Στατιστικές Συγκοινωνιών

«Πες μας πού πας να σε πάμε» ήταν, πριν από χρόνια, το σύνθημα μιας καμπάνιας για την αναδιοργάνωση των συγκοινωνιών στην Αθήνα. Από τότε δεν έχω πάρει είδηση για κάτι παρόμοιο. Στους οκτώ μήνες που είμαι εδώ, έχω τύχει τέσσερις (ή πέντε) φορές σε στατιστική στις συγκοινωνίες! Πόσο χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο μέσο, με τι εισιτήριο ταξιδεύω, από πού και για πού. Χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση.
Τις τρεις, μου έτυχε στο τρένο. Πρωί – πρωί, έρχεται ο κυριούλης και μ’ αρχίζει. Και γράφει στο τεφτέρι του. Και τον πέτυχα και σε ίδιες και σε διαφορετικές ώρες, σε ίδια και διαφορετικά δρομολόγια.
Μια Κυριακή βράδυ στο λεωφορείο. Μια απ’ τα ίδια, μόνο που δεν ήταν ένας αλλά τρεις – τέσσερις που είχαν από ένα κομμάτι του λεωφορείου ο καθένας και όποιος έμπαινε του την πέφτανε. Σημειώσεις σε υπολογιστή παλάμης. Η πλάκα είναι πως κάποιοι που τους έβλεπαν νόμιζαν πως ήταν για έλεγχο εισιτηρίων οπότε έσπευδαν να βγάλουν αν δεν είχαν ή να ακυρώσουν εισιτήριο. Ένας πιο μάγκας, πήγε ν’ ακυρώσει, πήρε χαμπάρι πως ήταν μόνο στατιστική και δεν έλεγχε αν είχε εισιτήριο (ρώταγε και έβλεπε το είδος του εισιτηρίου αλλά όχι την εγκυρότητα!) οπότε, δίπλωνε ξεδίπλωνε την ταινία και στο τέλος ΔΕΝ χτύπησε κανένα κομμάτι!
Η τέταρτη ήταν συνδυασμός γι’ αυτό και την έχω με ερωτηματικό. Ήταν σε τραμ στο Μάνχαϊμ. Πάλι τέσσερις ήταν, έλεγχαν τα εισιτήρια αλλά είχαν και ένα μπλοκ και σημείωναν τι εισιτήρια συναντούσαν. Και έμειναν σε μεγάλο μέρος της διαδρομής (ενώ οι ελεγκτές μπαίνουν, ελέγχουν και φεύγουν).