Ελλάδα – Γερμανία Οδικά

Μετά την περιγραφή της διαδρομής με χρήση πλοίου και εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης να περιγράψω και το πώς και τι της (πλήρως) οδικής διαδρομής. Κι εδώ οι δυνατότητες είναι δυο: από Βουδαπέστη ή από Ζάγκρεμπ. Η δεύτερη είναι συντομότερη κατά 70 περίπου χιλιόμετρα, αλλά δεν την έχω κάνει μιας και μου είπαν πως οι δρόμοι από κει είναι χειρότεροι (περισσότερα έργα, ειδικά στη Σλοβενία) αλλά και το κόστος αυξημένο μιας και στη Σλοβενία (πάλι) έπρεπε να βγάλεις ετήσια βινιέτα, κάτι που τώρα έχει αλλάξει απ' όσο είδα.

U

Το μετρό στη Γερμανία είναι γνωστό ως U (ου) και έτσι λέγεται συνήθως, είναι σύντμηση του "υπόγειο τρένο", βάζοντας δίπλα και τον αριθμό της γραμμής. Έτσι, στο Μόναχο π.χ., υπάρχουν 6 γραμμές U, οι U1, U2, U3 (που είναι αυτή που με πάει σπίτι) κλπ. Όμως με U υπάρχουν και οι U2 (γιου του) το γνωστό(;) μουσικό συγκρότημα που αυτή την εποχή κάνει περιοδεία ανά την Ευρώπη - στις αρχές του μήνα ήταν στην Αθήνα και σήμερα σειρά έχει το Μόναχο.

Η Διαδρομή Ελλάδα – Γερμανία (ή Αντίστροφα)

Στο 10 ντεκ βρίσκεται η πισίνα

Για να πάει κάποιος απ’ την Ελλάδα στη Γερμανία (και τούμπαλιν) έχει δυο επιλογές: ή θα πάει με αεροπλάνο ή με αυτοκίνητο (το τρένο που μετέφερε κόσμο και κοσμάκη τη δεκαετία του ‘60 το έχουν τόσο πολύ απαξιώσει στην Ελλάδα που δεν νομίζω να το χρησιμοποιεί πια σήμερα κανένας). Κι αν προτιμήσει το αεροπλάνο τα πράγματα είναι απλά, όπως σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Αν όμως προτιμήσει το αυτοκίνητο τότε έχει πάλι δυο επιλογές. Ή θα πάει συνέχεια οδικά, μέσω Βελιγραδίου, ή θα βάλει στο παιχνίδι και το βαπόρι να του βγάλει κάποια χιλιόμετρα. Παράλληλα, θα είναι συνέχεια μέσα στην  Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που σημαίνει απαλλαγή από διατυπώσεις τελωνείων κλπ. Και μπορεί στο αυτοκίνητό του να μεταφέρει όποια ποσότητα θέλει από είδη που αλλιώς υπόκεινται σε περιορισμούς (οινοπνευματώδη, καπνό κλπ).

Προγραμματισμός και Τήρηση Χρονοδιαγραμμάτων

Καλή χρονιά. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, έχουμε την τύχη να λέμε καλή χρονιά πολλές φορές το χρόνο. Μια απ' αυτές είναι τώρα που ανοίγουν τα σχολεία. Και τα σχολεία ανοίγουν την ίδια εποχή στην Ελλάδα (11/9 – τη μέρα που έπεσαν οι πύργοι ή που έγινε το πραξικόπημα στη Χιλή) και στα κρατίδια που υπηρετούμε με τη Μαρία: τη Βαυαρία (την πρώτη Τρίτη μετά τις 10/9) και τη Βάδη – Βυρτεμβέργη (την πρώτη Δευτέρα μετά τις 10/9). Με το Σαββατοκύριακο που έτυχε, μαζευτήκαν όλα μαζί. Έτσι, τα σχολεία ανοίγουν κι εγώ πήρα πάλι το τρένο για Στουτγάρδη κι άρχισα να γράφω τις ιστορίες μου εδώ. Καλή χρονιά λοιπόν και καλά να είμαστε να βρισκόμαστε.

Σήμα Καμπάνα

Αφορμή για το σημερινό θέμα μια διαφήμιση της Κοσμοτέ. Έχει σήμα καμπάνα!
Πέρυσι, ενόψει της μετακίνησης στη Γερμανία και με διάφορες εκκρεμότητες για εκεί, ψαχνόμουνα. Ήθελα σπίτι και έψαχνα διευθύνσεις με σχετικές αγγελίες, έψαχνα ξενοδοχεία, έψαχνα δρομολόγια, έψαχνα τι θα κάνω με τηλέφωνο (τιμολόγια και εταιρίες) κλπ. Και μιας και είχα συνηθίσει να ψάχνω μέσω ίντερνετ, ήθελα να έχω μια σύνδεση για ένα μήνα. Η λύση ήταν σύνδεση μέσω κινητού τηλεφώνου.

Θάλασσες

 

Δυο φωτογραφίες από δυο διαφορετικές θάλασσες.Πάντα μου άρεσε η εικόνα από τα νερά που αφρίζουν από τις προπέλες στην πρύμνη των πλοίων και έχω τραβήξει πολλές τέτοιες φωτογραφίες μέχρι σήμερα. Μια απ' αυτές και η πρώτη από τις δυο παραπάνω. Που την έβλεπα και πολλές φορές αναρωτιόμουνα γιατί δεν την έβαλα στο αφιέρωμα στη Σκανδιναβία. Γιατί είναι από τη Βαλτική. Και έχει ένα χρώμα σε πράσινο τόνο, που μ' εντυπωσιάζει αλλά αρνητικά.
Ώσπου επέστρεψα στις πάτριες θάλασσες. Στο Αιγαίο. Και είδα αυτό το μπλε στη δεύτερη και ήρθα στα ίσα μου.
Εντάξει. Υπάρχει λέει εξήγηση από ένα φύκι, που έχει πάει εκεί και έχει χρωματίσει τα νερά κλπ. Αλλά εγώ που τα έχω συνηθίσει γαλάζια, τι να κάνω. Δεν μπορώ να πω πως μ' αρέσει. Να τόχουν να το χαίρονται.
Εγώ ατενίζω το Αιγαίο από την παραλία του Αγίου Ισιδώρου στη Μυτιλήνη κι ανοίγει το μάτι μου.

Καλοκαίρι

Καλοκαίριασε. Τα σχολεία έκλεισαν (επιτέλους) και στις περιοχές μας. Καιρός για διακοπές. Ήταν ένα ζεστό διάστημα αυτό που πέρασε, ζεστό και με διάρκεια. Κοντά ενάμισι μήνα με θερμοκρασίες λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τους 30 βαθμούς Κελσίου, απ' ότι λένε οι παλιότεροι δεν είναι συνηθισμένο πράγμα για εδώ. Και μπορεί να φαίνονται λίγοι οι 30 όταν την ίδια εποχή χτυπάνε 40άρια, αλλά, πιστέψτε με, τα 30 εδώ είναι πολλά. Και δεν είναι προετοιμασμένοι για τέτοιες ζέστες.
Όπως στην Ελλάδα το χειμώνα, στα περισσότερα μέρη, δεν είναι προετοιμασμένοι για το χιόνι κι όταν πέφτει δημιουργεί αναστάτωση, το ίδιο συμβαίνει εδώ με τη ζέστη. Κλιματισμός σε λίγα κτίρια υπάρχει, άρα όπου μπεις βράζει. Ευτυχώς, στα μέσα μεταφοράς, τα καινούρια τουλάχιστον, υπάρχει και δεν μπορώ να πω πως ταλαιπωρήθηκα απ' τη ζέστη στα ταξίδια μου. Σε αντίθεση με άλλους που τους χάλασε ο κλιματισμός στο τρένο (δεν είναι φτιαγμένος, λέει, για τέτοιες θερμοκρασίες) και τους βγάλαν σαν κοτόπουλα!
Ήρθε ο καιρός λοιπόν. Φεύγω για 40 περίπου μέρες απ' τη Γερμανία, να ξαναβρεθώ στην Ελλάδα που έχω να τη δω 7 μήνες. Σταματάει, λοιπόν, για λίγο και η αποστολή γραμμάτων. Πώς το έλεγαν τα χειμερινά σινεμά εκείνες τις εποχές που έκλειναν και παρέδιδαν στα θερινά; "Ραντεβού το Σεπτέμβριο". Έτσι κι εγώ, δίνω ραντεβού για το Σεπτέμβρη, καλά να είμαστε και (δυσάρεστες) εκπλήξεις απ' τις προϊστάμενες αρχές να μην έχουμε (γιατί το τελευταίο διάστημα μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια).
Καλή ξεκούραση σε όλους, είτε τέλειωσαν τις διακοπές τους, είτε τις συνεχίζουν, είτε, όπως εγώ, τις αρχίζουν.

Καλή αντάμωση.