Καπνός στην ατμόσφαιρα

Έγραφα πριν μερικές μέρες ανάμεσα στα άλλα και για τις επιπτώσεις από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Τα περισσότερα νοικοκυριά έχουν περιορίσει τις ώρες λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης ενώ κάποια άλλα την έχουν διακόψει εντελώς. Με όσους συζητάω αυτό που ακούγεται είναι πως πετρέλαιο φέτος δεν θα κάψουν. Έχει γίνει κάτι σαν σύνθημα. Δεν ανάβω καλοριφέρ φέτος. Και οι επιλογές είναι δύο: ή καθόλου θέρμανση ή χρήση άλλων μέσων. Το καθόλου είναι ζόρι, αλλά κάποιοι το ακολουθούνε. Το να χρησιμοποιούνται άλλα μέσα είναι θεωρητικά ευκολότερα, αλλά κι εκεί υπάρχουν ζόρια.

Ένας απ' τους εναλλακτικούς τρόπους είναι το τζάκι. Και μιας και τα προηγούμενα χρόνια η εγκατάσταση τζακιού ήταν κάτι σαν μόδα, τα τζάκια πήραν φωτιά. Οι διαφημίσεις για τα ξύλα δίνουν και παίρνουν κι ο αέρας έχει μυρωδιά τζακιού. Μόνο που το τζάκι δεν είναι και το οικολογικότερο μέσον. Πρώτη φορά το καμπανάκι το άκουσα να χτυπάει από τον παλαίποτε συμφοιτητή μου Μάξιμο που μίλαγε για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των τζακιών. Και μιας και ήταν συμφοιτητής (και συγκάτοικος ένα φεγγάρι) ξέρω πως δεν συνήθιζε να λέει λόγια του αέρα.

Το θέμα το έφεραν στην επιφάνεια και άλλα μέσα. Χθες ακόμα ανέβηκαν εντυπωσιακές φωτογραφίες στο ίντερνετ και έγινε θέμα στο δελτίο του Μέγκα. Αλλά όπως γράφω και παραπάνω δεν χρειάζεται να μάθει κανείς τι λένε οι ειδικοί, στην ατμόσφαιρα το μυρίζεις τα βράδια (και το βλέπεις τη μέρα)! Τη μέρα των Χριστουγέννων, για παράδειγμα, πέρασα από το κέντρο της Αθήνας με το αυτοκίνητο. Σ' όλη την υπόλοιπη διαδρομή, ακόμα και στην εθνική οδό, εκεί που δεν υπάρχει γύρω κανένα σπίτι, η μυρουδιά του καπνού από ξύλα, δεν έλεγε να φύγει.