Λεωφορειολουρίδες

Γιορτινές μέρες, περνάω Σάββατο μεσημέρι από το κέντρο της Αθήνας. Μπαίνω στην Ακαδημίας. Για όποιον δεν ξέρει το συγκεκριμένο δρόμο είναι ένας μονόδρομος με τρεις λουρίδες κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα απ' τις οποίες η μία (η δεξιά) έχει χαρακτηριστεί λουρίδα αποκλειστικής χρήσης απ' τα λεωφορεία, λεωφορειολουρίδα δηλαδή. Αλλά βλέπω μπροστά μου ένα λεωφορείο στη μεσαία και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να θέλω να διαμαρτυρηθώ στον οδηγό του λεωφορείου αφού έχει δική του λουρίδα που εγώ δεν μπορώ να μπω γιατί να μπαίνει στις άλλες που είναι για τα υπόλοιπα αυτοκίνητα.

Ευχές για τη νέα χρονιά

Πολλές ευχές για τη νέα χρονιά θα ήθελα να κάνω. Όμως δυο μαντινάδες που πήρα με ΣΜΣ(!) πριν λίγο νομίζω πως τα λένε όλα και με το παραπάνω. Σας τις μεταφέρω

Τίνος λαού αλφάβητο

ποιες λέξεις να ταιριάξω

να περιγράψουν τις ευχές

που θέλω να σου γράψω.

Ο νέος χρόνος που 'φτασε

χαρές πολλές να δώσει

κι αν ήταν λίγες του παλιού

να σας τις συμπληρώσει

.

Κοινωνικά παντοπωλεία

Καλημέρα και καλή χρονιά. Να λοιπόν που τέλειωσε άλλη μια χρονιά κι αρχίζει μια καινούρια. 2013 λοιπόν πια. Εύχομαι σε όλους να το περάσουμε με υγεία πρώτιστα και ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας κατόπιν. Αλλά η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Κι αν το ξεχνάμε καμιά φορά, γίνεται κάτι και μας το θυμίζει. Ας εξελιχθεί ομαλά και καλά κι αυτό, να μείνει μόνο η υπενθύμισή του.
2013 και το μπλογκ ακόμα συνεχίζεται. Δεν το περίμενα πως θα τράβαγε τόσο. Εντάξει, τελειώνει σε λίγο αλλά έχουμε ακόμα μέρες. Από το καλοκαίρι και μετά η δημοσίευση κάθε δεύτερη μέρα λειτούργησε πλήρως. Χώρια τα εμβόλιμα. Μπόλικα βγήκανε, ειδικά τον τελευταίο μήνα. Και μιας και το κάθε δεύτερη μέρα μας έφερε να έχουμε δημοσίευση σήμερα, θα μπει και σήμερα. Μόνο που δεν θα είναι γαλλικό το θέμα αλλά κοινωνικό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ένα κοινωνικό παντοπωλείο και σ' αυτό θέλω να αναφερθώ.

Ντόιτσε Μπανκ

Πολλές φορές έχω γράψει διαφωνώντας, για το ότι στην Ελλάδα αυτομαστιγωνόμαστε καθώς θεωρούμε πως στην Ευρώπη όλα γίνονται τυπικά και σωστά. Πως μόνο εμείς έχουμε ανακαλύψει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, το λάδωμα κλπ. Πράγματα που, σύμφωνα με τα δικά μας λεγόμενα, δεν συμβαίνουν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Κι αν συμβεί κάτι είναι στο διεφθαρμένο νότο, ενώ ο βοράς είναι όλοι υπόδειγμα τιμιότητας. Βέβαια, η Ζίμενς γερμανική εταιρία είναι που λάδωνε στην Ελλάδα και τα άπλυτά της τα βγάλαν στη φόρα οι ανταγωνιστές της και αποδείχτηκε πως και στη Γερμανία τα ίδια έκανε, έστω κι αν η υπόθεση έκλεισε με συμβιβασμό - κουκούλωμα. Επίσης, και η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, προέκυψε όταν ένας υπάλληλος της τράπεζας HSBC στην Ελβετία έκλεψε το πελατολόγιο της τράπεζας και το πούλησε σε διάφορες κυβερνήσεις (του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, της Γαλλίας και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού) που ψάχνανε να βρούνε φοροφυγάδες.

Μονμάρτη

Η Μονμάρτη (Montmartre δηλ. το σωστό είναι λέει Μονμάρτρη, αλλά δύσκολα λέγεται!) είναι η καλλιτεχνική γειτονιά του Παρισιού. Εδώ σύχναζαν ας πούμε ο Πικάσο ή Βαν Γκογκ. Και μιας και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με ανοιχτό πνεύμα και πιο μπροστά στο πνεύμα από την εποχή τους εδώ μαζεύονταν αρκετοί τύποι μποέμ γι' αυτό και βρίσκονται εδώ και γνωστά καμπαρέ όπως το Μουλέν Ρουζ. Είναι σε έναν πανύψηλο λόφο (130 μέτρα!!!) κι έτσι από δω έχεις άπλετη θέα στο επίπεδο Παρίσι αλλά και διακρίνεται και από μακρυά, ειδικά που στην κορυφή του λόφου στέκει επιβλητικός ο ναός της Αγίας Καρδίας (ή της Ιερής Καρδιάς - Basilique du Sacré Cœur).

Καπνός στην ατμόσφαιρα

Έγραφα πριν μερικές μέρες ανάμεσα στα άλλα και για τις επιπτώσεις από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Τα περισσότερα νοικοκυριά έχουν περιορίσει τις ώρες λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης ενώ κάποια άλλα την έχουν διακόψει εντελώς. Με όσους συζητάω αυτό που ακούγεται είναι πως πετρέλαιο φέτος δεν θα κάψουν. Έχει γίνει κάτι σαν σύνθημα. Δεν ανάβω καλοριφέρ φέτος. Και οι επιλογές είναι δύο: ή καθόλου θέρμανση ή χρήση άλλων μέσων. Το καθόλου είναι ζόρι, αλλά κάποιοι το ακολουθούνε. Το να χρησιμοποιούνται άλλα μέσα είναι θεωρητικά ευκολότερα, αλλά κι εκεί υπάρχουν ζόρια.

Σηκουάνας

Όπως είναι γνωστό, το Παρίσι, όπως και κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, είναι χτισμένη στις όχθες ενός ποταμού: του Σηκουάνα (la Seine). Και είναι αδιανόητο να μιλήσεις για την πόλη χωρίς το ποτάμι της. Ένας ποταμός που ξεκινάει απ' την περιοχή της Ντιζόν (Dijon), την πατρίδα της μουστάρδας και μετά από 750 χλμ διαδρομής καταλήγει στη θάλασσα της Μάγχης, δίπλα στη Χάβρη, που αν θέλεις να περάσεις από πάνω του πρέπει να περάσεις τη γέφυρα της Νορμανδίας (Pont de Normandie).