Μύθος και Πραγματικότητα: Πλαστικό Χρήμα

Μύθος: Στα μαγαζιά κυριαρχεί το πλαστικό χρήμα. Οι πιστωτικές κάρτες δίνουν και παίρνουνε.
Πραγματικότητα: Πριν φύγουμε από Ελλάδα πήραμε κάποια μετρητά μαζί μας και αρκετές πιστωτικές για να αντιμετωπίσουμε τα έξοδα εγκατάστασης (που δεν ήταν και λίγα). Δυστυχώς για μας, στα περισσότερα μαγαζιά οι πιστωτικές δεν περνάνε. Εννοείται στις αλυσίδες των μικρών σούπερ μάρκετ που λέγαμε πως δεν γίνονται δεκτές. Αλλά και σε κάποιες μεγαλύτερες (π.χ. ΙΚΕΑ ή Media Markt!) πίστωση δεν δίδεται. Τελικά πιστωτικές κάρτες γίνονται δεκτές σε μέρη που έχουν πάρε δώσε με τουρίστες (φαγητό, είδη σουβενίρ) ή στα μεγάλα σουπερμάρκετ.

Μύθος και Πραγματικότητα: Το είδος των σουπερμάρκετ

Μύθος: Μιας και αναφέραμε τα μαγαζιά ο μύθος θέλει εδώ να  γίνεται χαμός από κατανάλωση. Τεράστια σουπερμάρκετ παντού έχουν αντικαταστήσει τα μαγαζάκια της γειτονιάς.

Πραγματικότητα: Καλά, το θέμα των τιμών παίζει. Αλλού πάνω κι αλλού κάτω. Αλλά από σουπερμάρκετ, τι να πω. Υπάρχουν βέβαια μεγάλες αλυσίδες και όχι πολλά ανεξάρτητα μαγαζάκια, αλλά κι οι αλυσίδες μικρομάγαζα έχουν στήσει. Τα Lidl, Aldi είναι από τα μεγαλούτσικα. Αυτά που κυριαρχούν είναι τα Netto, Penny, κ.ά. αλλά και μεγαλύτερα ονόματα που είναι με λίγα πράγματα μέσα και πολλές μπίρες κλπ ποτά. Δεν είναι παράξενο το σχετικό τμήμα των ποτών να καταλαμβάνει πάνω από το μισό μαγαζί ή να υπάρχει δίπλα ανεξάρτητο!

Μύθος και Πραγματικότητα: Οι Κρύοι Βόρειοι

Μύθος: Ο Γερμανοί είναι «κρύοι» ενώ οι Έλληνες είναι ζεστοί άνθρωποι.
Πραγματικότητα: Δεν ξέρω πώς ορίζεται η κρυάδα και η ζεστασιά των ανθρώπων, πάντως εγώ κάθε άλλο παρά κρύους θα τους χαρακτήριζα εκτός κι αν αναφερόμαστε στις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν εδώ το χειμώνα. Λένε καλημέρα και καληνύχτα όταν συναντηθείς μαζί τους π.χ. στο ασανσέρ κι ας μην σε ξέρουν. Και δεν θα σε κοιτάξουν στραβά αν τους πεις καλημέρα στο δρόμο όταν διασταυρωθείς μαζί τους (αν και, δεν θα είν' αυτοί που θα σου πούνε). Έχουν διάθεση να σου μιλήσουν και να πιάσουν κουβέντα δείχνοντας κατανόηση όταν εσένα δεν φτάνουν τα Γερμανικά σου και, αν ξέρουν, το γυρίζουν στα Αγγλικά.

Μύθος και Πραγματικότητα: Οι Αυτοκινητόδρομοι

Μύθος: Στη Γερμανία υπάρχουν δρόμοι να τρέξεις με την ψυχή σου. Και βέβαια δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας. (Βέβαια το τελευταίο έρχεται σε αντίθεση με την οδηγία γνωστών και φίλων να μην παραβαίνεις τα όρια ούτε κατά 2 χλμ. γιατί σε γράφουν κατευθείαν, αλλά ας το παραβλέψουμε).
Πραγματικότητα: Δρόμοι υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και κομμάτια με όρια και κομμάτια άνευ. Και τα όρια τηρούνται. Π.χ. Εξοχικός δρόμος με δύο λουρίδες ανά κατεύθυνση και μπάρες στη μέση και όλοι με 60 (Μόναχο – Νταχάου). Όμως το αν θα τρέξεις εκεί που δεν υπάρχουν όρια ή ακόμα κι αν θα μπορείς να πας έστω και κοντά στα όρια, είναι μια άλλη ιστορία. Στουτγάρδη – Φραγκφούρτη είναι περίπου 200 χλμ. 4+ ώρες είναι καλά για τη διαδρομή, να τ’ αφήσω, ή να βάλω λίγο ακόμα? Φαίνεται απίστευτο αλλά έτσι είναι.

Γράμματα από τη Γερμανία

Ο τίτλος «Γράμματα από τη Γερμανία» είναι κλεμμένος. Ξεκίνησε με στόχο να καταγραφούν κάποιες πρώτες (τρόπος του λέγειν) εντυπώσεις από τη Γερμανία. Και κυρίως κάποιοι "μύθοι", κάποιες ιδέες που είχα για το πώς είναι κάποια πράγματα εδώ σε σχέση με την πραγματικότητα που βρήκα. Από τις πρώτες μέρες παραμονής στη Γερμανία ανατράπηκαν πολλοί (θετικοί ή αρνητικοί) μύθοι για το τι ισχύει και πώς πάνε τα πράγματα εδώ. Αποφάσισα να κάνω μια καταγραφή, μιας και ήταν πράγματα που με εντυπωσίασαν. Αλλιώς τα περίμενα κι αλλιώς τα βρήκα. Κατόπιν, είπα να βάλω και πράγματα που με εντυπωσίασαν γιατί τα βρήκα ίδια ή, κυρίως, διαφορετικά από τα δικά μας, άσχετα αν γι’ αυτά δεν είχα κάποιο στερεότυπο προκαταβολικά δημιουργημένο.

Χαίρετε ή αλλιώς Grüß Gott

Χαίρετε (όπως συνηθίζω να χαιρετάω, οι γνωστοί το ξέρουν αυτό!),
Να 'μαι, λοιπόν, κι εγώ στα ιστολόγια. Για να πω την αλήθεια, την ιδέα την είχα πολλά χρόνια πριν. στα 1998 στο προσωπικό σάιτ που είχα τότε, είχα μια σελίδα καθημερινών σκέψεων όπως την έλεγα. δεν ήταν ακριβώς μπλογκ αλλά κάτι σαν μπλογκ. Η βασική διαφορά πως η σελίδα ήταν εφήμερη. Δηλ. όταν έμπαινε κάτι καινούριο το παλιό χανότανε. Αυτό κράτησε κάνα μήνα.