. Χώρια που είναι και μικρό οπότε έτσι θα έχει και λίγη έκταση 😀

Μετακίνηση παιδιών

Έγραφα για τα μωρά στα καρότσια. Που ακόμα και τον χειμώνα τα κυκλοφορούνε (ναι, δεν το σχολίασα αυτό, έμεινα στη δυνατότητα να κυκλοφορούν με καρότσια, αλλά τα μωρά κυκλοφορούν όλες τις εποχές, δεν τα κρατάνε μέσα στο σπίτι μην κρυώσουν ή μην ζεσταθούν ή μη βραχούν - έχουν τον απαιτούμενο εξοπλισμό). Εκτός όμως απ' τα μωρά κυκλοφορούν στους δρόμους και τα παιδάκια. Τόχα ξεχάσει αυτό. Στις τρεις - τέσσερεις μέρες που έμεινα στο Μόναχο δεν πέρασε μέρα που να μην δω μια τουλάχιστον ομάδα μικρών να μετακινείται.