Μεταγραφή Ονομάτων στα Ελληνικά

Πολλές φορές χρησιμοποιώ ονόματα περιοχών της Γερμανίας. Κάποια απ’ αυτά (από πόλεις ή από ποτάμια κλπ) έχουν αποδοθεί στα Ελληνικά με συγκεκριμένο τρόπο (π.χ. Μόναχο, Στουτγάρδη, Ρήνος ακόμα και το Ντίσελντορφ). Αυτά χρησιμοποιούνται όπως έχουμε συνηθίσει (αν και για το τελευταίο υπάρχει και η παλιότερη γραφή του: Ντύσελντορφ) Τι γίνεται όμως με αυτά που δεν έχουν επίσημη μεταγραφή? Το προβληματισμό μου αυτόν τον έχω πολλά χρόνια τώρα, αλλά τον επανέφερα με αφορμή ένα σχόλιο (και αντισχόλιο) του Μάκη: Και πώς γράφεται παρακαλώ στα Ελληνικά το Lübeck? Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Ξεσάλωμα

Συνδυασμός: σε ένα κτίριο όλα: και καζίνο, και σεξ και γυμναστήριο. Για κάθε γούστο!!!

Λέμε συνήθως για τους Έλληνες ότι ξεσαλώνουν. Κι οι Γερμανοί ξεσαλώνουν αλλά έχουν κι άλλους τρόπους: καζίνο σε κάθε γωνιά και πολλά σεξ σοπ. Βέβαια, οι παραδοσιακές καταστάσεις στις μπιραρίες μέσα αλλά και με ασύστολη κατανάλωση μπίρας εκτός μπιραρίας υπάρχει. Και στις μπιραρίες είναι λίαν εκδηλωτικοί και φασαριόζοι. Όμως τα τόσα μαγαζιά με ταμπέλα καζίνο (όχι ότι και χωρίς αυτήν δεν υπάρχουν φρουτάκια κλπ αγαθά για να τ’ ακουμπήσεις – πέρα από τις διάφορες λοταρίες, λαχεία κλπ). σε κάθε γειτονιά θα υπάρχει και ένα μικρό τοπικό καζίνο. Και βέβαια και το σεξ σοπ, για να μην είναι ελλιπείς οι υπηρεσίες. Με πριβέ καμπίνες αλλά και διάφορα ερωτικά εργαλεία στις βιτρίνες. Κι όχι κρυμμένα. Με πλήρη διαφήμιση στη βιτρίνα του τι καλό έχει το μαγαζί. Δυστυχώς περισσότερα δεν μπορώ να γράψω, όχι για άλλο λόγο αλλά δεν έχω κάνει επίσκεψη σε κάποιον απ’ αυτούς τους ναούς.

Μάνχαϊμ

Το Μάνχαϊμ είναι μια βιομηχανική πόλη πάνω στο Ρήνο. Το να μιλάμε μόνο για το Μάνχαϊμ είναι μάλλον άστοχο, μιας και ουσιαστικά πρόκειται για μια αλυσίδα πόλεων που η μια αρχίζει, λίγο μετά από, εκεί που τελειώνει η άλλη. Απ’ τη μια μεριά, για παράδειγμα, βρίσκεται η Χαϊδελβέργη. Απ’ την άλλη πλευρά, πέρα από το Ρήνο, απλώνεται το Λούντιβιχσχάφεν, και πάει λέγοντας. Το Λούντιβιχσχάφεν θα μπορούσε να λέγεται Μάνχαϊμ και να είναι μια πόλη, αλλά βλέπεις, ο Ρήνος είναι το σύνορο ανάμεσα σε δυο διαφορετικά κρατίδια (Βάδη – Βυρτεμβέργη από εδώ, Ρηνανία – Παλατινάτο από εκεί).

Οι τίτλοι

Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλη σημασία στους τίτλους που έχουν σχέση με τη μόρφωση. Αν κάποιος έχει διδακτορικό θεωρείται περί πολλού και το γράφει πάντα πριν το όνομά του ενώ επίσης υπάρχει ειδική θέση για αναφορά σε κάθε φόρμα που θα συμπληρώσεις με τα στοιχεία σου. Θυμάμαι κάποτε που είχα έναν συνάδελφο με διδακτορικό που υπέγραφε πάντα Δρ. τάδε, και πόσο παράξενο μου φαινότανε. Εδώ είναι κανόνας. Και όταν σε ένα όνομα μπροστά υπάρχει το Δρ. αυτό δεν σημαίνει γιατρός όπως έχουμε συνηθίσει εμείς αλλά απλά ότι ο συγκεκριμένος είναι κάτοχος διδακτορικού. Αν είναι γιατρός θα πρέπει να το διευκρινίζει (Dr. Med.). Ο σπιτονοικοκύρης μου για παράδειγμα είναι Dr. Min, δηλ. διδάκτωρ γεωλόγος, κλπ.

Στις πινακίδες των πόλεων δε, με περηφάνια αναγράφεται ότι η πόλη στην οποία μπαίνεις (ή βγαίνεις) είναι μια πόλη με πανεπιστήμιο. Και δεν είχα καταλάβει (μέχρι που το είδα κι αυτό), ότι οι άλλες που δεν έχουν θεωρούνται παρακατιανές. Γι’ αυτό, τι να κάνουν, βάζουν ό,τι τους βρίσκεται (π.χ. ανώτερο σχολείο, κολέγιο)!

Ουλμ

Η Ουλμ (ή το Ουλμ, ποιο είναι το σωστό και γιατί, δεν ξέρω Ulm στα γερμανικά) είναι μια πόλη η οποία μου κάνει κλικ. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω πώς. Περνάω από την Ουλμ καθημερινά πηγαίνοντας (και γυρίζοντας) στο σχολείο. Και έτσι που τη βλέπω από το τρένο με έκανε να θέλω να την επισκεφτώ. Ήδη έχω πάει μια φορά, αλλά επειδή είχε κρύο έφυγα γρήγορα, αλλά θα ξαναπάω, να έχω χρόνο.

Χιόνια

Χιόνια, χιόνια, κι άλλα χιόνια. Πάνω που είπαμε πως τελειώσαμε και ξεμπερδέψαμε μ' αυτά (τέτοιες κουβέντες δεν λέγονται ούτε στην Ελλάδα από τέλος Φλεβάρη) πάνω που είδαμε καμιά δεκαριά μέρες με θερμοκρασίες στα συν, πάνω που είπανε οι του δήμου να καθαρίσουνε τα γαρμπίλια, νάτα και ξαναεμφανίστηκαν. Ξανά μανά χιόνια, και σε μεγάλη περιοχή. Χθες χιόνιζε από το Μόναχο μέχρι τη Στουτγάρδη σε όλη τη διαδρομή και, σχεδόν, ομοιόμορφα. Ξανά μανά μπιλοζίρια και χοντρά μάλιστα, μέχρι -9 έφτασε που δεν είχαμε τόσο χαμηλά ούτε το χειμώνα, ένα -17 ήταν κι από κει και πέρα μέχρι -7, -8. Άντε πάλι τα γάντια κι οι κουκούλες, άντε ξανά τα πάντα άσπρα. 'Έστω και αν το χιόνι δεν έπιασε μεγάλο ύψος είναι ένα ομοιόμορφο σεντόνι πάνω από τα πάντα. Σαν κάποιος να έριξε μπόλικη ζάχαρη άχνη παντού.

Το Μόναχο με τη Ματιά του Δημήτρη

Γενική άποψη του Μονάχου

Έχω ξαναγράψει ότι την προηγούμενη βδομάδα ήταν εδώ ο γιος μου, ο Δημήτρης με έναν φίλο του. Έκαναν αρκετές βόλτες στην περιοχή, μια μέρα μου έκαναν παρέα και στη Στουτγάρδη. Στις βόλτες τους είχε και τη φωτογραφική μηχανή και έβγαλε αρκετές όμορφες φωτογραφίες, κάποιες από μέρη που εγώ δεν έχω πάει (και ίσως δεν θα με ενδιέφεραν) και λέω να βάλω μερικές. Εκτός των άλλων δείχνουν το Μόναχο λίγο πριν ξεκινήσει η άνοιξη (και πριν τα νέα χιόνια)!