Προβλήματα

Χθες όλη μέρα το μπλογκ είχε πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν ήταν από μένα αλλά από τον σέρβερ. Ζητάω συγγνώμην από όσους μπήκαν άδικα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Πρέπει να ήταν γερό το πρόβλημα του blogger.com γιατί κράτησε ανέλπιστα πολλές ώρες. Στην αρχή μπορούσα να διαβάσω μέχρι τη δημοσίευση της Πέμπτης 12 του μήνα. Μετά γύρισε πιο πίσω, στην Τετάρτη 11. Κι είχα και μια αλλαγή στη μορφή που επέστρεψε κι αυτή. Τώρα είναι εντάξει. Ανέβηκε και το Τύμπινγκεν που ήταν έτοιμο και δεν μπορούσα να το ελέγξω όλη μέρα.

Τύμπινγκεν

Το Τύμπινγεν (Tübingen) είναι μια πόλη (με πανεπιστήμιο από το 1477!) καμιά 40αριά χιλιόμετρα απ' τη Στουτγάρδη προς το νότο (και καμιά ώρα με το τρένο). Έχει γύρω στις 84 χιλιάδες κατοίκους απ' τους οποίους οι 24 χιλιάδες είναι φοιτητές κάτι που λέει πολλά για το πώς είναι η ζωή στην πόλη (με μέση ηλικία κατοίκων κάτω από τα 40 χρόνια)!

Αεροδρόμιο Στουτγάρδης

Τις μέρες που μείναμε στη Στουτγάρδη αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και το εκεί αεροδρόμιο. Έχοντας την εξαιρετική εμπειρία από το αεροδρόμιο του Μονάχου, είπαμε να δούμε πώς είναι ένα ακόμα γερμανικό αεροδρόμιο. Βασικά, θα ήθελα να δω το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης που είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου και στο οποίο είχα σταματήσει πριν χρόνια για λόγους που δεν θυμάμαι πια τώρα, μάλλον πρέπει να πήγαινα για Ντίσελντορφ και κάτι έγινε. Εν πάση περιπτώσει, δεν θυμάμαι πολλά μιας και ήμασταν σε μια αίθουσα αναμονής, άρα δεν είχα την ευκαιρία να το δω, πέρα απ' το γεγονός ότι πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τότε.

Στουτγάρδη, Συνέχεια

Για σύνδεση με τα χτεσινά να ξεκινήσω από την Σλόσπλατς. Το νέο ανάκτορο που σήμερα χρησιμοποιείται ως κυβερνείο. Ως εκ τούτου δεν είναι επισκέψιμο. Πάντως, τα αγάλματα στη στέγη είναι δύσκολο να τα μετρήσει κανείς.

Στουτγάρδη

Γενική άποψη της πόλης. Μια σύγχρονη μεγαλούπολη.

Στη Στουτγάρδη δουλεύω, αλλά για τη Στουτγάρδη δεν έχω γράψει. Κι αυτό γιατί εκεί πάω, κάνω το μάθημα και φεύγω. Λίγες οι φορές που έχω διανυκτερεύσει εκεί ή έστω που να έχω κάνει τη βόλτα μου. Βρέθηκα να μένω στην πόλη με την ευκαιρία των διακοπών της Αποκριάς. Όπως έχω γράψει, η Μαρία είχε διακοπές τη βδομάδα της Καθαράς Δευτέρας ενώ εγώ δεν ήταν σίγουρο. Έτσι κλείσαμε ξενοδοχείο στη Στουτγάρδη κι αν μεν είχα διακοπές (όπως και τελικά έγινε) θα μπορούσαμε να κάνουμε καμιά βόλτα παραπάνω, αν όχι θα γνωρίζαμε την πόλη και μόνο. Είχα διακοπές κι έτσι γνωρίσαμε την πόλη αλλά και το Λούντβιγκσμπουργκ που παρουσίασα την περασμένη βδομάδα, αλλά και το Τύμπινγκεν και τη Ζυρίχη που έπονται. Αλλά κάθε πράγμα στην ώρα του.

Τουριστική Εκμετάλλευση

Πολλές φορές λέμε για την Ελλάδα πως το μόνο που έχουμε να προσφέρουμε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή είναι ο τουρισμός. Πως ο τουρισμός είναι το μεγάλο ατού της οικονομίας μας. Πως είμαστε γκαρσόνια και καμαριέρες της Ευρώπης (και όχι μόνο) κλπ. Δυστυχώς, κάνοντας μερικές συγκρίσεις για το πώς αξιοποιούν το προϊόν τουρισμός εδώ (στη Γερμανία αλλά όχι μόνο) βλέπω ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω στο θέμα. Γιατί ναι μεν έχουμε όμορφες θάλασσες και καταπληκτικά τοπία κλπ αλλά δεν έχω δει να γίνεται πραγματική εκμετάλλευσή τους. Ιδού ορισμένα παραδείγματα πώς βγάζουν χρήμα εδώ από τον τουρισμό.

Λίμνες και Πάλι

Όπως είχα γράψει πριν κάνα δίμηνο, ψάχνοντας τη γερμανική Βικιπαίδεια για πληροφορίες για όλες τις λίμνες - λούτσες που βρίσκονται βόρεια του Μονάχου, βρήκα πως υπάρχει άλλη μια παρόμοια λίμνη η Όλχινγκερ Ζέε (Olchinger See). Έτσι λοιπόν την επισκέφθηκα να ολοκληρώσω τις γνωριμίες μου κι εκεί ανακάλυψα πως στην πραγματικότητα ήταν δύο. Δίπλα στην Όλχινγκερ βρίσκεται η Γκρέμπεντσέλερ Ζέε (Gröbenzeller See). Αλλά ας τις πάρουμε μία - μία, να μην μπερδευόμαστε.