Οι "Φυλές" των Μαθητών (μου)

Έγραφα προχτές για τα Ελληνικά σχολεία στη Γερμανία. Κάπου επισήμανα και μια ιδιαίτερη δυσκολία: το ότι υπάρχουν λύκεια με μαθητές που δεν έχουν ξανακάνει μάθημα στα Ελληνικά παρά μόνο φροντιστηριακά σε ανεξάρτητα τμήματα ή και σε ενταγμένα κι έρχονται ξαφνικά σε επαφή με τις υποχρεώσεις σε ένα λύκειο όπου κυριαρχεί η προετοιμασία για τις απαιτητικές εξετάσεις πανελλαδικού επιπέδου, χωρίς να έχει προηγηθεί αντίστοιχη επαφή από το δημοτικό και το γυμνάσιο Και πως σ’ αυτά τα λύκεια σύμφωνα με τις οδηγίες (πρέπει να) ακολουθείται ως έχει το αναλυτικό πρόγραμμα της Ελλάδας!

Σχολεία (Γυμνάσια) Βαυαρίας

Έγραφα χθες πως τα σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης της Βαυαρίας αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση. Και εξηγώ γιατί: Μιας και κάθε κρατίδιο έχει διαφορετικό υπουργείο παιδείας, όταν έγινε η συμφωνίας Ελλάδας – Γερμανίας για τη λειτουργία Ελληνικών σχολείων εδώ (το 1972, επί χούντας) η Βαυαρία διαφώνησε. Η παιδεία είναι υποχρέωση του κράτους, άρα θα έχω λόγο εγώ, είπε. Και στα αμιγή σχολεία των άλλων περιοχών αντέταξε δίγλωσσα σχολεία με το κύριο βάρος των μαθημάτων να γίνεται στα Ελληνικά. Έτσι, εμείς μπορεί συνήθως να τα χαρακτηρίζουμε ως αμιγή αλλά κάθε άλλο παρά τέτοια είναι.

Ελληνικά Σχολεία στη Γερμανία

Έγραφα χτες για τους τρόπους που διδάσκεται η ελληνική γλώσσα ανά τον κόσμο και τα είδη των  "σχολείων" που υπάρχουν. Τα εισαγωγικά τα βάζω μιας και όπως ανέφερα αυτό δεν γίνεται πάντα σε σχολεία με την έννοια που τα ξέρουμε. Σήμερα, θα πω τι γίνεται στη χώρα που μένω τώρα, τη Γερμανία. Κάποια απ' αυτά τα είχα ακούσει κι εγώ όταν ήμουνα στην Ελλάδα και άρχιζα να ετοιμάζομαι για απόσπαση εδώ και υπήρχαν φίλοι που είχαν ήδη βρεθεί εδώ. Αλλά τα έμαθα καλά τώρα που τα ζω.

Ελληνικά Σχολεία ανά τον Κόσμο

Οι μετανάστες, όπου κι αν βρίσκονται, πάντα επιθυμούν μια επαφή με τον τόπο τους. Τον τόπο που θεωρούν δικό τους γιατί γεννήθηκαν εκεί. Και σίγουρα μια τέτοια επαφή προσφέρει η γλώσσα. Όποιον έχω ακούσει, πάντα νιώθει κάπως όταν είναι σε ένα άλλο μέρος κι ακούσει να μιλάνε τη γλώσσα του. Είτε αυτή διαφέρει με τη γλώσσα του συγκεκριμένου τόπου πολύ είτε λίγο, είναι δηλ. διαφορετική διάλεκτος. Το έχω νιώσει κι εγώ πολλές φορές. Αν ακούσω Πλωμαρίτικα στην Αθήνα νιώθω κάπως. Αντίστοιχα όταν ακούω Ελληνικά στο εξωτερικό. Άσχετα αν μερικές φορές που ακούω Ελληνικά αποφεύγω να μιλήσω για να μη μ' ακούσουν!

Χιόνια (Ξανά)

Είπα να βάλω μερικές ακόμα φωτογραφίες από χιονισμένα τοπία. Είναι τέτοιες που έχουν αυτό το κάτι που θέλω: την πλήρη λευκότητα. Έγραφα την περασμένη βδομάδα για τα χιόνια και το πόσο δύσκολο είναι να δώσεις αυτή την εικόνα του χιονιού που μόλις πέφτει και φτιάχνει μια κορνίζα στα (φυλλοβόλα) δέντρα και τα κάνει από μουντά καφέ να φαίνονται φωτεινά άσπρα. Αν και, ωραία είναι και τα έλατα όταν είναι γαρνιρισμένα με χιόνι, γιατί κι αυτά είναι τέτοια τα φύλλα τους που δεν το κρατάνε.

Το U3 Πάει Μόζαχ

Η γραμμή U3 του μετρό στο Μόναχο πάει μέχρι το Μόζαχ (Moosach). Όπως είχα γράψει, αύριο αρχίζει το νέο συγκοινωνιακό έτος και ξεκινάνε οι νέες γραμμές. Έτσι σήμερα έγιναν τα εγκαίνια για την επέκταση της γραμμής 3 μέχρι το τον σταθμό του προαστιακού στο Μόζαχ. Επί τη ευκαιρία στήθηκε ένα πανηγύρι τόσο εκεί όσο και σε έναν ενδιάμεσο σταθμό στον Άγιο Μαρτίνο του Μόζαχ. Εντυπωσιακό πανηγύρι, περισσότερο απ' ότι το περίμενα (αλλά έτσι κι αλλιώς είπαμε: εδώ είναι πανηγυρτζήδες). Για την περίσταση, στη συγκεκριμένη γραμμή κυκλοφορούσαν μόνο καινούριοι συρμοί, στα τακτικά δρομολόγια, αλλά και σε έκτακτα από τη Μύνχνερ Φράιχάιτ.

Θεματικές Χριστουγεννιάτικες Αγορές

Κάποιες από τις Χριστουγεννιάτικες αγορές, που λέγαμε, έχουν ένα ιδιαίτερο στυλ. Είναι θεματικές, με κύριο θέμα τους εικόνες από τη μεσαιωνική εποχή. Στην Κολωνία που υπήρχε μια αντίστοιχη (και από όπου η πάνω φωτογραφία), μπροστά από το μουσείο σοκολάτας (τυχαίο; δεν νομίζω) είχε και είσοδο. Έπρεπε δηλ. να πληρώσεις εισιτήριο για αν δεις τα "αξιοθέατά" της και να αγοράσεις τα καλούδια της. Στο Μόναχο τη βρήκα δωρεάν. Και μη με ρωτήσει κανένας πού είχε περισσότερο κόσμο!