Μύθος: Στη Γερμανία υπάρχουν δρόμοι να τρέξεις με την ψυχή σου. Και βέβαια δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας. (Βέβαια το τελευταίο έρχεται σε αντίθεση με την οδηγία γνωστών και φίλων να μην παραβαίνεις τα όρια ούτε κατά 2 χλμ. γιατί σε γράφουν κατευθείαν, αλλά ας το παραβλέψουμε).
Πραγματικότητα: Δρόμοι υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και κομμάτια με όρια και κομμάτια άνευ. Και τα όρια τηρούνται. Π.χ. Εξοχικός δρόμος με δύο λουρίδες ανά κατεύθυνση και μπάρες στη μέση και όλοι με 60 (Μόναχο – Νταχάου). Όμως το αν θα τρέξεις εκεί που δεν υπάρχουν όρια ή ακόμα κι αν θα μπορείς να πας έστω και κοντά στα όρια, είναι μια άλλη ιστορία. Στουτγάρδη – Φραγκφούρτη είναι περίπου 200 χλμ. 4+ ώρες είναι καλά για τη διαδρομή, να τ’ αφήσω, ή να βάλω λίγο ακόμα? Φαίνεται απίστευτο αλλά έτσι είναι.
Ανάλογα την ώρα και τη μέρα (συνήθως το πρωί που πάνε στη δουλειά αλλά κύρια το απόγευμα στο σχόλασμα, όμως και στα ξεκούδουνα κάποιες φορές) δημιουργούνται ουρές αρκετών χλμ. (stau) στους μεγάλους δρόμους, συνήθως κοντά σε πόλεις. Κάτι αντίστοιχο με την δικιά μας Εθνική οδό από Μεταμόρφωση μέχρι Καβάλας. Αντίθετα, σπάνια να συμβεί αυτό στο κέντρο των πόλεων (σ’ αντίθεση με την Ελλάδα). Συνήθως οι ουρές οφείλονται σε «έργα επί της οδού», συντήρησης ή διαπλάτυνσης το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το ραδιόφωνο ενημερώνει συνέχεια πού υπάρχει πρόβλημα, αλλά το ζητούμενο δεν είναι το να το ξέρεις. Το θέμα είναι να μην βρίσκεται στο δρόμο σου γιατί τότε πώς να το αποφύγεις? Άμα σου λάχει, απλά το υφίστασαι (και το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, απ’ όσο έχω εμπειρία). Είναι τόσο το πρόβλημα που οι καινούριες συσκευές πλοήγησης (τα γνωστά μας GPS) εξοπλίζονται με συστήματα που παίρνουν τις πληροφορίες πού υπάρχουν ουρές και προσπαθούν να βρουν εναλλακτικές διαδρομές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου