a Paris

Ο τίτλος από παλιό βιβλίο γαλλικών που κάναμε όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά κάποια πράγματα από εκείνη την ηλικία μένουν. Στο Παρίσι λοιπόν βρίσκομαι και κάνω βόλτες και βλέπω πως το «Ελλάς - Γαλλία - Συμμαχία» είναι περίεργο που δυσκολεύεται τόσο στην πραγμάτωσή του. Γιατί υπάρχουν τόσα και τόσα κοινά. Για να μην πω πως εδώ τα βλέπω χειρότερα. Θυμάμαι έν' ανέκδοτο που περνάει κάποιος από διάφορες περιοχές της κόλασης (χωρισμένη ανά χώρα) και ενώ παντού ακούγονται κλαυθμοί και οδυρμοί, στην ελληνική γλέντια και τραγούδια γιατί «μια δεν έχουμε πίσσα, μια χαλάνε τα μαστίγια». Δεν το βρίσκω πρόχειρο να το βάλω, αλλά νάτο, μια αναζήτηση με το θείο γκούγκλη ήτανε.

Ανέκδοτα

Διακοπές έχουμε, για να γράφω δεν προσφέρεται. Έτσι μερικά έτοιμα να μην μένει κανένας παραπονεμένος. Μετά δεκαπενθήμερο η επάνοδος στα κανονικά. Είπαμε.οι Γερμανοί σπάνε τις διακοπές σε κομμάτια. Έτσι, σήμερα είναι του αγίου Πνεύματος για τους δυτικούς και ακολουθούν δυο βδομάδες διακοπές πάλι ενώ στο τέλος του Ιούλη, τελειώνει η σχολική χρονιά και κλείνουν τα σχολεία για έξι βδομάδες. Έτσι, ένας χαιρετισμός τώρα με ανέκδοτα είναι καλός.. Όχι απλά ανέκδοτα, αλλά φιλοσοφημένα. Το πρώτο πώς βλέπουμε τους άλλους (θυμίζει λίγο τον μύθο του Αισώπου με το δισάκι που κρατάει κάθε άνθρωπος στους ώμους του) ενώ το άλλο θα μπορούσε να συμπτυχθεί στη φράση "υπάρχουν και χειρότερα". Αλλά ας αφήσω εγώ τα λόγια, αφού οι ιστοριούλες τα λένε καλύτερα. Καλή διασκέδαση.

Αμόκ

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Παλιότερα το ακούγαμε για διάφορες πόλεις της Αμερικής (ΗΠΑ δηλαδή) αλλά κάποια στιγμή ήρθε και προς Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία που κάθε χρόνο θα συμβεί ένα παρόμοιο επεισόδιο. Κάποιος μαθητής φτάνει οπλισμένος στο σχολείο του κι αρχίζει να πυροβολεί. Συνήθως στο ψαχνό, σπάνια στον αέρα όπως αυτή τη βδομάδα με ένα 14χρονο στο Μέμινγκεν, μια μικρή πόλη, προάστιο 110 χλμ από το Μόναχο. Κινητοποιήθηκε η αστυνομία με ελικόπτερα και λοιπά μέχρι να καταφέρουν να τον κάνουν καλά.

Συνθήκες Εργασίας στη Γερμανία

Ένα γράμμα Έλληνα μετανάστη, εργαζόμενου στη Γερμανία μου στείλανε προχτές. Δεν είναι καινούριο, έχει αναδημοσιευτεί σε διάφορα σάιτ και μπλογκ, αλλά επειδή πιστεύω πως ενδιαφέρει πολλούς και διάφορους ανθρώπους: είτε αυτούς που σκέφτονται να ρθούνε για μετανάστες σήμερα, είτε άλλους που ζηλεύουν το γερμανικό θαύμα. Τα γραφόμενά του είναι αυτά που ακούω κι εγώ, Κι όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Γι' αυτό και οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που γίνονται στην Ελλάδα κάνουν εντύπωση στους Ευρωπαίους. Γι' αυτό κι είναι είδηση όταν κάτι παρόμοιο συμβαίνει εδώ (π.χ. τις προάλλες για το Μόναχο ή πρόσφατα στη Φραγκφούρτη).

Δεν ξέρω αν θυμούνται οι παλιοί ή αν έχουν ακουστά οι νεώτεροι τι γινόταν με το ποδόσφαιρο επί χούντας. Πάντως εδώ τη Δευτέρα οι εφημερίδες (ως γνωστόν Κυριακή δεν βγαίνουν) είχαν ΟΛΕΣ (5 - 6 τίτλους που είδα) πρώτο θέμα την ήττα της Μπάγιερν στο Τσάμπιονς Λιγκ, συνοψίζοντας με μια λέξη: «Τραγωδία». Τέτοιες είναι οι τραγωδίες τους!

Λονδίνο - Βρετανικό Μουσείο, Μέση Ανατολή

Όπως έγραφα τις προάλλες δεν πήραν αρχαιολογικούς θησαυρούς μόνο από την Ελλάδα οι θαλασσοκράτορες. Απ' όπου μπορούσαν κουβάλησαν. Η ανατολική μεσόγειος έδωσε μπόλικα. Ελληνικά, Αιγυπτιακά, Ασσυριακά, Βαβυλωνιακά και δεν συμμαζεύεται. Στην παραπάνω φωτογραφία η περίφημη στήλη της Ροζέτας που βοήθησε να αποκρυπτογραφηθούν τα ιερογλυφικά.

Λονδίνο - Βρετανικό Μουσείο, Μούμιες

Εκτός απ' την Ελλάδα οι Βρετανοί αποικιοκράτες μάζεψαν καλούδια κι από άλλες χώρες. Ειδικά απ' την Αίγυπτο πήραν τόσες μούμιες που δεν ξέρω αν άφησαν και καμιά εκεί.

Λονδίνο - Βρετανικό Μουσείο, Ελληνιστικά

Εκτός από τον Παρθενώνα, έκλεψαν πήραν και ό,τι άλλο καλό βρήκαν. Όπως αυτό το καταπληκτικό χρυσό στεφάνι.