Οικολογική Παραγωγή Ενέργειας

Το κατά κεφαλή ηλεκτρικό που καταναλώνεται εδώ πρέπει να είναι εξαιρετικά ψηλό. Όλα είναι ηλεκτροκίνητα. Μόνο τα μέσα μαζικής μεταφοράς το ρεύμα που καταναλώνουν φθάνει. Όμως οι στατιστικές λένε ότι μειώνεται το οικολογικό αποτύπωμα της Γερμανίας. Πώς το καταφέρνουν αυτό? Μα με τι άλλο από εναλλακτικές πηγές παραγωγής ενέργειας. Ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά είναι σε ημερήσια διάταξη. Σε πολλά μέρη, στα σπίτια αντί για κεραμίδια έχει φωτοβολταϊκά. Ακόμα και σε στάβλους. Αλλά και χωράφια αρκετών στρεμμάτων είναι καλυμμένα από φωτοβολταϊκά. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ηλιοφάνεια δεν είναι και πρώτη. Όμως η Γερμανία έχει καταφέρει να είναι από τις πρώτες (αν όχι Η πρώτη) χώρες στον κόσμο στην παραγωγή ενέργειας από τον ήλιο σύμφωνα με το National Geographic (09/09). Προφανώς και έχει επενδύσει αρκετά στο θέμα αυτό. Όχι ότι δεν έχει και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού από πυρηνική ενέργεια. Αλλά ο ζήλος της Γερμανίας στα ηλιακά συστήματα είναι θαυμαστός.

Η Τυπικότητα

Η ευγένεια (έστω και τυπική) στις δοσοληψίες. Ας πούμε πάω στο σταθμό και θέλω ένα καφέ. «Ein Café» λέω. Δηλ. «Έναν καφέ» χρησιμοποιώντας τη γαλλική έκφραση που όμως χρησιμοποιείται και στη Γερμανία. Με κοιτάζει η πωλήτρια, σκέφτεται λίγο, μονολογεί «a, Kaffee» (τονίζοντας την πρώτη συλλαβή) και μου δίνει τον καφέ. Έχω κάνει δυο λάθη. Το πρώτο που χρησιμοποίησα την γαλλική μορφή είναι συγχωρητέο αφού, όπως είπα, είναι τύπος που χρησιμοποιείται γενικά. Το δεύτερο όμως ασυγχώρητο. Δεν είπα παρακαλώ (bitte). Απαράδεκτο. Άλλη φορά που έκανα το ίδιο λάθος, η σερβιτόρα με κοίταξε με τέτοιο τρόπο, μόνο που δεν με σκότωσε με τη ματιά της.
Υπάρχει και σχετικό ανέκδοτο που σατιρίζει αυτή τη συνήθεια: Πάει ένας τουρίστας σε ένα ξενοδοχείο στη Γερμανία βράδυ και ζητάει ένα δωμάτιο. Το πρωί τον ρωτάνε πώς κοιμήθηκε. «Όλα καλά τους λέει αλλά αυτό το τρένο το πρωί ήταν ενοχλητικό». «Το τρένο? Ποιο τρένο? Από εδώ κοντά δεν περνάει τρένο». «Μα αφού άκουγα τσαφ τσουφ συνέχεια». «Ορίστε» λέει ο ξενοδόχος, «ας βγούμε να δούμε αν υπάρχει πουθενά τρένο». Πράγματι, βγαίνουν έξω και «να, αυτός ο θόρυβος τι είναι?» ρωτάει. «Α! αυτό? Δεν είναι τρένο. Απλά, δίπλα χτίζεται μια οικοδομή. Και οι εργάτες είναι πολύ ευγενικοί. Καθώς δίνουν τα τούβλα λέει αυτός που τα παίρνει Dankessen και απαντάει ο άλλο Bittessen. Οπότε, αυτό ακούς συνέχεια: Dankessen – Bittessen, Dankessen – Bittessen»

Μια Γερμανική Συνταγή: «Πρωινό» Αγροτικό (Bauernfrühstück)

Επειδή αφενός πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα και αφετέρου εκτός από τα πνευματικά θέματα μ’ αρέσουν και τα υλικά (αλλιώς πώς θα έφτιαχνα έτσι στρογγυλή την κοιλίτσα μου) να και μια γερμανική συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια).

Εμπειρία Καθαρισμού

Τετάρτη πρωί. Σηκώνομαι και ετοιμάζομαι για το σχολείο. Έξω έχει αρχίσει να ξημερώνει. Σήμερα πάω Στουτγάρδη. Βγαίνω. Βρέχει. Το χιόνι λιώνει. Φυσάει. Και η θερμοκρασία έχει ανέβει πάνω από το μηδέν, πρώτη μέρα μετά από καμιά 15αριά μέρες που ήταν στα μείον. Έτσι το χιόνι λιώνει γρηγορότερα. Αν και, στις άκρες που έχει σπρωχτεί από τα εκχιονιστικά θα αργήσει να φύγει. Και μάλλον εκεί θα το βρει το επόμενο. Που δεν θα αργήσει να έρθει. Το Σαββατοκύριακο προβλέπεται. Αν και με θερμοκρασίες πάνω από το 0 δεν θα κρατήσει, μάλλον, ιδιαίτερα.

Μύθος και πραγματικότητα: Ο Ήλιος

Μύθος: Στη Γερμανία που θα πας θα ξεχάσεις πώς είναι ο ήλιος και ο ουρανός. Συνέχεια ένας γκρίζος συννεφιασμένος ουρανός και το χειμώνα ο ήλιος ανύπαρκτος.
Πραγματικότητα: Τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα θα δούμε τον ήλιο να λάμπει για τα καλά. Στην Ελλάδα, όταν ήμουνα στο Διδυμότειχο πράγματι είχα ξεχάσει πώς είναι ο ήλιος. Κι όταν έφυγα και τον είδα ένα πρωί στη Ζίχνη μου φάνηκε κάτι το πρωτόγνωρο. Εδώ βγαίνει έτσι που δεν μας αφήνει να τον ξεχάσουμε. Μπορεί σήμερα να είναι μόνο για δυο ώρες μόνο και αύριο να μη βγει, θα βγει όμως μεθαύριο πάλι να δώσει το παρόν.
Κάποτε, δεν θυμάμαι σε ποιο μάθημα γλώσσας, στα Ιταλικά νομίζω (ναι, έκανα κι απ’ αυτά) ή μήπως στα Γερμανικά, σε ένα μάθημα έλεγε ότι οι Γερμανοί της νότιας Γερμανίας ήταν περήφανοι ότι το μέρος τους είναι ηλιόλουστο και γι’ αυτό έχουν και καλά κρασιά. Και τότε είχα γελάσει. Τελικά δεν είναι αστείο. Όντως έχουν αρκετό ήλιο. Για τα κρασιά δεν ξέρω (εμένα δεν με ενθουσιάζουνε αλλά μπορεί να είναι τα καλύτερα της Γερμανίας), πάντως στο Έσλινγκεν έξω από τη Στουτγάρδη οι πλαγιές είναι γεμάτες αμπέλια. Και στο σουπερμάρκετ υπάρχουν ράφια για τα κρασιά της Βάδης.
Για το χρώμα του ουρανού δεν έχω να πω τίποτα. Δείτε και βγάλτε συμπέρασμα (Είναι συννεφιασμένος λίγο αλλά δεν ήθελα να είναι εξιδανικευμένος - βλέπε άλλες φωτογραφίες και στο "Απόψεις του Μονάχου").

Οι αμπελώνες στο Έσλιγκεν

Μύθος και πραγματικότητα: Η Ετοιμότητα για το Χιόνι

Μύθος: Οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι με τον μηχανισμό τους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της χιονόπτωσης.
Πραγματικότητα (και όχι μόνο για τη Γερμανία): Υπάρχει μηχανισμός για τον καθαρισμό από το χιόνι μιας και το χιόνι είναι τακτικότατος επισκέπτης. Όμως, πολύ συχνά άκουγα για το χάος που επικράτησε ως συνέπεια μιας χιονόπτωσης. Περίμενα πως ο μηχανισμός θα λειτουργούσε πάντα. Και όπως γράφω αλλού, ο εκχιονισμός των δρόμων από τους δήμους γίνεται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Παρ’ όλ’ αυτά όμως το χιόνι όταν πέφτει αποσυντονίζει πολλά κι ειδικά τις μεταφορές. Έχω την εντύπωση ότι βασικός αίτιος είναι οι εταιρίες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Δεν υπάρχει επαρκής ένταση ρεύματος να κινήσει τα τρένα, τα μετρό κλπ μ’ αποτέλεσμα αλυσιδωτές καθυστερήσεις και ένα φαινόμενο μπάχαλου. Και δεν φταίνε γενικά οι χαμηλές θερμοκρασίες αλλά μάλλον η απότομη πτώση ή η μεγάλη ποσότητα χιονιού. Όταν είναι λίγο το βολεύουνε. Όταν είναι πολύ δεν τα καταφέρνουνε. Και αντίστοιχα προβλήματα δημιουργούνται και στα αεροδρόμια που κλείνουνε οι διάδρομοι, ματαιώνονται πτήσεις κλπ

Μέσα Σταθερής Τροχιάς σε Άλλες Πόλεις

Η κάθε πόλη έχει το δικό της τρόπο για την οργάνωση της αστικής της συγκοινωνίας. Ο προαστιακός σιδηρόδρομος (S-Bahn) ενώνει σχεδόν κάθε πόλη με τα περίχωρα και είναι κάτι που υπάρχει παντού. Και στο Άουγκσμπουργκ για παράδειγμα και στη Στουτγάρδη και στο Ντίσελντορφ και στο Βερολίνο κλπ. Όμως το μετρό δεν είναι αυτονόητο. Πολλές φορές ο προαστιακός είναι το μόνο μέσο σταθερής τροχιάς. Αλλού συνδυάζεται και με τραμ.