Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Γκάρμις Ξανά

Κατ' αρχάς να διευκρινίσω: Έχω ξαναγράψει αρκετές φορές για την περιοχή. Είναι πανέμορφη και το χειμώνα, και την άνοιξη και βλέπουμε παρακάτω... Έχω βάλει και φωτογραφίες, αλλά είναι από το Πάρτενκίρχεν και ελάχιστες από το Γκάρμις. Μα το όνομα της πόλης δεν είναι Γκάρμις - Πάρτενκίρχεν? Ποια είναι η διαφορά? Απλά. Παλιά ήταν δυο διαφορετικά χωριά που ενώθηκαν το 1935. Το ένα από τη μια μεριά της σιδηροδρομικής γραμμής και το άλλο από την άλλη. Μέχρι τώρα είχαμε βολτάρει λοιπόν στο Πάρτενκίρχεν ενώ χθες πήγαμε κι απ' το Γκάρμις!

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Μαύρισμα

Όχι, δεν είναι ούτε μαυρισμένος, ούτε το τυπικό δείγμα που κυκλοφορεί. Είναι απλά παραδοσιακός!

Τώρα που ήρθε η άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν, όπως λέει και το τραγούδι, άρχισε ο κόσμος να κυκλοφορεί με ελαφρύτερο ντύσιμο: βγήκαν τα μπράτσα και οι ώμοι έξω, εμφανίστηκαν φουστίτσες και σορτσάκια με ή χωρίς κολάν – καλτσόν. Και ένα περίεργο πράγμα: ενώ γενικά οι άνθρωποι φαίνονται ανοιχτόχρωμοι είναι και αρκετοί μαυρισμένοι. Πώς γίνεται αυτό?

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Βόμβα στο Μάνχαϊμ

Στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους πολύ. Τόνοι βόμβες έπεσαν στις πόλεις της γκρεμίζοντας πολλά κτίρια. Αποτέλεσμα τα περισσότερα να είναι ξαναφτιαγμένα, πολλά απ’ αυτά όπως ακριβώς ήταν πριν τον βομβαρδισμό.
Το πρόβλημα με τις βόμβες είναι ότι καθώς πέφτουνε κάποιες δεν σκάνε. Και δεν είναι εύκολο να τις βρεις γιατί χώνονται στη γη. Γίνονται αρκετές εκκαθαρίσεις, αλλά πάντα κάτι ξεφεύγει. Έτσι και τώρα. Βρέθηκε βόμβα στο Μάνχαϊμ. Κι απ’ ότι μου είπανε δεν είναι πρώτη φορά. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί κι άλλες φορές. Συνήθως με εκσκαφές για θεμέλια.

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Πρόσβαση Πυροσβεστικών Οχημάτων

Είναι εντυπωσιακό: Σε κάθε οικοδομή υπάρχει χώρος στον οποίο να είναι εύκολη η πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων και για την πίσω μεριά των κτιρίων. Υπάρχει σήμανση που δείχνει από πού θα πάνε τα πυροσβεστικά (κλπ οχήματα ανάγκης) και στην περιοχή αυτή απαγορεύεται η στάθμευση αυστηρά. Έτσι ένα μέρος από εν δυνάμει θέσεις στάθμευσης είναι ακυρωμένες γι’ αυτόν το λόγο - για το "ο μη γένοιτο".

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Ιστορία Ενός Βατράχου

Η παρακάτω ιστορία την πήρα με μαίηλ σε παρουσίαση PawerPoint Δεν είναι καινούρια αλλά είναι ενδιαφέρουσα. Δοσμένη από τον Olivier Clerc, συγγραφέα και φιλόσοφο, που με αυτή την μικρή ιστοριούλα (μια από 7 παρόμοιες), μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεως των αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας, τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη και το περιβάλλον.
Είναι μέσα της, συμπυκνωμένες, η ζωή και η γνώση, που ο καθείς μας θα πρέπει να φυτέψει στον προσωπικό του κήπο ώστε ένα αύριο να μπορέσει να δρέψει τους καρπούς τους.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Στατιστικές Συγκοινωνιών

«Πες μας πού πας να σε πάμε» ήταν, πριν από χρόνια, το σύνθημα μιας καμπάνιας για την αναδιοργάνωση των συγκοινωνιών στην Αθήνα. Από τότε δεν έχω πάρει είδηση για κάτι παρόμοιο. Στους οκτώ μήνες που είμαι εδώ, έχω τύχει τέσσερις (ή πέντε) φορές σε στατιστική στις συγκοινωνίες! Πόσο χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο μέσο, με τι εισιτήριο ταξιδεύω, από πού και για πού. Χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση.
Τις τρεις, μου έτυχε στο τρένο. Πρωί – πρωί, έρχεται ο κυριούλης και μ’ αρχίζει. Και γράφει στο τεφτέρι του. Και τον πέτυχα και σε ίδιες και σε διαφορετικές ώρες, σε ίδια και διαφορετικά δρομολόγια.
Μια Κυριακή βράδυ στο λεωφορείο. Μια απ’ τα ίδια, μόνο που δεν ήταν ένας αλλά τρεις – τέσσερις που είχαν από ένα κομμάτι του λεωφορείου ο καθένας και όποιος έμπαινε του την πέφτανε. Σημειώσεις σε υπολογιστή παλάμης. Η πλάκα είναι πως κάποιοι που τους έβλεπαν νόμιζαν πως ήταν για έλεγχο εισιτηρίων οπότε έσπευδαν να βγάλουν αν δεν είχαν ή να ακυρώσουν εισιτήριο. Ένας πιο μάγκας, πήγε ν’ ακυρώσει, πήρε χαμπάρι πως ήταν μόνο στατιστική και δεν έλεγχε αν είχε εισιτήριο (ρώταγε και έβλεπε το είδος του εισιτηρίου αλλά όχι την εγκυρότητα!) οπότε, δίπλωνε ξεδίπλωνε την ταινία και στο τέλος ΔΕΝ χτύπησε κανένα κομμάτι!
Η τέταρτη ήταν συνδυασμός γι’ αυτό και την έχω με ερωτηματικό. Ήταν σε τραμ στο Μάνχαϊμ. Πάλι τέσσερις ήταν, έλεγχαν τα εισιτήρια αλλά είχαν και ένα μπλοκ και σημείωναν τι εισιτήρια συναντούσαν. Και έμειναν σε μεγάλο μέρος της διαδρομής (ενώ οι ελεγκτές μπαίνουν, ελέγχουν και φεύγουν).