Τιμή Βενζίνης

Στα πλαίσια της συζήτησης για το κόστος ζωής εδώ και με την ευκαιρία της αύξησης της τιμής της βενζίνης στην Ελλάδα να αναφέρω εδώ πως η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης 90 ή 95 (που την λένε σούπερ και έχει ίδια τιμή με την απλή των 90) οκτανίων στη Στουτγάρδη και στο Μάνχαϊμ, όπως την είδα χθες (18/02/2010) ήταν από 1,28 μέχρι 1,38 €. Κάπου τόσο (2 - 3 σεντσ παραπάνω μικρή διαφορά) μου τη δείχνει το ψαχτήρι (δίνεις είδος καυσίμου και ταχυδρομικό κώδικα: είναι 5ψήφιος αριθμός. Δοκιμάστε στην τύχη) και στο Μόναχο. Να αναφέρω επίσης εδώ ότι, η σούπερ πλους (98 οκτάνια - όχι 100 δεν έχω δει) έχει - μόνο - 5 με 6 σεντς παραπάνω (έναντι 15 - 25 στην Ελλάδα).
Ξέρω, επίσης, ότι χαμηλότερη τιμή βενζίνας έχει στην Αυστρία και στο Λουξεμβούργο. Εκεί υπάρχει σημαντική διαφορά, οπότε από τις κοντινές πόλεις της Γερμανίας περνάνε τα "σύνορα" μόνο για ένα φουλάρισμα. Ειδικά τα φορτηγά. Ακριβώς μπαίνοντας (ή βγαίνοντας, όπως το δεις) στο Λουξεμβούργο υπάρχει ένα πρατήριο με καμιά 25αριά αντλίες, τουλάχιστον, που δουλεύουν όλες και δουλεύουν μ' αυτόν τον τρόπο (οι πινακίδες τους είναι αψευδείς μάρτυρες!).

Αμόκ σε Σχολείο

Χθες έγραφα για το Λούντβιγκσχάφεν με την ευκαιρία των κεντρικών σταθμών. Σήμερα, το Λούντβιγκσχάφεν ήρθε στην επικαιρότητα για ένα διαφορετικό λόγο. Ένας νεαρός μπήκε σε ένα σχολείο και σκότωσε έναν καθηγητή. Την είδηση μετέδωσαν και τα ελληνικά μέσα και μπορείτε να δείτε πώς παρουσιάζεται από τους ιντερνετικούς τόπους δυο Γερμανικών εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίες την Südeutschezeitung και την Die Welt. Στην τελευταία έχει αναφορά και σε παλιότερα παρόμοια περιστατικά, κάτι αντίστοιχο με αυτό που έγινε στη σχολή του ΟΑΕΔ στην Αθήνα.
Το σχολείο είναι ένα μεγάλο συγκρότημα 3000 μαθητών, επαγγελματική σχολή για την ακρίβεια. Ο 23χρονος νεαρός μπήκε με όπλο θέλοντας, λέει, να εκδικηθεί τον καθηγητή για τους μικρούς βαθμούς που του είχε βάλει. Έτσι η αστυνομία προσπαθεί να διαφοροποιήσει το θέμα από παρόμοια επεισόδια του παρελθόντος. Γιατί τότε, λέει, είχαν καταληφθεί από αμόκ ενώ τώρα πρόκειται για μια "απλή" υπόθεση δολοφονίας.
Εδώ το σχολείο είναι ένας χώρος που αφήνονται τα παιδιά και υποτίθεται ότι κάνει όλη τη δουλειά και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί ο γονιός ξανά. Το σχολείο, προσπαθεί να ετοιμάσει τους μαθητές τους για να παίξουν το ρόλο τους στη Γερμανική κοινωνία: να δουλεύουν και να μην αντιδρούν στα όσα συμβαίνουν αφού για όλα φροντίζει το κράτος και ο εκπρόσωπός του η αστυνομία. Την αστυνομία την έχουν σε πρώτη ζήτηση. Ό,τι και να γίνει θα είναι αυτή που θα λύσει το πρόβλημα. Ακόμα και για το σημερινό, οι φωτογραφίες στις εφημερίδες δείχνουν την εκ των υστέρων κινητοποίηση της αστυνομίας. Πώς τρέξανε. Το θέμα, όμως, δεν είναι να τρέξει κάποιος μετά. Είναι πώς δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς, δεν λύνονται όλα τα προβλήματα με ή από την αστυνομία. Υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να λυθούν με άλλο τρόπο. Αλλά, αυτό, το όλο σύστημα προσπαθεί να το περιορίσει. Όταν όμως ένα πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζεις και περιμένεις να αντιμετωπιστεί από κάποιον εξωτερικό παράγοντα αυτό μεγαλώνει. Και η καταπίεση που αισθάνεσαι αυξάνει. Και αυξάνει μέχρι που κάποια στιγμή θα κάνει μπαμ και θα εκραγεί. Ο τρόπος που θα εκδηλωθεί η έκρηξη, δεν είναι προδιαγεγραμμένος σε κανενός είδους έκρηξη. Μια μορφή είναι τα περιστατικά αυτά τα οποία αυξάνονται και απλώνονται.

Τα Πλούτη τους = Η Φτώχεια μας

Ένα ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα στην εκπαιδευτική πύλη "Αλφαβήτα" από το συνάδελφο Γιάννη Κυριακάκη. Μιλάει για το φλέγον θέμα της εποχής μας. Λιτότητα λόγω υπερχρέωσης. Αλλά όχι για όλους. Πού πήγαν τα λεφτά?
Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με τη Γερμανία. Σωστά. Αλλά, στη Γερμανία βρίσκομαι προσωρινά. Και τα μέτρα τσούζουν.

Συρμοί Άλλων Χωρών

Στους σταθμούς του τρένου σπάνια εμφανίζονται συρμοί από άλλες χώρες. Αυτοί που είναι από Γαλλία (όπως το παραπάνω) ξεχωρίζουν, συνήθως, λόγω διαφορετικών χρωμάτων και κοψιάς. Έχω δει και συρμούς από Ιταλία, Ουγγαρία ενώ όσοι είναι από Ελβετία (όπως ο παρακάτω) ή Αυστρία δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα και είναι συνήθως πολύ ίδιοι με τους ντόπιους, αφού είναι η Deutsche Bahn που τους έχει. Και συνήθως συρμοί εμφανίζονται σε πόλεις που είναι γειτονικές με τις χώρες αυτές μια και από κει ξεκινούν και εκεί καταλήγουν οι επαφές. Π.χ. το Μόναχο έχει αυτούς που έχει γιατί είναι στα σύνορα με την Αυστρία. Από την Πράγα φθάνουν μέχρι Νυρεμβέργη. Από Βρυξέλες μέχρι Κολωνία και πάει λέγοντας.

Κεντρικοί Σιδηροδρομικοί Σταθμοί.

Σε κάθε πόλη υπάρχουν ένας ή περισσότεροι σταθμοί. Άλλοι είναι σταθμοί τραμ (όχι απλές στάσεις) άλλοι του τρένου. Όμως, σε κάθε μεγάλη πόλη υπάρχει ένας που είναι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός (Hauptbahnhof). Το κτίριό του είναι μεγάλο και επιβλητικό αλλά σε άλλες είναι κουτιά (όπως του Μονάχου) ενώ σε άλλες έχουν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω φωτογραφίες από τους κεντρικούς σταθμούς διαφόρων πόλεων. Από του Μονάχου έχω ήδη βάλει φωτογραφία στο σχετικό αφιέρωμα. Αφιέρωμα έχει γίνει και για το σταθμό της Στουτγάρδης. Αλλά για λόγους συγκέντρωσης θα βάλω κι εδώ. Και θα προσθέτω και στο μέλλον αυτούς που θα επισκέπτομαι.

Ο Σταθμός της Στουτγάρδης

Ο σταθμός της Στουτγάρδης δεν είναι ούτε τόσο μεγάλος όσο του Μονάχου ούτε τραγουδισμένος. Είναι όμως ένα επιβλητικό κτίριο κάποιων χρόνων. Το σήμα της Mercedes στην κορυφή είναι για να μην ξεχνιόμαστε πως εδώ είναι η έδρα της (γι' αυτό και παντού υπάρχει κάτι από Mercedes. εδώ είναι η έδρα και της Porsche αλλά αυτή δεν έχει βάλει τόσο κραυγαλέα το σήμα της). Είναι κι αυτός Kopfbahnhof δηλ. μοιάζει με μια τσατσάρα που το τρένο χώνεται ανάμεσα στα δόντια της.

Fasching, το Καρναβάλι των Γερμανών

Το καρναβάλι είναι ένα έθιμο που γιορτάζεται παντού. Στη Γερμανία δεν θα γιορτάζεται; Ήδη την περασμένη βδομάδα είχα δει ανακοίνωση στο Μόναχο ότι τα μέσα μεταφοράς θα λειτουργούσαν και κατά τη διάρκεια της νύχτας (και ποιες ώρες) από την Πέμπτη μέχρι σήμερα. Έμαθα πως θα είχε και παρελάσεις, χορούς κλπ στο κέντρο, αλλά δεν πέτυχα να βρεθώ σε κάτι τέτοιο. Εν τω μεταξύ, αυτή τη βδομάδα στη Βαυαρία έχουν διακοπές. Επειδή εμείς στη Βάδη δεν έχουμε (είναι δεύτερη χρονιά, που με απόφαση του ΥΠΕΠΘ, τα ελληνικά λύκεια στη Βάδη - Βυρτεμβέργη δεν έχουν αυτές τις διακοπές και οι μαθητές αντιδρούν με καταλήψεις των σχολείων, κάθε χρόνο) είπαμε με τη Μαρία να μείνουμε στο Μάνχαϊμ αυτές τις μέρες. Από χθες λοιπόν είμαστε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στο σχολείο του Μάνχαϊμ.
Μου είχαν πει οι μαθητές, να μην έχω εμπιστοσύνη στις ώρες δρομολογίων των τραμ αυτές τις μέρες λόγω του καρναβαλιού, του φάσινγκ (fasching) όπως λέγεται στα Γερμανικά. (Για γενικότερα θέματα της συγκοινωνίας εδώ καθώς και για το πώς είδα το Μάνχαϊμ θα τα πω σε επόμενα ποστ - να βρω καιρό πρώτα, τώρα τα ζω και δεν προλαβαίνω και να τα γράφω!!!).
Σήμερα, λοιπόν, κάναμε τη βόλτα μας στην πόλη. Περάσαμε και απ΄' το γειτονικό Λούντβιγκσχάφεν που ήταν όλα τα μαγαζιά κλειστά! Μάλλον λόγο του φάσινγκ στο Μάνχαϊμ κι έτσι είπαμε να περάσουμε κι από κει που γινόταν το πανηγύρι, γιατί θα ήταν κρίμα να έχει αναστατωθεί η καθημερινή ζωή της πόλης κι εμείς που βρισκόμαστε εδώ να μην δούμε το τι και το γιατί. Ας, πούμε, από το μεσημέρι και μετά, είχαν αλλάξει τα δρομολόγια του τραμ και σε χρόνο και κάποια και στη διαδρομή που ακολουθούσαν αφού όλα γίνονταν σ' ένα πεζόδρομο απ΄' όπου περνάνε αρκετές γραμμές. Το καρναβάλι δεν είχε παρέλαση ή αυτή είχε ήδη τελειώσει (θα ρωτήσω και θα το βάλω σε σχόλιο). Πάντως ο δρόμος είχε "στρωθεί" με μαγαζάκια διάφορα που πουλούσαν ποτά, φαγητό, ποτά, γλυκά και ποτά. (η επανάλειψη των ποτών είναι γιατί αυτά ήταν κυρίαρχα). Το κάθε μαγαζάκι ή κάθε δεύτερο είχε τη μουσική που προτιμούσε (μάλλον δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος που να ακούγεται αυτές τις μέρες) και ο κόσμος ψώνιζε και στεκόταν ν' ακούσει ή να χορέψει μπροστά, στο δρόμο. Προφανώς σ' αυτό συμμετείχαν και τα υπάρχοντα μαγαζιά. Είχε στηθεί κι ένα λούνα παρκ. Οι περισσότεροι ήταν μασκαρεμένοι, άλλος περισσότερο, με στολή, κι άλλος λιγότερο, με ένα καπέλο ή μια περούκα μόνο. Υπήρχαν μασκαράδες κάθε ηλικίας (όχι, δεν είχε παιδάκια την ώρα που πέρασα εγώ - λίγο μετά τις 7).