Λίμνες και Πάλι

Όπως είχα γράψει πριν κάνα δίμηνο, ψάχνοντας τη γερμανική Βικιπαίδεια για πληροφορίες για όλες τις λίμνες - λούτσες που βρίσκονται βόρεια του Μονάχου, βρήκα πως υπάρχει άλλη μια παρόμοια λίμνη η Όλχινγκερ Ζέε (Olchinger See). Έτσι λοιπόν την επισκέφθηκα να ολοκληρώσω τις γνωριμίες μου κι εκεί ανακάλυψα πως στην πραγματικότητα ήταν δύο. Δίπλα στην Όλχινγκερ βρίσκεται η Γκρέμπεντσέλερ Ζέε (Gröbenzeller See). Αλλά ας τις πάρουμε μία - μία, να μην μπερδευόμαστε.

Η Όλχινγκερ Ζέε είναι σχετικά μεγάλη, με τις μπιραρίες της, τις παιδικές χαρές της και το χώρο για ψήσιμο.

Στη μια πλευρά της υπάρχουν "κήποι" που μόνο κήποι δεν είναι, ένας ιδιωτικός(!) χώρος για να πας ν' αράξεις είναι στην πραγματικότητα. Με μια υποτυπώδη περίφραξη, κάποιες καρέκλες ή κάποιοι πάγκοι μέσα, ένα δρομάκι χωρίζει τη λίμνη απ' αυτόν. Υπάρχουν και πιο "αξιοπρεπείς" κήποι βέβαια παραδίπλα, κάποιοι μάλιστα με δικιά τους (περιφραγμένη) παραλία!

Το χειμώνα επιτρέπεται να κυκλοφορούν τα σκυλιά (δεμένα όμως), ενώ το καλοκαίρι απαγορεύεται να πλησιάζουν στη λίμνη μιας και - προφανώς - ο κόσμος θα συνωστίζεται.

Ήταν τέλη Μάρτη όταν είχα πάει, με λιακαδίτσα, και προφανώς υπήρχε κόσμος και κοσμάκης εκεί γύρω. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχει καλό καιρό και να μην έχει βγει κόσμος για βόλτα. Εδώ κόσμος κάνει βόλτα ακόμα και μέρες που ο καιρός δεν προσφέρεται (π.χ. με βροχή ή με πολύ κρύο) και με τη λιακάδα δεν θα βγούνε;

Το κτίριο για τους διασώστες (είπαμε κάθε λιμνούλα και σωστική ομάδα).

Στη λίμνη πρέπει να υπάρχουν και ψάρια. Αλλιώς γιατί θα έρχονταν οργανωμένοι οι άλλοι για ψάρεμα; Τεμπέλικο ψάρεμα, δεν λέω, αλλά κι αυτό θέλει κάποιο χρόνο τόσο για προετοιμασία όσο και περιμένοντας να τσιμπήσει! Γιατί έστω κι αν ρίχνεις τ' αγκίστρι και στηρίζεις το καλάμι και περιμένεις ν' ακούσεις το κουδουνάκι, αυτό το περιμένεις τραβάει σε μάκρος. Ακόμα και με καλή παρέα, πάλι πρέπει νάχεις το νου σου.

Για ψάρεμα πάνε και στην Γκρέμπεντσέλερ Ζέε. Αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στη Όλχινγκερ, είναι μικρή, και δεν είναι προσβάσιμη για τον πολύ κόσμο παρά μόνο για όσους μένουν εκεί δίπλα και τους ψαράδες. Οι όχθες τις είναι απότομες και κατεβαίνεις δίπλα της από μονοπάτια που πρέπει να τα ξέρεις.

Το ενδιαφέρον σ' αυτήν ήταν πως στην άλλη μεριά από κει που σταθήκαμε περνάνε οι γραμμές του τρένου που ενώνουν το Μόναχο με το Άουγκσμπουργκ. Την ώρα που τη χαζεύαμε πέρναγαν απ' απέναντι τα τρένα! Περνάει τόσο ο προαστιακός, όσο και γρήγορα τρένα μακρινών αποστάσεων. Και μιας και έχω μάθει τις ώρες γι΄αυτά τα τελευταία που περνάνε από δω (είναι αυτά που περνάνε από Στουτγάρδη και δεν είναι πολλά), περίμενα λίγο να περάσει αυτό με τελικό προορισμό το Αμβούργο. Μισό χιλιόμετρο τρένο είναι, άνετα φαίνεται στη φωτογραφία!

Και για το τέλος(;) ακόμα μία λιμνούλα, ανώνυμη αυτή, δίπλα στις γραμμές του τρένου, εκεί που φτιάχνονται οι εμπορικοί συρμοί που έγραφα πριν κάνα μήνα.