Ελληνικά Σχολεία στη Γερμανία

Έγραφα χτες για τους τρόπους που διδάσκεται η ελληνική γλώσσα ανά τον κόσμο και τα είδη των  "σχολείων" που υπάρχουν. Τα εισαγωγικά τα βάζω μιας και όπως ανέφερα αυτό δεν γίνεται πάντα σε σχολεία με την έννοια που τα ξέρουμε. Σήμερα, θα πω τι γίνεται στη χώρα που μένω τώρα, τη Γερμανία. Κάποια απ' αυτά τα είχα ακούσει κι εγώ όταν ήμουνα στην Ελλάδα και άρχιζα να ετοιμάζομαι για απόσπαση εδώ και υπήρχαν φίλοι που είχαν ήδη βρεθεί εδώ. Αλλά τα έμαθα καλά τώρα που τα ζω.
Εδώ λοιπόν υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί σχολείων από τα αμιγή μέχρι τα ΤΕΓ. Και πολλά υπάρχουν παράλληλα στο ίδιο μέρος, προσπαθώντας να καλύψουν τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε παιδιού. Τα περισσότερα απ’ τα αμιγή σχολεία είναι τα Λύκεια. Υπάρχουν 19 αυτή τη στιγμή αν και κάποια με λίγους μαθητές ετοιμάζονται να κλείσουν του χρόνου (στα πλαίσια του περιορισμού του κόστους που πολλές φορές είναι ιδιαίτερα ψηλό) και μπορεί να μείνουν καμιά δεκαριά. Αμιγή υπάρχουν επίσης 4 νηπιαγωγεία, 5 δημοτικά και 6 γυμνάσια. Αλλά δεν είναι απαραίτητο να όπου υπάρχει το ένα να υπάρχει και το άλλο. Μπορεί δηλ. να υπάρχει μόνο νηπιαγωγείο και λύκειο ή μόνο γυμνάσιο και λύκειο κλπ.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν τα σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης της Βαυαρίας στα οποία θα αναφερθώ σε επόμενο σημείωμα. Για να μην αδικήσω την αναλογία δημοτικών - γυμνασίων - λυκείων να τα προσθέσουμε κι αυτά οπότε όλα μαζί έχουμε 11 Δημοτικά, 9 Γυμνάσια και 19 Λύκεια.
Το πρόβλημα είναι στο λύκειο και σ’ αυτό θ’ αναφερθώ αύριο. Ποιο είναι το πρόβλημα; Μα όταν υπάρχουν λύκεια με μαθητές που έρχονται ξαφνικά σε επαφή μ’ αυτά χωρίς να έχει προηγηθεί αντίστοιχη από δημοτικό ή γυμνάσιο πόσο εύκολη είναι η ένταξη; Και να έχεις και τους αρμοδίους να λένε πως θα ακολουθείται ακριβώς το αναλυτικό πρόγραμμα της Ελλάδας! Όπως φαίνεται και παραπάνω, ακόμα και με τα σχολεία της Βαυαρίας, υπάρχει ένα "μικρό" ελληνικό σχολείο για κάθε δυο Λύκεια. Υπάρχουν περιοχές που υπάρχει αντιστοιχία πολλά προς ένα, αλλού ένα προς ένα και αλλού δεν έχει κανένα.
Να σημειώσω εδώ ότι τα Ελληνικά σχολεία είναι νόμιμα αλλά όχι απαραίτητα αναγνωρισμένα. Σίγουρα δεν είναι αναγνωρισμένα τα απολυτήρια που δίνουν. Ας πούμε στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, μια περιοχή με πολύ Ελληνισμό και μεγάλο αριθμό αμιγών σχολείων μόλις πέρυσι τέτοιες μέρες (18.12.2009) αναγνωρίστηκαν επίσημα. Στη Βάδη - Βυρτεμβέργη υπάρχουν μόνο λύκεια. Για τη Βαυαρία θα τα πούμε. Εκτός αυτών των περιοχών είναι λίγα. Τι σημαίνουν αυτά;
Αναγνωρισμένα σχολεία πάει να πει πως οι γονείς δεν έχουν πρόβλημα που στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ως γνωστόν τα παιδιά είναι υποχρεωτικό να φοιτούν για 9 χρόνια από την ηλικία των 6 μέχρι την ηλικία των 15. Αυτό μπορεί να παραταθεί, αλλά δεν μπορεί ένα παιδί να μην πηγαίνει σε κανένα σχολείο γιατί τότε υπάρχει πρόστιμο. Για τη φοίτηση δε των παιδιών στο σχολείο καταβάλλεται από το Γερμανικό κράτος ειδικό επίδομα (περίπου 150€ το μήνα). Αν, λοιπόν,  ένα παιδί φοιτά στο ελληνικό σχολείο θα του καταβάλλεται το επίδομα αυτό, θα πάρει κάρτα για μειωμένο εισιτήριο και δεν θα του πει κανείς πως δεν είναι στο σχολείο.
Υπόψην πως ο έλεγχος της φοίτησης είναι σε πολλά επίπεδα. Και το (γερμανικό) σχολείο ειδοποιεί τις αρχές για την περίπτωση της απουσίας παιδιού αλλά και η αστυνομία αν δει παιδιά στο δρόμο σε ώρα που θα έπρεπε να είναι στο σχολείο μπορεί να κάνει μια επίσκεψη στους γονείς. Έτσι οι κοπάνες είναι περιορισμένες. Και μπορεί να υπάρξει πρόβλημα στο αεροδρόμιο αν το παιδί ταξιδεύει εκτός περιόδου διακοπών (π.χ. αν οι γονείς τα στέλνουν στον παππού ή κι αν τα παίρνουν μαζί τους δυο μέρες πριν αρχίσουν οι διακοπές που είναι πιο φθηνά τα εισιτήρια)!!!
Η αναγνώριση του Λυκείου μπορεί να μην έχει να κάνει με την υποχρεωτικότητα της φοίτησης, έχει να κάνει όμως με τα υπόλοιπα (επίδομα, εισιτήριο κλπ).
Αναγνώριση του απολυτηρίου (γυμνασίου και λυκείου) σημαίνει να γίνεται αυτό δεκτό ως ισότιμο με το αντίστοιχο γερμανικό. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται αυτόματα. Χρειάζεται να δώσουν ειδικές εξετάσεις τα παιδιά. Για μεν το γυμνάσιο η ισοτίμηση επιτυγχάνεται με την επιτυχία στις εξετάσεις κβάλι (Quali) σε θέματα ορισμένα από κοινού σε ομάδες δυο - τριών σχολείων (ελληνικών και γερμανικών) και διόρθωσή τους από ομάδα εκπαιδευτικών (για τα ελληνικά μαθήματα δίνονται οι ερωτήσεις και έτοιμες οι απαντήσεις). Για το λύκειο αρκεί η επιτυχής συμμετοχή στις ειδικές εξετάσεις ομογενών οπότε τότε γίνεται δεκτό ως ισότιμο με βαθμό που προκύπτει από τον βαθμό του απολυτηρίου και το βαθμό των εξετάσεων αυτών. Επιτυχής συμμετοχή σημαίνει να πάρει τον ελάχιστο βαθμό που η Ελλάδα καθορίζει δηλ. 50 όταν ίσχυε η βάση του 10 ενώ πριν απ' αυτήν και μετά (σήμερα) το 35 (δίνουν 5 μαθήματα). Βέβαια, χαμηλότερος βαθμός εξετάσεων σημαίνει χαμηλότερο βαθμό στη ισοτίμηση.
Αυτή είναι η σημερινή εικόνα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό και ειδικότερα στη Γερμανία. Τι επιφυλάσσει το μέλλον άδηλο. Από πέρυσι η κυβέρνηση εξήγγειλε πως θα υπάρξουν αλλαγές. Γι' αυτό θα γίνει και η απαραίτητη διαβούλευση. Οι αλλαγές αυτές ήταν να ισχύσουν από τη φετινή σχολική χρονιά. Η χρονιά ξεκίνησε κι όχι αλλαγές δεν έγιναν αλλά ούτε η "διαβούλευση". Τώρα ακούγεται πως οι αλλαγές θα νομοθετηθούν μέχρι τον Ιούνη για να ισχύσουν από του χρόνου. Αλλά ούτε αυτό τα θεωρώ σίγουρο. Βλέπετε, δεν είναι στις προτεραιότητες της τρόικας!