Το Χωριό μου

Θέα απ' τη "ραχούλα" προς τις "ρεματιές". Μπορεί να είναι τεχνητές, αλλά κάτι προσφέρουν. Και το χορτάρι, δεν έχει πρόβλημα σε κάποια μέρη και είναι κοντό. Αλλά πάνε και το κουρεύουνε (ναι, σ' όλη αυτή την έκταση).

«Χωριό μου όμορφο, με τις ραχούλες και τις ρεματιές» έλεγε ένα ποίημα που μαθαίναμε στο δημοτικό. Τι σχέση έχει αυτό με αυτά που θέλω να γράψω? Καμία απολύτως, διαβεβαιώ. Γιατί εδώ, δεν θα γράψω ούτε για το (πραγματικό) χωριό μου στη Μυτιλήνη, ούτε εκθεσούλα για κάποιο ιδεατό χωριό. Θα γράψω για το χωριό που μένω, εδώ στο Μόναχο. Και μη σας φαίνεται παράξενο. Ναι, υπάρχει ένα χωριό μέσα στο Μόναχο, όπως και σε κάθε άλλη πόλη που διοργανώνει Ολυμπιακούς αγώνες. Πρόκειται για το Ολυμπιακό χωριό.

Τα Θερινά τα Σινεμά

Όταν πριν αρκετά χρόνια άρχισαν να μειώνονται τα θερινά τα σινεμά της Αθήνας είχα διαβάσει πολλά άρθρα που μίλαγαν για το ότι είναι κρίμα που κλείνουν μιας και το συγκεκριμένο είδος ήταν ελληνική πατέντα κλπ. Σίγουρα δεν είναι μόνο στην Ελλάδα οι ανοικτοί σινεμάδες που το καλοκαίρι προσφέρουν μια ανάσα δροσιάς στους κατοίκους της πόλης, ειδικά αν έχουν και μερικά δεντράκια και δεν είναι μια μάντρα ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Τέτοια σινεμά υπήρχαν και σε άλλες μεσογειακές (τουλάχιστον) χώρες.

Οι Δύο Καλόγριες (Λογική και Μαθηματικά)

Άλλη μια διδακτική ιστοριούλα. Εδώ μπλέκονται και δικά μου χωράφια. Μαθηματικός ων, διδάχτηκα στο πανεπιστήμιο Μαθηματική Λογική. Είχα πάρει μια ιδέα και απ' τη φιλοσοφία στο Λύκειο (από την Ε' Γυμνασίου βρέθηκα στην Γ' Λυκείου - έτσι τέλειωσα Λύκειο το 1977). Σήμερα το συγκεκριμένο μάθημα είναι στα της επιλογής στην Γ' Λυκείου - μόνο που δεν ξέρω κάποιο σχολείο στο οποίο να προσφέρεται (γιατί άραγε?). Στην ιστορία μας όμως, η Λογική που αναφέρεται είναι η απλή, κοινή λογική που λέμε. Και δεν έχει σχέση με την Μαθηματική.

Κεντρικοί Σταθμοί, Εσωτερικά

 

Πάντα από Μονάχου άρξασθε. Και γιατί τον χρησιμοποιώ καθημερινά και γιατί είναι (ίσως) με τις περισσότερες πλατφόρμες στη Γερμανία και γιατί είναι η νότια πύλη εισόδου της Γερμανίας και έχει ημερήσια κίνηση περίπου 350.000 επιβάτες.

Έγραψα αρκετά για τους σταθμούς, αλλά ασχολήθηκα πάντα με το εξωτερικό τους. Καιρός να δείξω και πώς είναι από μέσα. Από μέσα θυμίζουν κάτι σαν εμπορικό κέντρο, με τα περισσότερα, βέβαια, καταστήματα να είναι αυτά που ασχολούνται με φαγητό. Ένας απλός κανόνας. Είσαι στη Γερμανία και θέλεις να φας κάτι. Πήγαινε στον κοντινότερο σταθμό. Σιδηροδρομικό ή μετρό δεν έχει σημασία. Κατά πάσα πιθανότητα, κάτι θα βρεθεί.

Κεντρικοί Σταθμοί 2

Το πρώτο ποστ με κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς πόλεων είναι αρκετά παλιό. Από το Φλεβάρη. Σε διάφορες φάσεις έχω προσθέσει φωτογραφίες από νέες πόλεις που επισκέφτηκα. Οι τελευταίες μετά το Πάσχα! Αλλά κάπου έχει πάρα πολλές νομίζω, πέρα από το ότι πόσοι έχουν δει αυτές τις προσθήκες; Έτσι είπα να ξαναποστάρω το θέμα βάζοντας κάποιους (άλλους) εδώ.
Και μια διαπίστωση μετά από τόσους σταθμούς που έχω δει: Ο σταθμός του Μονάχου, για να πας από την κεντρική είσοδο μέχρι τα τρένα, είναι πάρα πολύ μεγάλος. Δεν έχω δει άλλον που να πρέπει να διασχίσεις τόση απόσταση!

Μουντιάλ και Μπίρα

Προφανώς, εδώ, τα δυο αυτά πάνε μαζί. Μουντιάλ σημαίνει γιορτή της μπάλας. Και γιορτή χωρίς μπίρα δεν γίνεται.

Μεγάλη Μέρα

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κυριολεκτικά. Συγκεκριμένα είχαμε ανατολή 5:13, δύση 21:18. Είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Σε διάρκεια και για το βόρειο ημισφαίριο. Για τις περιοχές κοντά στον ισημερινό βέβαια, δεν έχει καμιά διαφορά. Ίση μέρα και νύχτα (από κει και τ’ όνομά του). Αλλά όσο απομακρυνόμαστε απ’ αυτόν, τόσο η διαφορές γίνονται πιο αισθητές. Κι εδώ που είμαι εγώ, στο Μόναχο, δεν απέχει πολύ από την κατάσταση που είχα ζήσει όταν ήμουν στο Διδυμότειχο. Είναι λίγο πιο βόρεια, είναι πιο ανατολικά σε σχέση με τη ζώνη ώρας κι έρχονται τα πράγματα μία η άλλη.