Κεντρικοί Σταθμοί, Εσωτερικά

 

Πάντα από Μονάχου άρξασθε. Και γιατί τον χρησιμοποιώ καθημερινά και γιατί είναι (ίσως) με τις περισσότερες πλατφόρμες στη Γερμανία και γιατί είναι η νότια πύλη εισόδου της Γερμανίας και έχει ημερήσια κίνηση περίπου 350.000 επιβάτες.

Έγραψα αρκετά για τους σταθμούς, αλλά ασχολήθηκα πάντα με το εξωτερικό τους. Καιρός να δείξω και πώς είναι από μέσα. Από μέσα θυμίζουν κάτι σαν εμπορικό κέντρο, με τα περισσότερα, βέβαια, καταστήματα να είναι αυτά που ασχολούνται με φαγητό. Ένας απλός κανόνας. Είσαι στη Γερμανία και θέλεις να φας κάτι. Πήγαινε στον κοντινότερο σταθμό. Σιδηροδρομικό ή μετρό δεν έχει σημασία. Κατά πάσα πιθανότητα, κάτι θα βρεθεί.

Κεντρικοί Σταθμοί 2

Το πρώτο ποστ με κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς πόλεων είναι αρκετά παλιό. Από το Φλεβάρη. Σε διάφορες φάσεις έχω προσθέσει φωτογραφίες από νέες πόλεις που επισκέφτηκα. Οι τελευταίες μετά το Πάσχα! Αλλά κάπου έχει πάρα πολλές νομίζω, πέρα από το ότι πόσοι έχουν δει αυτές τις προσθήκες; Έτσι είπα να ξαναποστάρω το θέμα βάζοντας κάποιους (άλλους) εδώ.
Και μια διαπίστωση μετά από τόσους σταθμούς που έχω δει: Ο σταθμός του Μονάχου, για να πας από την κεντρική είσοδο μέχρι τα τρένα, είναι πάρα πολύ μεγάλος. Δεν έχω δει άλλον που να πρέπει να διασχίσεις τόση απόσταση!

Μουντιάλ και Μπίρα

Προφανώς, εδώ, τα δυο αυτά πάνε μαζί. Μουντιάλ σημαίνει γιορτή της μπάλας. Και γιορτή χωρίς μπίρα δεν γίνεται.

Μεγάλη Μέρα

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κυριολεκτικά. Συγκεκριμένα είχαμε ανατολή 5:13, δύση 21:18. Είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Σε διάρκεια και για το βόρειο ημισφαίριο. Για τις περιοχές κοντά στον ισημερινό βέβαια, δεν έχει καμιά διαφορά. Ίση μέρα και νύχτα (από κει και τ’ όνομά του). Αλλά όσο απομακρυνόμαστε απ’ αυτόν, τόσο η διαφορές γίνονται πιο αισθητές. Κι εδώ που είμαι εγώ, στο Μόναχο, δεν απέχει πολύ από την κατάσταση που είχα ζήσει όταν ήμουν στο Διδυμότειχο. Είναι λίγο πιο βόρεια, είναι πιο ανατολικά σε σχέση με τη ζώνη ώρας κι έρχονται τα πράγματα μία η άλλη.

Πύργοι Τηλεπικοινωνιών

Δικαιωματικά την πρώτη φωτογραφία την έχει ο Πύργος του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη. Προς το παρόν η φωτογραφία είναι "δανεική". Όταν βρω ή (ξανα)τραβήξω δική μου, θα την αντικαταστήσω. Ωπ. βρήκα και τη δική μου (απ' το μακρινό 1980κάτι , και τελικά αποφάσισα να τις βάλω δίπλα δίπλα :)

Έχω γράψει ότι, βασικά, η Γερμανία είναι μια επίπεδη χώρα. Οι λόφοι (που μπορεί να χαρακτηρίζονται από τους ντόπιους σαν βουνά) είναι χαμηλοί και αραιοί. Ακόμα και το Μόναχο, για παράδειγμα, που είναι σε 520 μ. υψόμετρο βρίσκεται σε οροπέδιο με τα βουνά (τις Άλπεις) να βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά. Έτσι η κάθε πόλη χρειάζεται έναν πύργο τηλεπικοινωνιών. Και μαζί με τις υπόλοιπες τηλεπικοινωνίες η τηλεόραση.

Σπιουνίρεν

Τη λέξη την ξέρετε? Σπιούνος, σπιουνιά, σπιουνιάρω? Ναι! υπάρχει στα γερμανικά. Και το «σπιουνίρεν (spionieren)» είναι τρόπος ζωής. Βλέπω τι κάνει ο διπλανός μου ώστε αν είναι παράτυπο να τον «αναφέρω» στον αρμόδιο (προϊστάμενο, αστυνομία κλπ).

Ώρες Σιέστας

Άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται: Οι Γερμανοί έχουν τη συνήθεια της σιέστας, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα. Το μεσημέρι έχουν ώρες ανάπαυσης (ή όπως αλλιώς λέγονται) που συνήθως συνδυάζονται με φαγητό. Για παράδειγμα οι τράπεζες μπορεί να μην έχουν κοινό ωράριο (ανοίγουν συνήθως στις 9 αλλά κλείνουν κάθε υποκατάστημα τη δική του ώρα, μπορεί στις 3 μπορεί στις 4 μπορεί στις 5:30) αλλά το μεσημέρι συνήθως 1 – 2 είναι κλειστά. Το ίδιο γίνεται και σε υπηρεσίες ή εταιρίες. Αν τους πάρεις τηλέφωνα εκείνη την ώρα, απλά θα ατυχήσεις. Το ίδιο και οι γιατροί. Αυτοί είναι συνήθως ανοιχτά το πρωί 9 – 12 ή με 1 και από κει και μετά ένα διάλειμμα λίγων (ή πολλών) ωρών. Ανοίγουν ξανά 3 – 6 ή δεν ανοίγουν καθόλου. Όλες οι (δημόσιες) υπηρεσίες είναι συνήθως ανοιχτές ένα, τουλάχιστον, απόγευμα (μέχρι τις 5 – 6 η ώρα) αντισταθμίζοντας τον επιπλέον χρόνο με κλείσιμο νωρίτερα κάποια άλλη μέρα.