Το υλικό για το σημερινό σημείωμα το έχω πάρει με δυο μηνύματα από τον Τάκη. Το πρώτο αναφερόταν σε ένα
απόσπασμα που παρουσιάστηκε στον ιστοχώρο λεφτ. Θέλησα να βρω ολόκληρο το κομμάτι κι ως γνωστόν, στο διαδίκτυο κάτι τέτοιο είναι πολύ απλό. Ήταν από
ρεπορτάζ της Π. Στεφανάκου για την παραλαβή του υπουργείου μας από την νέα πολιτική ηγεσία, στην Αυγή, μαμά του λεφτ. Αυτό το υπουργείο «μας» που γράφω είναι η σύντμηση του τίτλου του υπουργείου παιδείας που έχει γίνει ολόκληρο μακαρόνι. Το δεύτερο μήνυμα είχε να κάνει με τα πρακτικά προβλήματα που ο ίδιος βλέπει στο σχολείο που βρίσκεται, θα το παραθέσω και θα συμπληρώσω (και στο τέλος έκτακτο παράρτημα!). Στον λεφτ λοιπόν, το θέμα εστιάστηκε στο κόστος της αλλαγής του ονόματος του υπουργείου μας (που υπάρχει και στην αλλαηγή κάθε υπουργείου, αλλού μικρότερο αλλού μεγαλύτερο). Θα το σχολιάσω κι αυτό αλλά αφού πρώτα κάνω μια διόρθωση. Να αναφέρω πάντως, πως δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικές εξελίξεις δημιουργούν καραμπόλες στα σχολεία. Βλέπετε στα σχολεία δουλεύουμε με συγκεκριμένο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Αυτό πρέπει να γίνει τότε. Π.χ. πρέπει να ανοίξουν ντε και καλά την 1η Σεπτέμβρη ή να σταματήσουν στις 30 Ιούνη. Κι άρα πρέπει να υπάρχει στο άνοιγμα προσωπικό, ενώ πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί όλες οι δουλειές πριν το κλείσιμο (κι εδώ έχω κάτι να προσθέσω παρακάτω).