Πάντα από Μονάχου άρξασθε. Και γιατί τον χρησιμοποιώ καθημερινά και γιατί είναι (ίσως) με τις περισσότερες πλατφόρμες στη Γερμανία και γιατί είναι η νότια πύλη εισόδου της Γερμανίας και έχει ημερήσια κίνηση περίπου 350.000 επιβάτες.
Έγραψα αρκετά για τους σταθμούς, αλλά ασχολήθηκα πάντα με το εξωτερικό τους. Καιρός να δείξω και πώς είναι από μέσα. Από μέσα θυμίζουν κάτι σαν εμπορικό κέντρο, με τα περισσότερα, βέβαια, καταστήματα να είναι αυτά που ασχολούνται με φαγητό. Ένας απλός κανόνας. Είσαι στη Γερμανία και θέλεις να φας κάτι. Πήγαινε στον κοντινότερο σταθμό. Σιδηροδρομικό ή μετρό δεν έχει σημασία. Κατά πάσα πιθανότητα, κάτι θα βρεθεί.
Φρανκφούρτη. Από τους μεγαλύτερους της Γερμανίας με περίπου ίδια κίνηση με τον του Μονάχου, αλλά με λιγότερες γραμμές.
Νυρεμβέργη. Η κεντρική αίθουσα και ο διάδρομος επικοινωνίας των γραμμών.
Μάνχαϊμ
Στουτγάρδη
Πότσνταμ. Εδώ το παρακάνανε. Κι όμως είναι μέσα στο σταθμό. Δεν είναι εμπορικό κέντρο. Θυμίζει μολ.
Βερολίνο. Κεντρικός σταθμός. Υπόγειο (και με τρένο για Μόναχο!)
Βερολίνο. Κεντρικός σταθμός. Υπέργειο
Βερολίνο. Κεντρικός σταθμός. Για άλλη μια φορά. Όλος από πάνω μέχρι κάτω.
Πάλι Βερολίνο, αλλά αυτή τη φορά ο Όσταμπανοφ. Μπορεί να μην είναι ο κεντρικός, αλλά τόσο μεγάλος που είναι...
Γκάρμις - Πάρτενκίρχε. Μάλλον λιτά τα πράγματα εδώ. Σαν τέτοιους βρίσκεις και στην Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου