Λεωφορεία

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα υπάρχουν (καινούρια) γράμματα από τη Γερμανία. Δηλ. πόσο ακόμα θα βρίσκομαι στη Γερμανία. Με τα νέα μέτρα ζόρικα τα βλέπω. Και το γαμώτο είναι πως ακόμα αγοράζουμε πράγματα για τον εξοπλισμό του σπιτιού! Αλλά ας τ' αφήσουμ' αυτά.

Οικονομικά Μέτρα - Φορολογική Δικαιοσύνη

Mea culpa, Mea maxima culpa. Στο σχολείο λατινικά δεν έμαθα. Όμως το συγκεκριμένο το έμαθα πριν αρκετά χρόνια όταν το χρησιμοποίησε ο τότε πρωθυπουργός Παπανδρέου ο Β’. Πρόσφατα αναφέρθηκε ξανά τόσο από τον νυν πρωθυπουργό Παπανδρέου τον Γ’ όσο και σε ένα βιβλίο που μόλις τέλειωσα.
Μέγα λάθος μου λοιπόν. Μέχρι πριν ένα μήνα και κάτι, όταν άκουγα ότι θα συμβούν όλα αυτά δε το πίστευα. Όσο κι αν ξέρω ότι το γκουβέρνο στο Ελληνικό κράτος είναι αφερέγγυο και παρ’ όλο που δεν είμαι συνδικαλιστής σε κάποια κυβερνητική (ή μη) παράταξη (ούτε καν μέλος) ώστε να ποντάρω σ' αυτήν, τέτοιο χάλι δεν το περίμενα. Όταν έφευγα το καλοκαίρι ήξερα ότι θα είχα τρία χιλιάρικα και κάτι για να αντιμετωπίζω τα έξοδα του μήνα και ξαφνικά μου λένε πως θα πρέπει να το κάνω με τα δυόμισι μόνο.
Και υπάρχει κι από πάνω η ειρωνεία στο τίτλο του φορονόμου: "ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ". Δηλ. η φορολόγηση ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ π.χ. ποδοσφαιριστών από μεταγραφές ή τελωνειακών από ΔΕΤΕ (αν δεν ξέρετε τι είναι, είναι έσοδα από τέλη που επιβάλλονται κατά την εισαγωγή προϊόντων στην Ελλάδα) για να δικαιολογηθεί και να αποδοθεί δικαιοσύνη πρέπει να περιλαμβάνει και φορολόγηση της κατ' αποκοπή ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ για τα επιπλέον έξοδα που κάνουμε όσοι αποφασίσαμε να υπηρετήσουμε στο εξωτερικό.

Παιχνίδια στον Πάγο

Μιας και ο χειμώνας είναι μακρύς, μιας και εδώ έχουν πολλά νερά που παγώνουν οι άνθρωποι ασχολούνται με σπορ του πάγου. Εκτός από το σκι (που είναι του χιονιού και όχι του πάγου, έτσι μπορούν να κάνουν σκι συγκεκριμένες μέρες μόνο) έχουν βρει και διάφορα άλλα παιχνίδια, που στην τυποποιημένη τους μορφή τα βλέπουμε στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες όπως για παράδειγμα το πατινάζ.

Μεταγραφή Ονομάτων στα Ελληνικά

Πολλές φορές χρησιμοποιώ ονόματα περιοχών της Γερμανίας. Κάποια απ’ αυτά (από πόλεις ή από ποτάμια κλπ) έχουν αποδοθεί στα Ελληνικά με συγκεκριμένο τρόπο (π.χ. Μόναχο, Στουτγάρδη, Ρήνος ακόμα και το Ντίσελντορφ). Αυτά χρησιμοποιούνται όπως έχουμε συνηθίσει (αν και για το τελευταίο υπάρχει και η παλιότερη γραφή του: Ντύσελντορφ) Τι γίνεται όμως με αυτά που δεν έχουν επίσημη μεταγραφή? Το προβληματισμό μου αυτόν τον έχω πολλά χρόνια τώρα, αλλά τον επανέφερα με αφορμή ένα σχόλιο (και αντισχόλιο) του Μάκη: Και πώς γράφεται παρακαλώ στα Ελληνικά το Lübeck? Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Ξεσάλωμα

Συνδυασμός: σε ένα κτίριο όλα: και καζίνο, και σεξ και γυμναστήριο. Για κάθε γούστο!!!

Λέμε συνήθως για τους Έλληνες ότι ξεσαλώνουν. Κι οι Γερμανοί ξεσαλώνουν αλλά έχουν κι άλλους τρόπους: καζίνο σε κάθε γωνιά και πολλά σεξ σοπ. Βέβαια, οι παραδοσιακές καταστάσεις στις μπιραρίες μέσα αλλά και με ασύστολη κατανάλωση μπίρας εκτός μπιραρίας υπάρχει. Και στις μπιραρίες είναι λίαν εκδηλωτικοί και φασαριόζοι. Όμως τα τόσα μαγαζιά με ταμπέλα καζίνο (όχι ότι και χωρίς αυτήν δεν υπάρχουν φρουτάκια κλπ αγαθά για να τ’ ακουμπήσεις – πέρα από τις διάφορες λοταρίες, λαχεία κλπ). σε κάθε γειτονιά θα υπάρχει και ένα μικρό τοπικό καζίνο. Και βέβαια και το σεξ σοπ, για να μην είναι ελλιπείς οι υπηρεσίες. Με πριβέ καμπίνες αλλά και διάφορα ερωτικά εργαλεία στις βιτρίνες. Κι όχι κρυμμένα. Με πλήρη διαφήμιση στη βιτρίνα του τι καλό έχει το μαγαζί. Δυστυχώς περισσότερα δεν μπορώ να γράψω, όχι για άλλο λόγο αλλά δεν έχω κάνει επίσκεψη σε κάποιον απ’ αυτούς τους ναούς.

Μάνχαϊμ

Το Μάνχαϊμ είναι μια βιομηχανική πόλη πάνω στο Ρήνο. Το να μιλάμε μόνο για το Μάνχαϊμ είναι μάλλον άστοχο, μιας και ουσιαστικά πρόκειται για μια αλυσίδα πόλεων που η μια αρχίζει, λίγο μετά από, εκεί που τελειώνει η άλλη. Απ’ τη μια μεριά, για παράδειγμα, βρίσκεται η Χαϊδελβέργη. Απ’ την άλλη πλευρά, πέρα από το Ρήνο, απλώνεται το Λούντιβιχσχάφεν, και πάει λέγοντας. Το Λούντιβιχσχάφεν θα μπορούσε να λέγεται Μάνχαϊμ και να είναι μια πόλη, αλλά βλέπεις, ο Ρήνος είναι το σύνορο ανάμεσα σε δυο διαφορετικά κρατίδια (Βάδη – Βυρτεμβέργη από εδώ, Ρηνανία – Παλατινάτο από εκεί).

Οι τίτλοι

Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλη σημασία στους τίτλους που έχουν σχέση με τη μόρφωση. Αν κάποιος έχει διδακτορικό θεωρείται περί πολλού και το γράφει πάντα πριν το όνομά του ενώ επίσης υπάρχει ειδική θέση για αναφορά σε κάθε φόρμα που θα συμπληρώσεις με τα στοιχεία σου. Θυμάμαι κάποτε που είχα έναν συνάδελφο με διδακτορικό που υπέγραφε πάντα Δρ. τάδε, και πόσο παράξενο μου φαινότανε. Εδώ είναι κανόνας. Και όταν σε ένα όνομα μπροστά υπάρχει το Δρ. αυτό δεν σημαίνει γιατρός όπως έχουμε συνηθίσει εμείς αλλά απλά ότι ο συγκεκριμένος είναι κάτοχος διδακτορικού. Αν είναι γιατρός θα πρέπει να το διευκρινίζει (Dr. Med.). Ο σπιτονοικοκύρης μου για παράδειγμα είναι Dr. Min, δηλ. διδάκτωρ γεωλόγος, κλπ.

Στις πινακίδες των πόλεων δε, με περηφάνια αναγράφεται ότι η πόλη στην οποία μπαίνεις (ή βγαίνεις) είναι μια πόλη με πανεπιστήμιο. Και δεν είχα καταλάβει (μέχρι που το είδα κι αυτό), ότι οι άλλες που δεν έχουν θεωρούνται παρακατιανές. Γι’ αυτό, τι να κάνουν, βάζουν ό,τι τους βρίσκεται (π.χ. ανώτερο σχολείο, κολέγιο)!