Ηλιοθεραπεία (στη Γερμανία)

Πάντως τον ήλιο τον εκτιμούν ιδιαίτερα. Μόλις βγει ο ήλιος βλέπεις τον κόσμο στους δρόμους να περπατά ή να κάθεται έξω στα καφέ ατενίζοντάς τον, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία. Είχα μάλιστα διαβάσει σε έναν οδηγό ότι στο Μόναχο (δεν ξέρω τι γίνεται στην υπόλοιπη Γερμανία – ο οδηγός ήταν για το Μόναχο) όταν βγάλει ήλιο δεν είναι παράξενο να δεις στο πάρκο ανθρώπους που σχολώντας από το γραφείο, γδύνονται, διπλώνουν επιμελώς το κουστουμάκι ή το ταγιεράκι τους, και κάνουν ηλιοθεραπεία γυμνοί. Μου φάνηκε υπερβολή αλλά να που το είδα κι αυτό. Και η φωτογραφία για του λόγου το αληθές: Νοέμβρης μήνας, γύρω στους 12 – 15 βαθμούς η θερμοκρασία, οριακός ο ήλιος και στους Εγγλέζικους κήπους κι ο κύριος καθότανε στον ήλιο και λιαζότανε!

Την περασμένη βδομάδα διάβασα το βιβλίο της Εσμαχάν Αϊκόλ "Ξενοδοχείο Βόσπορος". Η Εσμαχάν είναι Τουρκάλα που (τουλάχιστον το 2005 που βγήκε το βιβλίο στα Ελληνικά) έκανε τη διατριβή της στο Βερολίνο. Η ηρωίδα της είναι το αντίστροφο: Γερμανίδα από το Βερολίνο που γεννήθηκε στην Πόλη, έφυγε και ξαναγύρισε εκεί. Και (ως συνήθως) μέσα από την ηρωίδα έχει διάφορες απόψεις για τους Γερμανούς. Εκεί λοιπόν λέει κάπου ότι το ίδιο συμβαίνει και στο Βερολίνο. Άρα είναι παγγερμανικό το φαινόμενο.

Περίεργο, αλλά τα τρία τελευταία βιβλία που διάβασα έτυχε να έχουν μέσα κάποια αναφορά στη Γερμανία! Εκτός από το παραπάνω, στο προηγούμενο η Γροιλανδή ηρωίδα βρίσκεται στην Κοπεγχάγη (Δανία) και συναντιέται με κάποιους που δούλευαν στο Αμβούργο. Στο άλλο, ο ήρωας ζει στο πολιορκημένο Σεράγεβο του 1994, αλλά η γυναίκα του και η κόρη του βρίσκονται "ασφαλείς" στο Βερολίνο. Για να μην μιλήσω για ακόμα πιο πριν που είχε σχέση με τον Ρόμελ. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Η Γερμανία έχει μπει πολύ βαθιά στη ζωή μου.