Κατανόηση Πολιτισμών

Τις ώρες που είμαι στο τρένο, αν δεν ασχολούμαι με τον υπολογιστή, διαβάζω. Έγραφα στο προηγούμενο ποστ για κάποια από τα βιβλία που διάβασα τελευταία. Εδώ θα μου επιτρέψετε να βάλω ένα απόσπασμα από ένα από αυτά. Αυτό με τη Γροιλανδή που έλεγα. Είναι το "Η δεσποινίς Σμίλλα διαβάζει το χιόνι" του Δανού Πέτερ Χόε. Γράφει λοιπόν στη σελίδα 208:
"Κάθε λαός που αφήνει να τον μετρήσουν με κλίμακα επινοημένη από την ευρωπαϊκή επιστήμη θα φαίνεται σαν αγέλη ανθρωποειδών πιθήκων.
Η διαβάθμιση δεν έχει νόημα, Κάθε προσπάθεια σύγκρισης των πολιτισμών με σκοπό να προσδιοριστεί ποιος είναι ο πιο εξελιγμένος δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από άλλη μια σκατένια προβολή του μίσους του δυτικού πολιτισμού για τις ίδιες τις σκιές του.
Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να καταλάβεις μια άλλη κουλτούρα. Να τη ζήσεις. Να εγκατασταθείς στον χώρο της, να ζητήσεις να σε ανεχτούν ως επισκέπτη, να μάθεις τη γλώσσα. Ίσως τότε να έρθει κάποια στιγμή η κατανόηση.
...
Το να εξηγείς ένα φαινόμενο σημαίνει ν' απομακρύνεσαι από αυτό."

Ηλιοθεραπεία (στη Γερμανία)

Πάντως τον ήλιο τον εκτιμούν ιδιαίτερα. Μόλις βγει ο ήλιος βλέπεις τον κόσμο στους δρόμους να περπατά ή να κάθεται έξω στα καφέ ατενίζοντάς τον, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία. Είχα μάλιστα διαβάσει σε έναν οδηγό ότι στο Μόναχο (δεν ξέρω τι γίνεται στην υπόλοιπη Γερμανία – ο οδηγός ήταν για το Μόναχο) όταν βγάλει ήλιο δεν είναι παράξενο να δεις στο πάρκο ανθρώπους που σχολώντας από το γραφείο, γδύνονται, διπλώνουν επιμελώς το κουστουμάκι ή το ταγιεράκι τους, και κάνουν ηλιοθεραπεία γυμνοί. Μου φάνηκε υπερβολή αλλά να που το είδα κι αυτό. Και η φωτογραφία για του λόγου το αληθές: Νοέμβρης μήνας, γύρω στους 12 – 15 βαθμούς η θερμοκρασία, οριακός ο ήλιος και στους Εγγλέζικους κήπους κι ο κύριος καθότανε στον ήλιο και λιαζότανε!

Μπαλκόνια

Είναι τόση η, αγάπη να το πω, μανία να το πω, δεν ξέρω, για τον ήλιο που η νέα μόδα είναι τα σπίτια να έχουν μπαλκόνι. Και αν μεν είναι νέα κατασκευή στα σχέδια προβλέπεται ένα μπαλκόνι (έστω και μικρό) και είναι εντάξει. Τι γίνεται όμως αν έχω ένα σπίτι κάποιων ετών και τότε που χτίστηκε δεν πρόβλεψαν να ρίξουν ένα μπαλκονάκι? Απλούστατον! Βάζω δυο κοιλοδοκούς και στηρίζω το μπαλκόνι πάνω τους! Είτε τους ανεβάζω από το έδαφος και στηρίζονται περισσότερα από ένα μπαλκόνια είτε τους μπήγω στον τοίχο για το δικό μου το αποτέλεσμα είναι ότι η οικοδομή αποκτά μπαλκόνι. Έτσι γίνεται σχεδόν σε κάθε οικοδομή που ανακαινίζεται αλλά και ανεξάρτητα. Και πολλές φορές μετά το μπαλκόνι κλείνεται και με τζάμι για να χρησιμοποιείται και τις κρύες μέρες του χειμώνα!

Τα Εμποροραφεία

Δεν περίμενα ποτέ να δω τόσα εμποροραφεία (Schneiderei) σήμερα στη Γερμανία. Έχω συναντήσει στο Μόναχο αρκετά κλασσικά ραφτάδικα που πουλούν και τα απαιτούμενα υφάσματα. Δεν ξέρω πόσο δουλεύουν αλλά με καταπλήσσει το ότι υπάρχουν ακόμα. Έχω δει στη Τουρκία πρόσφατα, αλλά στην Ελλάδα είναι κάτι το ξεχασμένο. Κάποτε οι μοδίστρες κι οι ραφτάδες έκαναν χρυσές δουλειές ράβοντας ρούχα για κάθε κοινωνική τάξη. Σήμερα στην Ελλάδα, πάλι χρυσές δουλειές κάνουν αλλά με πιο απλό τρόπο. Τα όποια καταστήματα στυλ «χρυσό ψαλίδι» υπάρχουν, είναι για να διορθώσουν κάτι. Στη Γερμανία φαίνεται ότι ακόμα κρατάει το παλιό πρότυπο.
Σίγουρα στα ραφεία θα κάνουν και μερεμέτια. Αφού υπάρχουν και τσαγκαράδικα. Στην Ελλάδα είχα δει τη μόδα σε στοές Carrefour. Ε, και εδώ σε συγκροτήματα καταστημάτων υπάρχει το αντίστοιχο μαγαζί που επιδιορθώνει παπούτσια, τσάντες κλπ σε συνδυασμό με κατασκευή κλειδιών. Και έχει κίνηση.

Υδρορροές

ΟΛΑ τα κτίρια έχουν υδρορροές που μαζεύουν το νερό από τα κεραμίδια. Και ενώ συμβαίνει να έχουμε υδρορροές και στην Ελλάδα, αλλά αυτό συμβαίνει όπου και όταν τύχει. Στον Άγιο Στέφανο ας πούμε, το σπίτ δεν είχε υδρορροή μ' αποτέλεσμα όταν έβρεχε και πήγαινες να μπεις ή να βγεις έπρεπε να περάσεις από μια κουρτίνα νερών. 10 μέτρα και πάνω είναι το μήκος της στέγης και μονόριχτη. Αποφασίσαμε και βάλαμε ένα σύστημα εκ των υστέρων. μόνο που δεν ήταν εύκολο να βρούμε πώς θα φύγουν τα νερά. Τα ρίξαμε με πατέντα εκεί που ήταν για τα νερά του μπαλκονιού, αλλά όταν η βροχή είναι πολλή φρακάρουν μ' αποτέλεσμα να πλημμυρίζει. Και το νερό από κει τρέχει στο πεζοδρόμιο ή έστω το δρόμο όπως συνήθως. Εδώ δεν βλέπεις πού πηγαίνει. Στο δίκτυο αποχέτευσης? Στο δίκτυο ομβρίων που το χρησιμοποιούν κάπου? Αγνοώ. Το σίγουρο είναι ότι τα κεραμίδια δεν τρέχουν στο δρόμο. Και πολλές φορές οι υδρορροές αυτές παίζουν και ένα διακοσμητικό ρόλο.

Το Μυρμήγκι

Μια ωραία (αν και παλιά) ιστοριούλα με διδακτικό επιμύθιο, που μου τη θύμισαν σήμερα:
Ήταν μία φορά κι έναν καιρό ένα ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι που ξεκινούσε κάθε μέρα, πρωί-πρωί, για τη δουλειά του. Περνούσε όλη μέρα δουλεύοντας και τραγουδώντας, μέσα στην καλή χαρά! Του άρεσε πάρα πολύ να εργάζεται και, φυσικά, η απόδοση του ήταν εξαιρετική! Μόνο που, δυστυχώς στην επιχείρηση δεν υπήρχε κανείς manager να το κατευθύνει!
Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, αποφάσισε πως αυτή η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί κι έτσι δημιούργησε μία θέση manager, για την οποία προσέλαβε μία ιδιαίτερα έμπειρη Πασχαλίτσα.
Πρώτο μέλημα της Πασχαλίτσας ήταν να εποπτεύσει το ωράριο του Μυρμηγκιού και γι' αυτό προχώρησε αμέσως στην οργάνωση ενός συστήματος ελέγχου, με κάρτες. Βέβαια, σύντομα, χρειάστηκε να προσλάβει μία γραμματέα, που ανέλαβε να ετοιμάζει τους φακέλους αναφοράς, με τη βοήθεια μίας νέο-προσληφθείσας Αράχνης.
Η Αράχνη επιφορτίστηκε με το σύστημα αρχειοθέτησης, καθώς και με το τηλεφωνικό κέντρο. Στο μεταξύ, το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι συνέχιζε να δουλεύει, να δουλεύει, να δουλεύει...
Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, ήταν τόσο ευχαριστημένος με τις καθημερινές αναφορές που λάμβανε από την Πασχαλίτσα, ώστε της ζήτησε να του ετοιμάσει μία συγκριτική μελέτη, με γραφήματα και ανάλυση τάσεων. Έτσι, απευθύνθηκαν σε μία Κατσαρίδα, στην οποία αγόρασαν μάλιστα ένα νέο σετ υπολογιστή-εκτυπωτή, για να βοηθήσει στην εκπόνηση της μελέτης.
Το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι άρχισε δειλά-δειλά να διαμαρτύρεται για όλη αυτή τη γραφειοκρατία και το χαρτοβασίλειο. Μοιραία, οι ρυθμοί της δουλειάς του άρχισαν να μειώνονται.
Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της επιχείρησης, αποφάσισε πως έπρεπε να πάρει αμέσως μέτρα γι' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και έφερε επειγόντως έναν ειδικό διευθυντή, αρμόδιο να επιβλέπει το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι.
Τη θέση, λοιπόν, ήρθε να καλύψει ένας τζίτζικας που άλλαξε αμέσως τη φθαρμένη επίπλωση του γραφείου του και ζήτησε μία ειδική, εργονομική πολυθρόνα κι έναν υπολογιστή με επίπεδη οθόνη. Βέβαια, με τόσους υπολογιστές πια, η εταιρεία προχώρησε, αναγκαστικά, στην αγορά ενός σέρβερ.
Ο νέος διευθυντής ένιωσε σύντομα την ανάγκη να φέρει έναν υπο-διευθυντή (που ήταν, παλιά, βοηθός του) ώστε, με τη βοήθεια του, να καταστρωθεί ένα στρατηγικό πλάνο, καθώς και ο προϋπολογισμός του νέου αυτού τμήματος.
Όσο γίνονταν όλα αυτά, το Μυρμήγκι ένιωθε όλο και λιγότερο ευτυχισμένο, όλο και λιγότερο παραγωγικό...
Ο τζίτζικας δεν έχασε χρόνο: «Πρέπει να παραγγείλουμε μία έρευνα σχετικά με τα προβλήματα του επαγγελματικού περιβάλλοντος και τις αντιδράσεις των εργαζομένων», είπε. Μόνο που, μία μέρα, μελετώντας τις αναφορές και τα στοιχεία, ο Κηφήνας, Πρόεδρος, και Διευθύνων Σύμβουλος, συνειδητοποίησε ότι ο τομέας στον οποίο προσέφερε τις υπηρεσίες του το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι, δεν ήταν πλέον τόσο κερδοφόρος.
Αμέσως ζήτησε από μία περιζήτητη σύμβουλο, την Κουκουβάγια, να γνωμοδοτήσει πάνω στο θέμα και να εισηγηθεί κάποιες λύσεις. Τρεις μήνες αργότερα η Κουκουβάγια έφερε την έκθεσή της, που κατέληγε ως εξής:
«Στην επιχείρηση υπάρχει, σαφώς, πλεόνασμα προσωπικού». Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, ακολούθησε τη συμβουλή της και... απέλυσε το Μυρμήγκι!!!
Συμπεράσματα:
Από το να είσαι ένα ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι, καλύτερα να είσαι ένα ανίκανο τίποτα, άχρηστο για οτιδήποτε. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι ανίκανοι δεν έχουν καμία ανάγκη εποπτείας. Τι να την κάνουν;
Αν, παρόλα αυτά, επιμένεις να είσαι παραγωγικό Μυρμήγκι, τουλάχιστον, μη δείχνεις ότι είσαι, ταυτόχρονα, κι ευτυχισμένο... Δεν θα σου το συγχωρήσουν ποτέ!
Αν πάλι, επιμένεις ξεροκέφαλα να είσαι ένα ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι, φρόντισε να δημιουργήσεις δική σου επιχείρηση, ώστε, τουλάχιστον, να μην πρέπει να συντηρείς Κηφήνες, Πασχαλίτσες, Αράχνες, Τζιτζίκια, Κουκουβάγιες και Κατσαρίδες.
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω βασίζονται σε έγκυρες πανεπιστημιακές έρευνες που δείχνουν ότι η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν την τάση να γίνουν παράσιτα...

Τα Δώρα των Παιδιών

Τα δώρα στη Γερμανία τα έφερνε (και συνεχίζει ακόμα) ο άγιος – Νικόλας, στις 6 του Δεκέμβρη. Τη μέρα αυτή δε γεμίζουν και τα μαγαζιά από Νικολάους που μοιράζουν δωράκια. Απ’ την άλλη, η επαφή με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο που φέρνει τα δώρα ο άγιος των Χριστουγέννων (ο αντίστοιχος του Αϊ – Βασίλη) από την Λαπωνία με το έλκηθρο κλπ δημιούργησε νέες καταναλωτικές ανάγκες. Έτσι τα παιδιά είναι τυχερά μιας και παίρνουν διπλά δώρα. Μια στις 6 και μια στις 25 του Δεκέμβρη! Κάτι τέτοιο δεν πάει να γίνει και σε μας? Οι μόνες που στεναχωριούνται πρέπει να είναι οι εταιρίες παιχνιδιών, πώς θα προλάβουν οι καημένες τέτοια ζήτηση!
Το κανονικό ντύσιμο του αγίου των δώρων, έτσι όπως είναι σε κλασικές εικονογραφήσεις, είναι αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία (που θυμίζει καθολικό επίσκοπο). Αλλά ήταν ο μόνος που συνάντησα. Όλοι οι άλλοι ήταν ντυμένοι στο γνωστό στυλ του άγιου της Κόκα-Κόλα.
Και με την ευκαιρία, διοργανώνονται γιορτούλες για τα παιδιά, ε, κάτι απολαμβάνουν και οι μεγάλοι. Με το κρύο που έχει να μην πιουν ένα Glühwein δηλαδή?