Στουτγάρδη, Συνέχεια

Για σύνδεση με τα χτεσινά να ξεκινήσω από την Σλόσπλατς. Το νέο ανάκτορο που σήμερα χρησιμοποιείται ως κυβερνείο. Ως εκ τούτου δεν είναι επισκέψιμο. Πάντως, τα αγάλματα στη στέγη είναι δύσκολο να τα μετρήσει κανείς.

Εντάξει, ας απομακρυνθούμε από το κέντρο λίγο. Παίρνουμε το μετρό, ε, συγγνώμη το τραμ, όχι, όχι το μετρό, εντάξει αυτό το υβρίδιο τραμ - μετρό που έχει η Στουτγάρδη και ανεβαίνουμε σ' έναν απ' τους λόφους που υπάρχουν γύρω απ' την πόλη. Σταματάμε μέσα στο δάσος για να πάμε στον πύργο της τηλεόρασης. Η στάση είναι προσαρμοσμένη στο περιβάλλον με ξύλινα στηρίγματα.

Ανεβαίνουμε στον πύργο και τα 26Χ ζουμ μας φέρνουν την πόλη στα χέρια μας. Στην πρώτη φωτογραφία το νέο παλάτι ενώ στη δεύτερη  καθεδρικός με πίσω του το άγαλμα του Σίλερ που είδαμε χθες!

Το παλιό παλάτι με τους κυλινδρικούς πύργους στις γωνίες ενώ στην άλλη ο σιδηροδρομικός σταθμός. Στην "μπροστινή" πλευρά του (δηλ. όχι από κει που έρχονται τα τρένα) ο ψηλός πύργος με το σήμα την Μερσεντές στην κορυφή.

Ο αυτοκινητόδρομος Νο 8 περνάει έξω απ' τη Στουτγάρδη, αλλά πάνω από το λόφο και για να πας στην πόλη χρειάζεται ένα καλό κατέβασμα! Στην άλλη φωτογραφία είναι η Αφροδίτη. Αλλά όχι όποιοα κι όποια. Η Αφροδίτη η καλλίπυγος!

Η Στουτγάρδη φιλοξενεί κι αυτή "κάποιες" αυτοκινητοβιομηχανίες. Το κάποιες το έβαλα σε εισαγωγικά  γιατί δεν είναι τυχαίες αλλά μεγάλα ονόματα στο χώρο. Η Πόρσε για παράδειγμα.

Δίπλα στα γραφεία της βρίσκεται το μουσείο. Όλα αυτά στην περιοχή Τσούφεν(χ)άουζεν (Zuffenhaousen) της Στουτγάρδης, εκεί που βρίσκεται και το σχολείο μου: Το Λύκειο Στουτγάρδης.

Από την άλλη μεριά της πόλης, από τα ανατολικά περνάει ο ποταμός Νέκαρ. Εδώ δίπλα είναι η συνοικία του Μπαντ Κάνστατ (Bad Cannstatt) μια γειτονιά με έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου. Για να περάσουν απέναντι πεζοί και ποδήλατα υπάρχει αυτή η καταπληκτική ξύλινη γέφυρα, που εμένα μου θυμίζει Κίνα (δεν ξέρω γιατί).

Ο Νέκαρ στο σημείο αυτό έχει μια σημαντική υψομετρική διαφορά κι έτσι αν κάποια πλεούμενα θέλουν να μεταφερθούν απ' το ένα σημείο στο άλλο πρέπει να μπουν στις σχετικές δεξαμενές. Και μιας και έχουμε αναφερθεί σε μουσεία εταιριών αυτοκινήτου, ιδού και το μουσείο της Μερσεντές, εξωτερικά. Στης Πόρσε δεν έχω μπει μέσα κι έτσι δεν μπορώ να πω. Από τα δύο που μπήκα (της Μπεεμβέ και της Μερσεντές) το τελευταίο είναι που μ' εντυπωσίασε. Και την άποψή μου συμμερίζεται κι ο Δημήτρης που είδε και τα τρία!